Μία από τις προσφιλέστερες τακτικές της Nintendo είναι να κάνει port παλαιότερους τίτλους, να τους φρεσκάρει τόσο-όσο και να τους διαθέτει στην αγορά με νέο περιτύλιγμα, συνήθως στην τιμή μιας ολόφρεσκης δημιουργίας. Κάποιες φορές αυτή η υπεραξία (γιατί περί αυτού πρόκειται) έχει νόημα, άλλες είναι υπερβολική- επειδή επί της ουσίας πρόκειται για ξαναζεσταμένο φαγητό. Καθένας κρίνει με τον παρά του και τα γούστα του βέβαια, αλλά κουβέντα να γίνεται. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το Snack World: The Dungeon Crawl Gold. Η Dungeon Crawler RPG δημιουργία της Level-5 (ναι, των Ni no Kuni, Professor Layton και Dragon Quest VIII και IX) πρωτοκυκλοφόρησε μόνο στην Ιαπωνία για το Nintendo 3DS το 2017, όπως και η αντίστοιχη μεταφορά στο Switch το 2018. Σχεδόν δύο χρόνια μετά λοιπόν, ήρθε και το Δυτικό localization.
Κρίμα για την καθυστέρηση πάντως, καθώς πρόκειται για μια, αν μη τι άλλο, πολύ ευχάριστη δημιουργία. Η οποία -παρά την teen σήμανση- μας αιφνιδίασε λιγάκι θα λέγαμε, καθώς περιμέναμε βάσει εικαστικού κάτι ιδιαίτερα kid friendly, αλλά με χαρά διαπιστώσαμε πως και το ενήλικο κοινό μπορεί άνετα να ασχοληθεί μαζί του. Forth wall breaking, σεξουαλικά υπονοούμενα, toilet humor, soft βωμολοχίες, αυτοσαρκαστικό και puns τόσο άσχημα, που καταλήγουν καλά! Βρισκόμαστε στο βασίλειο του Tutti-Frutti, όπου σχεδόν τα πάντα είναι ονοματισμένα από τρόφιμα. Ο χαρακτήρας μας, πολύ βολικά, περιμαζεύεται από τις πύλες του με αμνησία. Ο περίγυρος του βασιλιά διερωτάται αν είμαστε ο ήρωας που θα σώσει το βασίλειο, με τον ηγεμόνα να απαντά πως αυτά συμβαίνουν σε άλλα RPG...(!) Συνάμα και η πλήρως κακομαθημένη, ψωνισμένη και κυνηγός των likes κόρη του, της οποίας οι επιταγές ουσιαστικά καταλήγουν να είναι τα quests μας, με τις ευλογίες του μπαμπάκα βεβαίως-βεβαίως. Δεν την χάλασε την πριγκιπέσα που η κρεμούλα για το δέρμα που μας έστειλε να ψάξουμε, ήταν τελικά σ***ά καλαμαριού (ονόματι Krapen)! Την οποία, όπως μας πληροφόρησε, πάει να απλώσει σε ό-λ-ο το κορμί της…
Το ζουμί του τίτλου όπως καταλάβατε είναι το χιούμορ, βάζοντας την ιστορία σε δεύτερο πλάνο. Δε μπορούμε να γνωρίζουμε εάν υπάρχουν επιρροές από το Adventure Time ή τον Μπομπ Σφουγγαράκη, αλλά εμάς μας τα θύμισε έντονα- κυρίως το πρώτο: κάτι το οποίο σίγουρα θα τραβήξει το παιδικό/προεφηβικό μάτι, αλλά με ατάκες που κυρίως το μεγαλύτερο κοινό θα αντιληφθεί, ισορροπώντας έτσι το γλυκούλι chibi σκηνικό και τους ενήλικους αστεϊσμούς (ίσως και light καφρίλα).
Πάμε στο gameplay τώρα. Απλοϊκό κατά βάση, αλλά “μπουκωμένο” στα γύρω-γύρω και πολύ επαναλαμβανόμενο. Παρόλο που μπορεί να γίνει upgrade στα όπλα και την πανοπλία, η διαδικασία για να το επιτύχετε αυτό είναι κάπως χρονοβόρα, καθώς απαιτούνται υλικά που μαζεύετε στα quests σας (άρα χρειάζεται και δόση τύχης). Συν τοις άλλοις, πρέπει να το παίζετε και… fashion icons, μιας και κάθε μέρα προκύπτει και άλλο trend σε ρούχα, χρώματα, αξεσουάρ- δίνοντας μας έξτρα bonuses. Θεωρούμε πως αυτή η “διαίρεση” ανάμεσα σε πρακτικότητα και στυλ ήταν αχρείαστη, ασχέτως αν μπορούμε να κάνουμε μίξη των θετικών και απ’ τις δύο κατηγορίες.
Σε γενικές γραμμές πάντως, θα έχετε μια γκάμα όπλων (σπαθιά, τσεκούρια, ακόντια κ.τ.λ.), την οποία θα εναλλάσσετε συχνά και αυτόματα με το πάτημα ενός κουμπιού, αναλόγως σε τι είναι αδύναμος ο κάθε αντίπαλος. Εν τέλει, θα καταλήξετε σε απλό και συχνό button smashing, ενώ προχωράτε προς τον στόχο σας, μαζεύοντας items και θησαυρούς παράλληλα. Στην όλη προσπάθειά σας θα έχετε και συμμάχους, είτε άλλους χαρακτήρες του σύμπαντος του Snack World, είτε τα λεγόμενα Pocket Snacks, καθένα με τα δικά του χαρακτηριστικά.
Το μυστικό της επιτυχίας κατ’ εμάς, βρίσκεται στο να αποκτήσετε αρκετά όπλα για τις διαφορετικές κατηγορίες εχθρών. Βέβαια αυτό είναι μια κουβέντα, αφού τα χρήματα δίνονται με… υπερβολική φειδώ, οπότε θα χρειαστεί να αναλωθείτε σε αρκετές αποστολές. Το καλό είναι ότι οι περισσότερες είναι σύντομες και σχετικά εύκολες, με τα “κανονικά” dungeons μόνο να ακολουθούν την παραδοσιακή συνταγή (αλλαγή διαρρύθμισης κάθε φορά και μεγαλύτερα σε διάρκεια). Αυτό ευνοεί το σχετικά γρήγορο progression και leveling, ακόμα και όταν οι “πιθανότητες” που σας δίνει ο τίτλος είναι… “terrible”. Ίσως απαιτηθεί ένα μικρό trial ’n’ error, αλλά σε γενικές γραμμές δε θα σιχτιρίσετε.
Εκεί που αγανακτήσαμε όμως ελαφρώς, ήταν στο online κομμάτι. Δυσκολευτήκαμε αρκετά να συνδεθούμε σε κάποιο γκρουπ και όχι λόγω περιορισμών που είχαν θέσει οι έτεροι gamers ή του Wi-Fi μας. Με τα πολλά τα καταφέραμε, κάνοντας tackle κάποιες από τις διαθέσιμες αποστολές. Το party μας αποτελούταν από άτομα διάφορων levels, που σημαίνει πως υπήρχαν και συμπαίκτες υψηλότατου επιπέδου, κάτι που όπως είναι αυτονόητο έκανε τη ζωή μας εύκολη σε μπόλικες περιπτώσεις. Μέχρι που αποσυνδεθήκαμε αδικαιολογήτως πάλι…
Παρότι πρόκειται για δημιουργία του Nintendo 3DS, έχει γίνει καλό upgrade στα γραφικά, με καλή ανάλυση και απόδοση και στα δύο formats που προσφέρει το Switch. Αν κάτι δε μας άρεσε, ήταν το εύρος κινήσεων της κάμερας και οι επαναλαμβανόμενες ατάκες (που αποτελούν και το μοναδικό voice acting), αν και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι μερικές ήταν πολύ επιτυχημένες. Η μουσική από την άλλη, κρίνεται γενικά ικανοποιητική, με χαρούμενα και ταιριαστά στο ύφος του τίτλου tunes.
Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.
VERDICT
Μια πολύ ευχάριστη δημιουργία από τη γνωστή developer εταιρία, Level-5. Δεν πρόκειται ούτε για κάτι ριζοσπαστικό στα dungeon crawlers φυσικά, ούτε για κάτι που θα σας κερδίσει με το βαθύ του story. Το δυνατό του χαρτί είναι το πλούσιο χιούμορ, που παρά το chibi/παιδικό εικαστικό, μας εξέπληξε με τα puns του, το σπάσιμο του τέταρτου τοίχου, τα κάθε λογής υπονοούμενα και γενικότερα με τις ατάκες που απευθύνονται σε εφηβικό και πάνω κοινό. Για αυτά και μόνο, συγχωρούμε το επαναλαμβανόμενο gameplay, το οποίο μπορεί στην ουσία του να είναι απλό, αλλά αχρείαστα φορτωμένο στα γύρω-γύρω.