Η βασική παρουσίαση του Ape Out είναι εξαιρετικά απλή: αναλαμβάνετε το ρόλο ενός γορίλα, ο οποίος βρίσκεται φυλακισμένος. Κατορθώνοντας να το σκάσει από το κλουβί του, το συμπαθές θηλαστικό έχει έναν και μόνο στόχο. Να φτάσει στην έξοδο της φυλακής του, χωρίς περιττές μάχες και αιματοχυσίες. Δυστυχώς οι φρουροί που περιπολούν κάθε τετραγωνικό μέτρο δεν μοιράζονται την ειρηνική φιλοσοφία του και θεωρούν την απόδραση ως μια ευκαιρία να παίξουν με το υπερβολικά ισχυρό οπλοστάσιο που έχουν στην διάθεσή τους.
Η δράση είναι top down, γρήγορη και βίαιη, θυμίζοντάς μας το αγαπημένο Hotline Miami. Η βασική διαφορά των δυο ως προς το gameplay βρίσκεται στις δυνατότητες του πρωταγωνιστή. Ενώ στο Hotline Miami παίζετε ως ένας ικανότατος δολοφόνος που μπορεί να χρησιμοποιήσει μια μεγάλη ποικιλία φονικών αντικειμένων, ο πρωταγωνιστής μας στην παρούσα περίπτωση είναι απλά ένας γορίλας. Τα μόνα όπλα που έχει στη διάθεσή του είναι οι γροθιές του, ενώ και ο τρόπος που κινείται αποτυπώνει πλήρως την μάζα του και την εφαρμογή του πρώτου νόμου του Νεύτωνα σε αυτή. Με άλλα λόγια μην περιμένετε επιτόπου στροφές, γρήγορους ελιγμούς και αστραπιαία φρεναρίσματα από ένα γιγάντιο γορίλα.
Η δεύτερη βασική διαφορά μεταξύ του Hotline Miami και του Ape Out αφορά το σχεδιασμό των levels. Ενώ στο πρώτο η επιτυχία βασιζόταν στην απομνημόνευση της τοποθέτησης των εχθρών, ο γορίλλας μας καλείται να τα βγάλει πέρα σε randomly generated levels, τα οποία αλλάζουν με κάθε θάνατο. Αυτή η φαινομενικά μικρή αλλαγή έχει τεράστιο αντίκτυπο, μετακινώντας το focus του gameplay από την απομνημόνευση και στρατηγική προσέγγιση, στην γρήγορη σκέψη και ακόμα πιο γρήγορα αντανακλαστικά. Ευτυχώς στο Ape Out δεν χρειάζετε να μακελέψετε κάθε ζωντανό ον που βρίσκεται μπροστά σας, και η αποφυγή των αντιπαραθέσεων είναι σχεδόν πάντα μια βιώσιμη στρατηγική αν σκουρύνουν πολύ τα πράγματα.
Η εισαγωγή όμως του τυχαίου στοιχείου στον σχεδιασμό των levels, εισάγει και ένα σχετικά μεγάλο πρόβλημα. Κάποιες απόπειρες θα οδηγηθούν σε αποτυχία, όχι από λάθος του παίκτη, αλλά από τον εξαιρετικά μεγάλο αριθμό εχθρών που έτυχε να υπάρχουν σε ένα σημείο, ή από έναν πισώπλατο πυροβολισμό ο οποίος δεν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί ούτε από τον ικανότερο γορίλλα. Σε έναν τίτλο όπου ο βαθμός πρόκλησης είναι ήδη αρκετά μεγάλος και η επιτυχία βασίζεται στην επανάληψη, αυτά τα εντελώς απρόβλεπτα και τις περισσότερες φορές μοιραία difficulty spikes θα σας κάνουν να αισθάνεστε ότι βαράτε το κεφάλι σας σε έναν τσιμεντένιο τοίχο, προσπαθώντας να τον σπάσετε. Ο λόγος που αυτή η -ομολογουμένως μεγάλη- σχεδιαστική αποτυχία δεν μείωσε σημαντικά την διασκέδαση που αντλήσαμε από τον τίτλο οφείλεται στο μικρό μέγεθος των levels, πράγμα που περιορίζει τον χρόνο που θα περάσετε κολλημένοι σε κάθε ένα από αυτά και ανακουφίζει κάπως την αγανάκτηση των πολλαπλών θανάτων.
Πέρα όμως από το προαναφερθέν παράπονο, η εμπειρία που προσφέρει το Ape Out είναι τόσο συναρπαστική, εθιστική και φρενήρης όσο θα περίμενε κανείς. Ένα μεγάλο μέρους αυτού είναι, απροσδόκητα, η μουσική υπόκρουση. Οι jazz μελωδίες που παράγονται αποκλειστικά από κρουστά όργανα, μοιάζουν σχεδόν να αντιδρούν στη δράση επί της οθόνης. Οι σπάνιες στιγμές ηρεμίας συνοδεύονται από την σχεδόν πλήρη υποχώρηση κάθε ήχου, ενώ με κάθε νέο κύμα εχθρών επανέρχεται δυναμικά, σχεδόν πανηγυρικά, με μικρές προσθήκες για κάθε νέα κίνηση του παίκτη. Πολύ σύντομα ο συγχρονισμός μεταξύ των δύο θα είναι τόσο απόλυτος, ώστε ο παίκτης δεν ακούει πια τη μουσική, αλλά την δημιουργεί, αυτοσχεδιάζοντας σε κάθε του βήμα.
Η μουσική θεματολογία όμως δεν σταματάει εδώ. Τα levels χωρίζονται σε πλευρές δίσκων βινυλίου, και η γενικότερη αισθητική και θεματολογία σε πολλές λεπτομέρειες θυμίζει πάρα πολύ τη δεκαετία των 50s, με τον ίδιο τρόπο που το Hotline Miami αντλούσε έμπνευση από τα 80s. Τα κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί χρώματα, μαζί με τα απλά αλλά πανέμορφα γραφικά, κάνουν το Ape Out διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο θα δείτε φέτος. Παρότι δοκιμάσαμε μόνο την έκδοση για PC, το γεγονός ότι κυκλοφορεί και για το Nintendo Switch είναι εξαιρετικά ευχάριστο καθώς είναι ένας από αυτούς τους τίτλους που ταιριάζουν γάντι στην φορητή φύση της κονσόλας.
Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Devolver Digital.
VERDICT
H Devolver Digital έχει γίνει μακράν ο αγαπημένος μου εκδότης για indie games, με πρόσφατους τίτλους όπως το Gris, το Μinit και το The Messenger. Σε αυτή την εκλεκτή λίστα έρχεται να προστεθεί και το Ape Out, ένα smash ‘em up στο στυλ του Hotline Miami, το οποίο πέρα από τα ανταποκρίσιμα controls, συναρπαστικό gameplay και όμορφα γραφικά, περιλαμβάνει και ίσως το πιο ενδιαφέρον soundtrack που έχω συναντήσει σε οποιονδήποτε τίτλο, έναν jazz αυτοσχεδιασμό που φαίνεται να ανταποκρίνεται δυναμικά σε όσα συμβαίνουν επι της οθόνης, κάνοντας την δράση να μοιάζει με ένα εξαιρετικά αιματηρό rhythm game. Ειλικρινά δεν έχουμε σχεδόν τίποτα αρνητικό να σημειώσουμε, πέρα από τις ατυχείς στιγμές που φέρνει σχεδόν αναπόφευκτα το procedural generation των levels. Για όσους όμως θέλουν έναν τίτλο που προσφέρει γρήγορη δράση και μπόλικη αδρεναλίνη, μπορείτε πλέον να σταματήσετε το ψάξιμο.