Ο Κώστας Τζούνης γεννήθηκε με μηνιγγομυελοκήλη, ένα πρόβλημα υγείας που στις περισσότερες περιπτώσεις, καθηλώνει αυτόν που το έχει σε αναπηρικό καροτσάκι.
Παρόλα αυτά, με ισχυρή θέληση και με τη βοήθεια των κατάλληλων ανθρώπων δίπλα του, ο Κώστας κατάφερε όχι απλά να σταθεί στα πόδια του και να περπατήσει ξανά, αλλά και να κερδίσει διακρίσεις στο άθλημα της δισκοβολίας.
Ένας αθλητής με σημαντικές επιτυχίες και κυρίως, ένας πραγματικός μαχητής της ζωής.
Το 2021 ήταν η χρονιά του, όπου μεταξύ άλλων, κατέκτησε την τέταρτη θέση στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, ενώ την ίδια σεζόν, κατάφερε να σπάσει τέσσερις φορές το ρεκόρ Ευρώπης. Αυτό το διάστημα, ο Κώστας Τζούνης προετοιμάζεται για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και για τους Παραολυμπιακούς του 2024 στο Παρίσι. Παρά τις όποιες δυσκολίας, δείχνει ότι είναι σε πάρα πολύ καλή κατάσταση και στέλνει το μήνυμα ότι «αφού μπόρεσα εγώ να κάνω κάποια πράγματα να βελτιώσω τη ζωή μου, μπορεί ο καθένας, είτε είναι αρτιμελής, είτε έχει κάποια αναπηρία, είτε έχει οποιοδήποτε πρόβλημα».
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τον αθλητισμό γενικά και ειδικότερα με τη δισκοβολία;
Ξεκίνησα να γυμνάζομαι από τα 15 μου, αλλά μέσα στη γυμναστική ήμουν από πολύ μικρός, γιατί ουσιαστικά αυτή με βοήθησε να περπατήσω. Θα έπρεπε να ήμουν σε καρότσι. Μετά από πολλά χρόνια φυσικοθεραπείας και κινησιοθεραπείας, κατάφερα να μην καθηλωθώ σε καρότσι. Στα 24 περίπου αποφάσισα να ψάξω κάποιο παραολυμπιακό άθλημα. Ξεκίνησα από τη σφαίρα και στο δίσκο κατέληξα από σπόντα.
Είχε έρθει η γυναίκα μου στην προπόνηση και είδε κάτι δισκάκια. Με ρώτησε πώς χρησιμοποιούνται αυτά και εγώ έπιασα να τα ρίξω. Ο προπονητής μου που με είδε, μου πρότεινε να δοκιμάσω γιατί του άρεσε η κίνηση μου. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μου μπήκε το μικρόβιο. Στην αρχή έκανα μικρά μέτρα, αλλά μετά άρχισα να ανεβαίνω πολύ απότομα, οπότε κατάλαβα ότι το χέρι μου ήταν για δίσκο. Σε έξι μήνες κατάφερα να πιάσω τα όρια για το πανευρωπαϊκό. Από το 2017 ασχολούμαι επαγγελματικά με τη δισκοβολία.
Μέχρι τώρα ποια είναι η πορεία σου στον αθλητισμό και ποιο θεωρείς ότι είναι το πιο σημαντικό σου επίτευγμα;
Από το 2018 που ξεκίνησα, συμμετείχα σε ένα πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και πήρα μία 4η θέση. Εκείνη τη χρονιά έκανα και πανελλήνιο ρεκόρ. Το 2019 πήρα μέρος με την Εθνική ομάδα σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα και είχα καταλάβει την 7η θέση. Το 2021 έγιναν όλα μαζεμένα. Έσπασα τέσσερις φορές το ρεκόρ Ευρώπης που κρατούσε από το 2012, πήρα το χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό στο Biegoszów της Πολωνίας και ήρθα τέταρτος στους παραολυμπιακούς του Τόκιο την ίδια χρονιά. Οπότε το 2021 ήταν η χρονιά που είχα τις μεγαλύτερες επιτυχίες και σίγουρα η τέταρτη θέση θεωρείται η κορυφαία επιτυχία που έχω κάνει.
Οι στόχοι για το μέλλον ποιοι είναι;
Φέτος έχουμε το παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα γίνει στο Παρίσι τον Ιούλιο. Στόχος μου είναι να είμαι μέσα στα μετάλλια. Αυτή τη στιγμή είμαι τρίτος στην παγκόσμια κατάταξη και σίγουρα ο μεγάλος στόχος είναι το οι παραολυμπιακοί αγώνες του 2024 που θα γίνουν επίσης στο Παρίσι. Και εκεί θα ήθελα ένα μετάλλιο, το κυνηγάω διακαώς.
Ο ανταγωνισμός πώς είναι στο άθλημα σου;
Ο ανταγωνισμός ειδικά σε παραολυμπιακό επίπεδο είναι τεράστιος. Όλοι είναι κορυφαίοι αθλητές, αλλά ο αγώνας είναι αγώνας. Για μένα δε μετράει τι βολές έχει κάνει ο καθένας μέσα στη χρονιά, αλλά τη μέρα του αγώνα να είσαι σε καλή κατάσταση. Νομίζω θέλει διαχείριση ψυχολογίας, να μην έχουμε τραυματισμούς, θέλει τύχη, αλλά και να είμαστε 100% προετοιμασμένοι.
Η προετοιμασία σου πώς εξελίσσεται αυτό το διάστημα;
Αυτό το διάστημα κάνουμε πολύ έντονη προπόνηση στα βάρη. Από ρίψεις κάνω 6 προπονήσεις τη βδομάδα. Επειδή σε 2 μήνες θα ξεκινήσουν οι αγώνες, είναι μία περίοδος είμαι σε πολύ καλό επίπεδο με πολύ δυνατές προπονήσεις.
Είσαι ικανοποιημένος από τις συνθήκες που σου παρέχονται από την πολιτεία και την ομοσπονδία στους αθλητές με αναπηρία;
Δε μπορώ να πω ότι είμαι ικανοποιημένος όταν πρέπει να ψάξω χορηγούς ακόμα και για να κάνω ένα ταξίδι για έναν αγώνα προετοιμασίας. Και για τον εξοπλισμό μου πάλι ψάχνουμε χορηγούς και αυτό θεωρώ ότι είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα. Θεωρώ ότι δεν έχουμε την ανάλογη στήριξη. Οι αθλητές που είναι στο επίπεδο να πάρουν μέρος σε μια παραολυμπιάδα θα πρέπει να κάνουν σωστή προετοιμασία. Έχουμε μια μεγάλη δυσκολία, θέλει λίγο τύχη, θέλει και κάποια άτομα να στηρίξουν. Αν δεν τύχει να στηρίξουν, βαδίζουμε με τα όπλα που έχουμε.
Τι πιστεύεις ότι θα χρειαζόταν για να έρθουν περισσότερες επιτυχίες στη χώρα σε επίπεδο παραολυμπιακών αγώνων;
Θεωρώ ότι στην Ελλάδα έχουμε ταλέντο και πολύ καλούς προπονητές με γνώση. Όταν ένας αθλητής έχει στο μυαλό του μόνο την προπόνηση, σίγουρα του είναι πιο εύκολο να συγκεντρωθεί. Πιστεύω ότι αν μας λύσουν τα χέρια με τα γύρω γύρω και μας αφήσουν να προπονηθούμε, υπάρχουν αθλητές με πολύ μεγάλο ταλέντο, προπονητές που έχουν γνώσεις. H Ελλάδα έχει αποδείξει ότι αν και μικρή χώρα και χωρίς υψηλά στάνταρ, βγάζει πολύ καλούς αθλητές.
Ποιο είναι το καλύτερο μάθημα που έχεις πάρει από την ενασχόληση σου με τον αθλητισμό;
Σίγουρα ένα είναι η πειθαρχία, γιατί όταν έχουμε ένα στόχο, χρειάζεται ένα πρόγραμμα για να πετύχουμε κάτι. Κάνουμε μια προπόνηση ας πούμε κάθε μέρα για ένα χρόνο για να πάμε να κάνουμε έναν αγώνα μιας ώρας. Εκεί νομίζω φαίνονται και οι κόποι που έχεις κάνει όταν καταφέρεις να φέρεις μια νίκη, ή το οτιδήποτε.
Εμένα με έχει βοηθήσει πολύ το ότι προσπάθησα για την αναπηρία μου να γίνω καλύτερος. Μας είχαν πει ότι θα καθηλωθώ σε καρότσι. Τελικά τους διέψευσα με τη βοήθεια των γιατρών, των φυσικοθεραπευτών και με τη δική μου θέληση. Ο αθλητισμός μετά μου φάνηκε πιο εύκολος, το είδα πιο πολύ σαν χόμπι και ίσως για αυτό το διασκεδάζω.
Ότι και να μας συμβεί στη ζωή, είτε είναι θέμα υγείας είτε οικονομικό, χρειάζεται πείσμα και υπομονή. Τίποτα δεν είναι εύκολο, πάντα θα περνάμε δυσκολίες, τίποτα δεν μας στρώνεται και δεν θα γίνουν όλα όπως τα έχουμε στο μυαλό. Πρέπει να βλέπουμε τη θετική πλευρά όσο γίνεται. Αφού μπόρεσα εγώ να κάνω κάποια πράγματα να βελτιώσω τη ζωή μου, μπορεί ο καθένας είτε είναι αρτιμελής, είτε έχει κάποια αναπηρία, είτε έχει οποιοδήποτε πρόβλημα. Αφού το έκανα εγώ γιατί όχι και εσύ ή οποιοσδήποτε.
Πώς συγκεντρώνεσαι ώστε να βγάλεις την προσπάθεια που κάνεις στις προπονήσεις στη μία ώρα που διαρκεί ο αγώνας;
Θέλει καθαρό μυαλό. Όταν θα μπεις εκεί μέσα να σκέφτεσαι μόνο τι πρέπει να κάνεις στον αγώνα. Το τεχνικό κομμάτι και να τα δώσεις όλα για να κάνεις σωστά τον αγώνα. Αν κάτι σε αποσυντονίσει, μπορεί να βγει ένας πολύ κακός αγώνας και να μη μπορεί να διορθωθεί αυτό. Θέλει πολύ μεγάλη συγκέντρωση που ξεκινά από πριν μπεις μέσα στο στάδιο. Από το πρωί που ξυπνάς, τι θα φας κτλ. Θα πρέπει να σκέφτεται μόνο τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις και να βγάλεις αυτό που κάνεις και στην προπόνηση.
Ο προπονητής μου με βοηθάει πάντα σε αυτό το κομμάτι. Έπειτα είναι και θέμα ψυχολογίας. Για παράδειγμα το 2021 είχα 5 αγώνες και στους 4 πραγματοποίησα ρεκόρ Ευρώπης. Δηλαδή το έσπασα ξανά και ξανά. Θεωρώ καθαρά ότι ήταν θέμα συγκέντρωσης. Ήμουν καλά, ένιωθα καλά, οπότε έπρεπε απλά να πάω να κάνω αυτό που έκανα και στην προπόνηση χωρίς να σκέφτομαι κάτι άλλο.
ΠΗΓΗ www.thesspress.gr
