Π Α Ρ Α Λ Η Ψ Ε Ι Σ (?) Ταύτα έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι
Γράφει ο Τάκης Μπιτσίμης πρώην Δήμαρχος Λαγκαδά
Οσα γράφω απότελούν αναμνήσεις μου από την 4-ετία 1983-1986 .
Πέρασαν βέβαια 40 χρόνια από τότε, μπορεί κάτι να μην θυμάμαι, κάτι να μην θυμάμαι ακριβώς ή να παραλείπω κάποια.
Σας διαβεβαιώ ότι δεν το κάνω σκόπιμα, αλλά αυτή την εντύπωση ή θύμιση έχω
2ον : Μπίλλειο Πολιτιστικό Κέντρο
Όπως προανέφερα η πρώτη δωρεά της οικ. Μπίλλη, ήταν η δωρεά ενός νοσοκομειακού αυτοκινήτου.
Λίγες μέρες μετά, έλαβα τηλεφώνημα από τον μακαριστό και φίλο Μανώλη Μπίλλη, που μου γνωστοποιούσε την απόφαση δωρεάς ενός μεγάλου και σημαντικού έργου και μου ζητούσε να του υποδείξω ανάλογα.
Με την ίδια διαδικασία, την γνώμη δλδ των δημοτικών συμβούλων, αποφασίσαμε να προτείνουμε την ανέγερση ενός Πνευματικού – Πολιτιστικού Κέντρου. Η αλήθεια είναι ότι την πρότασή μας αυτή την θεωρούσαμε λίγο αναιδή και θρασεία λόγω, του μεγάλου ύψους της δαπάνης (υπολογιζόταν τότε στα 200 έως 300 εκατομμύρια).
Ανακοίνωσα με σφιγμένη καρδιά (πολλά τα λεφτά) την απόφαση μας στον αγαπητό Μανώλη, ο οποίος έκτοτε ανέλαβε την υπόθεση.
Με κάλεσε δε στα γραφεία της Εταιρείας των Αφων Μπίλλη, με 3-4 συμβούλος.
Θυμάμαι μόνο τον μακαριστό Βαγγέλη Γρηγορούδη, την Μαρκέλλα (δεν χρειάζεται επώνυμο) και τον Τάσο Καραποστόλάκη, σαν μηχανικούς.
Την άλλη μέρα είμασταν στο καθορισμένο σημαντικό ραντεβού .
