Δεν μπορώ να καταλάβω, αγαπημένε μου αναγνώστη. Τι πάει να πει «διαφορετικό»; Γιατί θα πρέπει να είμαι εγώ ο καλός και ο άλλος κακός, μόνο και μόνο επειδή διαφέρουμε; Και στο κάτω – κάτω, έχει κανείς καταλάβει γιατί θα πρέπει όλοι σώνει και ντε να είμαστε ίδιοι; Ποιος όρισε ότι το λευκό και όχι το μαύρο είναι το σωστό χρώμα; Ποιος είπε ότι μόνο αν είσαι χριστιανός αξίζει να ζεις σε αυτή την πλάση; Ποιος είναι αυτός που προσδιορίζει τη σωστή σεξουαλικότητα του ατόμου ή την εθνικότητα του; Ναι, εσένα ρωτάω. Που κάθε φορά σηκώνεις το δάχτυλο σου για να δείξεις εκείνον που στα μάτια σου φαντάζει διαφορετικός. Εσένα που σου αρέσει να στριμώχνεις σε κατηγορίες του ανθρώπους, να τους κατηγορείς, γιατί πιστεύεις ότι μόνο εσύ είσαι ο σωστός. Και να δεχτώ ότι είσαι. Δεν μου αρκεί να μου το λες. Θέλω να μου το αποδείξεις.
Με επιχειρήματα. Να σου πω όμως κάτι; Ούτε εσύ θα αποδειχθείς απόλυτα σωστός, αλλά ούτε κι εγώ λάθος. Πολύ απλά γιατί είμαστε διαφορετικοί. Δεν γίνεται ούτε να ταιριάζουμε, ούτε να μοιάζουμε σε όλα. Δεν είναι όμως κακό αυτό. Δεν θα πρέπει να πειράζει ούτε εσένα, ούτε εμένα. Αντίθετα, θα έπρεπε να νιώθει χαρά κάποιος και να σέβεται κάθε τι διαφορετικό. Ξέρω. Είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα που σου είναι δύσκολο να αντιληφθείς τι ακριβώς σου λέω. Οι καταστάσεις σε έχουν κάνει τόσο σκληρό που είναι σαν να τα λέω πάνω σε τοίχο. Ακόμη και έτσι όμως στενόμυαλο, όπως σε έχουν καταντήσει τα όσα έχεις περάσει, εγώ και πάλι σε σέβομαι. Και δεν θα βαρεθώ ούτε να στα λέω, ούτε να στα γράφω.
Έχω αποδεχτεί ότι δεν ταιριάζουμε, αλλά δεν θα σε αφήσω να μείνεις στάσιμος και σκληρός. Μη με αντιμετωπίζεις σαν να βλέπεις κανένα φάντασμα μπροστά σου. Ούτε βέβαια κάθε τι που το θεωρείς διαφορετικό και απειλείς να το ποδοπατήσεις μόνο και μόνο επειδή δεν είναι μέσα στα δικά σου καθώς πρέπει ή πιστεύω. Θα σου θυμίσω την ανθρώπινη υπόσταση σου, που εκείνη θα πρέπει να σε οδηγεί. Μπορεί γύρω μας να υπάρχουν άνθρωποι διαφορετικοί, αυτό δεν πάει να πει όμως ότι δεν έχουν τη δική τους αξία και προφανώς δεν σου δίνει κανείς το δικαίωμα να κατατροπώσεις την αξιοπρέπεια τους. Όλοι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν και συγνώμη που θα στο πω, αλλά δεν σου πέφτει κανένας λόγος το πώς θα το κάνουν. Ας κοιτάξουμε λίγο τα του οίκου μας. Ας δώσουμε περισσότερη σημασία σε εκείνους που αγαπάμε. Στην οικογένεια μας. Στους φίλους μας. Ας αφήσουμε όλους όσους αποφάσισαν να ζήσουν διαφορετικά σε αυτή τη ζωή, να το κάνουν, χωρίς να τους κρίνουμε. Δεν σου επιβάλλει κανένας να τους συναναστραφείς. Και ακριβώς γι αυτό άφησε τους να επιλέξουν να ζήσουν όπως θέλουν, χωρίς να λαμβάνουν τον ρατσισμό σου. Η κακία αρέσκεται στο να τρυπώνει στις ψυχές. Νομίζω ότι έχεις καιρό να σώσεις τη δική σου από το δηλητήριο αυτό.
