Τι σημαίνει πολιτικά 145+6=151; Ιδού η προεκλογική απορία! «Προεκλογική», διότι εθνικές εκλογές θα έχουμε είτε την άνοιξη είτε το φθινόπωρο και ευρωεκλογές σίγουρα την άνοιξη. Απορία διότι η νέα σύνθεση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, που επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να παραμένει κυβερνών κόμμα με 145 έδρες, είναι τόσο επεισοδιακά «παρδαλή», που δεν μπορείς να την αγνοήσεις.

Αν για παράδειγμα προσχωρούσαν και οι 6 στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε πέρα από κάποιες αναλύσεις και επικρίσεις για τους λόγους και τα πιθανά «ανταλλάγματα» δεν θα υπήρχαν άλλες ενστάσεις. Όπως θα υπήρχαν ελάχιστες ενστάσεις νομίζω αν οι 6 είχαν φύγει από αριστερά ή αριστερόστροφα κόμματα, οπότε θα υπήρχε μια κάποια συνέπεια.

Αλλά όταν… βασιλόφρονες στα νιάτα τους, δεξιοί μακεδονομάχοι στην ωριμότητά τους και υπουργοί σήμερα, ελέω Πάνου Καμμένου, παριστάνουν τους «συντρόφους» ή τις «συντρόφισσες» του Αλέξη Τσίπρα, τότε η κατάσταση έχει έντονο το γελοίο κι όχι το πολιτικό στοιχείο. Το ενδιαφέρον είναι ότι τη γελοιότητα, όπως και την επί πολιτικής σκηνής επίδειξη αμοραλισμού και κυνισμού, τη βλέπουν μόνο όσοι δεν είναι με την πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση.

Όσοι είναι μαζί της, βλέπουν μια επίδειξη ισχύος, δύναμης καθώς έπειτα από τέσσερα και πλέον χρόνια διακυβέρνησης, έπειτα από νέα μνημόνια, νέα μέτρα λιτότητας, νέες διαψεύσεις ελπίδων και προσδοκιών αλλά και μετά την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, αντί να εμφανίζονται τάσεις φυγής και διάλυσης, καταγράφεται ενίσχυση. Αυτό όμως δεν το βλέπουν όσοι δεν είναι με την πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση. Δεν το αξιολογούν, για να είμαι ακριβής, ως ένα πολύ περίεργο πρωτοφανές πολιτικά φαινόμενο. Το προσπερνούν μόνο στο πρώτο επίπεδο, αυτό της συναλλαγής για την παραμονή στην εξουσία.

Το μπετόν αρμέ των 145 δεν τους λέει κάτι; Το γεγονός ότι είμαστε στην εκπνοή κι όχι στα μέσα της κυβερνητικής θητείας; Ότι αυτές οι ωμές γελοιότητες δεν ενοχλούν στο ελάχιστο την «αριστερή» συνείδηση; Και το ερώτημα είναι απλό: Εφόσον δεν υπάρχει καμία αντίδραση, καμία δυσαρέσκεια, καμία κατακραυγή από κάτω προς τα πάνω -αν υπήρχε, οι βουλευτές και τα στελέχη της αριστεράς θα τη μετέφεραν πολιτικά- τότε θα πρέπει να αναρωτηθούν οι της αντιπολίτευσης γιατί τόση και τέτοια ανοχή. Κοινωνική πρωτίστως, που μεταφράζεται φυσικά και σε πολιτική, αλλά πρωτοφανής ανοχή από κάθε άποψη. Ας το αναλύσουν λοιπόν μήπως και προκύψουν χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα για το μέλλον, καθώς τα μισά χρόνια των… καταραμένων μνημονίων κυβέρνησε με άνεση και χωρίς δυσκολίες, αντιδράσεις κτλ. η πρώην επαναστατική αριστερά.

Ο κουραστικός κλαψιάρης …

Πάνος Καμμένος και Πάνος Σκουρλέτης: Όχι ότι είχαν ποτέ καλές σχέσεις, όμως τώρα, μετά το πολιτικό διαζύγιο, δεν υπάρχουν πια και προσχήματα να τηρηθούν. Ο σκληρός κομματικός Πάνος άνοιξε με το γνωστό δηλητηριώδες ύφος το στόμα του και είπε «Όταν βλέπεις πολιτικό αρχηγό να κλαψουρίζει, αυτό σημαίνει ότι έχει χάσει την αυτοπεποίθησή του» είπε ο γενικός γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, και πρόσθεσε «Ο Πάνος Καμμένος έχει κάνει πολλές φορές βαρύγδουπες δηλώσεις, αλλά δεν τις έχει τεκμηριώσει. Δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του, αλλά η πυκνότητα των δηλώσεων έχει αρχίσει να κουράζει». Φυσικά ο άλλος Πάνος, ο οποίος έχει προειδοποιήσει ότι… δεν θα προκάμουν να κάνουν παρέλαση αν του στερήσουν τελικά τον πέμπτο βουλευτή και χάσει το αρχηγικό προνόμιο, είχε πει νωρίτερα ότι στο επιτελείο του πρωθυπουργού «υπάρχει μια ομάδα που θυμίζει ΚΚΕ, Λένιν, Στάλιν. Φλαμπουράρης και Καρτερός ήθελαν να με φάνε σαν τον Τρότσκι».

Αριστερή ανέκαθεν…

Το έλεγα ότι όπως η Ραχήλ, που ήταν παιδιόθεν αριστερή αλλά είπε να γίνει βουλευτής με τη δεξιά πριν να συμπλεύσει με τη Ζωή και τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η Μαρίνα Χρυσοβελώνη (φωτ.) κατά βάθος έχει το αντάρτικο μέσα της. Το απέδειξε! Όχι γιατί έμεινε στην κυβέρνηση ως υφυπουργός Εσωτερικών, αλλά γιατί επιτέλους ομολόγησε ότι είναι μια οικογένεια με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιο βαθμό συγγένειας έχουν, θα σας γελάσω. «Ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι συγγενής και κοντά στις ιδέες που πιστεύω» είπε μιλώντας για το ενδεχόμενο να τη δούμε στα ψηφοδέλτια . Αλλά με τη μετριοφροσύνη που επιβάλλουν οι στιγμές, πρόσθεσε ταπεινά: «Από την άλλη, για να εισέλθεις σε ένα κόμμα δεν φτάνει να το επιθυμείς και να το αιτηθείς. Χρειάζεται να κινηθούν και οι αντίστοιχες διαδικασίες και να υπάρχει και η αποδοχή σου από την άλλη πλευρά». Διότι ως γνωστόν υπάρχουν κομματικές διαδικασίες όχι αστεία στην Κουμουνδούρου για όσους… συγγενείς ιδεολογικά θέλουν να πολιτευτούν με το κόμμα! Πάντως το καλύτερο το κράτησε η Μαρίνα ως επίλογο: «Όταν πλέον θα ηρεμήσουν τα πράγματα, τότε θα πάρω τις αποφάσεις μου. Σίγουρα θα κάνω τις απαιτούμενες συζητήσεις, με πνεύμα νηφαλιότητας και χωρίς άγχος για την καρέκλα. Για μένα η πολιτική δεν είναι αυτοσκοπός».

Τι λέει ο άνθρωπος…

«Μ' ένα νεύμα δικό του κι ένα δικό μου ανέβηκε ο υπουργός στην πίστα. Και πάμε στο ‘Βρέχει φωτιά στη στράτα μου’. Που με ένα νεύμα δικό του ‘Ν' ανέβω;’ και με ένα νεύμα δικό μου ‘Έλα’ αυτό το βουνό ήρθε πάνω και χόρεψε μπροστά στα μάτια μου ένα από τα ωραιότερα ζεϊμπέκικα, που έχω δει στη ζωή μου. Και, απ’ ό,τι με πληροφορεί ένας συνεργάτης μου, που παρακολουθεί όλη αυτήν τη λαίλαπα των viral [...], ακόμα και οι εχθρές παραδέχτηκαν. Διότι όλοι τον θέλετε, λούγκρες, κατάλαβες; Τον θέλετε τον ψηλό τον Κρητίκαρο».

Αυτά τα ολίγα είπε ο Σταμάτης Κραουνάκης και έγινε, όπως καταλαβαίνετε, το «έλα να δεις». Οι μισοί όρμησαν δικαίως για το πολιτικά μη ορθό, κοινώς ομοφοβικό προσβλητικό κτλ. «λούγκρες». Και δεν ήταν οι προοδευτικοί αυτοί που όρμησαν, διότι οι προοδευτικοί το βρήκαν ΟΚ, αφού το είπε ο Σταμάτης. Οι άλλοι μισοί τρελάθηκαν με το σεξιστικό της ιστορίας και την εκτίμηση ότι ο υπουργός προκαλεί ερωτική φαντασίωση σε όλους και όλες! Εγώ πάλι, που δεν δίνω δεκάρα για τα παραπάνω, δηλώνω βαθύτατα ενοχλημένη από την ασχετοσύνη του καλλιτέχνη: Πού στην ευχή είδε το «ωραίο ζειμπέκικο»;

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 10 Φεβρουαρίου 2018