ΣΚΑΛΑ. Διαστάσεις κοινωνικού δράματος έχει πάρει η μετοίκιση στην Σκάλα 2000 Πακιστανών εργατών γης. Φαινομενικά οι άνθρωποι αυτοί λογίζονται ως μετανάστες. Μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που τους θεωρούν τυχερούς αφού μπορούν και επιβιώνουν... Με ένα κομμάτι ψωμί, νερό και ότι περισσεύει από το μεροκάματο της πείνας… Κάτι να δώσουν στους συντονιστές, κάτι για το κοινό φτωχικό μαγείρεμα… Δεν μένει τίποτα. Τι είναι ο Πακιστανός, τι είναι το ζουμί του.
Αυτό όμως που είναι αξιοπρόσεκτό είναι το γεγονός ότι η κοινωνία της Σκάλας ανέχεται μια κατάσταση που δεν τιμά ούτε τους πολίτες ούτε τις Αρχές της συνολικά.
Φαβέλες Πακιστανών οι οποίοι στοιβάζονται σαν κατσαρίδες 20 – 20 σε δωματιάκια της ντροπής. Χώροι υγιεινής ανύπαρκτοι. Συνθήκες απαράδεκτες για μια πόλη που κάνει ότι δεν βλέπει προκειμένου να μαζέψει τον πλούτο από δένδρα και θερμοκήπια της.
Η Δημοτική Αρχή παρακολουθεί με το ένα μάτι την κατάσταση χωρίς να θέλει, να μπορεί και να τολμά να κάνει την παραμικρή παρέμβαση.
Πόση υποκρισία. Νοιάζονται πολίτες για τα σκουπίδια, για τα νερά, για τους λαθρομετανάστες που έρχονται…
Γι αυτούς τους ανθρώπους, θύματα ενός συστήματος, κανείς δεν έχει να πει λέξη.
Είναι ντροπή για την Σκάλα, τον Δήμο Ευρώτα, την Λακωνία αυτό που διαδραματίζεται χωρίς τέλος και χωρίς έλεος…