Τον Ιανουάριο του 1811 η «υψηλή» κοινωνία και οι ιδιοκτήτες φυτειών της Νέας Ορλεάνης προετοιμάζονταν με αμείωτους ρυθμούς για το ετήσιο καρναβάλι του Μαντί Γκρα. Παράλληλα, όμως, οι σκλάβοι οργάνωναν ένοπλη εξέγερση η οποία εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη μαζική σφαγή σκλάβων στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα. Οι σκλάβοι γνώριζαν εκ των προτέρων ότι πιθανή αποτυχία της εξέγερσης θα σήμαινε θανατική ποινή με άγριο τρόπο, καθώς αντιμετωπίζονταν ως «εργαλεία» και όχι ως άνθρωποι.

Ωστόσο, αυτό που τους έκανε να πιστέψουν στο παράτολμο εγχείρημά τους ήταν ότι οι ιδιοκτήτες των φυτειών θα ήταν απασχολημένοι με το καρναβάλι και θα μπορούσαν να τους αιφνιδιάσουν. Μία άλλη ευνοϊκή συγκυρία ήταν ότι εκείνη την εποχή ο Κυβερνήτης της περιοχής Γουίλιαμ Κλέιμπορν είχε στείλει το μεγαλύτερο μέρος των στρατευμάτων στην Αλαμπάμα για να πολεμήσει τους Ισπανούς. Επίσης, οι καιρικές συνθήκες ευνοούσαν τα σχέδιο με δεδομένο ότι μια μεγάλη καταιγίδα είχε φράξει τους δρόμους και θα ήταν αδύνατο να σταλεί το πυροβολικό στην περιοχή για να ανακόψει την επίθεση των σκλάβων.

Η αντίσταση ξεκίνησε από τις φυτείες του διοικητή της πολιτοφυλακής Μανουέλ Αντρέ, ο οποίος είχε στη δουλειά του τον «έμπιστο» του σκλάβο, Τσαρλς Ντελόν. Ο Ντελόν τύγχανε ιδιαίτερης μεταχείρισης, καθώς ήταν επιστάτης στις φυτείες και μεριμνούσε για την «καλή διαγωγή» των υπόλοιπων σκλάβων. Όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ο νεαρός επιστάτης ήθελε να ήταν αρεστός και έμπιστος για να μπορέσει κάποια στιγμή να οργανώσει τους υπόλοιπους για να αντισταθούν στη βαρβαρότητα των ιδιοκτητών. Στις 8 Ιανουαρίου κι ενώ το καρναβάλι του Μαντί Γκρα βρισκόταν σε εξέλιξη, περίπου 500 σκλάβοι κατέλαβαν τις φυτείες του Αντρέ και κάποιοι δολοφόνησαν τον γιο του. Εφοδιασμένοι με τσεκούρια, μαχαίρια και όπλα κινήθηκαν και προς άλλες φυτείες της περιοχής σκοτώνοντας ακόμα έναν ιδιοκτήτη. Στον δρόμο τους έκαψαν σπίτια, ενώ προσπάθησαν να απελευθερώσουν άλλους σκλάβους οι οποίοι βρίσκονταν φυλακισμένοι σε κτήματα.

Η σφαγή και η παραδειγματική τιμωρία του Τσάρλς Ντελόν

Η αντίδραση των αρχών και των ιδιοκτητών φυτειών ήταν τρομακτική. Στρατιώτες που κατάφεραν να φτάσουν στην περιοχή επιδόθηκαν σε μία ανελέητη σφαγή με τη βοήθεια των ιδιοκτητών. Μετά από 48 ώρες που κράτησε η εξέγερση, περισσότεροι από 100 σκλάβοι δολοφονήθηκαν βάναυσα, ενώ δεν γλίτωσαν και κάποιοι που δεν συμμετείχαν στα γεγονότα. Ο Τσαρλς Ντελόν δολοφονήθηκε βίαια για παραδειγματισμό. Πρώτα τον ακρωτηρίασαν και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν, ρίχνοντας το σώμα του στην πυρά. Πολλοί σκλάβοι που θανατώθηκαν, αποκεφαλίστηκαν και τα κεφάλια τους τοποθετήθηκαν σε πασσάλους που κάλυπταν έκταση 40 μιλίων προς τη Νέα Ορλεάνη.

Το μεγάλο μακελειό παρέμεινε ξεχασμένο για 200 χρόνια περίπου, ενώ η εξέγερση δεν έγινε ευρέως γνωστή διότι αποσιωπήθηκε από τους ιδιοκτήτες γης και τους πολιτικούς της εποχής. Όπως είχε δηλώσει ο Ντάνιελ Ράσμουσεν, συγγραφέας του σχετικού βιβλίου Αμερικανική Επανάσταση: Η Άγνωστη Ιστορία της Μεγαλύτερης Εξέγερσης Σκλάβων στην Αμερική, το οποίο κυκλοφόρησε το 2011, «πρόκειται για ένα τμήμα της πολιτικής αμνησίας των ΗΠΑ, και κάποιοι ήθελαν να στερήσουν στους σκλάβους τον τίτλο του επαναστάτη και το πέτυχαν». Σύμφωνα με τον ίδιο, το γεγονός υποβαθμίστηκε από αυτούς που είχαν οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα την εποχή εκείνη, ενώ οι εξεγερμένοι χαρακτηρίστηκαν ως κοινοί εγκληματίες. 

Πηγή: mixanitouxronou.gr