«Η αυθαίρετη μνήμη είναι το πιο βαθύ αντίστοιχο της λησμονιάς», έγραψε ευφυέστατα ο Αντόρνο. Αντίστοιχα η διασπορά ψευδών ειδήσεων (fake news) στο όνομα της κίνησης ιδεών είναι το πιο βαθύ αντίστοιχο της κατάργησης τους. «Όποιος μπορεί να σε πείσει για απιθανότητες θα σε βάλει κάποτε να διαπράξεις βαρβαρότητες», έγραψε (σε ελεύθερη μετάφραση) ο Βολταίρος περιγράφοντας μεστά το πρόβλημα της προπαγάνδας.  Αυτό ήταν και είναι το θέμα σε σχέση με την αφίσα για τις εκτρώσεις και όχι «η δυσανεξία στην άλλη άποψη», όπως λένε πρόστυχα κάποιοι. Δεν αφορά αυτή η προστυχιά όλους κι όλες όσους διαφωνούν.

Το θέμα είναι από την φύση του φορτισμένο και δύσκολο και δραματικό και κανείς μα κανείς δεν έχει δικαίωμα να επιχαίρει γι’ αυτό. Άργησα πολύ στη ζωή μου να μορφώσω άποψη αφού η αμφιβολία πρέπει να δρα πάντοτε υπέρ του αδύναμου και η πιθανότητα να αποδεχθώ φόνο πλάσματος δίχως φωνή με τρέλαινε. Διάβασα, ερεύνησα, σκέφτηκα. Ένα θέμα παρόν από αρχής κόσμου, σχετικό με την επιβίωση της ομάδας, σχετικό με το (τραγικό και υπέροχο στις δυνατότητες του) σώμα των γυναικών (προνομιακό πεδίο βιοπολιτικής το ίδιο), πριν οι παπάδες κι οι γιατροί αποκτήσουν φωνή. Είναι όμοιο με την προσφυγιά. Κανείς δεν μπορεί να χαίρεται που υπάρχει.

Στην πραγματικότητα αυτοί κι αυτές που προσπαθούν να σταθούν αλληλέγγυοι επιχαίρουν ακόμη λιγότερο για το φαινόμενο προσπαθώντας να αντισταθούν (στον βαθμό που τους και τις αναλογεί) στις αιτίες του, σε αντίθεση με τους ακροδεξιούς και τους φασίστες (είναι δίκαιο να τους ξεχωρίζουμε κι ας είναι όμοροι χώροι) που εξαιτίας των φοβικών αντιδράσεων ενός κόσμου που αλλάζει επώδυνα γρηγορότερα από όσο μπορεί να καταναλώσει, εξασφαλίζουν κοινωνικό ακροατήριο και πολιτική καριέρα. Έτσι και κανείς δεν μπορεί να ξεχνά (παρά τις απαράδεκτες εξαιρέσεις που το κάνουν ελαφρά τη καρδία) πως αυτές που πρώτες σπαράζουν είναι οι ίδιες οι γυναίκες και όχι οι θεωρητικολογούντες απόμακροι κριτές τους που δεν βάζουν με θράσος και τον εαυτό τους στο κάδρο, αρνούμενοι πχ αντί ψευδών ειδήσεων να προωθήσουν την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία…

Στην πραγματικότητα αυτή η διάκριση της προπαγάνδισης ψευδών ειδήσεων (και άρα χειραγώγησης της κοινής γνώμης) και της κίνησης ιδεών, ήταν που συνέβαλλε κατά τη γνώμη μου στο «κατέβασμα» τους, αφού η ίδια ευαισθησία δεν αποδείχθηκε σε πιο θορυβώδη περιστατικά. Με άλλα λόγια εάν ερωτηθούν γιατροί που βάζουν τη επιστήμη πάνω από την ιδεοληψία, δεξιοί γιατροί, αριστεροί γιατροί, κεντρώοι γιατροί, θα εξηγήσουν τα τερατώδη ψέματα της αφίσας. Κι εν πάση περιπτώσει οι αντιδράσεις ήταν καθήκον η αφαίρεση από δημόσιο χώρο ήταν πολιτική (και σωστή κατ εμέ) απόφαση.

Αλλιώς, θα ρωτήσω γιατί αντέδρασε η Ελλάδα στην χειραγώγηση της google map από την Τουρκία που γκριζάρει Φαρμακονήσι κι αμφισβητεί Καστελόριζο; Δεν είναι δικαίωμα της γείτονος να έχει άλλη άποψη; Όχι όταν μανιπιουλάρει και ψεύδεται. Εκεί οφείλεις να αντιδράσεις. Εκτός αν θες ν ανοίξεις την πόρτα στη βαρβαρότητα. Και μόνο το ότι αναφέρεται πως το έμβρυο νιώθει πόνο στις 8 εβδομάδες κι όλα τα άλλα ιατρικά ψεύδη, (που πείθουν όμως και ανθρώπους με καλές προθέσεις) ή τα ψευδή στατιστικά, βοά για τους σκοπούς κάποιων που χειραγωγούν τον πόνο των ανθρώπων αφού μέσα από αυτόν θα ελέγχουν βαθύτερα την κινητικότητα και της σκέψης και της ζωής.

Να θυμίζω πάντως πως το σπέρμα έχει κι αυτό ζωή και είναι ικανό «από θέληση» να επιδοθεί σε έναν απελπισμένο, τραγικό αγώνα ώστε να βρει το ωάριο. Γι’ αυτό και άγιοι όπως ο Αυγουστίνος (εάν θυμάμαι καλά) αλλά και σήμερα ακραίες θρησκευτικές ομάδες, θεωρούν τον αυνανισμό γενοκτονία και την χρήση προφυλακτικού αμαρτία, έχοντας το θράσος να προτείνουν τη μη χρήση του ακόμη και σε αληθινά ζωντανούς που λιμοκτονούνε.

Να σοβαρευτούμε όμως λίγο γιατί αφορά ζωές και κοινωνίες και δικαιώματα γυναικών. Να σοβαρευτούμε κατανοώντας την διαφορά του ξενιστή από την ζωή, αλλιώς ας σεβαστούμε και τα μικρόβια μέσα μας, από τα οποία ξεκίνησε άλλωστε η ζωή, κι ας φρικάρουν οι έχοντες άρρωστο ανθρώπινο ναρκισσισμό όταν τους το θυμίζεις. Κι ας θυμηθούμε πόσες γυναίκες (έμμεσα, σε χειρουργεία) και πόσοι γιατροί (άμεσα, από πιστολιάσματα) δολοφονήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια γι’ αυτό το ζήτημα που κάποιοι θέλουν να επανακάμψει στην Ελλάδα.

Κι ας προβληματιστούμε, τέλος, γιατί αντέδρασαν στην αφίσα γυναίκες και άνδρες με πλούσιο ιστορικό αγώνων υπέρ των αδύναμων και δίχως φωνή πλασμάτων, όπως θα μπορούσε να είναι το έμβρυο, ενώ τις αφίσες υπερασπίστηκαν άνθρωποι που την ίδια ώρα που λένε ως χριστιανοί είμαστε εναντίον κάθε φόνου προτείνουν το βούλιαγμα βαρκών με παιδάκια μέσα και «να σφάξουμε τα μεμέτια» επιχαίροντας για την αισχρή στάση του μεγαλοϊδεατικού καθεστώτος Ερντογάν και όσων οικονομικά εκπροσωπεί. Και τότε θα κατανοήσουμε ακόμη περισσότερο πώς συνδέεται η περίφημη φράση του Βολταίρου: «Όποιος μπορεί να σε πείσει για απιθανότητες θα σε βάλει κάποτε να διαπράξεις βαρβαρότητες».