Ο Βασίλης Λαμπρίδης, που διετέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης από το 2000 έως το 2002, αποκαλύπτει στο βιβλίο του «Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός δικαστή», τους λόγους για τους οποίους ποτέ δεν δόθηκαν οι άδειες στα τηλεοπτικά κανάλια.

Όπως σημειώνει, οι τηλεοπτικές άδειες εθνικής εμβέλειας βάσει του διαγωνισμού που είχε προκηρυχθεί το 1997 ήταν έξι. Το 2001 ξεκίνησε ο έλεγχος των φακέλων του «ξεχασμένου διαγωνισμού», ωστόσο όλοι ήταν ελλιπείς. «Παρά τις διευκολύνσεις που δόθηκαν στους διαγωνιζόμενους αυτοί δεν προσκόμισαν ποτέ περαιτέρω στοιχεία αναφορικά με την προέλευση των κεφαλαίων τους (πόθεν έσχες – οικονομική αυτοτέλεια), όπως και στοιχεία σχετιζόμενα με την οικονομική αυτοτέλεια των μετόχων τους», αναφέρει.

Διαβάστε τι ακολούθησε και πώς τελικά ο διαγωνισμός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ από το ΕΣΡ με αποτέλεσμα οι τηλεοπτικοί σταθμοί να συνεχίζουν να εκπέμπουν μέχρι σήμερα «με κάποιες άδειες προσωρινής ισχύος».

Το απόσπασμα από το βιβλίο

Ένα σοβαρό θέµα που απασχόλησε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης στη διάρκεια της θητείας μου (σημ: Ο Βασίλης Λαμπρίδης διετέλεσε πρόεδρος του ΕΣΡ από το 2000 έως το 2002) ήταν και η έκδοση αδειών λειτουργίας για τα ιδιωτικά µέσα µαζικής ενηµέρωσης, αρχίζοντας από τους ραδιοφωνικούς σταθµούς που λειτουργούσαν στην Αττική.

Το Εθνικό Συµβούλιο Ραδιοτηλεόρασης άνοιξε τότε νέα σελίδα στην ιστορία της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, µε τη χορήγηση, στις 25 Μαΐου 2001, των 20 πρώτων αδειών νόµιµης λειτουργίας ισάριθµων ραδιοφωνικών σταθµών εντός των ορίων του νοµού Αττικής. Ο στόχος επιτεύχθηκε ύστερα από αλλεπάλληλες αναβολές και παλινωδίες που είχαν µεσολαβήσει στη διάρκεια 13 περίπου ετών άναρχης λειτουργίας της ιδιωτικής ραδιοφωνίας στην παραπάνω περιοχή, όπως και σε όλη την Ελλάδα.

Στις 13 Μαρτίου του επόµενου έτους, 2002, εκδόθηκαν άλλες 15 άδειες λειτουργίας ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθµών στην περιοχή της Αττικής. Όµως, αυτή η νέα αδειοδότηση δεν είχε την ίδια µε την προηγούµενη ευτυχή κατάληξη. Καθότι, το Συµβούλιο της Επικρατείας µε δύο αποφάσεις που εξέδωσε τον Οκτώβριο του 2004, ακύρωσε τις οικείες πράξεις του υπουργού Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης περί χορήγησης των εν λόγω 15 αδειών λειτουργίας ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθµών. Με τις ίδιες αποφάσεις του το Ανώτατο ∆ικαστήριο ανέπεµψε στη ∆ιοίκηση τις εκκρεµούσες αιτήσεις µε το παραπάνω αντικείµενο για να επακολουθήσει νέα κρίση επί του θέµατος.

Πλην, όµως, µε νοµοθετική ρύθµιση (ν. 3310/ 14.2.2005) ορίστηκε ότι οι προαναφερθέντες 35 ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθµοί (20+ 15) θεωρείται ότι λειτουργούν µε νόµιµη άδεια, καθώς και ότι άλλοι 5 επίσης ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθµοί, λειτουργούν νοµίµως. Μεταξύ δε των τελευταίων 5 ραδιοσταθµών περιλαµβάνονταν και εκείνοι οι σταθµοί που είχαν δικαιωθεί µε τις παραπάνω ακυρωτικές αποφάσεις του Συµβουλίου της Επικρατείας (Βλ. Ε.Σ.Ρ. Έκθεση πεπραγµένων έτους 2006 σελ. 50). Λόγω δε αυτής της νοµοθετικής ρύθµισης, αναποµπή στη ∆ιοίκηση της υπόθεσης των δύο δικαιωθέντων µε τις αποφάσεις του Συµβουλίου της Επικρατείας ραδιοφωνικών σταθµών δεν έγινε ποτέ, από όσο γνωρίζω.

Κατά τα λοιπά, για δώδεκα και πλέον χρόνια από τη χορήγηση των αδειών λειτουργίας των παραπάνω 35 ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθµών και τη λήξη της θητείας των µελών του Συµβουλίου που τις είχε χορηγήσει, δεν εκδόθηκε ποτέ καµία άλλη νέα άδεια λειτουργίας ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθµών, επίσης από όσο γνωρίζω.

Το Σεπτέµβριο του 1997 είχε προκηρυχθεί από το υπουργείο Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης διαγωνισµός χορήγησης αδειών λειτουργίας σε 6 ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθµούς εθνικής εµβελείας. Οι φάκελοι των υποψηφίων του παραπάνω ξεχασµένου διαγωνισµού έφθασαν τελικά στο Συµβούλιο τον Απρίλιο του 2001, οπότε και άρχισε ο έλεγχος αυτών υπό την εποπτεία και ευθύνη του αναπληρωτή προέδρου του Συµβουλίου, Σπύρου Φλογαΐτη.

Όµως, παρά τις διευκολύνσεις που δόθηκαν στους διαγωνιζόµενους για την προσαγωγή πρόσθετων στοιχείων, όλοι οι φάκελοι παρέµειναν ελλιπείς. Έλειπαν κυρίως δηλώσεις των µετόχων των σταθµών αναφορικά µε την προέλευση των κεφαλαίων των (πόθεν έσχες), όπως και στοιχεία σχετιζόµενα επίσης µε την οικονοµική αυτοτέλεια των µετόχων.

Ύστερα από τη διαπίστωση αυτή, το Συµβούλιο αποφάνθηκε στις 28 Μαρτίου 2002 ότι αδυνατεί να προχωρήσει στη διαδικασία µοριοδότησης των εν λόγω σταθµών. Όταν ο επόµενος από εµένα πρόεδρος προσήλθε περί το τέλος Μαΐου 2002 στα γραφεία του Συµβουλίου για να αναλάβει τα καθήκοντά του και του εξήγησα τους λόγους ένεκα των οποίων µαταιώθηκε η χορήγηση των παραπάνω αδειών, εκείνος µου απάντησε, καλόπιστα βεβαίως, ότι: Οι άδειες λειτουργίας των περί ων πρόκειται 6 τηλεοπτικών σταθµών εθνικής εµβελείας θα χορηγηθούν από το νέο Συµβούλιο µέσα σε ένα µήνα.

Αργότερα διάβασα στον Τύπο ότι ο ίδιος πρόεδρος του Ε.Σ.Ρ., Ιωάννης Λασκαρίδης, είχε δηλώσει το φθινόπωρο του 2003 πως «µέχρι τα Χριστούγεννα θα έχουν δοθεί οι τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εµβέλειας». Την ίδια υπόσχεση διατύπωσε και τον Ιανουάριο του 2004, κάνοντας λόγο για αδειοδότηση µέχρι τις εκλογές. Πριν από το Πάσχα του 2004 δήλωνε ότι οι άδειες «θα έχουν δοθεί µέσα στον Ιούνιο». (Βλ. «ΤΑ ΝΕΑ», 7-5-2004).

Στην πραγµατικότητα, όµως, και αυτή η απόπειρα αδειοδότησης δεν ευοδώθηκε λόγω του ότι το Συµβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε µε την υπ’ αριθµόν 2508/2005 απόφασή του την εκδοθείσα το έτος 2003 προκήρυξη του Εθνικού Συµβουλίου Τηλεόρασης περί χορήγησης 6 αδειών εθνικής εµβέλειας. (Βλ. «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» 14-8-2005). Έκτοτε, δεν έγινε ποτέ πια λόγος για τη χορήγηση αυτών «των πολυπόθητων 6 αδειών» λειτουργίας ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθµών εθνικής εµβελείας. Κατά τα λοιπά, εξακολουθούν µέχρι και σήµερα (Σεπτέµβριος 2014) να λειτουργούν «νοµίµως» δέκα τουλάχιστον τηλεοπτικοί σταθµοί εθνικής εµβελείας µε κάποιες άδειες προσωρινής ισχύος.

«Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός δικαστή»

Το βιβλίο «Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός δικαστή από τη δίκη Λαμπράκη, τη δίκη του Ειδικού Δικαστηρίου, τη θητεία του στον Α.Σ.Ε.Π. και το Ε.Σ.Ρ» του Βασίλη Λαμπρίδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS.

Βιογραφικό

Ο Βασίλειος Ευσταθίου Λαμπρίδης γεννήθηκε στο Δελβινάκι των Ιωαννίνων το 1928. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1952. Υπηρέτησε τη θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός του Στρατού Ξηράς τα έτη 1953 και 1954. Άρχισε τη δικαστική του σταδιοδρομία ως ειρηνοδίκης Μονεμβασίας το 1956. Πέτυχε το 1957 σε διαγωνισμό δικαστικών παρέδρων και διορίστηκε στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.

Ως πρωτοδίκης Αθηνών εξαναγκάστηκε από το δικτατορικό καθεστώς σε παραίτηση. Αποκαταστάθηκε το Δεκέμβριο του 1975 και επανήλθε στο δικαστικό σώμα ως εφέτης. Προήχθη, σε πρόεδρο εφετών το 1983 και σε αρεοπαγίτη το 1985. Συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων μελών του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (Α.Σ.Ε.Π.), που το στελέχωσαν κατά την έναρξη της λειτουργίας του το 1994. Διετέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (Ε.Σ.Ρ.) κατά τα έτη 2000 έως 2002.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Στο βιβλίο «Αναμνήσεις και εκμυστηρεύσεις ενός δικαστή» ο Βασίλειος Ε. Λαμπρίδης εκθέτει προσωπικές του εμπειρίες από την θητεία του σε νευραλγικές θέσεις της Δικαιοσύνης, αλλά και από τη συμμετοχή του σε δυο σημαντικές δίκες της νεότερης Ιστορίας, αυτήν για την δολοφονία του Λαμπράκη το 1966 και αυτήν στο Ειδικό Δικαστήριο το 1991-1992.

Ο ίδιος αναφέρει, μεταξύ άλλων, στον πρόλογο του βιβλίου: «Στο σημειωματάριό μου αυτό, καταγράφω όσα αξιομνημόνευτα γεγονότα θυμούμαι από τη μακρόχρονη θητεία μου σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες της Δικαιοσύνης αλλά και σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής. […] Επιδίωξή μου είναι να αποφύγω το στιγματισμό προσώπων που ενδεχομένως έχουν πεθάνει χωρίς προηγουμένως να έχει ακουστεί και η δική τους διαφορετική άποψη, αλλά και να μη θιγούν κάποιοι αθώοι απόγονοί τους. […] Δεν τήρησα την αρχή αυτή προκειμένου περί προσώπων και γεγονότων για τα οποία υπήρξε λόγος και αντίλογος, επειδή έγιναν ευρύτερα γνωστά είτε ύστερα από δίκες και δικαστικές αποφάσεις, είτε από άλλα δημόσια έγγραφα, είτε από δημοσιεύσεις του Τύπου ή εκδόσεις βιβλίων ή από μεταδόσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης».