Εάν έλεγε κανείς στον Alex Mullen πριν από λίγα χρόνια ότι θα ήταν ικανός να απομνημονεύσει μία ολόκληρη τράπουλα σε 21,5 δευτερόλεπτα, θα έλεγε ότι πρόκειται για ανοησίες. Η μνήμη του δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο -«κάτω του μέσου όρου», μάλιστα.

Σήμερα ωστόσο, ο Alex Mullen, φοιτητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μισισίπι είναι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής Μνήμης.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο BBC, ο Mullen είπε ότι όλα ξεκίνησαν από ένα βιβλίο με τίτλο «Moonwalking with Einstein» (Βόλτα στο φεγγάρι με τον Αϊνστάιν) του Αμερικανού δημοσιογράφου Joshua Foer, ο οποίος παρακολούθησε ένα Πρωτάθλημα Μνήμης στις ΗΠΑ.

Ο Foer βρήκε μία ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι είχαν εκπαιδεύσει τη μνήμη τους, χρησιμοποιώντας αρχαίες τεχνικές και άρχισε να εξασκεί τις τεχνικές στον εαυτό του, ενώ αποφάσισε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό την επομένη χρονιά.

Παρακινημένος από την ιστορία του Foer, ο νεαρός Alex έκανε το ίδιο.

«Δεν είχα εκ φύσεως καλή μνήμη, αλλά το 2013 άρχισα να την εκπαιδεύω χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του Foer.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Mullen ήρθε δεύτερος στο πρωτάθλημα μνήμης των ΗΠΑ. «Ήταν πραγματικά ένα κίνητρο, συνέχισα την άσκηση και τελικά κατέληξα το 2015 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της μνήμης», λέει.

Το πρωτάθλημα έγινε τον περασμένο Δεκέμβριο στη Guangzhou στην Κίνα.

Αποτελείται από 10 γύρους πνευματικών προκλήσεων, οι οποίες περιλαμβάνουν την απομνημόνευση όσων περισσότερων αριθμών σε διάστημα μιας ώρας, όπως επίσης, προσώπων και ονομάτων σε 15 λεπτά.

Ο τελευταίος γύρος είναι πάντα η ταχύτερη κάρτα, όταν οι αντίπαλοι πρέπει να απομνημονεύσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα μια τράπουλα.

Ο Mullen ήταν στη δεύτερη θέση, όταν ξεκίνησε ο τελευταίος γύρος. Κοίταξε τα χαρτιά για 21,5 δευτερόλεπτα – μόλις ένα δευτερόλεπτο πιο γρήγορα από τον αντίπαλό του Yan Yang. Αυτό το ένα δευτερόλεπτο όμως ήταν αρκετό για να δώσει στο Mullen την πρώτη θέση, κερδίζοντας το πρωτάθλημα.

Ο Mullen κατέχει πλέον το παγκόσμιο ρεκόρ στην απομνημόνευση των περισσότερων αριθμών σε διάρκεια μίας ώρας, για την ακρίβεια 3029 αριθμούς. «Πριν από μερικά χρόνια, θα το θεωρούσα αδύνατο», λέει.

Κατέχει και άλλα ρεκόρ στις ΗΠΑ, ένα εκ των οποίων είναι η απομνημόνευση 3.888 δυαδικών ψηφίων σε 30 λεπτά.

Αυτό που επισημαίνει ο Mullen είναι ότι όλοι μπορούν να βελτιώσουν κατά πολύ την μνήμη τους.«Απλά πρέπει να δημιουργήσετε το ‘Παλάτι της μνήμης’» λέει.

Οι θαυμαστές της σειράς Sherlock παρακολουθούν τον δημοφιλή ντετέκτιβ να λύνει μυστηριώδη εγκλήματα χρησιμοποιώντας ως μοναδικό όπλο τις γνώσεις του.

Στο νου του υπάρχει λεπτομερώς καταγεγραμμένο ο,τιδήποτε έχει πέσει στην αντίληψή του και για να ανασύρει από το μυαλό του όλες τις πληροφορίες, συγκεντρώνεται και εισέρχεται στο «Παλάτι της Μνήμης».

Στην πραγματικότητα το «Παλάτι της Μνήμης» είναι μια κλασική τεχνική που εφαρμόζεται για τη βελτίωση της μνήμης.

Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τον Σέρλοκ Χολμς, το Παλάτι της Μνήμης είναι μια εικόνα που «βλέπει» το μάτι στο μυαλό αναφορικά με μια φυσική τοποθεσία που γνωρίζουμε καλά. Ίσως είναι το σπίτι μας, ή μια γνώριμη διαδρομή. Για να ανασύρουμε στοιχεία, είτε πρόκειται για κάρτες τράπουλας είτε για τη λίστα με τα ψώνια, μπορούμε απλά να «περπατήσουμε» μέσα στο μυαλό μας και να αφήσουμε την εικόνα κάθε στοιχείου σε συγκεκριμένα σημεία κατά μήκος της διαδρομής αυτής. 

Η τεχνική για την κατασκευή ενός παλατιού της μνήμης αναφέρθηκε πρώτη φορά από τον Έλληνα ποιητή Σιμωνίδη τον Κείο, τον 6ο αιώνα π.Χ.

Ο Σιμωνίδης ο Κείος (556 π.Χ.- 469 π.Χ.) ήταν λυρικός ποιητής. Γεννήθηκε στην Ιουλίδα της νήσου Κέας, όπου διδάχθηκε ποίηση και μουσική και συνέθεσε παιάνες προς τον Απόλλωνα.

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Σιμωνίδης ήταν κάποτε καλεσμένος σε ένα επινίκιο συμπόσιο το οποίο κατέληξε σε τραγωδία, όταν το πάτωμα της αίθουσας κατέρρευσε. Πολλοί από τους καλεσμένους βρήκαν τραγικό θάνατο όταν γκρεμίστηκαν στα κάτω δωμάτια και παραμορφώθηκαν τόσο από τα τραύματα που τους προκάλεσε η κατάρρευση ώστε ήταν αδύνατον να αναγνωριστούν.

Ο Σιμωνίδης είχε αποχωρήσει από την αίθουσα λίγο πριν συμβεί το κακό και γλίτωσε τη συμφορά από καθαρή τύχη. Όταν επέστρεψε του ζητήθηκε να αναγνωρίσει τα πτώματα και μπορεί αρχικά κάτι τέτοιο να του φάνηκε ακατόρθωτο, όμως στην πορεία κατάφερε να θυμηθεί τα ονόματά τους ανασύροντας από τη μνήμη του τη θέση στην οποία βρισκόταν κάθε καλεσμένος.

Με το πέρασμα από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση αυτό το σύστημα απομνημόνευσης χαρακτηρίστηκε ως «Παλάτι ή Ανάκτορο Μνήμης».

Αιώνες αργότερα, η Eleanor Maguire στο University College του Λονδίνου «σάρωσε» τους εγκεφάλους 10 ατόμων που έχουν πλασαριστεί στις υψηλότερες θέσεις του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Μνήμης, με την ελπίδα να εντοπίσει πιθανές διαρθρωτικές (κατασκευαστικές) διαφορές στον εγκέφαλο που να προδιαθέτουν, να εξηγούν μια τέτοια εξαιρετική μνήμη.

Οι εξετάσεις δεν διαπίστωσαν καμία διαφορά να να δικαιολογεί κάποιες ιδιαίτερες διανοητικές ικανότητες.

Η μόνη διαφορά φαίνεται να είναι στην προνομιακή χρήση τριών περιοχών που έχουν σχέση με την «πλοήγηση» της σκέψης.

Οι άνθρωποι με υπερ-μνήμη είναι καλοί στην απομνημόνευση, πολύ απλά επειδή συνηθίζουν να «περπατούν» γύρω από τα παλάτια του μυαλού τους…