Από το μπάκετ – Άγγελος Ζήβας: Ζώντας το όνειρο (+video)

Ήταν μέσα Ιανουαρίου του 1998 και η αγωνιστική χρονιά είχε λήξει με επιτυχία. Πρώτη θέση στο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό Starlet Cup και τίτλος στην Α5 του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος!

Το Starlet EP82 βρίσκεται ήδη στη δύση της ιδιαίτερα επιτυχημένης -και εμπορικά- καριέρας του. Αναμένοντας την προκήρυξη των επάθλων για τη νέα χρονιά από την Toyota Ελλάς, το νέο Starlet EP91 οδεύει για τα υπόγεια της Toyota-Τσόκας, όπου θα αφεθεί στα χέρια των έμπειρων πια μηχανικών της, ώστε να ακολουθήσει μια «διαφορετική» καριέρα από αυτήν που του όρισε το εργοστάσιο της Toyota.

Τετάρτη μεσημέρι χτυπάει το τηλέφωνο. Στην αρχή μια ευγενική γραμματέας και έπειτα ο διευθυντής Μάρκετινγκ της ΤΕ, κ. Ορφέας Μαυρίκιος, με προσκαλούν για την αμέσως επόμενη ημέρα σε συνάντηση με τον πρόεδρο της Toyota Ελλάς, καθηγητή Παναγιώτη Αθανασόπουλο. Εκεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, μου ανακοινώνουν ότι θέλουν να οδηγήσω επίσημα για την Toyota Ελλάς στο Παν.Π.Ρ. τη νέα Corolla WRC! Μετά τις πρώτες στιγμές έκπληξης και αμηχανίας, τους ενημερώνω ότι η εμπειρία μου σταματάει στους ούτε 100 ίππους του Starlet, και δεν είμαι ο κατάλληλος για αυτήν τη θέση. Ανένδοτος ο καθηγητής και, πριν το συνειδητοποιήσω, ύστερα από δύο ημέρες βρισκόμαστε στο MD-80 της Alitalia, με τον Στέλιο Φάκαλη, τον κ. Μαυρίκιο και τον υπεύθυνο hi-tech της Toyota Ελλάς, Δημήτρη Ζυγούρη. Αρχικός προορισμός το Μιλάνο και τελικός το Col di Nava, στους πρόποδες των Ιταλικών Άλπεων, για δοκιμαστικό τεστ με την ομάδα Scuderia Grifone του Fabrizio Tabaton.

Βράδυ φτάνουμε σε Αλπικό τοπίο, -10 βαθμοί η θερμοκρασία και πολύ γέλιο με τον Στέλιο, όπου αναρωτιόμαστε τι ήρθαμε να κάνουμε χειμωνιάτικα εδώ. Τη νύχτα χιόνισε, αλλά το πρωί ήλιος λαμπερός, και από το παράθυρο βλέπουμε στο δρόμο το μεγάλο φορτηγό σέρβις της Toyota και στο τρέιλερ τη Celica ST 205 Gr. A! Γνωριμία στο lobby με τους υπεύθυνους της ομάδας και ξεκινάμε για το βουνό. Στη διάθεσή μας η διαστημική στα μάτια μας Celica gr. A, ώστε να την εξερευνήσουμε, έχοντας συγχρόνως πολλές ερωτήσεις προς τους μηχανικούς. Επιλογή καθίσματος και προσαρμογή στα μέτρα μου.

Ασφαλής διαδρομή, και ξεκινάω μόνος να πειραματίζομαι με τη Celica. Εντυπωσιακή η δύναμη του κινητήρα, και ανακαλύπτεις γρήγορα ότι αυτά στρίβουν μόνο με το γκάζι και τη «μετατόπιση φορτίου». Εξαιρετικό κιβώτιο της Χtrack με επιλογή ταχυτήτων σε σχήμα «Η». Αργούμε να καταλάβουμε ότι είχαμε λάθος πληροφορία από την Αθήνα, και αυτά τα κιβώτια είναι πολύ καλύτερα να τα δουλεύεις χρησιμοποιώντας το συμπλέκτη. Από τις πρώτες στιγμές αισθάνεσαι τη διαφορετική κουλτούρα με την οποία αντιμετωπίζουν οι γείτονες το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Πέρασαν πέντε ημέρες με πολύ κέφι, εμπειρίες και πολύ γέλιο, αφού δε σταμάτησα να τους υπενθυμίζω να έχουν και κάποια «ζεμπίλια» στην Ελλάδα για να μαζέψουν τα συντρίμμια. Στα highlights η γνωριμία και ανταλλαγή απόψεων με τον αείμνηστο πλέον «Puzzi» Grossi, έναν από τους ταχύτερους Ιταλούς οδηγούς στο χώμα.

Επιστροφή στην Αθήνα, ενημέρωση του Δ.Σ. της Toyota Ελλάς για τις πρώτες εντυπώσεις μας, και ακούγεται ότι θα σταματήσει το Starlet Cup, ώστε να δοθεί το ανάλογο budget για τη συμμετοχή με την Corolla. Αντιδρώ, αφού σε καμία περίπτωση δεν πρέπει σταματήσει το Cup όπου συμμετέχει διψήφιος αριθμός αγωνιζομένων για τη δική μας συμμετοχή με WRC. Αναμονή, και τα καλά μαντάτα δεν αργούν. Το Δ.Σ. αποφασίζει και την προκήρυξη του Starlet Cup με το νέο μοντέλο και τη συμμετοχή με Corolla WRC. Οι συνεννοήσεις άμεσες, και βρισκόμαστε μόνοι μας με τον Στέλιο στο Airbus Α320 της Alitalia, με αρχικό προορισμό τη Ρώμη. Τελικός προορισμός οι λόφοι της Τοσκάνης, για ένα διαφορετικό τεστ, όπως διαπιστώσαμε. Η γνωστή Celica gr. A εκεί στη διάθεσή μας, και η συλλογή εμπειριών συνεχίζεται.

Την επόμενη ημέρα ο Ιταλός πρωταθλητής Andrea Aghini, γνωστός και από τη συμμετοχή του στο Ράλλυ Ακρόπολις με την επίσημη ομάδα Lancia, μας περιμένει στο motorhome της ομάδας, όπου συζητάμε για την εμπειρία του για αυτού του επιπέδου τα αγωνιστικά, ενώ κάνουμε και κάποιες δοκιμές μαζί. Δένομαι δίπλα του και μου εξηγεί περίπου τον τρόπο που οδηγεί αυτός, εμπεδώνοντας στην πράξη το «φρενάρω-επιλέγω-στρίβω». Αλλαγή φρουράς, όπου αποδεικνύεται και ο ίδιος φοβητσιάρης όταν δεν έχει το πηδάλιο στα χέρια του. Διάλειμμα που επιβάλλει η ομάδα και πολλές κουβέντες στο περιθώριο με Andrea και κάποιους Ιταλούς δημοσιογράφους για τα παλιά Ακρόπολις και Σαν Ρέμο. Η ώρα περνάει, κόσμος πολύς έρχεται, χωρίς να καταλαβαίνουμε τι γίνεται! Αναγνωρίζω πρόσωπα που έβλεπα σε ταινίες από την πάλαι ποτέ κραταιά Abarth, όπως τον ευγενέστατο κοντούλη αρχιμηχανικό-δεξί χέρι του Miki Biasion και άλλους. Φτάνει και ο F. Tabaton. Μετά τη γνωριμία και τους χαιρετισμούς, γρήγορα εξαφανίζονται, και με τον Στέλιο απορημένοι προσπαθούμε να καταλάβουμε. Διακοπή των προβληματισμών, με ενημερώνουν ότι είμαστε έτοιμοι, και αυτήν τη φορά θα έχω τον Στέλιο δίπλα.

Εντολή για δύο φορές τη διαδρομή χωρίς στοπ. Πατάω το μπουτόν και ο κινητήρας ακούγεται τώρα πολύ διαφορετικός. Στα πρώτα μέτρα διαπιστώνω ότι ο κινητήρας της Celica μπορεί να έχει και διπλάσια δύναμη, προφανώς για να δουν τι και πώς ελέγχω, και… ο Θεός βοηθός! Το παιχνίδι υπέροχο, το διασκεδάζουμε, ώσπου σε διάφορα σημεία της διαδρομής ανακαλύπτω «θεατές» όλους αυτούς τους «γνωστούς» που είδαμε πριν στο χώρο του σέρβις. Το παιχνίδι τελειώνει, όλοι αυτοί μαζεύονται πίσω, συζητάμε ευδιάθετοι περί ανέμων και υδάτων, και ύστερα αποχωρούν. Την επόμενη ημέρα θα μπορούσα να κάνω για πρώτη φορά λίγα χλμ. με Corolla WRC δοκιμών. Τελικά κατάλαβα ότι είχαμε περάσει κάποιου είδους τεστ με το «τέρας»-Celica από αυτούς τους ανθρώπους χωρίς να το γνωρίζουμε!

Η Corolla WRC…

… φτάνει αρχοντική πάνω στο τρέιλερ και το όνομα του Auriol στο πλαϊνό τζάμι μάς προκαλεί δέος. Γνωριμίες, εξερευνήσεις και πολλές ερωτήσεις πάλι στους νέους μηχανικούς. Η πρώτη αναγνωριστική επαφή με την Corolla μάς αφήνει θετικές εντυπώσεις, αλλά είναι πολύ λίγη σε διάρκεια. Το hatchback αμάξωμα επιτρέπει καλύτερη θέση οδήγησης για ψηλό οδηγό από το coupe της Celica. O επιβλητικός λεβιές του κιβωτίου ταχυτήτων της Xtrack με τη σε σειρά επιλογή τελικά μας βολεύει, παρά τους αρχικούς μας προβληματισμούς. Ο κινητήρας δείχνει να «ακούει» καλύτερα στις χαμηλές-μεσαίες στροφές. Το πλαίσιο δίνει πιο στιβαρή αίσθηση. Δε δείχνει να βολεύεται ιδιαίτερα στην «αρχή του εκκρεμούς», αλλά υποκύπτει. Συνολικά θεωρώ τη Celica gr. A by TTE πολύ πιο φιλική για τον ερασιτέχνη οδηγό αγώνων.

Επιστροφή στην Ελλάδα και ο Fabrizio Tabaton, ικανοποιημένος, προτείνει στον κ. Αθανασόπουλο να τοποθετήσει έναν πολύπειρο συνοδηγό δίπλα μου, ώστε να υπάρχει κορυφαίο αποτέλεσμα. Διαφωνώ και επιμένω ότι με τον Στέλιο κέρδισα πέρσι την Α5, μαζί θα διασκεδάσουμε και το «δώρο» για αυτήν τη χρονιά.

Ερωτηματικά για το αν θα υπάρχει έτοιμο αυτοκίνητο για τον πρώτο αγώνα του Πρωταθλήματος. Τελικά όλα πάνε κατ’ ευχήν και βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη, κάνοντας αναγνωρίσεις για το Ράλλυ Θερμαϊκού, πρώτο αγώνα του ΠΠΡ. Αυθημερόν μετάβαση στην Αθήνα, όπου έχει φτάσει μία ολοκαίνουργια Corolla WRC, και η Toyota Ελλάς θα την παρουσιάσει σε κεντρικό ξενοδοχείο, και επιστροφή πίσω στη συμπρωτεύουσα. Το αυτοκίνητο δε «φορά» τα ενεργά διαφορικά που διαθέτουν οι συναθλητές μας, αλλά δε μας πτοεί το γεγονός, αφού θέλουμε μια καλή χρονιά εμπειριών, που απαιτεί ηρεμία.

Η πρώτη ειδική διαδρομή είναι γεγονός. Το ευχαριστιόμαστε, και με εντυπωσιάζει ο συναθλητής Άρης Βωβός, που μας περιμένει στην εκκίνηση της 2ης ειδικής για να μας συγχαρεί, αφού, όπως μας είπε, δεν πίστευε ότι θα είμαστε στο συναγωνισμό με το «καλημέρα». Όλα κυλούν ήρεμα με λίγες αστοχίες, και ο πρώτος τερματισμός έρχεται.

Από την αγωνιστική γνωριμία της Toyota Corolla WRC, στο περιοδικό μας

Την επόμενη ημέρα παρόντες οι 4ΤΡΟΧΟΙ και ο «Stratissino» στην 1η ε.δ. Τριάδι, για το πρώτο τεστ του αυτοκινήτου επί ελληνικού εδάφους. Το αυτοκίνητο επιστρέφει στην Ιταλία, όπως έπειτα από κάθε αγώνα, για να συνεχίσει να αγωνίζεται σε διάφορα μέρη της Ευρώπης.

Οι ημέρες περνούν και ο δεύτερος αγώνας του Πρωταθλήματος, ένα μίνι «Ράλλυ Ακρόπολις», το διήμερο Ράλλυ Ολύμπιο στην Ιτέα, φτάνει. Οι αναγνωρίσεις τελειώνουν, και μαζί έρχονται οι πρώτες δυσκολίες. Γνωρίζοντας την ελληνική πραγματικότητα, είχα προτείνει ελαστικά της Pirelli. Η εταιρεία δεν πείθεται και αποφασίζει διαφορετικά. Από τις προηγούμενες χρονιές τα εργοστάσια χρησιμοποιούσαν τα λάστιχα της Michelin με το ειδικό mousse για περισσότερη αντοχή. Η χρήση αυτών των ελαστικών χωρίς τους ειδικούς αφρούς μέσα, τα καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτα στα ελληνικά χώματα, και είναι ματαιοπονία η όποια προσπάθεια. Στην Ιτέα φτάνουν όλα τα λάστιχα, αλλά μόνο δύο για mousse, ώστε να τα μοντάρουμε στις ζάντες που έρχονται με τα φορτηγά από την Ιταλία. Αναγκαστικά επιλέγουμε να ξεκινήσουμε με λάστιχα για mousse χωρίς… mousse, αφού το πρώτο κομμάτι είναι σχετικά πιο flat, και να τοποθετήσουμε τα δύο που είναι κομπλέ στη συνέχεια, αφού είναι δυσκολότερες οι διαδρομές. Είπαμε, ματαιοπονία…

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, στα πρώτα μέτρα της 1ης ε.δ. Βωξίτες, σε εκδοχή μαζί με τις Καρούτες ανηφόρα, και ένα αναμενόμενο κλατάρισμα πίσω καταστρέφει την όποια προσπάθεια. Η ειδική μεγάλη, ο χαμένος χρόνος πολύς, που δεν αναπληρώνεται στα ίσια. Συνεχίζουμε θέλοντας να έχουμε την εμπειρία όλου του αγώνα, αλλά δε μας θέλει. Περνώντας την πολύ φωτογραφημένη αριστερή στο ποταμάκι με τα πολλά νερά μέσα στην ε.δ. Παύλιανη, οι καθαριστήρες μπλέκονται ακριβώς μπροστά στον οδηγό… Αμηχανία και λάθος απόφαση να συνεχίσω έτσι, έχοντας ελάχιστη ορατότητα, αφού οι λάσπες στεγνώνουν στο παρμπρίζ. Το ακούμπημα με την «κοιλιά» σε ανάχωμα έρχεται, και μαζί η πρώτη εγκατάλειψη. Οι φωτογραφίες και το βίντεο με την Corolla να κινείται πολύ αργά στην ειδική με κολλημένους μπροστά μου καθαριστήρες φτάνουν άμεσα στη Γένοβα χωρίς την έγκρισή μας. Η οργή του Tabaton προς τους μηχανικούς μεγάλη, αλλά με επιθυμία μου, αφού τίποτα δεν μπορεί πλέον να αλλάξει το συμβάν, το διαχειριζόμαστε «ενδοοικογενειακά».

Ευχάριστη νότα τη Δευτέρα, μετά το τέλος του αγώνα, η παρουσία του «Τζίγγερ» στην Ιτέα, αφού ήθελε να πάρει γεύση από τα νέα WRC που δεν είχε οδηγήσει.

Γνωρίζοντας ότι έχουμε χάσει το Τζόκερ της χρονιάς στην Ιτέα, ξεκινάει η προετοιμασία για τον εθνικό μας αγώνα. Μονόδρομος πλέον η προσπάθεια για τερματισμό, και η όποια προσπάθεια για επιδόσεις έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Όλα κυλούν προσεκτικά, και ούτε η πέτρα στην ε.δ. Γραβιά -όπου δεν της αντιστάθηκε η custom προστατευτική ποδιά του κινητήρα-, που έσπασε το καβούκι του κιβωτίου ταχυτήτων και σκόρπισε τις βαλβολίνες στο χώμα, δε στάθηκε ικανή να μας απαγορεύσει τον τερματισμό στον «ομφαλό της Γης».

Η αισιοδοξία επιστρέφει και μετά τα «μπάνια του λαού» ανηφορίζουμε για τη φιλόξενη Χαλκιδική. Ο δεύτερος μεγάλος διεθνής μας αγώνας στο καλαντάρι της FIA. Καλές αναγνωρίσεις, πάλι αλλαγή παρμπρίζ πριν από τον αγώνα, και αυτήν τη φορά ελέγχω προσωπικά εάν έσφιξαν καλά τους καθαριστήρες.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο επιβλητικό «Πόρτο Καρράς» να ξεκινάμε κάτω από τον καυτό ήλιο. Δυστυχώς, σύντομη η εμπειρία μας και εκεί, αφού το εμπρός διαφορικό αποφασίζει πολύ νωρίς να σταματήσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Το έχουμε πάρει απόφαση και συνεχίζουμε για τα φιλόξενα Καμένα Βούρλα. Ωραίος αγώνας σχεδιασμένος από την ΠΑΛΜΑ του Τάσου Αθανασίου, και αυτήν τη φορά προβλήματα με την πίεση του λαδιού του κινητήρα δε μας αφήνουν πάλι να απολαύσουμε. Άνωθεν εντολή το πρόγραμμα στο «2», με μέγιστο το «4», και πολύ χαμηλή ισχύς στον κινητήρα. Εντέλει οριακά καταφέρνουμε να βρεθούμε μπροστά από τα δικίνητα. Το ίδιο πρόβλημα έζησε και ο «Stratissino» την επόμενη χρονιά στο Μαύρο Ρόδο με την Corolla, αλλά είχα πλέον καταλάβει, και η συμβουλή μου ήταν ξεκάθαρη.

Η Toyota Ελλάς και η Grifone έχουν ήδη αποφασίσει να μας προσφέρουν ως ανταμοιβή και τη συμμετοχή μας στο Ράλλυ Κύπρου. Δεν επιστρέφουν στην Ιταλία, ο κινητήρας ελέγχεται στην Αθήνα και η ομάδα επιβιβάζεται στο καράβι για τη Μεγαλόνησο. Εμείς με τη Cyprus Αirways, αφού έπρεπε να προλάβουμε να κάνουμε και κάποιες αναγνωρίσεις. Οι διαδρομές πολύ δύσκολες και απαιτητικές, και θυμάμαι τον φιλόξενο τότε αντιπρόεδρο του ΑΑ να μου λέει ότι χρειάζονται εμπειρία οι διαδρομές του νησιού και ότι από τη δεύτερη-τρίτη χρονιά θα μπορώ να είμαι ανταγωνιστικός. Το πρόβλημα με την πίεση του λαδιού εξακολουθεί να εμφανίζεται, αλλά πλέον δεν ακολουθώ τις εντολές της ομάδας. Πρόγραμμα στο φουλ, οι προβολείς κάνουν τη νύχτα μέρα, και καταφέρνουμε να διαψεύσουμε τον φίλο στον ΑΑ και να βρεθούμε στην 1η θέση Γενικής του ευρωπαϊκου αγώνα με τις διεθνείς συμμετοχές, μετά το πρώτο νυχτερινό σκέλος.

Την επομένη πρωί πρωί η «καλή μας τύχη» δε μας ξεχνά, επιστρέφει, και ένα ακόμα εμπρός διαφορικό κηρύττει στάση εργασίας. Μία ακόμα εγκατάλειψη θα φέρει στενοχώρια στην ομάδα. Έπειτα από χρόνια ο Στέλιος, ζώντας και εργαζόμενος στην Ιταλία, θα μάθει ότι τα διαφορικά ο Grifone τα κατασκεύαζε φτηνά σε τοπικούς μηχανουργούς και δεν ήταν γνήσια από το ΤΤΕ. Στο μαρτυρικό νησί έχω τη χαρά να γνωρίσω από κοντά και το θρύλο Shekhar Mehta, πρόεδρο τότε της Επιτροπής Ράλλυ της FIA, που με ενημερώνει ότι με έχει κατατάξει ήδη στη λίστα με τους FIA seeded drivers για την επόμενη χρονιά.

Άγγελος Ζήβας και Jigger, στο περιθώριο του Ράλλυ Μαύρο Ρόδο 1998

Επιστροφή και πάμε να χαρούμε τον τελευταίο μας αγώνα, το Ράλλυ Μαύρο Ρόδο, σχεδιασμένο από τη μετρ του είδους, αξέχαστη κ. Καίτη Κυρίτση. Δεν υπάρχει δυνατότητα να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο, και ο «Τζίγγερ» από καιρό «ψήνεται» για μία μοναδική επιστροφή μετά τη γεύση που είχε πάρει την άνοιξη στην Ιτέα. Ο πρόεδρος του προσφέρει το μπάκετ, αλλά o «Τζίγγερ», μη θέλοντας να χάσω την τελευταία μου εμπειρία με αυτό το αυτοκίνητο, επιμένει, και έρχονται για τον αγώνα δύο αυτοκίνητα στην Ελλάδα. Αναγνωρίσεις, και κάπου εκεί έχω και τη χαρά να μετακινηθώ στο χώμα και με την ex-Kankkunen Deltona που έκανε «προθέρμανση» ο «Τζίγγερ». Σε κάποιες απαντήσεις μου σε προβληματισμούς του σχετικά με το αυτοκίνητο που θα οδηγήσει, αναγνωρίζω μια δυσπιστία στο βλέμμα του.

Φτάνει ο αγώνας και αρχίζουν οι «πυροβολισμοί» με τα ίδια αυτοκίνητα. Αποτέλεσμα… μία ειδική εγώ μία αυτός, και έρχεται η εγκατάλειψή του στην 3η ειδική από τα δύο σημεία του αυτοκινήτου που του είχα πει να προσέξει. Δεν ξέχασε μετά την εγκατάλειψή του να έρθει στο σέρβις για να μου πει πόσο δίκιο είχα. Ο αγώνας συνεχίζεται, η λάσπη αρχίζει να στεγνώνει και το τακούνι του ελαστικού, πριν γίνει πάλι πέτρα το χώμα, «χώνεται» εκπληκτικά. Ιδανικές συνθήκες για εμένα να «δοκιμάσω», αφού το μειονέκτημα που είχα όλο το χρόνο χωρίς ενεργά διαφορικά έναντι των συναθλητών μου είναι σχεδόν ανύπαρκτο για λίγο. Αέρα πατέρα… και να η τούμπα στην αριστερή φουρκέτα της Δαφνούλας, επιστρέφει μόνο του σε οριζόντια θέση, παίρνει αμέσως μπροστά ο κινητήρας και δεν πτοούμαστε μέχρι το τέλος της ειδικής. Στο στοπ μαθαίνω ότι έχει τουμπάρει και ο Άρης στην ίδια στροφή, έχω κερδίσει την ειδική και ο Γιάννης μάς κοιτάει με απορία και γέλιο, όπως όλοι μας, στο στυλ «τι κάνετε, ρε παιδιά;». Ο αγώνας συνεχίζεται ήρεμα, και στο τέρμα του, στο Παλατάκι Χαϊδαρίου», λήγει μια υπέροχη για εμάς χρονιά.

Η συνέχεια δίνεται στο τέλος της χρονιάς στις εγκαταστάσεις του Grifone στη Γένοβα και της OMP στο Ρόνκο Σκρίβια, όπου θα μεταφερθούμε για να μεταδώσουμε τις εμπειρίες μας σε όλους τους τελειόφοιτους της πρώτης χρονιάς του «Γίνε Πρωταθλητής». Μιας ανεπανάληπτης προσφοράς της Toyota Ελλάς και των 4ΤΡΟΧΩΝ.

Μόνο ένα τεράστιο «ευχαριστώ» έχουμε με τον Στέλιο για την Toyota Ελλάς, τον πρόεδρό της τότε, καθηγητή Παναγιώτη Αθανασόπουλο, τον Χρήστο Βόντα, τον αγωνιστικό διευθυντή Κώστα Πρεζεράκο, τη Μαργαρίτα Ιερωνύμου και όλο το επιτελείο τους, για τη ζεστασιά και τη μοναδική εμπειρία που μας προσέφεραν! _ Άγγελος Ζήβας

Δείτε video από το 1998