«Τι σχολείο θέλουμε; Οι θέσεις του ΚΚΕ για την Παιδεία και ο ρόλος της τοπικής διοίκησης» (ΦΩΤΟ) | 902.gr

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με θέμα «Τι σχολείο θέλουμε; Οι θέσεις του ΚΚΕ για την Παιδεία και ο ρόλος της τοπικής διοίκησης», διοργάνωσε η ΚΟΒ Χολαργού - Παπάγου, με ομιλητές τον Κυριάκο Ιωαννίδη, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ και τον Αντώνη Ρεκλείτη, υποψήφιο δήμαρχο Χολαργού - Παπάγου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». (διαβάστε παρακάτω τις ομιλίες τους)

Στην εκδήλωση, η οποία αποτελεί ένα πρώτο «άνοιγμα» της συζήτησης για το μεγάλο ζήτημα της Παιδείας, ανταποκρίθηκαν γονείς από σχολεία της περιοχής, μαθητές Λυκείων κ.ά., καθώς το θέμα της Παιδείας αφορά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του κόσμου, τους νέους που βρίσκονται στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, αλλά και τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς που έχουν προσδοκίες, όνειρα, αλλά και πολύ μεγάλα προβλήματα. Το ενδιαφέρον αυτό καταγράφηκε και στην πλούσια συζήτηση που αναπτύχθηκε μέσα από ερωτήσεις αλλά και τοποθετήσεις των παραβρισκόμενων.

Στην ομιλία του, ο Κ. Ιωαννίδης (διαβάστε τη ολόκληρη ΕΔΩ), μεταξύ άλλων υπογράμμισε ότι ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης», των υποψηφίων που στηρίζει το ΚΚΕ σημαίνει δυνάμωμα των αγώνων και για την Παιδεία και τόνισε: «Η θέση απέναντι στις αναδιαρθρώσεις στον τομέα της εκπαίδευσης, όλων των κόμματων και των υποψηφίων τους στις επερχόμενες τοπικές εκλογές είναι ανάγκη να αποτελέσει κριτήριο ψήφου γιατί, αν και είναι μια επιμέρους πλευρά της αστικής πολιτικής και στρατηγικής, αγγίζει ένα πολύ ευαίσθητο τομέα αυτό του μορφωτικού δικαιώματος των παιδιών της εργατικής τάξης, των λαϊκών οικογενειών.

Επειδή, λοιπόν, το νομοθετικό έργο της τωρινής κυβέρνησης, σε συνέχεια των προηγούμενων, βάλλει ευθέως ενάντια στο δικαίωμα των παιδιών για ουσιαστική μόρφωση, εντείνει τους ταξικούς φραγμούς, κάνει το εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα πιο ταξικό, προσδεδεμένο πιο αποτελεσματικά στις επιχειρηματικές ανάγκες και αξιώσεις, που το αποστραγγίζουν ακόμα παραπέρα από το όποιο μορφωτικό περιεχόμενο μπορεί να είχε, κάνοντάς το ακριβότερο για τη λαϊκή οικογένεια, φθηνότερο για το κράτος και λειτουργικότερο για τους επιχειρηματίες, η στάση του κάθε υποψηφίου, της κάθε παράταξης απέναντι σε αυτές τις στοχεύσεις είναι κριτήριο ψήφου.

Ποιοι, όλα τα προηγούμενα χρόνια, στάθηκαν εμπόδιο, αντιτάχτηκαν στις παραπάνω πολιτικές επιλογές; Ποιοι βρέθηκαν σε θέση μάχης και διεκδίκησης με πλαίσιο πάλης και αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών σε κάθε βαθμίδα σε πλήρη αντίθεση με όλους αυτούς που τήρησαν στάση ανοχής, συνενοχής, νομιμοποίησης ή ακόμα παραπέρα σθεναρής υπεράσπισης των παραπάνω πολιτικών στοχεύσεων; Απερίφραστα, δηλώνουμε, ότι σε αυτό το πλαίσιο, με αυτή τη δέσμευση τάχθηκαν οι υποψήφιοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», υποψήφιοι και συνεργαζόμενοι που στηρίχθηκαν από το ΚΚΕ.

Αταλάντευτα απαίτησαν το δημόσιο, δωρεάν χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος ως υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα των μαθητών και την ίδια στάση θα κρατήσουν απέναντι στη συνεχιζόμενη πολιτική που βήμα - βήμα αποδιαρθρώνει τον εναπομείναντα δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, ανταποκρινόμενη στις αξιώσεις του κεφαλαίου.

Αποκάλυψαν τις βαθύτερες στοχεύσεις και αντιπάλεψαν κάθε προσπάθεια μεταφοράς αρμοδιοτήτων, η οποία δεν έχει σταματήσει, από το κεντρικό κράτος προς την τοπική και περιφερειακή διοίκηση, αποτελώντας όχημα για την παραπέρα εμπορευματοποίηση και την επέκταση της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας της με την επιβάρυνση των λαϊκών οικογενειών ή την ανεύρεση χορηγών, και απαίτησαν τη γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την κάλυψη όλων των αναγκών.

Οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» υπερασπίστηκαν το αυτονόητο δικαίωμα των παιδιών προσχολικής ηλικίας να βρουν μια θέση σε παιδικό σταθμό, με μόνιμο προσωπικό χωρίς επιβάρυνση και στάθηκαν απέναντι στις αξιώσεις της ΚΕΔΕ να πάρουν στην ευθύνη τους τα νηπιαγωγεία υπολογίζοντάς τα ως πηγή εσόδου αλλά και απέναντι στην έωλη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Έβαλαν στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες αυτών των παιδιών για φοίτηση σε δομές δημόσιες και δωρεάν όλων των παιδιών αυτής της ηλικίας, ως σύγχρονη ανάγκη και δικαίωμα αυτών των παιδιών.

Οι επερχόμενες εκλογές μπορούν να αποτελέσουν ένα βήμα για να εκφράσουν οι εργαζόμενοι την εναντίωση τους απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς ενισχύοντας τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για να δυναμώσει τη δική της φωνή και να κάνει πιο αποτελεσματικό τον αγώνα της απέναντι στις αστικές στοχεύσεις βάζοντας στο επίκεντρο της πάλης και της διεκδίκησης τις διαρκώς διευρυνόμενες κοινωνικές ανάγκες όπως αυτές προκύπτουν από την ίδια την πρόοδο και την εξέλιξη της κοινωνίας αντιπαλεύοντας όλους αυτούς, την αστική τάξη πρωτίστως, και τους πολιτικούς της εκφραστές που σχεδιάζουν και υλοποιούν κόντρα σε αυτές τις ανάγκες υπηρετώντας τις προτεραιότητες του κεφαλαίου».

Αναφερόμενος σε ζητήματα της επικαιρότητας, όπως η πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, σημείωσε ότι «το πρόβλημα του Λυκείου είναι ο εξετασιοκεντρικός του χαρακτήρας και η φροντιστηριοποίησή του. Αυτά το κάνουν ανιαρό. Αυτά οδηγούν νέους που βρίσκονται σε φάση αναζήτησης και ψαξίματος να βάζουν φρένο στους προβληματισμούς τους μέσα στο σχολείο γιατί αυτά δεν είναι για τις εξετάσεις και να τα αναζητούν αλλού.

Το πρόβλημα του Λυκείου είναι ότι δουλεύει για να αποκλείσει κάποιους από τη γνώση γιατί αύριο το σύστημα θέλει να τους αποκλείσει από τη ζωή με δικαιώματα. Εδώ βρίσκεται και το άγχος των μαθητών του Λυκείου και η απώλεια του μορφωτικού ρόλου του.

Το πρόβλημα είναι η ζωή των νέων. Είναι ο ελεύθερος χρόνος που εξαφανίζεται. Και αυτό δεν σώνεται ούτε αν στα σχολεία το κουδούνι χτυπάει στις 9, γιατί η πίεση και το τρεχαλητό θα συνεχίσουν, θα μεταφερθούν μια ώρα αργότερα. Είναι το άγχος, η πίεση, τα προβλήματα στο σπίτι, οι ευαισθησίες της εφηβείας, οι μαθησιακές δυσκολίες για τις οποίες δεν υπάρχει καμία βοήθεια στο Λύκειο. Όλα αυτά διαλύουν τους μαθητές σε μια όμορφη και ευαίσθητη ηλικία.

Όμως οι μαθητές θέλουν και να ζήσουν, θέλουν και να μάθουν! Οι γονείς θέλουν να βλέπουν τα παιδιά τους να προοδεύουν, να θέτουν στόχους και να τους πιάνουν. Και θέλουν ένα σχολείο που θα βοηθά ουσιαστικά και δεν θα αποκλείει από τη γνώση. Δεν θέλουν, δεν μπορούν και δεν αντέχουν να βάζουν άλλο το χέρι στην τσέπη! Οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουν να είναι τροχονόμοι επιδόσεων σε ένα σχολείο-φροντιστήριο "αρένα", αλλά να συμβάλλουν στο μέτρο του δυνατού τους μαθητές τους να προσεγγίζουν τον κόσμο επιστημονικά. Να ωριμάζει στη σκέψη τους ότι μπορούν και να τον γνωρίσουν αλλά και να τον αλλάξουν (...) Κι όσο για αυτούς που αναρωτιούνται τι προτείνει τώρα το ΚΚΕ απαντάμε:

Και το ΚΚΕ παλεύει και σήμερα για έναν διαφορετικό τρόπο πρόσβασης, έστω ως μέτρο ανακούφισης, ως μέτρο ενίσχυσης της προσπάθειας των μαθητών των λαϊκών οικογενειών. Με απεριόριστη δυνατότητα πολλαπλών επιλογών προτίμησης, με δικαίωμα επανάληψης της διαδικασίες όσες φορές επιθυμούν οι υποψήφιοι, με δυνατότητα κατοχύρωσης βαθμολογίας μαθημάτων και για τις επόμενες χρονιές. Τις προτάσεις αυτές τις έχει καταθέσει στη Βουλή το ΚΚΕ και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τις έχει απορρίψει...

Ας περάσουμε στο ζήτημα της προσχολικής αγωγής.

Η κυβέρνηση έχει το θράσος να εγκαλεί το ΚΚΕ, γιατί λέει δεν στήριξε την εμβληματική παρέμβαση της κυβέρνησης για την υποχρεωτική προσχολική αγωγή! Εννοεί ότι το ΚΚΕ δεν έστρωσε κόκκινο χαλί στην κυβέρνηση, δεν αποδέχτηκε χωρίς όρους και προϋποθέσεις τη λογική να στοιβάξουμε τα νήπια και τα προνήπια όπως-όπως για να λέμε ότι κάνουμε έργο.

Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη και είναι αποκαλυπτική. Και δεν τα λέμε εμείς. Τα λένε οι ίδιοι οι νηπιαγωγοί που βλέπουν τα παιδάκια να συνωστίζονται τα παιδάκια σε κάτι αίθουσες κλουβιά, ενώ τώρα, για να σφραγίσει την εμβληματικότητα της παρέμβασής της η κυβέρνηση έστειλε οδηγία για κοντέινερ που θα στεγάσουν τα νηπιάκια. Ναι! Κοντέινερ! Και ταυτόχρονα έκοψε από τον κρατικό προϋπολογισμό κονδύλι 140 εκατομμυρίων για την ανέγερση προσχολικής στέγης! Και τέλος, πρότειναν οι αθεόφοβοι, να συστεγάζονται παιδιά προσχολικής αγωγής σε Γυμνάσια και Λύκεια!

Το ΚΚΕ τοποθετείται για το ζήτημα αυτό και μέσα στους δήμους, προβάλλοντας τα άμεσα αιτήματα, που είναι όροι και προϋποθέσεις για να γίνει η ένταξη των παιδιών αρμονικά και χωρίς προβλήματα, ουσιαστικά.

Δηλαδή παλεύουμε για:

1. Γενναίο πρόγραμμα ίδρυσης και λειτουργίας νέων νηπιαγωγείων. Μαζικοί διορισμοί μόνιμων νηπιαγωγών, 15 παιδιά ανά τμήμα. Δύο νηπιαγωγοί στα τμήματα που σήμερα έχουν 25 παιδιά.
2. Δημόσιοι, δωρεάν παιδικοί σταθμοί για να καλύψουν όλες τις ανάγκες. Πρόσληψη του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, κάθε ειδικότητας. Γενναία κρατική χρηματοδότηση για την αναβάθμιση των παροχών. Χωρίς τροφεία, χωρίς χρήματα γονιών για να καλύψουν λειτουργικές δαπάνες, εξόδους, πολιτιστικές δράσεις.
3. Τμήματα ένταξης και ειδικά νηπιαγωγεία για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.
4. Ουσιαστική λειτουργία των ολοήμερων νηπιαγωγείων. Με πλήρη σίτιση όλων των παιδιών στο σχολείο, με μαγειρεία και τραπεζαρία, με διασφάλιση χώρων ξεκούρασης, με βοηθητικό προσωπικό, με υγιεινή διαμονή.
5. Οι δήμοι να προχωρήσουν άμεσα σε δέσμευση χώρων για να πραγματοποιηθούν κατάλληλες υποδομές για νηπιαγωγεία».

Αναφερόμενος στη λεγόμενη «κανονικότητα» για την οποία μιλάει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στα σχολεία, σημείωσε ότι «το κανονικό σχολείο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σχολείο που κυριολεκτικά λειτουργεί με ό,τι περισσεύει. Από το νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο. Αλλά κι αυτό ακόμα δεν φτάνει. Παρ’ όλες τις χειρουργικού τύπου παρεμβάσεις της κυβέρνησης για να χρειάζονται λιγότεροι εκπαιδευτικοί. Τα κενά ζουν και βασιλεύουν.

Πίσω από κάθε κενό και έλλειψη σε εκπαιδευτικούς, υπάρχει ένας μαθητής που χάνει την επαφή με μια σειρά γνωστικά αντικείμενα, ένας μαθητής που δεν έχει μουσικό, γυμναστή, θεατρολόγο και μια σειρά άλλες ειδικότητες που μπορούν να συμβάλλουν στη διαπαιδαγώγηση του νέου. Στα Γυμνάσια και τα Λύκεια η κυβέρνηση αναγκάζει τους εκπαιδευτικούς να κάνουν μαθήματα άσχετα με το επιστημονικό τους αντικείμενο, με αυτό που έχουν σπουδάσει. Κι ας λέει η κυβέρνηση για "πρόοδο και συντήρηση". Σε αυτόν τον αντιδραστικό αναχρονισμό, των τρίτων αναθέσεων, της ενοποίησης των φυσικών επιστημών σε ένα μάθημα, έχει τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ!».

Μάλιστα, υπενθύμισε ότι «για αυτονομία του σχολείου μίλησε το πόρισμα του διαλόγου που οργάνωσε η κυβέρνηση. Αυτονομία του σχολείου ζήτησε και η ΝΔ. Για αξιολόγηση του σχολείου, προφανώς στα μέτρα και τα σταθμά της αγοράς και όχι των αναγκών της λαϊκής οικογένειας, έκανε λόγο το πόρισμά σας. Το ίδιο ακριβώς ζητά και η ΝΔ. Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και η ΝΔ. Μήπως το εκπαιδευτικό κουπόνι, που κυριολεκτικά τινάζει τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία στον αέρα και όπου εφαρμόστηκε οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερες ανισότητες, είναι αποκλειστικά πρόταση του ΣΕΒ και της ΝΔ; Όχι φυσικά. Το υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την προσχολική αγωγή και τα voucher στους παιδικούς σταθμούς.

Μήπως, η πρόταση για δίδακτρα στα δημόσια σχολεία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε ευήκωα ώτα σε βουλευτές της ΝΔ και άλλων κομμάτων; Τι διαφορετικό ζει ο γονιός, ο εκπαιδευτικός και ο μαθητής επί ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή; Μήπως έχει σταματήσει η μόρφωση να είναι εμπόρευμα, να καθορίζεται η πρόσβαση σε αυτήν ανάλογα με την τσέπη της οικογένειας;

Μήπως έχουν επιλυθεί τα χρόνια συσσωρευμένα προβλήματα που αφορούν στη σχολική καθημερινότητα; Από εκείνα που είναι τα πιο στοιχειώδη όπως καθαριότητα, αντισεισμική προστασία, κ.ο.κ., μέχρι άλλα που κακώς εννοούνται σαν το «κάτι παραπάνω» ενώ είναι τα αναγκαία για μια ουσιαστική μορφωτική διαδικασία, όπως η υποδομή που απαιτείται για όλα τα μαθήματα που διδάσκονται, οι κατάλληλοι χώροι για αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες; Θα σταματήσουμε να ακούμε ότι οι μαθητές δεν μπορούν να εκφραστούν καλά, να κατανοήσουν πιο σύνθετες έννοιες;

Θα πάψει επιτέλους το γεγονός να διδάσκεται η γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής και προσκλήσεις για πάρτυ; Έλειψαν τα όμορφα κείμενα, τα ποιήματα; Γιατί περιορίζεται η δημιουργικότητα στα γλωσσικά μαθήματα, ξεκινώντας από το Δημοτικό και φτάνοντας έως στο Λύκειο;

Σας καλούμε να κρίνετε από την πείρα σας το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται σχεδόν τέσσερα χρόνια στην κυβέρνηση, δεν έχει αλλάξει τα σχολικά βιβλία, παρά μόνο δυο-τρία. Γιατί προφανώς συμφωνεί με την ιδεολογική προπαγάνδα που γίνεται σε αυτά. Συμφωνεί με τη λογική της διαθεματικής σούπας που έχουν αυτά τα σχολικά βιβλία, που μπήκαν στα σχολεία επί ΝΔ, τα κράτησε το ΠΑΣΟΚ και τα διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μην μας πείτε ότι δεν πρόλαβε. Εδώ ολόκληρη Συμφωνία Πρεσπών έφερε σε πέρας.

Σας καλούμε να κρίνετε μέσα και από την καθημερινή πείρα που έχετε ότι τα λίγα ψίχουλα που μπορεί να δίνει παραπάνω η κυβέρνηση για τα σχολεία, δεν είναι καν μια από τα ίδια, αλλά εκ του αποτελέσματος χειροτερεύουν την κατάσταση. Το βλέπουμε αυτό, στις συνεχόμενες ειδήσεις για ταβάνια που πέφτουν, για σχολεία που πλημμυρίζουν. Κυριολεκτικά τα ζητήματα των σχολικών υποδομών έρχονται στην επικαιρότητα ολοένα και πιο συχνά και αυτό δεν είναι μια ατυχία, αλλά συνέπεια της χρόνιας υποχρηματοδότησης που κάποια στιγμή "φτάνει ο κόμπος στο χτένι"».

Η ομιλία του Αντ. Ρεκλείτη