Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Ιονίων Νήσων για τις εξορύξεις στην περιοχή | 902.gr

Τις θέσεις για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην περιοχή, παρουσίασε για άλλη μία φορά, η «Λαϊκή Συσπείρωση», στο πρόσφατο Περιφερειακό Συμβούλιο που έγινε στην Κεφαλονιά, όπου επανέλαβε την πάγια θέση της ότι είναι ενάντια στις εξορύξεις, ακριβώς γιατί αυτή η εκμετάλλευση αφορά τα κέρδη συγκεκριμένων ενεργειακών κολοσσών και μονοπωλιακών ομίλων που δεν νοιάζονται για το λαό και τις ανάγκες του.

Οι εξορύξεις δεν αφορούν τη μείωση της ενεργειακής φτώχειας που βιώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά, ούτε την εξασφάλιση φτηνής ενέργειας. Ονομάζουν και διαφημίζουν ως δήθεν οφέλη τα πενιχρά «έσοδα» του κράτους και της Τοπικής Διοίκησης. Επιπλέον δεν αποκλείεται η εκδήλωση ατυχήματος μεγάλης έκτασης, με μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία και την βασική οικονομική δραστηριότητα εργατών και μικρομεσαίων επιχειρηματιών (τουρισμός, αλιεία κ.λπ.).

Τόσο ο περιφερειακός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεόδωρος Γουλής όσο και ο υποψήφιος δήμαρχος Ληξουρίου Δ. Μαντζουράτος, καθώς και η υποψήφια περιφερειάρχης Αλεξάνδρα Μπαλού που παρευρέθηκε, εστίασαν στις παρεμβάσεις τους τις ευθύνες που υπάρχουν στη στρατηγική συμφωνία για ληστρική εκχώρηση του ορυκτού πλούτου της περιοχής στους πετρελαϊκούς κολοσσούς, τόσο από τις κυβερνήσεις όσο κι από τις περιφερειακές αρχές, την προηγούμενη της ΝΔ και τη σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΕ. Η διαφορά τους έγκειται μόνο στις διαφορετικές «περιβαλλοντικές εγγυήσεις» που διαπραγματεύτηκαν στο πλαίσιο της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ).

Για άλλη μια φορά ο περιφερειάρχης κ. Γαλιατσάτος, παίζοντας με τις λέξεις, θέλησε να αποπροσανατολίσει και κώφευσε στην κριτική της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που από το 2014 και πριν ακόμη, αποκάλυπτε τις θέσεις του. Η προεκλογική διακήρυξη της παράταξής του, που πλειοψήφησε στις περιφερειακές εκλογές του 2014, (με τη στήριξη των «αντιμνημονιακών» δυνάμεων των ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΕ και άλλων που έβαλαν πλάτη), πουθενά δεν ανέφερε ρητά ότι είναι ενάντια στις εξορύξεις. Αντίθετα, καλυπτόταν πίσω από τις περιβαλλοντικές προϋποθέσεις.

Ανέφερε συγκεκριμένα: «Η υπόθεση της εξόρυξης των υδρογονανθράκων στα νερά του Ιονίου, λόγω της πολύ μεγάλης σημασίας της για το περιβάλλον και την οικονομία, θα επανεξεταστεί με βασική φιλοσοφία την προστασία του περιβάλλοντος και των κατοίκων του Ιονίου». Και έτσι έκανε. Άλλαξε κάποιες περιβαλλοντικές προϋποθέσεις και, κρατώντας την «ουσία», αναβάθμισε τη συνεισφορά του, τόσο διαφημίζοντας τις χορηγίες των πετρελαϊκών εταιρειών όσο και δεχόμενος την επίσκεψη ΝΑΤΟικών γερακιών, που με τις φρεγάτες τους επιτηρούν τα θαλάσσια οικόπεδα που είναι προς εκμετάλλευση από τις πολυεθνικές.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση», έχοντας πάγιες θέσεις, βλέπει τις εξορύξεις αποκλειστικά και μόνο από την πλευρά της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών. Αυτό φυσικά μπορεί να γίνει μόνο από μια άλλη λαϊκή εξουσία και οικονομία, που ο ορυκτός πλούτος θα ανήκει στο λαό και όχι στους ενεργειακούς κολοσσούς.

Καλεί το λαό να κάνει κριτήριο ψήφου τη στάση των κομμάτων και των παρατάξεων εκείνων που «βάζουν πλάτη» να ξεπουληθεί ο ορυκτός πλούτος της χώρας. Να οργανώσει την πάλη του ενάντια σε αυτήν την πολιτική, στηριγμένος στις δικές του δυνάμεις, χωρίς να διαλέγει στρατόπεδο στην αντιπαράθεση των ενεργειακών μονοπωλίων (υδρογονάνθρακες ή ΑΠΕ), λέγοντας όχι στις αμαρτωλές ΜΚΟ που σπεύδουν για να βοηθήσουν δήθεν τον αγώνα υπέρ της «πράσινης ενέργειας». Να στηρίξει τα ψηφοδέλτιά της παντού σε δήμους και Περιφέρεια, αφού η Τοπική Διοίκηση γίνεται ο μοχλός για να περάσουν τα παραπάνω αντιλαϊκά σχέδια.