Με ισχυρό ΚΚΕ ο λαός θα έχει τα δικά του όπλα στην πάλη του (VIDEO - ΦΩΤΟ) | 902.gr

Κάλεσμα συστράτευσης με το ΚΚΕ απηύθυνε στον εργατόκοσμο του Λαυρίου η προεκλογική συγκέντρωση της Οργάνωσης Λαυρεωτικής του Κόμματος το βράδυ της Κυριακής 5 Μάη.

Κεντρική ομιλήτρια στην εκδήλωση ήταν η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος (Δείτε βίντεο εδώ), ενώ στη συγκέντρωση μίλησε ακόμα ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ, ευρωβουλευτής και εκ νέου υποψήφιος (Δείτε βίντεο εδώ), ο οποίος αφού ανέδειξε μεταξύ άλλων τη στρατηγική σύμπλευση όλων των άλλων δυνάμεων, «προοδευτικών» και «συντηρητικών», «φιλελεύθερων» και «σοσιαλδημοκρατικών», έδωσε απάντηση στους «κουτοπόνηρους» που όπως είπε ρωτούν: «Γιατί το ΚΚΕ που εναντιώνεται στην ΕΕ ζητά την ενίσχυσή του στο Ευρωκοινοβούλιο;». Ανέφερε ο Κ. Παπαδάκης:

«Απαντάμε: Ο ελληνικός λαός, που σύμφωνα με το πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο με το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη, δεν εμπιστεύεται κατά 74% την ΕΕ, να στείλει λοιπόν στο Ευρωκοινοβούλιο ποιους; Τους χειροκροτητές της ΕΕ που αν δεν τη λιβανίζουν, τότε τη δικαιολογούν και σπέρνουν αυταπάτες; Να στείλει αυτούς που όλοι τους μαζί ψηφίζουν σχεδόν τα πάντα με ευρείες ομοφωνίες και, ναι, συνεργάζονται και, ναι, τα βρίσκουν από την Ευρωβουλή, τα Περιφερειακά Συμβούλια ως τα Δημοτικά Συμβούλια, αλλά η συνεργασία τους καταλήγει πάντα σε αντιλαϊκές αποφάσεις; Ποιους; Αυτούς που κρατούν στο σκοτάδι το λαό για τις αντεργατικές αποφάσεις αυτές και τις βλέπει μετά ο ίδιος φάντη μπαστούνι στη ζωή του;

Γι' αυτό λοιπόν εμπιστευτείτε το ΚΚΕ που αποδείχθηκαν όλα όσα σας είπε για την ΕΕ λίρα εκατό, ότι μόνο χειρότερη αυτή γίνεται, ότι είναι ένωση του κεφαλαίου, ανεπίστρεπτη συμμαχία όχι του λαού, αλλά των αντιπάλου του.

Ναι, το ΚΚΕ που, όταν όλοι οι άλλοι μιλούσαν για κοσμογονία, σας προειδοποίησε για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, σας ενημέρωσε έγκαιρα ότι δεν πρόκειται απλά για ένα μνημόνιο, αλλά για τα μνημόνια διαρκείας και την εποπτεία της ΕΕ που δεν θα έληγαν, όπως και δεν έληξαν τον περασμένο Αύγουστο. Και πάνω από όλα το ΚΚΕ που οργάνωσε με όλες του τις δυνάμεις την πάλη του λαού απέναντι σε όλα αυτά.

Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ ο λαός θα έχει τα δικά του όπλα στην πάλη του, ακόμα περισσότερα αυτιά και μάτια, τη δική του πιο δυνατή φωνή και στην πηγή των αντιλαϊκών αποφάσεων. Πολύτιμα εφόδια που μαζί με την αναντικατάστατη λαϊκή ανάταση και συμβολή στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες με ισχυρότερα ΚΚ μπορούν να οργανωθούν ακόμα πιο αποτελεσματικοί αγώνες, για κάθε λαϊκό πρόβλημα και ανάγκη, όλοι αυτοί οι αγώνες που σίγουρα θα ξεσπάσουν και είναι μπροστά μας».

Στη συγκέντρωση χαιρετισμό απηύθυνε ο Αποστόλης Παμφίλης, υποψήφιος δήμαρχος Λαυρεωτικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» (Δείτε βίντεο εδώ), που κάλεσε σε ενίσχυση του συνδυασμού του ΚΚΕ για να δυναμώσει η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση, η σύγκρουση με το αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο. Στάθηκε στις διεκδικήσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης», σημειώνοντας ότι τα ψηφοδέλτιά της μπορούν να εκφράσουν την αγανάκτηση, τη διαμαρτυρία, την πιο πλατιά καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής. «Οι εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" θα είναι η φωνή που θα αποκαλύπτει, θα δυσκολεύει τις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών διοικήσεων, θα αντιπαλεύει τη στρατηγική της ΕΕ. Είναι η δύναμη που θα ενημερώνει, θα βοηθά την οργάνωση της πάλης του λαού και της νεολαίας, θα αναδεικνύει τις σύγχρονες ανάγκες και τις διεκδικήσεις τους».

Στην ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε:

«Τρεις βδομάδες πριν ανοίξουν οι κάλπες στις 26 Μάη, απευθυνόμαστε στους εργάτες και τις εργάτριες, τους υπαλλήλους, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους στα μικρομάγαζα και σε τομείς υπηρεσιών, στα νέα παιδιά και στις γυναίκες που ανήκουν στα εργατικά, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στους μισθωτούς και ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες. Στη φτωχή αγροτιά που η ΚΑΠ της ΕΕ και των εμποροβιομηχάνων στην Ελλάδα την έχουν φέρει σε αδιέξοδο, ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στους νέους και τις νέες που ψηφίζουν για πρώτη φορά.

Το κριτήριο ψήφου είναι ίδιο για όλες τις κάλπες, αφού ο πολιτικός πυρήνας είναι ενιαίος και κοινός, είτε γίνεται λόγος για δήμο, είτε για Περιφέρεια, είτε για το Εθνικό ή Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Δήμαρχοι και περιφερειάρχης που περιμένουν υπομονετικά κάποια εκταμίευση από την ΕΕ για να ταΐσουν τους επιχειρηματίες που κυνηγούν κέρδη και εκτελούν έργα που τα πληρώνει ο λαός.

Η μεγάλη πλειοψηφία έργων όπου έγιναν ή αυτά που σχεδιάζονται δεν υπηρετούν τις ανάγκες και διεκδικήσεις του λαού, πολλά από αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα κόμματα μαζί ρίχνουν βάρος στον κλάδο του Τουρισμού και των υποκλάδων του, σε λιμάνια και ακτές, σε καζίνο, σε μαρίνες. Καρφί δεν τους καίγεται για τις συνθήκες γαλέρας των ξενοδοχοϋπαλλήλων, για το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν μπορεί να κάνει πραγματικές διακοπές, δεν έχει τη δυνατότητα να ταξιδεύει στο εξωτερικό, να γνωρίζει νέα τοπία και ανθρώπους, ήθη και έθιμα. Ακόμα και οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, αν τελικά περάσουν από την Ελλάδα, δεν έχουν καμία σχέση με την παροχή του φθηνού πετρελαίου και φυσικού αερίου κλπ. Όλα τα κόμματα συμφωνούν σ' αυτή τη κατεύθυνση, πλην ΚΚΕ. Έτσι εξηγείται η απουσία αντιπλημμυρικών και αντιπυρικών έργων στην Αττική και όχι μόνο, σε έργα και ελέγχους αντισεισμικής θωράκισης, κλπ. Το Μάτι, ο Βουτζάς και η Μάνδρα δεν ήταν τυχαία τραγικά φαινόμενα, όπως και η κατάσταση της διαχείρισης των ΧΥΤΑ και ΧΥΤΥ.

Τινάξτε από πάνω σας όποια ίχνη ή συνέπειες άφησαν οι εκφοβισμοί ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα στο δρόμο της ρήξης και ανατροπής. Βεβαίως, ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παγκόσμια είναι περισσότερο αρνητικός σε σύγκριση με την περίοδο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εμείς το ξέρουμε καλά, το έχουμε ζήσει και στις πλάτες μας. Άλλο πράγμα να ξέρεις ότι είναι δύσκολο, εδώ και τώρα, να ανατραπεί ο δραματικά αρνητικός συσχετισμός και άλλο πράγμα με την ψήφο σου, με τη στάση σου, να τον κάνεις όλο και χειρότερο. Ακόμα και όταν ο αγώνας δεν φέρνει άμεσα ή θεαματικά αποτελέσματα, καρπίζει, συγκεντρώνει δυνάμεις για τη νίκη αύριο.

Μπροστά στην κάλπη, πάρτε διαζύγιο από τη λογική που επέβαλαν οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και σήμερα ΣΥΡΙΖΑ - ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, σύμφωνα με την οποία πρέπει να κατεβάζουμε πολύ κάτω τον πήχη των απαιτήσεών μας, να ζητάμε όλοι πολύ λιγότερα για να πάρουμε έστω και από αυτά τα μισά ή τα ελάχιστα. Διαζύγιο από τη λογική της μισής ζωής, δηλαδή να ζούμε με συσσίτια, επιδόματα, να παρακαλούμε και να προσκυνάμε τους χορηγούς επιχειρηματίες, τις διάφορες αμφιλεγόμενες ΜΚΟ, να περιμένουμε τα βοηθήματα της πεντάρας ή τις προεκλογικές παροχές, την κακοπληρωμένη δουλειά ολίγων. Να μας παίρνουν 100 και να μας δίνουν μόλις 10 και με αντίτιμο μάλιστα την ψήφο.

Γι' αυτό ΝΑΙ στο ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο και στη "Λαϊκή Συσπείρωση" στις τοπικές.

Είμαστε απολύτως υπέρ της κοινωνικής αλληλεγγύης που οργανώνεται από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, αλληλεγγύη που δεν μετατρέπει τον αποδέκτη τροφίμων, φαρμάκων και άλλων προϊόντων σε άνθρωπο παθητικό, με μειωμένες απαιτήσεις. Αλληλεγγύη που εμψυχώνει και μαχητικοποιεί το λαό, που τον μαθαίνει να διεκδικεί και όχι να φιλάει το χέρι του κάθε δήθεν φιλάνθρωπου επιχειρηματία εκμεταλλευτή. Οι πυρόπληκτοι από το Μάτι και το Νέο Βουτζά γνώρισαν το διαφορετικό πρόσωπο της αλληλεγγύης από τη δράση του ΕΚ Ανατολικής Αττικής, με το γνωστό στέκι που δημιούργησε μετά την καταστροφή και την τραγωδία των νεκρών και τραυματιών, των άστεγων από τη δολοφονική πυρκαγιά με ονοματεπώνυμο ενόχων για βαριά αδικήματα και όχι πλημμελήματα. Τη γνήσια κοινωνική αλληλεγγύη με τη στήριξη του ΚΚΕ έχουν νιώσει οι ξένοι εργάτες, οι πρόσφυγες του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Τα άλλα κόμματα θέλουν τους εργάτες και υπάλληλους, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και αγρότες να κάθονται για 3, 4, 5 χρόνια στο καναπέ, γιατί ο μοναδικός -τάχα- προορισμός τους είναι να ψηφίζουν. Γι' αυτό και στηρίζουν την εργοδοτική νόθα πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και άλλων πανελλαδικών συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Το αποτέλεσμα της κάλπης καθορίζει αν ο λαός θα βγει δυνατότερος ή αν θα έχει δώσει το δικαίωμα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, τους σημερινούς ή αυριανούς συμμάχους τους να ισχυρίζονται ότι ο λαός με την ψήφο του έδωσε έγκριση σε όλες τις επιλογές τους. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη είναι λίγο αργά για δάκρυα απογοήτευσης.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ένα μόνο έπαθλο του ανήκει, της θρασύτητας όταν υπόσχεται ελάχιστες, αναιμικές, ουσιαστικά προσωρινής αξίας παροχές που προέρχονται από τα ματωμένα υπερπλεονάσματα των δισεκατομμυρίων που τα έχει αρπάξει κατά πρώτο λόγο από το λαό. Δεν χρωστάει ο λαός τίποτε για να το επιστρέψει, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε στη ΝΔ. Εμείς ζητάμε την ψήφο όχι ως αντίτιμο για τους αγώνες που δώσαμε, για τις προσπάθειες που κάναμε, αυτοί οι αγώνες να γίνουν πιο μαζικοί και πιο μαχητικοί. Ήταν υποχρέωσή μας, δεν ζητάμε ανταλλάγματα. Ζητάμε ψήφο που δίνει δύναμη στο λαό να χαράξει το δικό του, αυτοτελή, δρόμο από τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.

Χωρίς τους αγώνες που έγιναν στη 10ετία της κρίσης δεν θα υποχρεωνόταν η κυβέρνηση σε ορισμένους ελιγμούς υποχωρήσεων. Αν οι αγώνες αυτοί ήταν πιο μαζικοί και μαχητικοί, αν αγκάλιαζαν όλους τους τόπους και χώρους δουλειάς θα είχαν χάσει λιγότερα οι εργαζόμενοι.

Οι υποσχέσεις τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ταξικό χαρακτήρα. Η ΝΔ υπόσχεται ότι αν κυβερνήσει θα μειώσει τους φόρους όλων, στην πραγματικότητα θα μειώσει κυρίως τους φόρους που καταβάλλει σήμερα το μεγάλο κεφάλαιο και αυτή τη μείωση θα τη μεταφέρει στις πλάτες του λαού, με τους έμμεσους φόρους, τις αυξήσεις τιμών, με τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών. Η ΝΔ έχει ήδη ομολογήσει ότι ως κυβέρνηση θα αναγνωρίσει τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις και επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, γιατί -όπως λέει- η κυβερνητική πολιτική έχει συνέχεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει κάποιες υποσχέσεις ως μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων, ενώ στην πραγματικότητα οι πραγματικοί κερδισμένοι θα είναι οι τράπεζες, οι κεφαλαιοκράτες. Η υπόσχεση για πιθανή μείωση του φορολογικού συντελεστή για μισθωτούς και συνταξιούχους, οι μετατάξεις του ΦΠΑ στα εμπορεύματα δεν ανατρέπουν τη φοροληστεία σε βάρος του λαού. Κάθε ευρώ που υποτίθεται χαρίζει στο λαό, θα συνοδεύεται από δέσμευση για μεταρρυθμίσεις που ευνοούν προκλητικά το λεγόμενο επιχειρηματικό περιβάλλον του κεφαλαίου και επιδεινώνουν τη ζωή του λαού.

Υπόσχεται πενιχρά μέτρα προκειμένου να διατηρήσει τη συντριπτική πλειοψηφία των μνημονιακών νόμων που δεσμεύουν ως το 2060 και ορισμένοι ως το 2100. Πολλά από τα μέτρα που προπαγανδίζονται θα αποδειχθούν ελάχιστα ως και φούσκα. Π.χ. η διαχείριση των "κόκκινων" δανείων και των χρεών στα ασφαλιστικά ταμεία με δόσεις. Αντί να παραγραφούν και να κουρευτούν δραστικά τα χρέη των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων δίνονται χρηματοδοτικά πακέτα στις τράπεζες για να μειώσουν τις όποιες ζημιές και να εισπράξουν ποσά που έτσι και αλλιώς δεν θα καταβάλλονταν λόγω πραγματικής αδυναμίας των οφειλετών. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που στις 15 και 20 του μήνα ξεμένουν με ελάχιστα χρήματα στο πορτοφόλι τους, θα πρέπει να καταλάβουν τις ρυθμισμένες δόσεις, γιατί κινδυνεύουν να βγουν έξω από τη ρύθμιση. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη γι' αυτούς που δεν μπορούν να πληρώνουν το 2019, το 2020. Οι ρυθμίσεις για τις καθυστερημένες εισφορές των αυτοαπασχολουμένων θα οδηγήσουν σε ακόμα πιο μειωμένες συντάξεις. Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας θηριώδεις παροχές στις μεγάλες επιχειρήσεις που χρωστάνε στο ΙΚΑ, τις απαλλάσσει από προσαυξήσεις και τόκους που είχαν επιβληθεί λόγω τη μη καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών.

Ψηφίζεις "Λαϊκή Συσπείρωση", ψηφίζεις ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, ξέρεις ότι την άλλη μέρα δεν θα αρχίσουν οι εκλεγμένοι να κάνουν εκπτώσεις και υποχωρήσεις στο όνομα του ρεαλισμού, του εφικτού.

Το ουσιαστικό ζήτημα είναι ότι ανάμεσα σε όλα τα άλλα κόμματα οι διαφορές δεν είναι σε θέματα γενικής γραμμής, γι' αυτό άλλωστε το πήδημα βουλευτών και στελεχών από το ένα κόμμα στο άλλο είναι πανεύκολο και φυσικό. Τι διαφορά π.χ. έχουν οι θέσεις του ΚΙΝΑΛ, του Ποταμιού ή της Ένωσης Κεντρώων από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ; Ούτε καν η Συμφωνία των Πρεσπών συνιστά θεμελιακή διαφορά έστω και αν κάποια ψήφισαν ΌΧΙ απέναντι στο ΝΑΙ του ΣΥΡΙΖΑ. Οι διαφωνίες αφορούν μια υπαρκτή πλευρά του ζητήματος, στο θέμα της γλώσσας και εθνότητας. Δεν είπαν λέξη ότι πρόκειται για Συμφωνία επιβεβλημένη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, από την ΕΕ και ακριβώς γι' αυτό ορισμένα άρθρα της μπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνα στην πορεία, καθώς οι ιμπεριαλιστές χρησιμοποιούν υπαρκτά ή ανύπαρκτα μειονοτικά στη διαμάχη και στον πόλεμο για τις αγορές και τους αγωγούς.

Οι διαφορές τους αφορούν ζητήματα ύφους, τακτικής, ακόμα απηχούν διαφορές για το ποια τμήματα της άρχουσας τάξης θα υπηρετηθούν, ποιο τμήμα ψηφοφόρων θεωρούν ότι μπορεί να κερδίσουν με δεξιά ή αριστερά συνθήματα.

Η ΝΔ με τη βοήθεια της εργοδοτικής βίας, της κρατικής καταστολής, με τις δίκες κατά απεργών και καταληψιών, με τον αντικομουνισμό, αναπαράγει και ενισχύει την συντηρητικοποίηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας λαθρεμπόριο των αγώνων του λαού, του ρόλου του ΚΚΕ σε κρίσιμες στιγμές, εκμαυλίζει και διαφθείρει τις ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές ιδέες, παθητικοποιεί, διασπά. Με άλλα μέσα και τακτική κάνει αυτό που τελικά βολεύει το σύστημα, ενισχύει τις ακροδεξιές τάσεις, οδηγεί εκεί που η ΝΔ με τα δικά της μέσα επιδιώκει: Στην παθητικοποίηση, στο χτύπημα και το τσάκισμα του κινήματος. Η εκτεταμένη νοθεία που εμφανίστηκε στην προετοιμασία του συνεδρίου της ΓΣΕΕ ήταν έργο των ηγετικών στελεχών των παρατάξεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέφυγε τη χρήση των δυνάμεων καταστολής, τη στήριξη της εργοδοτικής τρομοκρατίας, χρησιμοποίησε και τις δικαστικές διώξεις. Οι διαφορές τους είναι στην τεχνική του αντικομμουνισμού.

Η ΝΔ π.χ. και τα άλλα κόμματα φωνάζουν υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, κάτι βεβαίως που συμβαίνει παντού στον καπιταλισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, προκειμένου να δείξει ότι τον χωρίζει χάσμα με τη ΝΔ, δουλεύει με διαφορετική τακτική. Έχει επιλέξει την πλήρη μετατροπή των κρατικών πανεπιστημίων σε ιδιωτικά μαγαζιά των επιχειρηματικών ομίλων και υποκαταστήματα της προπαγάνδας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Δεν υπάρχει πραγματική διαφορά ανάμεσα στον φιλελευθερισμό και στον νεοφιλελευθερισμό, ανάμεσα στον φιλελευθερισμό και τη σοσιαλδημοκρατία, ανάμεσα στην κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά. Οι όποιες διαφορές αφορούν τι προσαρμογές σε κάθε φάση υπηρετούν καλύτερα την καπιταλιστική κερδοφορία. Σε μια φάση συνέφεραν οι κρατικοποιήσεις, σήμερα συμφέρουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Σε μια φάση συνέφερε το σύστημα να κάνει κάποιες παροχές σε ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων, προκειμένου να επιτευχθεί η εργατική - λαϊκή ενσωμάτωση στο σύστημα. Σήμερα που τα καπιταλιστικά κέρδη δυσκολεύονται να αυξάνονται με τους παλαιότερους ρυθμούς, σήμερα που οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, ανάμεσα στα μονοπώλια του ίδιου κλάδου οξύνονται κατακόρυφα, οι όποιες παροχές πρέπει να μειωθούν διά ροπάλου, να καταργηθούν οριστικά οι ισχύουσες εργασιακές σχέσεις. Σε όλη την ΕΕ και ανεξάρτητα σε ποιες χώρες κορυφώθηκε η καπιταλιστική οικονομική κρίση, έχουν σφαγιαστεί κατακτήσεις που αποσπάσθηκαν με κόπο και θυσίες, για 3 περίπου δεκαετίες μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο, που έφερε και το σχηματισμό του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος.

Τα μνημόνια που έγιναν λαϊκός βρόχος δεν περιείχαν λάθη ή ήταν κάτω από την επιρροή ιδεοληψιών, όπως ισχυρίζονται ο Τσίπρας και ο Κ. Μητσοτάκης. Δεν υπήρξε ούτε υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, αυτή πάντα γίνεται υπέρ του κεφαλαίου και κατά του λαού. Τα μνημονιακά μέτρα δεν θα πέρναγαν με σχετική ευκολία, αν μαζικά η λαϊκή πλειοψηφία όρθωνε έγκαιρα και συνεχώς το ανάστημά της με σχέδιο κλιμάκωσης και προοπτική ρήξης. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μπορούσε να ανατραπεί εκ βάθρων η κατάσταση, σίγουρα όμως η οργανωμένη ταξική πάλη και ορμή, η ισχυρή κοινωνική συμμαχία θα μπορούσε κάτι να αποφύγει και κυρίως να βρίσκονταν σήμερα σε πολύ πιο δυναμική κατάσταση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε στην κρίσιμη στιγμή η σωτηρία του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος καθώς, με τον αέρα της τάχα αριστερής παντιέρας, κατάφερε να επουλώσει σε μεγάλο βαθμό τις πληγές που άνοιξαν στο πολιτικό σύστημα οι εκλογές του 2012 και 2015. Δεν πέτυχε η δράση του όσο θα ήθελε, γιατί υπάρχει και το ΚΚΕ, το ταξικό κίνημα, η κοινωνική συμμαχία. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγκαλιά με τους ΑΝΕΛ αξιοποίησε την καπιταλιστική οικονομική κρίση για να οδηγήσει ένα σημαντικό μέρος ανθρώπων, ακόμα και αυτών που είχαν πείρα της ταξικής πάλης, να μειώσουν τις δίκαιες απαιτήσεις τους, με το υποκατάστατο των συσσιτίων, κουπονιών, μικρο-επιδομάτων, των προσωρινών διορισμών ακόμα και των ρουσφετολογικών υποσχέσεων, με το παραπλανητικό εκφοβιστικό δίλημμα δεξιά - πρόοδος.

Πόσο αρμονικά συμπλέουν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά οι μετεκλογικοί σύμμαχοί τους φαίνεται από το γεγονός ότι οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στάζουν μέλι όταν αναφέρονται στον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα γιατί υπέγραψε μνημόνια, γιατί στο άψε-σβήσε δίνει άδειες να πολλαπλασιάζονται οι δολοφονικές αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να μετατρέπεται η χώρα από την Αλεξανδρούπολη και τα Γιάννενα μέχρι και την Κρήτη σε ορμητήριο του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική ως το Αφγανιστάν, στην Ουκρανία και όπου αλλού, με τη συναίνεση όλων των άλλων κομμάτων. Οι έπαινοι είναι απόδειξη μιας ολοκάθαρα δεξιάς πολιτικής.

Σκυλοκαυγάς μεταξύ τους γίνεται και θα κορυφωθεί στις εθνικές εκλογές. Το σκυλοκαυγά ανάμεσα σε δύο ισχυρά αστικά ρεύματα τον έχουν ζήσει οι μεγαλύτερες γενιές, ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από το 1974 ως το 2012. Οι καυγάδες τους αποδείχτηκαν σωσίβιο του συστήματος, τρικλοποδιά για το λαό.

Πόσοι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ πίστευαν το 2000, το 2004, το 2009 ότι θα ερχόταν η στιγμή να γίνουν συγκυβέρνηση με τη ΝΔ; Ποιος φίλος ή θαυμαστής του ΣΥΡΙΖΑ το 2012, ως πριν τις εκλογές του 2015, θα πίστευε ότι θα συνεργαζόταν με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, και στη συνέχεια με ένα τμήμα κυβερνητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ο ΣΥΡΙΖΑ κατέτασσε στο ξοφλημένο παρελθόν, επίσης με στελέχη από τη ΝΔ;

Ποιος πριν λίγα χρόνια θα πίστευε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τιμούσε την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή;. Ποιος από τους οπαδούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν βέβαιος ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την πλειοψηφία μέσα στη Βουλή τον Αύγουστο του '15, αυτά τα κόμματα θα τον στήριζαν; Είναι η πιο δυνατή απόδειξη ότι έχουν κοινή γραμμή πλεύσης.

Ποιος οπαδός και θαυμαστής του ΣΥΡΙΖΑ το 2012, το 2015 θα πίστευε ότι ο κ. Τσίπρας θα αποκαλούσε τον Τραμπ "διαβολικά καλό"; Ποιος θα περίμενε να παίρνει άριστα, να επαινείται από την Μέρκελ, τον Μακρόν, τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, την ηγεσία των ΗΠΑ, τον μακελάρη του παλαιστινιακού λαού Ισραήλ, αλλά και από επιχειρηματικούς ομίλους και τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης; Ποιος περίμενε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να παίζει το ρόλο του Αμερικανού καουμπόι στην περιοχή;.

Αν το ΚΚΕ λύγιζε κάτω από την πίεση συνεργασίας ή ανοχής προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός θα ήταν ο πρώτος και πιο μεγάλος χαμένος.

Θυμίζουμε ότι από το 1991 ως λίγο πριν το 2012 , ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ του 3 ή 4%, -που ήταν το προοίμιο του ΣΥΡΙΖΑ- ήταν το χαϊδεμένο παιδί του συστήματος, των ΜΜΕ, προβαλλόταν από τα άλλα κόμματα ως το "ανανεωτικό", "αριστερό" κόμμα, ενώ εμάς μας αποκαλούσαν "δογματικούς" και "αμετανόητους" ΚΚΕ. Όταν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ τους πήρε την μπουκιά από το στόμα, τότε άρχισαν τις επιθέσεις εναντίον του, με τον αντικομμουνισμό προμετωπίδα.

Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του λαού, που δεν μετέχει στις δραστηριότητες του ταξικού, του ριζοσπαστικού κινήματος, στα σωματεία και στις μαζικές οργανώσεις, που δεν παρακολουθεί συστηματικά τα πολιτικά γεγονότα, δεν είναι όσο πρέπει ενημερωμένο πόσα νομοσχέδια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχουν ψηφίσει θετικά η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, και άλλα μικρότερα κόμματα.

Εμείς παλεύουμε το εργατικό - λαϊκό κίνημα στην προμετωπίδα του να έχει την κατάργηση των μνημονιακών νόμων και αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες για δουλειά, μισθούς, ανάγκες, Παιδεία, Υγεία, Αθλητισμό και Πολιτισμό, ψυχαγωγία, αναψυχή, διακοπές κλπ.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε εδώ στο Λαύριο το αναπτυξιακό σχέδιο της Ανατολικής Αττικής, τα άλλα κόμματα κυρίως σχολίασαν ότι δεν διασφαλίζεται η φερεγγυότητα, ότι η κυβέρνηση λέει ψέματα, δεν θα το πραγματοποιήσει. Αυτό δεν συνιστά ριζική, ουσιαστική διαφορά.

Το αναπτυξιακό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την Ανατολική Αττική στηρίζεται στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής που είχε ψηφιστεί το 2014, ιδού μια άλλη απόδειξη της σύμπλευσης. Ό,τι έργα πρόκειται να γίνουν περιορίζονται στην αναβάθμιση του λιμανιού του Λαυρίου και της Ραφήνας, λιμάνια που εκτός των άλλων είναι πολύ κοντά με τα Ναυπηγεία της Σύρου που προορίζονται για ναυπηγεία του 6ου στόλου. Ρευστό χρήμα έχει προβλεφθεί να δοθεί στα επιχειρηματικά μεγαθήρια για να γίνουν στις παραλίες ξενοδοχειακά μεγαθήρια και καπιταλιστικές μονάδες αγροτοδιατροφής με εξόντωση των φτωχών ή και μεσαίων αγροτών εκεί που υπάρχουν.

Για μας, η τουριστική ανάπτυξη ταυτίζεται με τη δυνατότητα να κάνει τουρισμό, διακοπές, να απολαμβάνει ψυχαγωγία και αναψυχή η φτωχή εργατική - λαϊκή οικογένεια, η φτωχή αγροτική, τα νέα ζευγάρια, οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι, οι συνταξιούχοι. Ανθρώπινη ανάγκη είναι η μόνιμη και σταθερή δουλειά, το εισόδημα που εξασφαλίζει ποιοτική ζωή.

Μπορεί το αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" να σπάει ρεκόρ στο πήγαινε - έλα τουριστών, αλλά εμείς δεν συμβιβαζόμαστε οι εργαζόμενοι να ξεζουμίζονται και να εξουθενώνονται με την εντατικοποίηση, να αυξάνουν τα εργατικά ατυχήματα, να δουλεύουν με ωράρια-λάστιχο, με βασικό μισθό πείνας, ενώ το κόστος των αερομεταφορών είναι σχεδόν απαγορευτικό για τη λαϊκή οικογένεια.

Δεν ξετρελαινόμαστε με τα μοντέρνα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, όταν οι εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς σύμβαση και ενώ το πιο φτηνό δωμάτιο χρεώνεται με 350 ευρώ τη βραδιά, οι καμαριέρες δουλεύουν 7 μέρες τη βδομάδα, όλο το μήνα για 700 ευρώ. Δεν κλείνουμε τα μάτια όταν η ανάπτυξη στον αγροτο-διατροφικό τομέα στηρίζεται στην ένταση της εκμετάλλευσης στα χωράφια, με μετανάστες εργάτες γης που δουλεύουν ήλιο με ήλιο, σαν σύγχρονοι σκλάβοι.

Εμείς παλεύουμε για να απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα της ελληνικής θάλασσας, του ελληνικού βουνού, των πράσινων περιοχών που έχουν απομείνει, τα νέα ζευγάρια, η εργατική - λαϊκή οικογένεια με σύγχρονη λαϊκή κατοικία, με χώρους για αναψυχή και διακοπές που δεν κοστίζουν.

Διεκδικούμε ολοκληρωμένα με καθετοποίηση όπου χρειάζεται έργα, με δημόσιες επενδύσεις, χωρίς ούτε ένα ευρώ επιβάρυνση του λαού μέσω τοπικής φορολογίας.

Η ΕΕ είναι και πολέμου συνδικάτο. Εκτός από τη στήριξη του ΝΑΤΟ, ρίχνει βάρος στη δική της στρατιωτικοποίηση και πολεμική ετοιμότητα - αν δεν αποδώσει ο οικονομικός και κοινωνικός πόλεμος με τα συνήθη μέσα. Έχει δημιουργήσει και ενισχύει δυνάμεις ταχείας στρατιωτικής επέμβασης, έχει ξεκινήσει την εντατική διαδικασία ενίσχυσης της καταστολής και φακελώματος.

Αποδείχθηκε σενάριο φαντασίας ότι η ΕΟΚ και σήμερα ΕΕ θα απόκλειε κάθε πόλεμο, κάθε στρατιωτική επιδρομή. Η ΕΟΚ έδειξε το μαύρο πρόσωπό της την περίοδο της αποσύνθεσης του αποικιοκρατικού συστήματος, στον πόλεμο της Ινδοκίνας, της Αλγερίας, στους πολέμους και τις επιχειρήσεις ενάντια στους λαούς της Αφρικής. Αξίζει να θυμηθούμε την πιο πρόσφατη εγκληματική ευθύνη της ΕΕ στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και το διαμελισμό της, την βάρβαρη, απάνθρωπη πολιτική της στη Μέση Ανατολή, στο Παλαιστινιακό και το Κυπριακό, στη Λιβύη, στην ακτή του Ελεφαντοστού, στο Κέρας της Αφρικής. Δεν ξεχνάμε ότι η ΕΕ αποδέχεται και νομιμοποιεί την άνοδο φασιστικών τάσεων σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, εξισώνοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό.. Ανέχθηκε και ανέχεται να αναγορεύονται σε ήρωες οι συνεργάτες των γερμανικών αρχών κατοχής στις βαλτικές χώρες. Και μετά υποκριτικά όλοι τους καλούν το λαό να τους ψηφίσει για να μη δυναμώσει η ακροδεξιά. Η ΕΕ δεν εγκατέλειψε τις ιδρυτικές της αρχές, τις εξέλιξε, τις αναπροσάρμοσε, με βάση ανάγκες των μονοπωλίων και των ανταγωνισμών με τα παλιά και νέα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η αποδέσμευση της Ελλάδας ως επιλογή του ίδιου το λαού, η αποδέσμευση και άλλων χωρών της Ευρώπης δεν είναι ένα φανταστικό σενάριο. Ο 20ός αιώνας ήταν αιώνας κοινωνικών επαναστάσεων, λαϊκών εξεγέρσεων, εθνικοαπελευθερωτικών ένοπλων αγώνων αντιαποικιοκρατικών ένοπλων κινημάτων. Η ταξική πάλη μπορεί να περνάει σκαμπανεβάσματα, αλλά αυτή είναι η κινητήρια δύναμη της ιστορίας.

Για να αποκτήσει η ψήφος νόημα και δυναμική πίεσης απαιτείται η εργατική τάξη να είναι οργανωμένη στα συνδικάτα της, σε Επιτροπές Αγώνα, να είναι στο προσκήνιο της πάλης και της διεκδίκησης, κόντρα στην προπαγάνδα περί "αντοχών" της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή των κερδών που τσεπώνουν τα αφεντικά. Να δυναμώνει κάθε μέρα, σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο η σύγκρουση με την εργοδοσία, να αλλάζουν οι συσχετισμοί και να αμφισβητείται όλο και περισσότερο αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, η ίδια η εξουσία του κεφαλαίου.

Στα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" και στο ευρωψηφοδέλτιο του Κόμματος για τις ευρωεκλογές πέρα από τα μέλη και στελέχη του Κόμματος που μετέχουν, όλοι τους δοκιμασμένοι στο καμίνι της πάλης, συμμετέχουν και αγωνιστές επίσης που είτε επέστρεψαν στο πλευρό του Κόμματος ύστερα από την κρίση της περιόδου '89-'91, αλλά και άλλοι - άλλες που προέρχονταν κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, άνθρωποι που μετέχοντας στον αγώνα έβγαλαν συμπεράσματα, απέκτησαν νέα πείρα. Είναι μια τάση που δεν έχει καμία σχέση με τις μεταγραφές που έχουμε ζήσει το τελευταίο διάστημα, εκφράζει θετικές διεργασίες μέσα στο κίνημα και όχι στα κοινοβουλευτικά παρασκήνια. Είμαστε βέβαιοι ότι θετικές διεργασίες υπάρχουν στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. αυτή η τάση δεν πρέπει να μειωθεί, να ανασταλεί όσο πλησιάζουμε τη μέρα των εκλογών, κάτω από τα εκβιαστικά τρομοκρατικά ψεύτικα διλήμματα με τη λογική του μικρότερου κακού. Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει και νέες δυνάμεις στο δρόμο της αντεπίθεσης, στο δρόμο της πολιτικής και μαζικής πάλης.

Ψήφος στα ψηφοδέλτια στήριξης του ΚΚΕ στο δρόμο της λαϊκής αμφισβήτησης και αντεπίθεσης, της λαϊκής ευημερίας.

Αφήνουμε πίσω τα ψεύτικα διλήμματα, κάνουμε την πραγματική διαφορά. Ενισχύουμε το εργατικό - λαϊκό αντίπαλο δέος, την εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση».