Πάλη ενάντια στην εγκληματική πολιτική που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του λαού (ΦΩΤΟ) | 902.gr

Με την εκδήλωση που έγινε απόψε στη Μεταμόρφωση στο Συνεδριακό Κέντρο (Δηλαβέρι) ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ σε πόλεις της Αττικής που επλήγησαν από το φονικό σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη 1999. Στην εκδήλωση μίλησε ο Κύριλλος Παπασταύρου μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ενώ στη διάρκειά της οι συγκεντρωμένοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή προς τιμήν των νεκρών του σεισμού πριν 20 χρόνια.

Οι εκδηλώσεις έχουν τίτλο «20 χρόνια από το σεισμό της Πάρνηθας. Επίκαιρα και αναγκαία τα μέτρα αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας» και ξεκίνησαν το απόγευμα του Σαββάτου από τα Ανω Λιόσια. Εκεί, στην κεντρική πλατεία, μπροστά στο μνημείο θυμάτων του σεισμού του 1999, στεφάνι κατέθεσε ο Κ. Παπασταύρου, που ήταν και ο ομιλητής της εκδήλωσης. Την Κυριακή, στο Μενίδι, στην κεντρική πλατεία, μίλησε ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στην αποψινή εκδήλωση στη Μεταμόρφωση, ο Κ. Παπασταύρου μεταξύ άλλων επισήμανε:

Ο σεισμός στην Αττική αποκάλυψε με τραγικό τρόπο τους όρους με τους οποίους επιτεύχθηκε αυτή η ανάπτυξη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κατάσταση που επικρατούσε στους εργασιακούς χώρους πριν αλλά και μετά το σεισμό. (...)

Τιμάμε λοιπόν σήμερα τους νεκρούς του σεισμού όχι σαν θύματα μιας άτυχης στιγμής αλλά σαν θύματα μιας πολιτικής, μιας οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης που έχει ως κίνητρο και κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις εργατικές-λαϊκές ανάγκες. (...)

Αντισεισμικός κανονισμός υπήρχε από την δεκαετία του 1980 και προδιαγραφές και προϋποθέσεις, όμως αυτό δεν είχε καμιά επίδραση στο σεισμό του 1999, δεν προστάτεψε τα εργατικά λαϊκά στρώματα τους εργαζόμενους στις βιομηχανίες και τις λαϊκές οικογένειες, τα σπίτια και τις ζωές τους. Γιατί; Πολύ απλά γιατί ακόμα και τον καλύτερο αντισεισμικό κανονισμό καλείται να τον εφαρμόσει ένα κράτος που υπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου. Αυτά έχει ως προτεραιότητα του, θεωρεί περιττό κόστος τη στελέχωση μηχανισμών ελέγχου και υλοποίησης ενώ βεβαίως με χίλια δυο παραθυράκια σε αναπτυξιακούς νόμους κ.α. ανοίγει την πίσω πόρτα για την παραβίαση των ίδιων των δικών του κανονισμών».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ανέφερε: «Σήμερα με αφορμή και τον πρόσφατο σεισμό των 5,1 Ρίχτερ στη Μαγούλα στις 19 Ιούλη ξεκίνησε μια καθησυχαστική συζήτηση από κυβέρνηση, περιφέρεια, δήμους και διάφορα αστικά επιτελεία ότι η «Αττική άντεξε», ότι το πάθημα του 1999 έγινε μάθημα, ότι υπάρχει ένας αυστηρότερος αντισεισμικός κανονισμός που είναι επαρκής. Πρόκειται για μια επικίνδυνη αποπροσανατολιστική προπαγάνδα που συγκαλύπτει καταρχήν την πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα είναι ότι η Αττική είναι αθωράκιστη απέναντι σε έναν πιθανό ισχυρό σεισμό.

Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν τραγικές ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού και της τοπικής διοίκησης (Δήμοι, Περιφέρειες) στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων από έναν ισχυρό σεισμό.

Η ανεπάρκεια αυτή δεν είναι απότοκο της ελλιπούς οργάνωσης και της αναποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού, αλλά, αντίθετα, αντανακλά την επιλεκτική αποτελεσματικότητα ή αναποτελεσματικότητα του κράτους που σχετίζεται με την πραγματική αποστολή του. Το τι χρηματοδοτείται και τι όχι δεν είναι τυχαίο, αλλά προέρχεται απ' τον χαρακτήρα και την αποστολή του αστικού κράτους. Το ότι το κράτος είναι αποτελεσματικό σε ό,τι αφορά την υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, την προστασία του, την επέκταση της κερδοφόρας δράσης του και ότι είναι αναποτελεσματικό όσον αφορά σχεδιασμένες υποδομές προστασίας της ζωής των εργατικών λαϊκών στρωμάτων φαίνεται στο Μάτι, στη Μάνδρα, στη Χαλκιδική φάνηκε στο σεισμό του 1999 από θαύμα δεν επιβεβαιώθηκε τραγικά και στο σεισμό του Ιούλη. (...)

Καταλήγοντας υπογράμμισε ότι «Εχει σημασία να δώσουμε σήμερα ένα συνολικό αγώνα για τους όρους ζωής και δουλειάς των εργατικών λαϊκών στρωμάτων. Μέσα σε αυτό το συνολικό αγώνα εντάσσονται και τα ζητήματα της αντισεισμικής αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος, αντιμετώπισης βιομηχανικών ατυχημάτων και καταστροφών.

Δίνουμε αυτόν τον αγώνα μας λοιπόν σήμερα, συσπειρώνοντας δυνάμεις γύρω από στόχους που προβάλουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που συγκρούονται με τα διάφορα σχέδια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του. Μέσα σε αυτό τον αγώνα οικοδομείται η κοινωνική συμμαχία εργαζόμενων, βιοπαλαιστών αγροτών και αυταπασχολούμενων, μέσα σε αυτό τον αγώνα η συμμαχία αυτή βαθαίνει παίρνει κατεύθυνση αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο, τα μονοπώλια τους στόχους της ανάπτυξης τους και την εξουσία τους. Μέσα απ' αυτό τον αγώνα ανοίγουμε το δρόμο για την ελπιδοφόρα προοπτική ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής ανάπτυξης που στη βάση της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της ανάπτυξης της οικονομίας με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, με την εργατική τάξη να βρίσκεται στο τιμόνι της πολιτικής εξουσίας.σκοπός της παραγωγής θα είναι η κάλυψη του συνόλου των κοινωνικών αναγκών».