Όρκος συνέχισης του αγώνα το διήμερο εκδηλώσεων για το Ανεξάρτητο Τάγμα Εύβοιας του ΔΣΕ (ΦΩΤΟ) | 902.gr

Η ομιλία του Κώστα Μπασδέκη στην εκδήλωση

Στην ομιλία του στην εκδήλωση της Κυριακής, ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων τόνισε:

«Σήμερα σε τούτο εδώ το χώρο τιμάμε τους ηρωικούς νεκρούς του Ανεξάρτητου Τάγματος Ευβοίας, τον διοικητή του Θύμιο Καψή - Καπετάν Ανάποδο, τον πολιτικό επίτροπο Γιώργο Βλαχούτσικο - Καπετάν Ευβοιώτη, τους λοχαγούς Γιάννη Τσάκαλο και Κώστα Θωμόπουλο και μαζί με αυτούς και όλους τους νεκρούς του ΔΣΕ, αλλά και όσους επέζησαν από τη μεγάλη αυτή ταξική μάχη συνεχίζοντας αταλάντευτα τον αγώνα απ' όποιο μετερίζι τούς έλαχε με γνώμονα την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων.

Από πολλές απόψεις ο ηρωισμός αυτού του Ανεξάρτητου Τάγματος του ΔΣΕ στην Εύβοια αντανακλάται στο πρόσωπο του αρχηγού του, του ταγματάρχη Θύμιου Καψή - Καπετάν Ανάποδου. Ο Θύμιος Καψής είναι μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις που ο ταξικός ένοπλος αγώνας επιδρά και μεταμορφώνει ένα νέο άνθρωπο σε πρωτοπόρο μαχητή, ανυπότακτο υπερασπιστή των ιδανικών και των αξιών της εργατικής τάξης, παθιασμένο αγωνιστή που θέλει να φτάσει μέχρι την τελική νίκη, μέχρι το Σοσιαλισμό.

Ο κομμουνιστής Θύμιος Καψής - Καπετάν Ανάποδος αποτελεί πρότυπο μαχητή, βγαλμένος μέσα από τη μήτρα της ανταρτομάνας Ρούμελης που αφειδώς χάρισε στο λαϊκό κίνημα τη δεκαετία του 1940 μια μεγάλη γενιά αγωνιστών-ηγετών.

Στοιχίζεται ο Ανάποδος στον ηρωικό λαϊκό ταξικό στρατό μαζί με άλλους Ρουμελιώτες αγωνιστές: Δίπλα στον Άρη Βελουχιώτη, τον Γιαταγάνα, τον Φίτσιο, τον Διαμαντή, τον Μπελλή, τον Τριανταφύλλου, τον Παππούα, τον Κρόνο, το Λοκρό και πολλούς άλλους... Οι ικανότητές του, η δυνατότητα που είχε να επικοινωνεί με τους αντάρτες, η στρατιωτική οξυδέρκεια είναι τα στοιχεία εκείνα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να δοθεί στον Ανάποδο η διαταγή να περάσει με ένα μικρό τμήμα ανταρτών στην Εύβοια για να γράψει κι εδώ σελίδες ηρωισμού και δόξας απέναντι σε σαφώς υπέρτερες δυνάμεις.

Η ιστορία του Ανεξάρτητου Τάγματος της Εύβοιας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας είναι η ιστορία του Θύμιου Καψή του Ανάποδου και των συντρόφων του στα δύο χρόνια που έδρασε στο νησί της Εύβοιας.

Η δράση του Ανεξάρτητου Τάγματος της Εύβοιας έχει πολλές ηρωικές στιγμές και μεγάλες φυσικά θυσίες.

Η επιλογή του Γενικού Αρχηγείου του Κλιμακίου Νότιας Ελλάδας να περάσει αυτό το μικρό τμήμα στην Εύβοια αποσκοπούσε στο να δημιουργήσει ένα καινούργιο μέτωπο στην Εύβοια, να βάλει τις προϋποθέσεις και να απελευθερώσει τμήμα του νησιού από την τρομοκρατία που επέβαλαν δυνάμεις του δοσιλογισμού που για την Εύβοια ήταν ισχυρές. Κι από την άλλη πλευρά η ανάπτυξη αντάρτικου στην Εύβοια θα ανάγκαζε τμήματα του κυβερνητικού στρατού να απασχολούνται και να διεξάγουν πόλεμο εναντίον τους και με αυτό τον τρόπο θα ελάφρυνε το μέτωπο τόσο της Ρούμελης όσο και γενικότερα...

Ο Καπετάν Ανάποδος και οι σύντροφοί του είχαν επίγνωση των δυσκολιών που θα αντιμετώπιζαν ερχόμενοι στην Εύβοια, είχαν απόλυτη συναίσθηση των κινδύνων που θα συναντούσαν εδώ, εγκλωβισμένοι κατά κάποιο τρόπο σε έναν περιορισμένο χώρο στο νησί κι όμως ούτε μια στιγμή δε μπήκε σε δίλημμα η επιλογή τους.

Ο δίχρονος αγώνας τους επιβεβαιώνει ότι καμία δυσκολία ούτε ο αρνητικός σε βάρος τους συσχετισμός δύναμης δεν στάθηκε ικανός να τους οδηγήσει σε συνθηκολόγηση. Η θυσία τους δείχνει την ακλόνητη - αταλάντευτη πίστη τους στα υψηλά ιδανικά, στις αρχές και τις αξίες του ΚΚΕ, στην πίστη ότι το δίκιο είναι με το μέρος τους, είναι με το λαό.

Κι όλα τούτα έχουν την ιδιαίτερη πολύτιμη αξία τους όταν δεν αποτελούν απλά τμήμα της γενικότερης ιστορικής μνήμης, αλλά πηγή έμπνευσης και χρέους για τη συνέχιση του αγώνα με στόχο την τελική νίκη, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Αυτά πρέπει να κρατήσουμε ως πολύτιμη πείρα από όλη τη δράση του ΔΣΕ, αυτό πρέπει να παραδειγματίσει τη νέα γενιά των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών και να τη διαπερνά μέσα από την καθημερινή του πάλη.

Την ιστορία του ΚΚΕ, του Κόμματός μας την μελετάμε ακόμη και μέσα από τις ιδιαίτερες πτυχές της για να διδασκόμαστε, να βγάζουμε συμπεράσματα, να εμπλουτίζουμε τη στρατηγική μας.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε, βασανιστικά, επίπονα και επίμονα τη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος...

Εκδηλώσεις όπως η σημερινή αποκτούν ξεχωριστή σημασία γιατί αναδεικνύουν τις ηρωικές σελίδες της Ιστορίας που έχει γράψει ο λαός μας. Ακριβώς αυτές οι ηρωικές σελίδες γράφτηκαν από έναν λαό που δεν έψαχνε και δεν περίμενε σωτήρες, από έναν λαό που ήταν αποφασισμένος να σώσει ο ίδιος τον εαυτό του και τον τόπο του και σ’ αυτόν ακριβώς τον αγώνα δεν έκανε σκόντο σε θυσίες, αντίθετα κατέθεσε τις πιο μεγάλες θυσίες, ακόμα και την ίδια του τη ζωή…

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Υπάρχουν όμως και κάποιοι δήθεν καλοπροαίρετοι που στην αναφορά τους στον αγώνα του ΔΣΕ μας προτρέπουν να τον ρίξουμε στη λήθη του παρελθόντος, να ρίξουμε ανάθεμα στον εμφύλιο σπαραγμό, μας λένε ότι όλοι έχουν ευθύνες κι έχουν κάνει λάθη, εξομοιώνοντας θύτες και θύματα, αλλά και άλλοι που είτε εκλεπτυσμένα είτε πιο χονδροκομμένα εξαπολύουν επίθεση στον ΔΣΕ εμπλουτισμένη με τον αντικομμουνισμό, τη λαθολογία και φυσικά την άφθονη λάσπη.

Σε αυτή την επίθεση πέρα από τους αστικούς μηχανισμούς προπαγάνδας, θέση έχουν και οι οπορτουνιστές και οι πάσης φύσης αναχωρητές του κινήματος. Τους προκαλεί η πάλη του ΔΣΕ.

Αυτή όμως η δράση αντικειμενικά αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος γνώρισε τον πιο μεγάλο μέχρι σήμερα κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του. Αυτά τα γεγονότα δείχνουν και τις τεράστιες δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο ΔΣΕ.

Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν ταξικά αντιιμπεριαλιστικός και διεθνιστικός.

Η πάλη του ΔΣΕ αποπνέει μόνο δίκαιο και ακατάβλητη ηθική, επειδή δίκαιο και ηθική αποπνέει ο αγώνας της εργατικής τάξης, ο αγώνας του ΚΚΕ, είτε έφερε νίκες, είτε έρχονταν πικρές ήττες.

Σε αυτόν τον ταξικό αγώνα αντιπαρατέθηκαν από τη μία μεριά εργάτες, αγρότες στην πλειονότητα τους, νέοι και νέες πεισμένοι ότι ο λαός μας μπορεί να πάρει τις τύχες στα χέρια του, να απαλλαγεί από ντόπιους και ξένους αφεντάδες και να ζήσει καλύτερες μέρες χωρίς πείνα, δυστυχία και κακομοιριά, χωρίς στρατόπεδα συγκέντρωσης, φυλακές και πολέμους, σε μια Ελλάδα δημοκρατική, φιλειρηνική, λαοκρατούμενη.

Ήταν αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ που είχαν δώσει όλη τους τη δύναμη στον αγώνα για τη λευτεριά από την ξένη κατοχή. Ήταν τα παιδιά και τα εγγόνια των εργατών και αγροτών που συμμετείχαν στους αγώνες του Μεσοπολέμου και πιο μπροστά, που δεν δέχονταν να σκύβουν το κεφάλι στην εργοδοτική, στην κρατική βία, στις απαιτήσεις του τσιφλικά και πολλοί από αυτούς βρέθηκαν στις φυλακές και τις εξορίες.

Αυτοί αποτέλεσαν τη μαγιά για να δημιουργηθεί ο ΔΣΕ που μέσα από τον αγώνα του θα υπερασπιζόταν την τιμή, την αξιοπρέπεια και τη ζωή του λαού από τους σφετεριστές της λευτεριάς του.

Ένας λαογέννητος στρατός, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες.

Και απ την άλλη μεριά, ένας στρατός αμερικανοθρεμμένος και εξοπλισμένος με τον πακτωλό δολαρίων του Μάρσαλ.

Ένας στρατός στην υπηρεσία ανθρώπων που εγκατέλειψαν τον λαό στις τύχες του κατά την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα, άλλων που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, θησαύρισαν από τη μαύρη αγορά ή εξαργύρωσαν τη σιωπή τους για να σώσουν το τομάρι τους.

Ένας στρατός στην υπηρεσία της αστικής τάξης, που ανασυγκροτήθηκε για να συντρίψει το λαϊκό κίνημα, να εδραιώσει ξανά την εξουσία της και να δέσει πάλι το λαό στο ζυγό της εκμετάλλευσης.

Αυτές οι δυνάμεις βρέθηκαν αντιμέτωπες καθ’ όλη τη διάρκεια των 3,5 χρόνων που κράτησε ο αγώνας του ΔΣΕ.

Αυτές οι δυνάμεις ήταν αντιμέτωπες και εδώ στη Βόρεια Εύβοια.

Ο ΔΣΕ άντεξε ως τον Αύγουστο του 1949, υποχώρησε και πέρασε στις γειτονικές Λαϊκές Δημοκρατίες. Το Ανεξάρτητο Τάγμα του Καπετάν Ανάποδου άντεξε μέχρι τον Οκτώβρη του '49.

Η παρουσία μας σήμερα εδώ είναι μια απόδειξη ότι ο αγώνας του ΔΣΕ, οι σκοποί του παραμένουν ζωντανοί, ανίκητοι και ότι άξιοι συνεχιστές είναι έτοιμοι να γράψουν νέες σελίδες δόξας και ηρωισμού στα χρόνια που έρχονται.

Η σημερινή εκδήλωσή μας ας μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας όχι ως μια ακόμη εκδήλωση στις τόσες άλλες ή ένα προσκύνημα, αλλά ως μια σελίδα στην αγωνιστική μας ζωή και δράση, που θα μας υπενθυμίζει αδιάκοπα ότι έχουμε χρέος να βαδίζουμε το δρόμο του αγώνα χωρίς αναστολές. Σταθερά μπροστά. Να μην κάνουμε πίσω στις δυσκολίες. Να θυμόμαστε πάντα σε κάθε δύσκολη στιγμή την παλικαριά των μαχητών του ΔΣΕ. Να μη χάνουμε το δρόμο μας και τη φιλοδοξία μας να φτάσουμε ως το τέλος του δρόμου, πιστοί και αφοσιωμένοι στην υπόθεση του σοσιαλισμού και της επανάστασης.

Μπορεί οι συνθήκες σε σύγκριση με 70 χρόνια πριν να έχουν αλλάξει και νέα προβλήματα και καθήκοντα να έχουν τεθεί μπροστά μας, μα από την άποψη της ουσίας, ο αγώνας συνεχίζεται στην ίδια γραμμή και με την ίδια διάταξη δυνάμεων.

Η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά, οι αυτοαπασχολούμενοι και επαγγελματίες, τα παιδιά και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων από τη μια μεριά, τα μονοπώλια και ο ιμπεριαλισμός από την άλλη μεριά.

Σ’ αυτή τη ρότα υπεράσπισης των μονοπωλιακών συμφερόντων κινείται σταθερά και η ΝΔ, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις της ανάπτυξης, δηλαδή η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, που απαιτεί να συντριβούν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, στο βωμό της "προσέλκυσης των επενδύσεων", της "εξωστρέφειας" της ελληνικής οικονομίας.

Δυο κόσμοι με ριζικά αντίθετα συμφέροντα. Δυο κόσμοι σε διαρκή αντίθεση και σύγκρουση. Αντίθεση που θα κριθεί στο στίβο της ταξικής πάλης και σύγκρουσης. Είναι θέμα ωρίμανσης στη συνείδηση του λαού το αναπόφευκτο της τελικής αναμέτρησης και είναι δικό μας καθήκον να κρατάμε ζωντανή αυτή την προοπτική και χωρίς ταλαντεύσεις να προετοιμάζουμε ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά τις δυνάμεις που θα ηγηθούν αυτού του αγώνα.

Η ζωή θα καθορίσει και τη διάρκεια και τις μορφές πάλης αυτού του αγώνα. Εμείς έχουμε την υποχρέωση και την ευθύνη να επιταχύνουμε, σε ό,τι εξαρτάται από μας, τις εξελίξεις και κυρίως να μην υπολειπόμαστε σε τίποτα, σε σχέση με τους αντιπάλους, στις στρατηγικές επιλογές και σε ζητήματα τακτικής, σε ταξική συνέπεια, αδιαλλαξία και αντοχή.

Η ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς είναι γεμάτη από μεγάλα διλήμματα που έκριναν την τύχη και την προοπτική του.

Ένα τέτοιο δίλημμα έχει τεθεί και σήμερα μπροστά μας.

Ξέρουμε από την ιστορία ότι η κοινωνική πρόοδος ποτέ και πουθενά δεν εξελίχθηκε σε ανώτερα επίπεδα χωρίς σκληρούς, συχνά αιματηρούς αγώνες εξαιτίας της αντιδραστικής φύσης ξεπερασμένων συστημάτων ή συμφερόντων που ήταν σε αντίθεση και σε σύγκρουση με τις ανάγκες της κοινωνίας.

Δεν μένει άλλη επιλογή για το λαό από το να οργανώσει με την ίδια συνέπεια και σταθερότητα τις δικές του δυνάμεις, όπως και οι αντίπαλοί του.

Να προετοιμαστεί, να κατακτήσει τα κάστρα του αντιπάλου. Τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, τα μεγάλα και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.

Είναι δικό του δημιούργημα και τα σφετερίζονται αυτοί που ζουν παρασιτικά σε βάρος όλης της κοινωνίας.

Η μελέτη της Ιστορίας του ΔΣΕ, και μέσα από τα βιβλία και εκεί στους τόπους που ξετυλίχθηκε, βοηθάει να γνωρίσει κάποιος και να συνειδητοποιήσει τους σκοπούς αυτού του αγώνα, αλλά και την ακλόνητη αφοσίωση των μαχητών του στην πραγματοποίησή τους. Να γνωρίσει τι σημαίνει ηρωισμός, αυταπάρνηση και μάχη με το θάνατο. Να ανακαλύψει τη δύναμη του λαού και τα ταλέντα που μπορεί να αναδείξει και ειδικά τη φοβερή δύναμη, αντοχή τις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου όταν μάχεται για ανώτερα ιδανικά...

Η αστική προπαγάνδα οργιάζει μέχρι σήμερα κατά του ΔΣΕ. Εκείνο που ως σήμερα ενοχλεί είναι ότι ο αγώνας του ΔΣΕ επιβεβαιώνει ότι η βία των όπλων και κάθε μέσου καταστολής είναι βασικό και αναντικατάστατο όπλο της αστικής τάξης, όταν νιώθει ότι απειλείται η εξουσία και η ιδιοκτησία της στο άμεσο μέλλον ή και πιο μακροπρόθεσμα.

Το λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει πλήρη ετοιμότητα, ανάλογα με τις συνθήκες, να χρησιμοποιεί όλες τις μορφές πάλης, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη βία της αστικής τάξης. Η εργατική τάξη δεν αρκεί να διεκδικεί και να κερδίζει το δίκιο της, αλλά, πάνω απ' όλα, να ξέρει να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της, την εξουσία της.

Σήμερα έχουμε ακόμα περισσότερες δυνατότητες να σκύψουμε πάνω στην πολύτιμη πείρα του Κόμματός μας.

Η ΚΟ Αν. Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ, τιμώντας τους αγώνες του ΔΣΕ, τους αγωνιστές του Ανεξάρτητου Τάγματος Εύβοιας αποφάσισε στα γραφεία στο σπίτι του Κόμματος στη Χαλκίδα που αποκτήθηκαν πρόσφατα να δώσει ονοματεπώνυμο.

Τα γραφεία θα φέρουν το όνομα του ΘΥΜΙΟΥ ΚΑΨΗ - ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΝΑΠΟΔΟΥ στη μνήμη του αρχηγού του Ανεξάρτητου Τάγματος Εύβοιας του ΔΣΕ, κάνοντας πράξη την επιθυμία της αδερφής του Ανάποδου, Ευσταθίας, επίσης μαχήτριας του ΔΣΕ. Εκεί θα στηθεί και η προτομή του Ανάποδου, έργο του σ. Γιώργου Ρέτσα.

Αισθανόμαστε μεγάλη τιμή και υπερηφάνεια γιατί πατάμε γερά σε σταθερές βάσεις και συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι να δικαιωθούν οι προσδοκίες και οι αγώνες όλων όσοι έδωσαν τη ζωή τους για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας. Παλεύουμε έχοντας το βλέμμα μας στραμμένο στην τελική νίκη, στο σοσιαλισμό».