Παρουσιάστηκαν οι Εικαστικές Σημειώσεις του Τ. Βαρελά στη Λιβαδειά (ΦΩΤΟ) | 902.gr

Σε ένα ζεστό περιβάλλον, στο βιβλιοπωλείο «Σύγχρονη Έκφραση» στη Λιβαδειά, παρουσιάστηκαν τη Δευτέρα 18 Μάρτη οι δύο εκδόσεις εικαστικών σημειώσεων του ζωγράφου Τάκη Βαρελά, «Στα Café της αναμονής» και «Σημειωματάριο Ανησυχίας». Την παρουσίαση των εικαστικών σημειώσεων έκαναν οι συνοδοιπόροι φίλοι του, ο ποιητής και λογοτέχνης Γιώργος Μπίμης, ο προπονητής ποδοσφαίρου Νίκος Γκουλής και ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Αγραφιώτης.

Παρόντες στην παρουσίαση στην πόλη όπου μεγάλωσε ο ζωγράφος, ήταν συμμαθητές, σύντροφοι, φίλοι, συχωριανοί του καθώς και ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», οι δημοτικοί σύμβουλοι Λιβαδειάς εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Πέτρος Αρκουμάνης και Κώστας Αίσωπος και ο δημοτικός σύμβουλος Χρ. Παπαθανασίου.

Σε μια συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα, άλλοτε με την βιωματική ανάκληση της εφηβικής ηλικίας, της νοσταλγίας και άλλοτε με τη γνώριμη ωριμότητα της διαδρομής του ζωγράφου, οι παρευρισκόμενοι «διάβασαν» τη σχέση, την αφετηρία, την πραγματεία του Τάκη Βαρελά στην τέχνη και το έργο του. «Άκουσαν» από τον ίδιο την ανάγκη που εκφράστηκε σε εικαστική μετουσίωση της αναμονής σε ανησυχία και ταυτόχρονα επιθυμίας, να μετατραπεί το εικαστικό έργο σε κάλεσμα για κοινωνική δράση.

Οι δύο εκδόσεις του Ζωγράφου Τάκη Βαρελά το «Σημειωματάριο Ανησυχίας» και «Στα café της αναμονής», από τον εκδοτικό οίκο «Εντύποις», αποτελούν την προσωπική κατάθεση σχεδίων και σημειώσεων, που πυροδοτούσε η καθημερινότητά του, στα café και εκεί που συναντιούνται ή συχνάζουν οι άνθρωποι για να κοινωνούν τις ανάγκες τους.

Στο έργο αποτυπώνονται οι κοινωνικές αναφορές, εν θερμώ και σε πραγματικό χρόνο, τόσο η θεματογραφία, όσο και η σχεδιαστική γραφή, όπου για πρώτη φορά ο ζωγράφος, πέρα από τα σχέδια, διατυπώνει με σαφήνεια της κοινωνικές του ανησυχίες διά μέσου του λόγου, δίνοντας τη δυνατότητα στον αναγνώστη να διευρύνει ερμηνευτικά τα πραγματικά αίτια της απανθρωπιάς, που κυριολεκτικά λεηλατεί τη ζωή των ανθρώπων και μάλιστα, της τάξης πραγματικών δημιουργών.

Συγκινητική η εκφραστική ερμηνεία του Γιώργου Αγραφιώτη των κειμένων, των στοχασμών και των ερωτημάτων που έθετε στο γραπτό λόγο του ο Τάκης Βαρελάς, ο οποίος άνοιξε την παρουσίαση.

Μια ιδιαίτερη βιωματική νότα στη βραδιά, έδωσε ο Νίκος Γκουλής, πρώην ποδοσφαιριστής του ΟΦΗ και σημερινός προπονητής του Εθνικού Πειραιώς. Μεστός λόγος, του άλλου τολμηρού της κοινής τους απείθαρχης εφηβείας τους, ο οποίος σημείωσε:

«Ο Τάκης Βαρελάς, παιδικός μου φίλος, ως αυθεντικός καλλιτέχνης έχει βασικούς άξονες των έργων του, την εσωτερική ελευθερία, την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Το έργο του συγκινεί και μας φορτίζει συναισθηματικά.

Με το προσωπικό του ύφος με τον χαρακτήρα του και με τον λόγο του, μας προτρέπει να κοιτάζουμε άφοβα τον φόβο, να ζούμε τη ζωή των θνητών και να συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε αθάνατοι, να αγωνιζόμαστε για την καταξίωση της ψυχής, μιας ψυχής διαρκώς πεινασμένης και ανικανοποίητης.

Υπηρετεί δηλαδή τα λόγια του Καζαντζάκη "μαθαίνω να προχωρώ, να κυνηγώ το γαλάζιο πουλί, που αργότερα έμαθα πως το λένε πνέμα".

Ο Τάκης Βαρελάς μας θυμίζει ότι μεγαλώνουμε.

Πόσοι από εμάς έχουν κρατήσει ακέραιο το αρχικό όνειρο;

Λίγοι, πολύ λίγοι.

Άλλοι το πρόδωσαν, άλλους τους πρόδωσε η πραγματικότητα.

Κάποιοι αποχώρησαν, παραιτήθηκαν, κάποιοι εξακολουθούν να επιμένουν μέσα σε ένα είδος ηρωικής απελπισίας.

Όμως αυτό είναι και το κέρδος.

Να επιμένεις ως το τέλος.

Όσο αντέχεις, όσο μπορείς να προχωρείς με την ίδια ένταση ως το τέλος.

Ο Τάκης ο Βαρελάς ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που προχωρεί με την ίδια ένταση ως το τέλος και το πιστεύει γιατί καλά γνωρίζει "Λίγος δρόμος… λίγος χρόνος… λίγη ζωή…".

Σ΄ ευχαριστούμε Τάκη γιατί από "τη μια η μνήμη… Την άλλη η νοσταλγία, να δυο σινιάλα, να ανταμώσουμε"».

Αναφορά στο έργο και το κοινωνικό υπόβαθρό του έκανε ο ποιητής και λογοτέχνης Γιώργος Μπίμης, οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Τα έργα των ανθρώπων που θέλουν να υπηρετήσουν συνειδητά την τέχνη, τα γράμματα και τον πολιτισμό, κατά κανόνα δηλώνουν το ποιον, την προσωπικότητα και τη συνείδησή τους.

Στην προκειμένη περίπτωση τα έργα που παρουσιάζονται σήμερα δηλώνουν αυτό ακριβώς που είναι ο ζωγράφος Τάκης Βαρελάς. Ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, με ευρύτερους προβληματισμούς, πάντα ανήσυχος αλλά ακούραστος κι ακαταπόνητος. Χωρίς υπερβολή θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ασύχαστο…

Κι αυτό γιατί ο Τάκης ποτέ δεν έχει "ελεύθερο" χρόνο. Ακόμα κι όταν περπατά στο δρόμο ή όταν βρίσκεται στα καφέ της αναμονής, προσηλώνει το βλέμμα του στην κίνηση της λεωφόρου, περιεργάζεται τον κόσμο, παρατηρεί τη ζωή και τις εκφάνσεις της και στοχάζεται.

Αυτό είναι ιδίωμα του καλλιτέχνη κι ο Τάκης Βαρελάς, είναι σίγουρα, ένας εμπνευσμένος και χαρισματικός άνθρωπος που μπορεί να κάνει ταυτόχρονα πολλά πράγματα… Άλλωστε πιστεύω πως είναι ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους εν ζωή….

…βλέπει εκεί που οι άλλοι αδυνατούν να δουν κι αυτό του δίνει τη δυνατότητα να εμπεδώνει και να αποτιμά αντικειμενικά την πραγματικότητα, να βλέπει με αθόλωτο μάτι τον άνισο αγώνα των ανθρώπων - ηρώων που μοχθούν μέρα - νύχτα….

… Ανησυχεί για το ψωμί, που ως βασικό αγαθό, είναι τόσο δυσεύρετο στις μέρες μας. Προβληματίζεται για την ανεργία που καλπάζει, για τα μεροκάματα που είναι λιγοστά, για τις ανάγκες που είναι πάμπολλες, για τους αδικημένους και για τους παραγκωνισμένους που προσφέρονται να κάνουν κάθε ταπεινή δουλειά προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια…

Ο ζωγράφος Τάκης Βαρελάς από την αρχή στρατεύτηκε σε τούτη την ιδέα που εναντιώνεται στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, στο ξέφρενο κυνήγι του κέρδους και της κυριαρχίας στην αγορά, με τις ολέθριες συνέπειες για το φτωχό λαό και για τη χώρα κι από κει ξεκινά το ταξίδι της ποίησής του.

Ένα ταξίδι ανηφορικό, δύσβατο κι επίπονο που απαιτεί ιδιαίτερες προσπάθειες, ικανότητες, δεξιότητες και πολύ μόχθο.

Κι είναι απόλυτα σίγουρος πως καμιά μοναχική συνείδηση δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στην πανίσχυρη και κυρίαρχη μοίρα.

Οι μοναχικοί άνθρωποι ή θα κραυγάζουν από τον πόνο κι από την οδύνη ή θα σωπαίνουν από την απελπισία κι από την απογοήτευση…

Μια σπίθα φωτιάς όμως είναι ικανή να δημιουργήσει μια ρωγμή φωτός για να αδυνατίσει το σκοτάδι που πέφτει πυκνό από τα μεσούρανα.

Ναι, η ομοψυχία και η κοινή πορεία για δράση αποτελούν τη μοναδική διέξοδο για να μπορέσει ο παγιδευμένος άνθρωπος να σπάσει τα δεσμά του, να απελευθερωθεί και να βγει αρματωμένος στο ξέφωτο της αληθινής ζωής...

…Τέχνη, είναι η δυνατότητα της νόησης να παραλαμβάνει τα ερεθίσματα των αισθήσεων, να τα μετατρέπει σε συνειδητές αισθητικές εικόνες…

Στο τέλος της παρουσίασης, ακολούθησε μια γόνιμη και δημιουργική συζήτηση, για την τέχνη και τις διεργασίες που συντελούνται στο χώρο της, την αναγκαιότητα της υπεράσπισης και της διεύρυνσης της ελεύθερης έκφρασης. Τέθηκαν ερωτήματα για τον ρόλο της Τέχνης και των δημιουργών, τη στάση και της δράσης τους σήμερα. Αναδείχθηκαν θέματα για τη σχέση της Τέχνης με την κοινωνία, της συμπόρευσής της με το ταξικό κίνημα ως σύμμαχο στην τεράστια πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της».