συνδικάτο-οτα-αττικής-όσα-ειπώθηκαν-σ-578283
ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ | 17.01.2019 | 21:55

Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής: Όσα ειπώθηκαν στην ημερίδα για την υγιεινή & την ασφάλεια

Με τη συμμετοχή σωματείων και εργαζομένων στους δήμους της Αττικής και ενδιαφέρουσες ομιλίες πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης η ημερίδα του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής για την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων, στο αμφιθέατρο του Δημαρχείου Περιστερίου.

Την ημερίδα παρακολούθησαν ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, οι δήμαρχοι και εκ νέου υποψήφιοι στους Δήμους Πετρούπολης, Βαγγέλης Σίμος και Καισαριανής, Ηλίας Σταμέλος και ο Γιώργος Σιδέρης, υποψήφιος δήμαρχος Περιστερίου με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Το «παρών» στην πρωτοβουλία του Συνδικάτου έδωσε αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, με επικεφαλής τον Γιώργο Πέρρο.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή βίντεο που ετοίμασε το Συνδικάτο, υπενθυμίζοντας ορισμένα από τα ατυχήματα του τελευταίου διαστήματος και τις παρεμβάσεις του με αφορμή τα ατυχήματα αυτά.

Τους εργαζόμενους και τους προσκεκλημένους καλωσόρισε ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Σπύρος Κωνσταντάς, επισημαίνοντας πως πρόκειται για τη δεύτερη ημερίδα που οργανώνει το Συνδικάτο γύρω από το θέμα.

Οι εργαζόμενοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή για τους συναδέλφους τους που έχασαν τη ζωή τους στα «ατυχήματα» των τελευταίων χρόνων.

Στην ημερίδα μίλησαν ο Μάκης Τσελέντης, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου ΟΤΑ και μέλος της Επιτροπής του ΠΑΜΕ για την Υγιεινή και Ασφάλεια, η Εύη Γεωργιάδου, δρ. μηχανικός Ασφάλειας και μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, ο Χρήστος Παπάζογλου, γιατρός Εργασίας, μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου ο Βασίλης Όψιμος, επιθεωρητής Υγείας και Ασφάλειας, ο Βασίλης Διονυσόπουλος, νομικός, απόφοιτος Εργατικού Δικαίου, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Μισθωτών Δικηγόρων.

Θερμή υποδοχή επιφύλαξαν οι εργαζόμενοι στην αντιπροσωπεία του Συνδικάτου Εργαζομένων στις Κατασκευές στην Κωνσταντινούπολη, στους οποίους το Συνδικάτο απένειμε τιμητική πλακέτα. Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο Ερκάν  Κίλιτς, οργανωτικός γραμματέας του Συνδικάτου. Όπως κατήγγειλε, στην Τουρκία καταγράφονται 1.300 νεκροί σε «εργατικά ατυχήματα» το χρόνο, ενώ στον κλάδο των Κατασκευών, με 2 εκατ. εργαζόμενους, έχουν καταγραφεί 2.600 νεκροί εργάτες από το 2012 έως το 2017.

«Για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση ιδρύσαμε το σωματείο μας», τόνισε και υπενθύμισε τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο εργοτάξιο του νέου αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος, με 50 νεκρούς σε «ατυχήματα», ενώ οι κινητοποιήσεις τους αντιμετωπίστηκαν από τις δυνάμεις καταστολής.

Η ημερίδα συνεχίστηκε με τον λόγο να περνά στους εργαζόμενους.

Εκπρόσωποι σωματείων μετέφεραν την πείρα από την κατάσταση στους χώρους δουλειάς, ανάμεσα σε αυτούς και τα σωματεία σε Δήμους όπως του Αλίμου και του Ασπρόπυργου όπου καταγράφηκαν τα δύο τελευταία θανατηφόρα ατυχήματα, επιβεβαιώνοντας την ανάγκη οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να πουν «φτάνει πια» με τα εργατικά ατυχήματα.

Κλείνοντας τις εργασίες ο Βασίλης Πετρόπουλος, συνδικαλιστής της ΔΑΣ γραμματέας της Ομοσπονδίας, κατήγγειλε πως σήμερα, εργαζόμενος στο Δήμο Διονύσου τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι. Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, κάλεσε τους εργαζόμενους να στείλουν με τον αγώνα τους το μήνυμα «Η ζωή μας δεν είναι κόστος».

Ο Γεράσιμος Τσελέντης, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου ΟΤΑ Ν. Αττικής και μέλος της Επιτροπής του ΠΑΜΕ για την Υγιεινή και Ασφάλεια,  σημείωσε ότι «είναι τραγικό εν καιρώ ειρήνης να υπάρχουν τόσοι νεκροί στους χώρους των ΟΤΑ» και πρόσθεσε ότι «αν και γνωρίζουμε επακριβώς τον αριθμό των θυμάτων, άγνωστος είναι ο αριθμός των τραυματισμένων ή σακατεμένων συναδέλφων. Όπως άγνωστη είναι η πορεία τους μετά την αποκατάσταση των τραυμάτων». Παράλληλα σημείωσε ότι «το εργατικό ατύχημα είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η πολλές φορές αθέατη πλευρά, άρα και ύπουλη είναι οι επαγγελματικές ασθένειες». Τόνισε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. «Να σταματήσει το αίμα των εργατών στους δήμους. Όταν το φαινόμενο των εργατικών ατυχημάτων παίρνει τέτοιες διαστάσεις, αιτία δεν είναι ούτε η κακιά η ώρα ούτε η κακιά στιγμή όπως θέλουν να παρουσιάσουν κυβέρνηση και πλειοψηφία των δημάρχων.

Αιτία είναι η εντατικοποίηση της εργασίας, τα κακοσυντηρημένα οχήματα, η ανύπαρκτη εκπαίδευση του προσωπικού, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η εικοσιτετράωρη λειτουργία των υπηρεσιών καθαριότητας, η εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας των δημάρχων που βλέπουν ως κόστος την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων θυσιάζοντας ακόμα και ανθρώπινες ζωές», σημείωσε χαρακτηριστικά. Προειδοποίησε την κυβέρνηση και την πλειοψηφία των δημάρχων οι οποίοι προχωρούν στην μείωση κατά 33% του ποσού που θα διατεθεί για το επίδομα των Βαρέων και των Ανθυγιεινών «να μην τολμήσουν να αγγίξουν ούτε μια ειδικότητα, αντιθέτως να εντάξουν και άλλες ειδικότητες στο καθεστώς των ΒΑΕ».

Η Εύη Γεωργιάδου, δρ. Μηχανικός Ασφάλειας και μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, εστίασε την ομιλία της στο ζήτημα της ασφάλειας των εργαζομένων. Τόνισε ότι πάνω από 2.000 εργαζόμενοι έχουν χάσει τη ζωή τους την τελευταία εικοσαετία στους χώρους δουλειάς. Την τελευταία πενταετία στους ΟΤΑ οι θάνατοι από εργατικά ατυχήματα έφτασαν τους 45. Αναφέρθηκε στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ λόγω έλλειψης μέτρων προστασίας, ιδιαίτερα στον κλάδο της αποκομιδής απορριμμάτων. Ανέφερε ενδεικτικά τους κινδύνους από τροχαία ατυχήματα, από χτύπημα από διερχόμενα οχήματα, από το απορριμματοφόρο (σύνθλιψη κατά την όπισθεν ή μεταξύ απορριμματοφόρου και κάδου, ανατροπή απορριμματοφόρου), από πτώσεις από το απορριμματοφόρο, από τραυματισμό από το μηχανισμό ανύψωσης των κάδων, από πτώση κάδου ή άλλων αντικειμένων κ.λπ. Αντίστοιχα ανέφερε και άλλους κινδύνους που μπορεί να οδηγήσουν σε εργατικά ατυχήματα στον κλάδο (π.χ. τραυματισμοί από αιχμηρά αντικείμενα που βρίσκονται στα απορρίμματα, πτώση εργαζόμενου από ύψος, τραυματισμοί από μηχανήματα και εξοπλισμό, πυρκαγιά, ηλεκτροπληξία, ασφυξία σε κλειστούς χώρους κ.ά.).

Για τις αιτίες που οδηγούν σε εργατικά ατυχήματα αναφέρθηκε στην απουσία λήψης τεχνικών μέτρων και οργανωτικών μέτρων, που η σημερινή πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας επιτρέπει να ληφθούν, αλλά δεν το επιτρέπει το κριτήριο του κέρδους με το οποίο τα αντιμετωπίζει ο εργοδότης, είτε είναι το Δημόσιο είτε κάποια ιδιωτική επιχείρηση. Τόνισε ότι η απουσία λήψης μέτρων προστασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα έχει πολιτικό χαρακτήρα, σχετίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ για φθηνή εργατική δύναμη, εμπορευματοποίηση της Υγείας και Ασφάλειας και των υπηρεσιών Υγείας καθώς και άλλων τομέων, καθώς και με τη λειτουργία των δήμων και των Περιφερειών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Κάλεσε, τέλος, τους εργαζόμενους να βαδίσουν στο δρόμο της αντεπίθεσης, του συλλογικού οργανωμένου αγώνα του ταξικού εργατικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, ενάντια στην πολιτική που θυσιάζει την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων και το σύνολο των δικαιωμάτων τους, να παλέψουν με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες τους και για την προοπτική ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης χωρίς εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Ο Χρήστος Παπάζογλου, ιατρός Εργασίας και μέλος του ΔΣ του ΠΙΣ, επισήμανε ότι όταν αναφερόμαστε στην προστασία της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς εννοούμε όχι μόνο την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων, που είναι σχεδόν ο μοναδικός δείκτης που μετράται στα θέματα υγείας και ασφάλειας της εργασίας, αλλά και στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών που διαλάθουν ως δήθεν «κοινή νόσος», αλλά και στην πρόληψη της πρόωρης φθοράς της υγείας και στην πρόωρη γήρανση του οργανισμού που προκαλούνται από τις συνθήκες και τους όρους δουλειάς. Αναφέρθηκε στα συνολικότερα προβλήματα που συνδέονται με την άσκηση της ιατρικής της εργασίας, την απουσία αναγκαίων κρατικών υποδομών για τη μελέτη και πρόληψη του επαγγελματικού κινδύνου, αλλά και στην έγκαιρη διάγνωση της επαγγελματικής νοσηρότητας.

Ειδικότερα για τον κλάδο των ΟΤΑ, αναφέρθηκε στους καρκινογόνους παράγοντες στους οποίους δύναται να εκτεθούν οι εργαζόμενοι (ΕΛΕΝΙΤ, διαλύτες, σκόνη ξύλου κ.λπ.), αλλά και σε άλλους επαγγελματικούς παράγοντες κινδύνου. Για τους εργαζόμενους στην αποκομιδή απορριμμάτων επισήμανε ότι οι χημικοί παράγοντες κινδύνου είναι κατά κανόνα άγνωστος κίνδυνος, μη μετρήσιμος με αποτελεσματικό και συστηματικό τρόπο. Τέλος, αναφέρθηκε στις μυοσκελετικές παθήσεις που εμφανίζουν αυξημένη συχνότητα σε πολλές ειδικότητες στον κλάδο. Υπογράμμισε ότι στους εργαζόμενους στους ΟΤΑ πολλές ειδικότητες χαρακτηρίζονται αντικειμενικά από εργασίες βαριές και ανθυγιεινές, ενώ υπάρχουν σωρεία μέτρων που μπορούν να ληφθούν ώστε να περιορίσουν τον επαγγελματικό κίνδυνο. Αντίθετα, με τις αναδιαρθρώσεις κλιμακώνεται η επίθεση στη σταθερή εργασία, αυξάνονται τα γενικά όρια συνταξιοδότησης, αποδομούνται τα ΒΑΕ επιβαρύνοντας ακόμα παραπέρα τους όρους προστασίας της υγείας και ασφάλειας της εργασίας.

Ο Βασίλης Όψιμος, τεχνικός επιθεωρητής Εργασίας, αναφέρθηκε στη λειτουργία της Επιθεώρησης Υγείας και Ασφάλειας και στη σκόπιμη απαξίωσή της προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Χαρακτηριστικά, σήμερα υπηρετούν σε ολόκληρη την Ελλάδα μόνο 220 επιθεωρητές Υγείας και Ασφάλειας στις μάχιμες υπηρεσίες της πρώτης γραμμής, δηλαδή «για να ελεγχθούν έστω και μια φορά όλες οι επιχειρήσεις θα απαιτούνταν αρκετές δεκαετίες!». Σημείωσε ότι «στην περιοχή της Αττικής, όπου συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων και της εργατικής τάξης, λιγότεροι από 50 επιθεωρητές Υγείας και Ασφάλειας καλούνται να ελέγξουν χιλιάδες επιχειρήσεις με πάνω από 50 εργαζόμενους η καθεμία, δεκάδες χιλιάδες μικρότερες και αυτό με τη χρήση 3-4 υπηρεσιακών αυτοκινήτων».

Αναφερόμενος στη σκόπιμη υπονόμευση της Επιθεώρησης, σημείωσε ότι «εξηγείται με την απόλυτη προσήλωση της κυβερνητικής πολιτικής στην εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου που απαιτεί να μειωθεί αυτό που αποκαλούν “εργασιακό κόστος”». Ο Β. Όψιμος τόνισε ότι «τα προβλήματα της Υγείας και Ασφάλειας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τεχνοκρατικές λύσεις, δεν μπορούν να λυθούν μέσα από τον λεγόμενο κοινωνικό διάλογο. Δεν μπορεί να λυθούν, σε τελική ανάλυση, με την παρέμβαση κρατικών μηχανισμών. Ουσιαστικές λύσεις μπορούν να υπάρξουν μόνο αν και τα ζητήματα αυτά αποτελέσουν πεδίο αντιπαράθεσης, πάλης και διεκδίκησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, μέλημα των ίδιων των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, κόντρα στο φόβο της απόλυσης και της ανεργίας. Μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να επιβάλουν την καθημερινή και μακρόχρονη προστασία της υγείας και της ασφάλειας τους».

Ο Βασίλης Διονυσόπουλος, δικηγόρος Εργατικού Δικαίου, ανέφερε κάποια επιχειρήματα κριτικής στο υπάρχον νομικό πλαίσιο, τους νομικούς ισχυρισμούς που η εργοδοσία αξιοποιεί σε δίκες όπου δικάζονται «εργατικά ατυχήματα», αλλά και διάφορες ερμηνείες και αιτιολογίες από σχετικές αποφάσεις δικαστηρίων. Σημείωσε ότι «συχνός στην πρακτική είναι και ο ισχυρισμός της εργοδοσίας περί συνυπαιτιότητας του εργαζόμενου, με αποτέλεσμα ο δικαστής να έχει τη δυνατότητα να μειώσει κατά την κρίση του το ποσό της οφειλόμενης αποζημίωσης, ακόμη και μέχρι το μισό αυτής. Επιπλέον, σε εργασιακούς χώρους όπου υπάρχουν αρκετά εργατικά ατυχήματα, και προκύπτει από τα πραγματικά περιστατικά δίχως αμφισβήτηση η ευθύνη του εργοδότη, συνηθίζεται να δίνεται ένα ενδεικτικό ποσό ως αποζημίωση ή να του παρέχεται κανονικά ο μισθός κατά το χρονικό διάστημα νοσηλείας του.

Βέβαια, όταν ο εργαζόμενος εν συνεχεία ασκήσει αγωγή εναντίον του εργοδότη για την πλήρη αποζημίωσή του και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, η εργοδοτική πλευρά προβάλλει συχνά ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, με επιχείρημα ότι ήδη έχει οικειοθελώς καταβάλει προς τον εργαζόμενο χρήματα για την κάλυψη των αναγκών του από το ατύχημα. Σίγουρα, συναντάται συχνά και ο ωμός εκβιασμός και η πίεση της εργοδοσίας προς τον εργαζόμενο να μη διεκδικήσει τα δικαιώματά του, να μην ασκήσει αγωγή για να απαιτήσει την ολοσχερή αποζημίωσή του από το εργατικό ατύχημα. Ακόμη πιο ύπουλη είναι και η συχνή προσπάθεια του εργοδότη να επικαλείται ενώπιον του Δικαστηρίου και το επιχείρημα ότι ευθύνεται καθ’ ολοκληρίαν ή μερικώς κάποιος άλλος εργαζόμενος για το “εργατικό ατύχημα”, προσπαθώντας ξεδιάντροπα να αποκρύψει τις ευθύνες του, ιδίως σε επιχειρήσεις όπου περισσότεροι εργαζόμενοι συνεργάζονται για το παραγωγικό αποτέλεσμα».