Τέσσερα χρόνια περίπου μετά την πανηγυρική έγκριση χρηματοδότηση του έργου και αφού στο μεταξύ είχαν προηγηθεί θεματικές ημερίδες και συναντήσεις εργασίας σε Ελλάδα και Ιταλία, ανακοινώθηκε η απένταξη του έργου, λόγω σημαντικών καθυστερήσεων. Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι πως μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει καμία αντίδραση ούτε από τον Οργανισμό Λιμένος Ηγουμενίτσας Α.Ε., που ήταν επικεφαλής εταίρος, ούτε από την περιφέρεια Ηπείρου και το Βιοτεχνικό Πάρκο Θεσπρωτίας ΑΕ που επίσης συμμετείχαν στο εταιρικό σχήμα, αν και η εξέλιξη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κεραυνός εν αιθρία.
Το έργο προέβλεπε την κατασκευή επιχειρηματικού πάρκου/ εμπορευματικού κέντρου Ηγουμενίτσας και την κατασκευή της οδικής σύνδεσης του κέντρου με την Εγνατία Οδό και κατ’ επέκταση με το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, μελέτες για την αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου και την ανάπτυξη νέου τερματικού σταθμού για πλοία Ro-Ro/ Ro-Pax στο λιμάνι της Ανκόνα, αναδιάρθρωση της αποβάθρας VI στο λιμάνι της Τεργέστης και βελτίωση της σιδηροδρομικής υποδομής στο εμπορευματικό κέντρο «InterportodiTrieste».
Η παρέμβαση στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας αφορούσε την ανάπτυξη ενός διπολικού Εμπορευματικού Κέντρου, μεταξύ των οποίων μία περιοχή εντός της ζώνης του λιμένα της Ηγουμενίτσας και η άλλη στην περιοχή που καταλαμβάνεται σήμερα από το Βιομηχανικό Πάρκο Θεσπρωτίας (Γκρίκα Παραμυθιάς).
Ο Οργανισμός Λιμένος Ηγουμενίτσας, το Βιοτεχνικό Πάρκο Θεσπρωτίας ΑΕ και η περιφέρεια Ηπείρου είχαν αναλάβει να έχουν ολοκληρώσει μέχρι το 2019 τις αδειοδοτήσεις που απαιτούνταν, χωρίς όμως οι διαδικασίες να ολοκληρωθούν εγκαίρως. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ιστοσελίδας thespro.gr, που ανέδειξε το θέμα, ο φάκελος αδειοδότησης κατατέθηκε από τη διοίκηση της ΟΛΗΓ ΑΕ τον Ιούλιο του 2019, λίγους μόλις μήνες πριν την εκπνοή της προθεσμίας που έθετε για την εξασφάλιση των αδειοδοτήσεων το CEF και δε στάθηκε δυνατό, παρ’ όλο που έγινε προσπάθεια και από την παρούσα διοίκηση της ΟΛΗΓ, να εξασφαλιστεί παράταση και επέκταση της ημερομηνίας λήξης του έργου μέχρι το 2023, κάτι που ήταν ούτως ή άλλως δύσκολο λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η ιταλική πλευρά και ήταν μεγαλύτερης κλίμακας.
Με αυτά τα δεδομένα, η χρηματοδότηση για την αδειοδότηση και κατασκευή του εμπορευματικού κέντρου βρίσκεται τώρα στον αέρα και απομένει στους αρμόδιους φορείς να γνωστοποιήσουν αν υπάρχει plan b ή η θα πάει στράφι η μέχρι στιγμής προσπάθεια.
Εξεύρεση λύσης ζητά το Επιμελητήριο Θεσπρωτίας
Η πρώτη αντίδραση ήρθε από το Επιμελητήριο Θεσπρωτίας, που καλεί κάθε εμπλεκόμενο φορέα και φορέα άσκησης δημόσιας εξουσίας, να θέσει ως άμεσο και αδιαπραγμάτευτο στόχο του την επανένταξη του έργου σε τροχιά υλοποίησης, μέσω οποιουδήποτε χρηματοδοτικού εργαλείου θα διασφαλίσει την ομαλή υλοποίησή του.
Όπως αναφέρει, πρόκειται για ένα έργο στο οποίο η τοπική κοινωνία στήριζε πολλές ελπίδες για την αύξηση της απασχόλησης και την ένταξη του νομού Θεσπρωτίας στον διεθνή διαμετακομιστικό χάρτη, και για το οποίο υπήρξε μια πολυετής κινητοποίηση των φορέων του τόπου, αρχής γενομένης από το 1998 και την ένταξη του θέματος στην τοπική πραγματικότητα από το Επιμελητήριο Θεσπρωτίας και τον αείμνηστο πρόεδρο Βασίλειο Λώλο.
«Ο φορέας μας το οραματίστηκε ως έργο πνοής για την περιοχή μας, καθώς με την ίδρυση και λειτουργία του, και τη φιλοξενία στους χώρους του πληθώρας επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, θα έλυνε το πρόβλημα της ανεργίας, θα επέτρεπε την επιστροφή των ξενιτεμένων μας, και θα οδηγούσε τη Θεσπρωτία στο μέλλον και στην ανάπτυξη καθιερώνοντάς την ως σημείο αναφοράς στα διεθνή διαμετακομιστικά δρώμενα. Ένα όραμα που γεννήθηκε το μακρινό 1998, σε μία πραγματικότητα που το λιμάνι ακόμη κατασκευάζονταν, με ανύπαρκτους διαμετακομιστικούς οδικούς άξονες και ουσιαστική γεωγραφική απομόνωση του νομού μας, αλλά με στόχους διαχρονικούς και πάντα επίκαιρους. Για αυτούς τους στόχους και για αυτές τις ελπίδες και προοπτικές, αυτό το έργο δεν πρέπει να σταματήσει», αναφέρει μεταξύ άλλων.
