Εστίες εγκατάλειψης που δημιουργούν προβλήματα σε δημόσιους χώρους
Διανύουμε μέρες ξέγνοιαστες διακοπών και περισυλλογής ταυτόχρονα στην Αιτωλοακαρνανική ενδοχώρα. Όσο περνάνε τα χρόνια όμως , το φαινόμενο των κλειστών σπιτιών ιδίως στους ορεινούς και μερικές φορές στους παραθαλάσσιους προορισμούς αυξάνεται. Οι λίγες μέρες άδειας δεν περισσεύουν σε μία οικογένεια να φύγει από Αθήνα και να καθαρίσει το σπίτι των παππούδων στο Αιτωλοακαρνανικό χωριό. Απεναντίας αυτό χρειάζεται χρόνο και έξοδα. Για αυτό και προτιμούν να δώσουν ένα 50αρι σε ένα δωμάτιο για να αποφύγουν κόπο και φασαρία.
Με τον τρόπο αυτό το σπίτι αφήνεται σιγά σιγά και αποκτά την προίκα της εγκατάλειψης διαδοχικά: Μούχλα, υγρασία, χόρτα στην αυλή που σιγά σιγά γίνεται ζούγκλα και ενίοτε καταφύγιο ήμερων ή άγριων ζώων. Δεν είναι υπερβολή ότι στη ζούγκλα των -πρώην-αυλών των εγκαταλελειμμένων σπιτιών βρίσκουν καταφύγιο ακόμα και αγριογούρουνα. Είναι δε γνωστό ότι ο πληθυσμός τους αυξήθηκε ραγδαία, μιας που κάτοικοι δεν υπάρχουν.
Οι ζούγκλες των εγκαταλελειμμένων σπιτιών δημιουργούν βέβαια και δημόσια προβλήματα, όπως απροσπέλαστους χώρους, κλείσιμο μονοπατιών σε ορεινές και όχι μόνο περιοχές. Όλα αυτά θα αποτελέσουν τον μελλοντικό πονοκέφαλο των προέδρων των Τοπικών Κοινοτήτων. Αυτοί κάθε τρεις και λίγο θα καλούνται να μεριμνούν για τον καθαρισμό χόρτων και ζούγκλας μέσα στους δρόμους των κοινοτήτων ευθύνης τους.
Σε αυτή τη λυπηρή αλλά νομοτελειακή εκ συνθηκών εικόνα, συλλογίζεται κανείς μία μόνο λύση: Καλύτερα να τα δώσουν τζάμπα κάπου αυτά τα σπίτια να κατοικούνται, παρά να μένουν κλειστά. Θα γλιτώσουν έτσι και κανέναν ΕΝΦΙΑ. Το θέμα είναι όμως ποιος θα τα πάρει και πως θα επιβιώσει σε ένα ορεινό χωριό; Με έναν κήπο και ένα επίδομα ίσως γίνεται σε κάποιες περιπτώσεις. Όπως και να έχει το φαινόμενο αυτό είναι λυπηρό.
Λ.Υ.
2 Σχόλια
Τα έργα των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια με τις ανεργίες που υπάρχουν και την έλλειψη υποδομής στα χωριά. Μπράβο μπορείτε καλύτερα
ΕΝΦΙΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ? ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ ΞΕΧΟΡΤΑΡΙΑΣΜΑ.