Όποιος είδε την ανακοίνωση της Μπενφίκα ,δια του προέδρου της, αλλά και τον αντίκτυπο που είχε αυτή η ανακοίνωση στα ΜΜΕ της Πορτογαλίας, δεν μπορεί παρά να ένιωσε ένα αίσθημα με ανάμικτη περηφάνια αλλά και απορία. (Βέβαια, μπορεί να ένιωσε και ζήλια ή και διάθεση για απαξίωση αλλά αυτό εμπίπτει σε ιατρικές ειδικότητες).
Ειδικά οι ζωγραφιές με τα χέρια που χαιρετιούνται, ένα με τα χρώματα ολόκληρης Μπενφίκα κι ένα με τα χρώματα του Παναιτωλικού, σου προκαλούν ακόμη και έκπληξη. Ακολουθούν οι φωτογραφίες με τους προέδρους και τα όσα αναφέρει ένας σύλλογος που έχει πάρει ευρωπαϊκούς τίτλους και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι ο Παναιτωλικός μεγάλωσε. Ότι οπαδοί ομάδων που εδρεύουν σε πόλεις πολύ μεγαλύτερες από το Αγρίνιο, ζηλεύουν.
Αλλά, σε τελική ανάλυση, μπορεί να μην σε πολυνοιάζει αν έτσι αυξάνεται το ειδικό βάρος της ομάδας και η αξία της στην αγορά. Εκείνο που θυμάσαι όμως σίγουρα είναι πόσο κοντά ήταν οι εποχές που γινόταν ρεφενές για τα σουβλάκια στην Λιβαδειά… Πως πέρασαν όχι και τόσα πολλά χρόνια που έψαχναν οι οπαδοί κάποιον νικητή λαχείου για να πάρει την ομάδα!
Πως αλλάζουν τα πράγματα (και τα μεγέθη) μέσα λίγα χρόνια όμως…
ο (υ)περαστικός