Αγία Παρασκευή Αγίου Βλασίου: Ένας ξεχασμένος επίγειος παράδεισος (φωτο)
Αγία Παρασκευή Αγίου Βλασίου. Ένας τόπος πανέμορφος, βουτηγμένος μέσα στην πλούσια βλάστηση και τους γαλαζοπράσινους μικρούς του καταρράκτες.
Δίπλα στους ορμητικούς παραποτάμους του Αχελώου, κι όμως ξεχασμένος από τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας.
Ίσως να μην είναι η γη της επαγγελίας, αλλά έχει να δώσει πολλά στην περιοχή.
Πάνω από 2.000 ρίζες ελιές, άφθονο μέλι, από τα μυρωδικά παραποτάμια άνθη της περιοχής, αιγοπρόβατα και κάθε λογιών βιολογικά ζαρζαβατικά.
Αυτός ο ευλογημένος τόπος όμως, φαίνεται να είναι ο πιο αδικημένος οικισμός της κοινότητας του Αγίου Βλασίου κι αυτό γιατί ο δρόμος δεν κατόρθωσε ακόμα να φτάσει στο κέντρο του χωριού.
Δυο χιλιόμετρα χωματόδρομου περιμένουν ακόμα να ασφαλτοστρωθούν, ενώ ο ήδη ασφαλτοστρωμένος χρειάζεται πολλές επιδιορθώσεις.
Ας δούμε τι προσπάθειες γίνανε μέχρι σήμερα:
Επί “Καποδιστριακών” Δήμων έγιναν τα εξής:
Τα πρώτα 900 μέτρα έγιναν επί δημαρχίας Σκιαδά περίπου στο τέλος της θητείας του.
Τα επόμενα 3 έγιναν επί δημαρχίας Γκέκα και το επόμενο 1,5 επί δημαρχίας Παπαθανασίου τα οποία είχαν προγραμματιστεί από τον πρώην δήμαρχο Γεώργιο Γκέκα.
Σύνολο περίπου 4,5 χιλιόμετρα και απομένουν μέχρι το τέλος του Χωριού περίπου 2 Χιλ.
Στα επόμενα ¨Καλλικρατικά” χρόνια απο τον Δήμο Αγρινίου δεν έγινε κανένα έργο στο χωριό εκτός από μερικά μπαλώματα με τσάπες.
Λίγα λόγια για τον οικισμό της Αγίας Παρασκευής:
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Η Αγία Παρασκευή είναι ένας από τους πέντε οικισμούς (Άνω Άγις Βλάσιος-Κάτω Άγιος Βλάσιος-Καραμαναίικα- Αγία Παρασκευή – Σκαλτίνα) που αποτελούν την Τοπική Κοινότητα Αγίου Βλασίου.
Απέχει από το Αγρίνιο 46 χιλιόμετρα και 7 από τα Καραμαναίικα και την εθνική οδό Αγρινίου Καρπενησίου και έχει υψόμετρο 250 μέτρα .
Οι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία – κτηνοτροφία και μελισσοκομία.
Παλαιότερα καλλιεργούνταν σημαντικές εκτάσεις με καπνό.
Τα χρόνια της άνθησης δηλαδή τις δεκαετίες ’60 και ’70 οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονταν περίπου στου 170 και στο δημοτικό σχολείο, το οποίο βέβαια εξυπηρετούσε και τους μαθητές του όμορου οικισμού Παλαιοχωρίων της κοινότητας Χούνης είχε για μερικά χρόνια μέχρι και 57 μαθητές, μάλιστα για μερικά χρόνια έγινε διτάξιο.
Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι περί τους 20 και αυξάνονται το καλοκαίρι αλλά και την άνοιξη για την καλλιέργεια κυρίως της ελιάς και το φθινόπωρο για την συλλογή του ελαιοκάρπου.
