Την όλη εκδήλωση και το σκοπό αυτής προλόγισε και τόνισε ο δάσκαλος Αθανάσιος Ζέρης, ο οποίος έχει ανοιχτούς δρόμους με την Κ. Χρυσοβίτσα αφού υπήρξε για μια 15 ετία ο τελευταίος δάσκαλος και συνεχίζει και ως Ιεροψάλτης πάνω από 30 χρόνια τώρα.
Φωνή μνήμης και δημιουργίας χαρακτήρισε την όλη εκδήλωση με την επωνυμία “βραδιά Τσιγαρίδας” και συνέχισε:
Φωνή εκδήλωσης για όλους εμάς που χάσαμε το δρόμο μας, για όλους εμάς που ψάχνουμε το δρόμο μας, για όλους εμάς που είμαστε στο δρόμο για θύμηση, αναζήτηση και διατήρηση της Ελληνορθόδοξης ταυτότητας μας.
Επιβάλλεται, στους χαλεπούς και επικίνδυνους καιρούς που ζούμε, να αναλογιστούμε τι είχαμε, τι χάσαμε, τι βρήκαμε και τι θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, ως Έλληνες και ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Η μεγαλύτερη περιουσία ενός λαού είναι η μνήμη του, την οποία όταν, την χάσει δεν μπορεί ούτε να ωριμάσει, αλλά ούτε και να αντισταθεί σε δύσκολους και πονηρούς καιρούς.
Και δυστυχώς η εποχή μας, χωρίς να θέλω να σκορπίσω φόβο ή ηττοπάθεια, μας θέλει να ζούμε με χαλαρωμένες συνειδήσεις, μέσα σ’ έναν κόσμο άπιστο και εφιαλτικό, που μας οδηγεί σε πλήρη αποχρωματισμό και αλλοτρίωση, σε πνευματική αδιαφορία, ώστε απογυμνωμένοι από τις πνευματικές και ηθικές αξίες, που μας κράτησαν όρθιους και που δημιούργησαν Ιστορία και Πολιτισμό, για να γίνουμε εύκολη λία, γι’ αυτούς που επιβουλεύονται την αποχριστιανοποίηση και τον αφελληνισμό μας.
“Η αδιαφορία δεν επιτρέπεται” προτρέπει ο Άγιος Παΐσιος και αλλοίμονο σ’ αυτούς που παρέλαβαν ιστορία ένδοξη, μνημεία του τόπου τους και δεν τα διατήρησαν, δεν τα βελτίωσαν και εγκαταλελειμμένα και ρημαγμένα θα τα αφήσουν πίσω τους.
Κάθε πόλη, κάθε χωριό, κάθε σπιθαμή Ελληνικής γης έχει την δική του ιστορία, τα δικά του μνημεία, που τα δημιούργησαν με κόπο και αίμα οι πρόγονοί του. Όλα έχουν παρελθόν, παρόν και πρέπει να έχουν μέλλον.
Όλα αυτά πρέπει να τα σεβαστούμε και να τα κρατήσουμε σημαία μας για να μην χαθούμε και μάλιστα “εν καιρώ ειρήνης”.
Οικονομική κρίση και δυσκολίες πέρασαν οι πρόγονοί μας, όχι λίγες, πολλές, αλλά στάθηκαν όρθιοι, γιατί είχαν ιδανικά και αξίες, γιατί σεβάστηκαν την ταυτότητά τους ως Έλληνες σεβάστηκαν την πίστη Τους, τις εκκλησίες Τους και τα μνημεία τους.
Υπερασπίστηκαν τα σύμβολά τους, που αυτά επικεντρώνονται σε δύο λάβαρα νίκης. Την σημαία και το σταυρό, που καλλιέργησαν μέσα από την παιδεία τους, μέσα από την εκπαίδευσή τους και μέσα από τα σχολεία τους.
Παλαιότερα έσφιγγε η ύπαιθρος από ζωή. Πλημμύριζαν τα χωριά μας από ανθρώπους και επειδή η γενική πολιτική των τελευταίων 10 ετιών, ρήμαξε την ύπαιθρο, εγκατέλειψε τα χωριά μας στη μοίρα τους, έκλεισε τα σχολεία και άλλαξε την ζωή μας γενικά, πρέπει αυτοί που, απομείναμε να δημιουργήσουμε αναχώματα ζωής, μνήμης και ελπίδας.
Αναχώματα φωνής και αντίστασης στην πλήρη εξαφάνισής μας. Αναχώματα, που θα σέβονται το χθες, το σήμερα και το αύριο.
Αναχώματα που θα κρατήσουν όρθιο, κάθε μνημείο, είτε αυτό λέγεται εκκλησία, είτε σχολείο, είτε γεφύρι, είτε οτιδήποτε, που κάνει να στριφογυρίζουν οι ψυχές των προγόνων μας και οι μνήμες όλων μας.
Παίρνοντας ως βάση και κανόνα την συνεργασία, τον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη, που είναι πάντα η δύναμη των ολίγων και των αδυνάτων, εδώ και πάνω από μια 10 ετία τώρα η κοινή συμπόρευση της Τοπικής Κοινότητας Κ. Χρυσοβίτσας, με την Ενορία αυτής, προέβηκε στη σύσταση Πνευματικού Κέντρου “Άγιος Νικόλαος”, ανοίγοντας έτσι, μέσα στην οικονομική κρίση, αλλά και την πνευματική κρίση θεσμών και αξιών, εθίμων και παραδόσεων, νέους ορίζοντες και προοπτικές, νέες προσεγγίσεις μεταξύ όλων των ανθρώπων, μικρών, μεγάλων, μόνιμων κατοίκων, ετεροδημοτών και μεταναστών του εξωτερικού, όλων δηλαδή των Χρυσοβιτσιάνων και όχι μόνο.
Όλοι αγκάλιασαν αυτή την πρωτοβουλία και έδωσαν πνοή ζωής, φωνή διεκδίκησης των αιτημάτων για το καλό της Κ. Χρυσοβίτσας, αλλά πρωτίστως εμπιστοσύνη καλής θέλησης και συνεργασίας, τόσο στον σεβαστό Ιερέα του Χωριού, π. Βασίλειο Λάμπο, όσο και στον ανήσυχο και ακούραστο πρόεδρο τον, κ. Γιάννη Ραμαντάνη, για υλοποίηση έργων και εκδηλώσεων για το καλό όλων.
Του λόγου το αληθές μαρτυρούν μέχρι σήμερα: (1) Η συντήρηση, ανακαίνιση και μετατροπή των δύο λιθόκτιστων άλλοτε Δημοτικών Σχολείων, σε “Ελληνικό” και “Διάσελο”, σε Πνευματικά κέντρα και αίθουσες πολλαπλών χρήσεων. (2) Η καθολική ανακαίνιση, από το δάπεδο και τη σκεπή του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου, το στολίδι και το κέντρο αναφοράς του χωριού, το μαρτυρεί από μακριά. (3) Οι πολλές Εθνικές – Θρησκευτικές και Πολιτιστικές εκδηλώσεις που ξανά _ αναζωογόνησαν το χωριό, που αγκαλιάστηκαν από όλους.
Κανείς δεν περισσεύει.
Όλους τους ευχαριστούμε, τους ευγνωμονούμε και τους συγχαίρουμε για την κάθε στήριξή τους.
Ευχαριστούμε και όλους εσάς απόψε που μέσα σ’ αυτό το πνεύμα των εκδηλώσεών μας, αλλά και στο Εορταστικό Πνεύμα των Χριστουγέννων ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας.
Ο σκοπός είναι και πάλι Ιερός.
Είναι συμβουλή στην έναρξη των εργασιών για την ανέγερση – αποπεράτωση Ιερού Ναού Αγίων Αποστόλων στη θέση Συκιές, που βρίσκεται στο δρόμο που ενώνει κάθετα τα δύο χωριά Άνω και Κάτω Χρυσοβίτσα και πάνω στα ήδη υπάρχοντα θέμελα παλαιότερου Ναού, που περιμένουν σιωπηλά και καρτερούν υπομονετικά την συνέχιση και ολοκλήρωση, για να λιβανιστούν και να λειτουργηθούν και πάλι.
Την όλη εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους και απεύθυναν ευχές ο αιδεσιμότατος π. Βασίλειος Λάμπος, ο Δήμαρχος κος Σπύρος Κωνσταντάρας, η πρόεδρος του Συλλόγου Χρυσοβιτσιάνων κα Κώη, επίσης παρευρέθηκαν οι αντιδήμαρχοι: κος Κων/νος Κότσαλος, κος Κώστας Παπαθανασόπουλος, κος Γεώργιος Μυζήθρας και ο Δημοτικός Σύμβουλος από την Ανάληψη κος Παναγιώτης Καλογερής καθώς και πλήθος κόσμου.
Χρόνια πολλά και του Χρόνου!!!
Αθάνασιος Ν. Ζέρης
