Και το πρώτο πράγμα που έκανε να κοιτάξει το ημερολόγιο, πόσες μέρες έχουν απομείνει ώστε να έρθει η στιγμή να αγκαλιάσει το ανθρώπινο μελίσσι που θα τον επισκέπτονταν για να του ευχηθεί τα χρόνια πολλά.

Ίσως να τον έτρωγε και η αγωνία αν θα προλαβαίναμε να οργανωθεί μια καθώς πρέπει εορταστική εκδήλωση. Βέβαια ο Άγιος θα έδειχνε κατανόηση για όλα. Και αυτό έκανε, οι μέρες ήταν ελάχιστες, ώστε η εθελοντική ομάδα να φροντίσει τη σπηλιά του, να καθαρίσει τον περιβάλλοντα χώρο, η ζέστη των ημέρων ανυπόφορη και έτσι όλα ήταν δύσκολα.

Ο εσπερινός με τους ξαπλωμένους άρτους στο πάτωμα, ο Πατήρ Νικόλαος με τη στεντόρεια φωνή και η μεγάλη έκπληξη, η συμμετοχή του προέδρου των ιεροψαλτών της περιοχής μας πλαισιωμένος με τους καλύτερους ψάλτες της περιοχής.

Ο κόσμος αρκετός και με την πλειοψηφία από νέους, προσπαθώντας να κρατήσουν αποστάσεις σε ένα έτσι και αλλιώς στενό χώρο. Η εθελοντική ομάδα χορήγησε σε όλους αντισηπτικό υγρό για κάθε ενδεχόμενο.

Στη σύντομη ενημέρωση όπως συνηθίζεται κάθε χρόνο, η ομάδα μας ανέφερε ότι κάτι κινείται από πλευράς Αρχαιολογικής Εταιρείας, στην προσπάθειά της να βελτιώσει τις βραχογραφίες της μονής. Επίσης έγινε μνεία για τη μεγάλη απώλεια  ενός σπάνιου ανθρώπου του Διονύση που πάντα ήταν κοντά μας. Όπως επίσης ότι ξεκίνησε η προσπάθεια να γίνει μια νέα εικόνα του Αγίου, γι’ αυτό θα χρειαστεί τη βοήθεια όλων.  

Κλείνοντας ανατρέξαμε σε ένα απόσπασμα από τα λεγόμενα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιου εξ αφορμής της πανδημίας που μας βρήκε, μας συνέστησε να μην επιτρέψουμε εκνευρισμούς και διαμάχες αλλά να καλλιεργήσουμε τη δημιουργικότητα, την ειρηνική διάθεση, την καλοσύνη, την κατανόηση, την στοργή, την αλληλεγγύη, την φιλία  και την αγάπη.

Χρόνια πολλά και του χρόνου.