Γράμμος: Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και Ένωση Αποστράτων ΕΑΑΣ αναβιώνουν τον εμφύλιο; Θέσαμε το ερώτημα στον καθηγητή ιστορίας Χάρη Αθανασιάδη
Γράμμος: Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και ΕΑΑΣ αναβιώνουν τον εμφύλιο;
Συνέντευξη στην Ιωάννα Ηλιάδη
Ο κ. Χάρης Αθανασιάδης είναι καθηγητής στο τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διευθυντής στο μεταπτυχιακό Δημόσια Ιστορία του ΕΑΠ. Με την τελευταία του ιδιότητα, που αφορά στην δημόσια ιστορία, συζητούμε σήμερα το θέμα που απασχόλησε την προηγούμενη εβδομάδα την δημόσια σφαίρα, κυρίως λόγω της ανακοίνωσης για το κάμπινγκ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στον Γράμμο.
Ανάλογη κίνηση είχε εγκαινιάσει και η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού ΕΑΑΣ, με την προηγούμενη ηγεσία της, και σηνεχίζεται με την σημερινή. Η εκδήλωση γίνεται τόσο στον Γράμμο όσο και στο Βίτσι. Απο την πλευρά του Στρατού Ξηράς πάντως διευκρινίζεται ότι δεν πρόκειται για επίσημο εορτασμό στον οποίο να συμμετέχει με οποιονδήποτε τρόπο το ΓΕΣ ή το υπουργείο,
αλλά για αποκλειστική εκδήλωση της ΕΑΑΣ και των τοπικών της παραρτημάτων. Μάλιστα στην σχετική πρόσκληση, επισημαίνεται ότι η εκδήλωση δεν αφορά την εθνική αντίσταση, αλλά καθαρά τον εμφύλιο 1946- 1949.
Γιατί επανέρχεται ο εμφύλιος στην δημόσια σφαίρα; Ο κ. Χάρης Αθανασιάδης με το μάτι του ιστορικού δίνει τη δική του εξήγηση. Ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές του κάμπινγκ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και της εκδήλωσης της ΕΑΑΣ; Είναι ή όχι γιορτές μίσους;
Χάρης Αθανασιάδης: Ομοιότητες και διαφορές εκδηλώσεων ΕΑΑΣ και νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Σε σημείωμά του ο κ. Αθανασιάδης επισημαίνει: Υπάρχουν πέντε στοιχεία που μπορούμε να διακρίνουμε στην ανακοίνωση της Νεολαίας. Ένα καθαρά τελετουργικό (αποτίω φόρο τιμής στο ηρώο του Δημοκρατικού Στρατού, άρα επιλέγω πολιτικούς προγόνους) που συνοδεύεται από έναν περίπατο ενσυναίσθησης (ακολουθώ το μονοπάτι των λαβωμένων μαχητών, ώστε να νοιώσω κάτι από τη βουή του κόσμου τους).
Ακολουθούν δύο κρίσιμα αναστοχαστικά βήματα: ένα πρώτο που συνδέει το βίωμα με την ανάλυση (καλώ έναν εν ζωή μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού, ο οποίος έχει να επιδείξει αξιόλογο συγγραφικό έργο), κι ύστερα ένα δεύτερο, ένα εγχείρημα ιστορικοποίησης του Εμφυλίου (ξενάγηση-ανάλυση από τον ιστορικό Ραϋμόνδο Αλβανό στο εκεί Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης).
Τέλος, όπως στα περισσότερα ταξίδια στο παρελθόν, έτσι και σε αυτό μπορούμε να διακρίνουμε την άρρητη πολιτική στόχευση: η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει -υποθέτω- να λειτουργήσει ως η αριστερή συνείδηση του κόμματός της, τώρα που αυτό επιχειρεί τη διεύρυνσή του προς τον κεντρώο χώρο.
Μοιάζουν σε κάτι οι εκδηλώσεις της Νεολαίας με εκείνες της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών του Στρατού, όσες ξεδιπλώνονται κάθε Αύγουστο στα ίδια ματωμένα βουνά; Μπορούμε πράγματι να τις τοποθετήσουμε αντιστικτικά αν μείνουμε μόνο στο πρώτο και στο τελευταίο στοιχείο: την επιλογή πολιτικών προγόνων και τη σύγχρονη πολιτική στόχευση. Καθώς όμως στις εκδηλώσεις των αποστράτων περισσεύουν οι τελετουργίες, μα λείπουν παντελώς οι αναστοχαστικές δράσεις, κινδυνεύουν εύκολα να εξελιχθούν σε γιορτές μίσους.
“Μην περπατήσεις σε τούτα τα βουνά” -μας παρότρυνε κάποτε ο ποιητής Χρήστος Μπράβος- “η μάνα λέει δεν κάνει να πατάμε πεθαμένους”. Σήμερα, ο χρόνος που παρήλθε από τότε, μας επιτρέπει ίσως να περπατάμε. Μα με περίσκεψη και στοχασμό.
Δείτε τη συνέντευξη:
