Κάποια αθηναϊκά μπαρ μοιάζουν με προέκταση σαλονιού. Μπαίνεις και νιώθεις σαν να κάλεσες παρέα σπίτι σου
Κάποια αθηναϊκά μπαρ μοιάζουν με προέκταση σαλονιού. Μπαίνεις και νιώθεις σαν να κάλεσες παρέα σπίτι σου και ήρθαν και μερικοί αδέσποτοι. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι στάνταρ. Οι ιδιοκτήτες τους θα φροντίσουν το κάθε τι, είναι μόνιμα εκεί, θα σερβίρουν, θα παίξουν μουσικές, θα κεράσουν τους regulars και, το κυριότερο, γουστάρουν τη φάση. Ο Αρχάγγελος είναι ένα τέτοιο μέρος. Ο ιδιοκτήτης του, Σωτήρης Λαφαζάνης, εμπνεύστηκε την ιδέα το μακρινό 1996. Από τότε έχει αλλάξει τρεις φορές διεύθυνση. Η τελευταία του, στην Πλατεία Ραμνές του Μεταξουργείου είναι η καλύτερή μου.
Αυτό που συμβαίνει στον Αρχάγγελο είναι μοναδικό. Ακόμη και να μην είσαι φαν των ελληνικών ασμάτων, της Βάνου, του Βοσκόπουλου, της Μοσχολιού, της Σακελλαρίου, του Λευτέρη Μυτιληναίου, εκεί θα τα ακούσεις, θα φτιαχτείς, θα τα σιγοτραγουδήσεις, θα κατεβάσεις και μια χοντρή γουλιά γιατί στο βάθος οι στίχοι είναι γνωστοί και το κλίμα το τραβάει. Όπου και να έχεις πάει νωρίτερα ο Αρχάγγελος είναι το μέρος που το «ένα-τελευταίο-και-φύγαμε-θα με-σκοτώσει» έχει απόλυτο νόημα. Το χαμηλό κοκκινωπό φως δεν ενοχλεί καθόλου τα ευαίσθητα μάτια των ξενύχτηδων, ενώ τα τσιγάρα εκεί κατεβαίνουν σε χρόνο dt με την ανοχή όλων, δημιουργώντας την old school ατμόσφαιρα που απαιτείται.
Στο Αρχάγγελο θα λικνιστείς, θα φλερτάρεις, θα τραγουδήσεις, θα αράξεις σπιτικά, θα πιεις το ποτάκι σου με καλή παρέα και θα φύγεις με ερωτικά στιχάκια να κρέμονται από τα χείλη σου.
13°
