Τρεις ώρες εύκολης οδήγησης, 240 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, δίπλα από την αρχαία Ολυμπία, θα κάνεις βόλτα σε ένα μέρος που δεν θα πιστεύεις.
Περνάς την είσοδό του και λες σαν κάποιος να τράβηξε την πρίζα όλου του πολιτισμού για εσένα προσωπικά, για να απολαύσεις τη μεγαλοπρέπεια της φύσης, τη μυρωδιά των δέντρων, τους απαλούς ήχους και όλες τις αποχρώσεις του πράσινου και του καφέ που δημιουργούνται από τις βελανιδιές και τις φτέρες.
Ο μύθος λέει στο δάσος αυτό κατοικούσε ο κένταυρος Φόλος. Ο Ηρακλής στην πορεία του για τον εντοπισμό του Ερυμάνθου Κάπρου, φιλοξενήθηκε από τον Φόλο, τον μόνο αγαθό και φιλικό κένταυρο μαζί με τον Χείρωνα. Το βράδυ ο Φόλος άνοιξε το πιθάρι με το κρασί το οποίο είχε δώσει παλαιότερα ο ίδιος ο θεός Διόνυσος και κέρασε γενναιόδωρα τον Ηρακλή. Αυτό αναστάτωσε τους υπόλοιπους Κένταυρους που προσελκύθηκαν από την ισχυρότατη μυρωδιά του κρασιού και έτρεξαν για να το αρπάξουν. Στη διάρκεια της μάχης ο Φόλος, προσπαθώντας να ξεσφηνώσει ένα βέλος από το γόνατο του Χείρωνα, το τραβούσε με τόση δύναμη, ώστε, όταν το βέλος βγήκε, πέρασε τα σπλάγχνα του και τον σκότωσε. Ο Ηρακλής αποφάσισε να ονομάσει το δάσος προς τιμή του φίλου του, Φολόη.
Υπέργηρες πλατύφυλλες βελανιδιές δημιουργούν ένα σχεδόν παραμυθένιο σκηνικό, όμοιο των αρχαίων δασών της Πελοποννήσου. Στο παρελθόν χαρακτηριζόταν από πλούσια πανίδα, καθώς μπορούσε να δει κανείς ζαρκάδια, ελάφια και αγριογούρουνα. Στις μέρες μας συναντάμε αλεπούδες, νυφίτσες, κουνάβια, σκαντζόχοιρους, χελώνες και πολλά πτηνά.
Στην αρχαιότητα, η βελανιδιά, ως το μεγαλοπρεπέστερο δένδρο, ήταν αφιερωμένη στον Δία και είχε προστάτιδες τις νύμφες Δρυάδες. Τα δάση της βελανιδιάς ήταν ιερά και προστατεύονταν με κάθε τρόπο, ως περιουσία των κάτοικων.
Λόγω μορφολογίας –το μοναδικό επίπεδο δάσος στην Ελλάδα– είναι ιδανικό για πεζοπορία, ορεινή ποδηλασία και ιππασία. Η χαρά, δηλαδή, κάθε φυσιολάτρη που θα το επισκεφθεί.
13°
