Συνεχης ενημερωση

    Πέμπτη, 26-Σεπ-2019 21:29

    TASS για Σιράκ: "Ο πρόεδρος που μετέφρασε τον Πούσκιν στη γλώσσα του Μολιέρου"

    TASS για Σιράκ: "Ο πρόεδρος που μετέφρασε τον Πούσκιν στη γλώσσα του Μολιέρου"
    • Εκτύπωση
    • Αποστολή με email
    • Προσθήκη στη λίστα ανάγνωσης
    • Μεγαλύτερο μέγεθος κειμένου
    • Μικρότερο μέγεθος κειμένου

    Με τον τίτλο "ο πρόεδρος που μετέφρασε τον Πούσκιν στη γλώσσα του Μολιέρου" αναφέρεται σήμερα το ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS στον εκλιπόντα πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Ζακ Σιράκ παραθέτοντας εκτενείς βιογραφικές αναφορές στις σχέσεις που είχε αναπτύξει με τη Ρωσία και τη ρωσική γλώσσα, αποκαλύπτοντας ότι ο Σιράκ σε νεαρή ηλικία άρχισε να μαθαίνει ρωσικά από έναν Ρώσο εμιγκρέ, φθάνοντας στο σημείο να μεταφράσει το ποίημα του γνωστού Ρώσου ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν με τίτλο "Γιεβγκένι Ονέγκιν". Σ’ αυτήν του την αγάπη για την ρωσική ποίηση και λογοτεχνία, αλλά και στις σχέσεις του με τη Ρωσία αναφέρεται και το άρθρο της Άννα Στρογκάνοβα στην ρωσική σελίδα του Radio France Internationale ( Rfi ) με τίτλο "Ζακ Σιράκ -φίλος του Πούσκιν και του Πούτιν".

    "Στον πρώτο τόμο των απομνημονευμάτων του ο Σιράκ αναφέρεται με θερμά λόγια στον δάσκαλο του της ρωσικής γλώσσας τον Βλαντίμιρ Μπελανόβιτς, ο οποίος σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο ήταν ο άνθρωπος που του "αποκάλυψε τη ρωσική ψυχή", στην οποία διατήρησε την προσήλωση του για πάντα".

    "Όταν ο Ζακ Σιράκ άρχισε να μελετά τη ρωσική γλώσσα, διάβασε όλο τον Πούσκιν και μάλιστα σε ηλικία 19 ετών τότε μετέφρασε τον "Γιεβγκένι Ονέγκιν στα γαλλικά. Έστειλε τη μετάφραση σε διάφορους εκδοτικούς οίκους, αλλά οι μισοί δεν του απάντησαν ενώ οι άλλοι μισοί αρνήθηκαν να τα δημοσιεύσουν τους στίχους", γράφει η Στρογκάνοβα.

    Το 1974 όταν ο Σιράκ έγινε πρωθυπουργός δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από έναν γνωστό εκδοτικό οίκο, ο οποίος του πρότεινε να εκδώσουν τη μετάφραση του έργου του Πούσκιν. Αναφερόμενος με χιούμορ στο περιστατικό αυτό ο Σιράκ και στον κύριο του εκδοτικού που του τηλεφώνησε γράφει στα απομνημονεύματα του: "Του είπα: ‘Ακούστε με, αγαπητέ κύριε, δεν θέλατε να δημοσιεύσετε το κείμενο μου όταν ήμουν 20 ετών, δεν θα σας το δώσω σήμερα επειδή είμαι πρωθυπουργός". Έτσι κόπηκε η καριέρα μου σαν μεταφραστής της λογοτεχνίας".

    Το 1987, όταν είχε συναντηθεί με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, εκθείαζε τον τότε σοβιετικό ηγέτη σε συνέντευξη του στους Γάλλους δημοσιογράφους που δίνονταν απευθείας από την Κόκκινη πλατεία, λέγοντας ότι είχε εντυπωσιασθεί "από τον αυθόρμητο και ζωντανό μυαλό του" αλλά και από "σταθερότητα των πεποιθήσεων του".

    "Ο διάλογος μαζί του δεν είναι πάντα κάτι απλό, επειδή έχει τις πεποιθήσεις του, τις οποίες εκφράζει αρκετά άνετα. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ακούει τα επιχειρήματα σας, απαντάει, αντιδρά και είναι έτοιμος να δεχθεί την αντίθεση",έλεγε για τον Γκορμπατσόφ ο Ζακ Σιράκ.

    Δέκα χρόνια αργότερα σε συνέντευξη του στην ρωσική τηλεόραση ΟΡΤ, επαινούσε τον Γιέλτσιν λέγοντας : "Για όλο τον κόσμο, αναμφίβολα, είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος θέλει μεταρρυθμίσεις, που είναι αναγκαίες για να ανακτήσει η Ρωσία την παλιά της ισχύ και δόξα, αλλά εκτός των άλλων είναι άνθρωπός της ειρήνης.

    Αλλά και μετά δέκα χρόνια οι Γάλλοι δημοσιογράφοι χαρακτήριζαν τον Σιράκ "φίλο του Πούσκιν και του Πούτιν". "Ο Σιράκ είναι ένας ποιητής με πουτινική εκφορά" έγραφε στις 13 Ιουνίου του 2008 η γαλλική Liberation, μια ημέρα αφότου ο τότε Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μενβέντεφ είχε απονείμει στον Σιράκ κρατική διάκριση για την ανθρωπιστική του δραστηριότητα το 2007.

    "Για τον Σιράκ η Μόσχα είναι "στρατηγικός εταίρος", αναγκαίος για την αντίληψη του περί κόσμου διαφόρων πόλων. Για αυτό αμέσως προσπάθησε να έρθει σε απευθείας επαφή με τον Βλαντίμιρ Πούτιν" έγραφε το 2007 ο Γάλλος πολιτειολόγος, ειδικός σε θέματα Ρωσίας, Τομά Γκομάρ (Thomas Gomart).

    "Η εκλογή του στην γαλλική προεδρία το 1995, γράφει ο Ίγκορ Γκασκόφ στο αφιέρωμα του TASS, επέτρεψε στον Σιράκ να οικοδομήσει με την Ρωσία σχέσεις σ’ έναν άλλο τομέα, τον διπλωματικό. Οι επιτυχίες σ αυτόν τομέα ξεπέρασαν κατά πολύ τις λογοτεχνικές του επιτυχίες. Την περίοδο του Σιράκ την χαρακτηρίζουν ως εποχή χρυσού αιώνα στην προσέγγιση Ρωσία –Γαλλίας, όταν το Παρίσι κρατούσε ακόμα αποστάσεις από την Ουάσιγκτον, ενώ η Μόσχα δεν είχε απομακρυνθεί από τον δυτικό κόσμο. Οι θέσεις της Ρωσίας και της Γαλλίας είχαν ομοιότητες. Και στις δύο χώρες δεν άρεσε η ηγεμονία των ΗΠΑ, ενώ το Κρεμλίνο και το Μέγαρο των Ηλυσίων θεωρούσαν επικίνδυνες τις ιδέες της Ουάσιγκτον για την αναδιάρθρωση της Μέσης Ανατολής

    Διαβάστε ακόμα για:

    ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ