00:04 29/03
Ο σύγχρονος ρόλος του Φαρμακοποιού στη Δημόσια Υγεία
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, ο φαρμακοποιός στήριξε έμπρακτα τον Έλληνα ασθενή και λειτούργησε επιβοηθητικά στο ΕΣΥ.
"Είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη -τόσο πολύτιμη, που οι κομμουνιστές, κάποιες φορές την αφαιρούν, για να διατηρείται πολύτιμη γι’ αυτούς που συνεχίζουν να ζουν!”.
Μόλις πριν λίγες μέρες, η νέα διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου, αποφάσισε να δώσει στην Κεντρική Σκηνή το όνομα της Ελένης Παπαδάκη. Προφανώς κανείς από τους εισηγητές, αλλά ελάχιστοι κι από τους σημερινούς κατοίκους αυτής της χώρας θα έχουν δει την Παπαδάκη στο σανίδι. Γνωρίζουν μάλλον, μόνον όσα έγραψαν οι ιστορικοί, που με πάθος ισχυρίζονται, πως τόσο μεγάλη ηθοποιός ήταν, που τη ζήλεψαν οι δύο μεγάλες Κυρίες του θεάτρου της εποχής, η Κοτοπούλη και η Κυβέλη και μάλλον δίκιο έχουν.
Ήταν μία εξαίρετη ελληνίδα ηθοποιός, που διέπρεψε σε πολλούς ρόλους. Το πέρασμά της από την ελληνική σκηνή άφησε ένα μυθικό αποτύπωμα, καθώς σε ηλικία μόλις 36 ετών κατόρθωσε να έχει ήδη οικοδομήσει τον μύθο μιας πραγματικά ολοκληρωμένης καλλιτέχνιδας, διεθνούς εμβέλειας. Δολοφονήθηκε όμως βίαια από την οργάνωση εκτελεστών του ΚΚΕ, την ΟΠΛΑ, αλλά ο θάνατός της τελικά, έπαιξε σημαδιακό ρόλο στη μεταστροφή της κοινής γνώμης, ενάντια στους Έλληνες μπολσεβίκους που καραδοκούσαν σαν τις ύαινες, να υφαρπάζουν με κάθε τρόπο και μέσο την εξουσία και να οδηγήσουν την Ελλάδα στο υπό κατασκευή Σιδηρούν Παραπέτασμα!
Οι επιτυχίες της στο σανίδι και η φήμη της, κάποια στιγμή την έβαλαν στο μάτι κάποιων και στοχοποιήθηκε, κάτι που ήταν σύνηθες τη βρώμικη εκείνη εποχή... που η κατσίκα του γείτονα είχε επικηρυχθεί!
Το μίσος κάποιων συναδέλφων της στο πρόσωπό της ήταν γνωστό, όπως γνωστό έγινε και και το συγκλονιστικό άρθρο του Δημήτρη Μυράτ σε ένα άσημο περιοδικό της εποχής για τη σπουδαία ηθοποιό, όπου η χολή έρρεε άφθονη!
Γράφει σχετικά με το άρθρο, ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής και πεζογράφος, Μάνος Ελευθερίου -γράφει και αποδομεί το στοχευμένο έντεχνα, άρθρο του Δημήτρη Μυράτ!
"Πρώτα πρώτα πώς του ʼρθε του Μυράτ να γράψει”γιʼ αυτό”, ύστερα από τόσα χρόνια. Ήταν έξυπνος, μορφωμένος και έγραφε θαυμάσια. Ηθοποιός δεν ήταν και το ήξερε. Τι τον έσπρωξε όμως να δημοσιεύσει αυτό το καυτό θέμα μάλλον στο παλαιό περιοδικό "Ευθύνη"; Τι λέπια και λεκέδες ήθελε νʼ αποτινάξει από πάνω του στο περιορισμένο κοινό ενός λαμπρού μεν αλλά "άγνωστου" περιοδικού; Γιατί τον έτρωγε το συγκεκριμένο "θέμα”, ύστερα από τόσα χρόνια, αφού ο ίδιος ήθελε να πιστεύει τον εαυτό του τελείως αθώο του αίματος της Ελένης Παπαδάκη;
Εντύπωση κάνει επίσης ότι αποφεύγει να αναφέρει το όνομα της ετεροθαλούς αδελφής Μιράντας, από άλλη μητέρα, όταν εκείνα τα χρόνια και οι πέτρες ακόμη βοούσαν για το θανάσιμο μίσος εκείνης προς τη μεγάλη ηθοποιό, πριν, και την υποτιθέμενη συμμετοχή της στη δολοφονία της, μετά. Υπάρχουν δημοσιεύματα της εποχής που αναφέρουν ολοκάθαρα ονόματα και περιστατικά. Σʼ αυτά ουδείς απάντησε και ουδείς έσυρε ποτέ κάποιον στα δικαστήρια γιʼ αυτή την τρομερή προσβολή και συκοφαντία.
Η Μιράντα Μυράτ, την οποία δεν αναφέρει ποτέ ο Δημήτρης Μυράτ, ανήκε κι αυτή, όπως και ο αδελφός της και ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα τότε, στο ΕΑΜ. Υπάρχουν φωτογραφίες της από διαδηλώσεις να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή με σηκωμένο χέρι γροθιά, όπου ασφαλώς φωνάζει "θάνατος στους φασίστες”. Ο πιο εύστοχος τίτλος μιας τέτοιας φωτογραφίας θα ήταν τότε: "Η παρασυρθείσα κόρη...”.
Όσο για τη σχέση της με την αιμοσταγή Πολιτοφυλακή Πατησίων –εκεί που τελικά κατέληξε η Παπαδάκη, είναι ότι έμενε μόλις δύο τετράγωνα παρακάτω, στο σπίτι μιας Αρετής Γεωργιάδου. Αυτό και μόνο αρκούσε για να γραφτεί σε χρόνο μηδέν... ένα μονόπρακτο τέλους!”.
Για να δούμε όμως ποια ήταν αλήθεια, η Ομάδα Δολοφόνων του ΕΑΜ/ΚΚΕ, η ΟΠΛΑ, που δολοφόνησε τόσο βίαια τη σπουδαία ηθοποιό, με μια σφαίρα στον αυχένα, αφού πρώτα βασανίστηκε φρικτά!
Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το έργο του δολοφόνου το είχαν στα καθήκοντα τους οι σταλινικοί σύντροφοι! Και εδώ, στην Ελλάδα, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη, το εκτέλεσαν με τη μεγαλύτερη και γαρνιρισμένη με ηδονή, λύσσα. Ξεπέρασαν ότι από προηγούμενα γνωρίζουμε σε αγριότητα, κτηνωδία και σαδισμό, ξεπέρασαν και τα πιο βρώμικα και αιματοκυλισμένα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων και τις μαζικές σφαγές των μαύρων από την Κου Κλουξ Κλαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ξεπέρασαν ακόμα και τους εαυτούς τους, καθ’ ότι μεταμορφώθηκαν σε αιμοσταγή τέρατα, παρόμοια εκείνων από έργα επιστημονικής φαντασίας!
Αγωνιστές γνωστούς, αφοσιωμένους με όλη τους την ψυχή στο απελευθερωτικό κίνημα, δοκιμασμένους από χρόνια στη φυλακή, στην εξορία και στα βασανιστήρια, τους έσφαζαν σαν πρόβατα..., τους έκοβαν την καρωτίδα, τους πολτοποιούσαν το κεφάλι με λοστούς, πέτρες και ρόπαλα, τους παλούκωναν, τους έγδέρναν ζωντανούς ή τους αποκεφάλιζαν, περιφέροντας ως τρόπαια τα κεφάλια τους.
Ο τίτλος της επίλεκτης αυτής οργάνωσης εκτελεστών και βασανιστών στην υπηρεσία του ΚΚΕ/ΕΑΜ ήταν "ΟΠΛΑ”, δηλαδή, "Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών”.
Εξαίσια λοιπόν η απόφαση Λιγνάδη: το οφείλαμε στη μεγάλη ηθοποιό, την αδικημένη από την καλλιτεχνική ιστορία και απ’ όσους την ξέχασαν! Ας θυμούνται οι παλιοί και ας μαθαίνουν οι νέοι, πως ένα "σκόπιμο” ψέμα δεν πρέπει να αφήνεται, να συνεχίζει να πληγώνει το αθώο θύμα του... μετά θάνατο!
*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος-Γενετιστής
email: theogiannaros@gmail.com,
Twitter: @theogiannaros1, FaceBook: Theo Giannaros