00:04 29/03
Ο σύγχρονος ρόλος του Φαρμακοποιού στη Δημόσια Υγεία
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, ο φαρμακοποιός στήριξε έμπρακτα τον Έλληνα ασθενή και λειτούργησε επιβοηθητικά στο ΕΣΥ.
Ο μεγάλης κλίμακας πλούτος της χώρας, φαύλος και ενάρετος, έχασε την ευκαιρία, κατά την πρόσφατη οικονομική κρίση να κάνει, έστω και ελάχιστα, ευεργετική την παρουσία του, επωφελεία της δεινά δοκιμαζόμενης- αναξιοπαθούσας πατρίδας.
Παλαιός υπουργός, είχε εμφανιστεί απαισιόδοξος σε ερώτηση γύρω από το ενδιαφέρον των Ελλήνων επιχειρηματιών-επενδυτών, για τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της εποχής. "Προτιμούν, ενδεχομένως, να επενδύσουν στην ελληνική χρεοκοπία μέσω της αγοράς ασφαλίστρων κινδύνου", ήταν η απάντησή του σε σχετική ερώτηση.
Τί άραγε συνέβη και η φλογερή φιλοπατρία που εκδηλώθηκε με τη μορφή της εμβληματικής ευεργεσίας του 19ου αιώνα, δεν είχε έκτοτε τη συνέχειά της;
Εκείνοι οι βαθύπλουτοι ομοεθνείς μας, που πέρναγαν τις μέρες τους σκυφτοί μετρώντας συνεχώς κέρδη και ζημίες, μολονότι σε συνεχή αντιμαχία με τους εσωτερικούς τους δαίμονες, κατόρθωσαν σε κάποια στιγμή του βίου τους να γίνουν εντυπωσιακά δοτικοί προς την "διακονιάρα πατρίδα". Για πολλούς είχε έλθει η ώρα να αναφωνήσουν το "αρκετά ηργάσθην περί εμαυτού”" του Νικ. Στουρνάρη.
Έκτοτε, η ευεργεσία αυτής της κατηγορίας θα σιγήσει στην Ελλάδα, με εξαίρεση τις δυο μεγάλες νεοελληνικές δωρεές νέου τύπου των ιδρυμάτων Ωνάση και Νιάρχου.
Και, να που η ευκαιρία τούς χτυπά την πόρτα για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία. Σε λίγο, μόλις η τρέχουσα κρίση του κορoνοϊού μετακινηθεί από το πεδίο της δημόσιας υγείας σε αυτό της οικονομίας, η χώρα θα χρειαστεί έναν νέο πατριωτισμό για την επανεκκίνησή της. Είτε με την μορφή των μεγάλης πνοής επενδύσεων ή με αυτή της μεγάλης κλίμακας ευεργεσίας.
Οι ΗΠΑ, σε κρίση οι ίδιες, είναι σκιά του μεταπολεμικού θάμβους ενός σχεδίου Μάρσαλ, ενώ στην Ευρώπη ηγείται μια Γερμανία με ισχυρή οικονομία, αλλά με ελάχιστη γεωπολιτική αντίληψη και ανύπαρκτη κοινοτική αλληλεγγύη. Πέραν από το ενδεχόμενο, μια ευρωπαϊκή βοήθεια να έχει και, αλήστου μνήμης, αποκρουστικά μνημονιακά χαρακτηριστικά.
Η ιδέα για ένα ελληνικό μεσοπρόθεσμο "Σχέδιο Μάρσαλ", θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία επανεισροής ελληνικών επιχειρηματικών κεφαλαίων στην πραγματική οικονομία, δίνοντας ελληνικό χρώμα στην επανεκκίνησή της. Τα κεφάλαια αυτά υπάρχουν. Τα είδαμε, είτε να αποσύρονται από την οικονομία κατά τις φάσεις της αποβιομηχανοποίησής της, είτε να ενθυλακώνονται, ως παρά φύσει χρηματιστηριακές υπεραξίες.
Ας το δει αυτό η κυβέρνηση, λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες - αντικίνητρα, που δικαιολογημένα κάνουν τουλάχιστον σκεπτικούς κάποιους, είτε δυνητικούς ευεργέτες να προσφέρουν, είτε επιχειρηματίες να εμπλακούν σε κρατικές δοσοληψίες.
"Γαλουχούμαι, Μορφώνομαι, Εκπαιδεύομαι, Εργάζομαι, Διευθύνω, Ηγούμαι, Οραματίζομαι είναι οι παράγοντες, τα μέγα-δομικά στοιχεία της εξελικτικής πορείας μιας ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στον συμπατικό χρόνο που της εκχωρείται".
Τα συγκεκριμένα δομικά στοιχεία, διακτινιζόμενα σε όλο και μικρότερες διαστάσεις, με τις λεπτομέρειές τους συνθέτουν ανθρώπινες πορείες ή ανθρώπινες παρεμβάσεις -ατομικές εισφορές, επιστροφές εν τέλει-, που εκβάλλουν στον ρου της ιστορίας.
Αυτό εξηγείται καίρια με τα λόγια της Melinda Gates, συζύγου το Bill Gates, η οποία ασχολούμενη αποκλειστικά με τη διοίκηση του τεράστιου φιλανθρωπικού fund, Gates-Buffett, έχει δηλώσει: "Αν έφτασες σε κάποιο επίπεδο επιτυχίας, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάπου, κάποτε, κάποιος σε έφερε στη ζωή, κάποιος άλλος σου έδωσε μια ιδέα, άλλος μια κατεύθυνση, ένας ακόμη μια έμπνευση, μια ευκαιρία ή απλώς ένα παράδειγμα, ή μια ενθάρρυνση".
Και η μητέρα Gates, βλέποντας την περιουσία του γιού της να αυξάνεται με τους γνωστούς ρυθμούς, δεν έπαυε να του θυμίζει τις οφειλές του στην κοινωνία, που τόσα γενναιόδωρα του είχε φερθεί, λέγοντάς του: "From those to whom much is given, much is expected".
Ταυτόσημη και η άποψη του Warren Buffett, εν προκειμένω. Δική του η παρακάτω απάντηση, σε σχετική ερώτηση: "Στα παιδιά πρέπει να αφήνουμε αρκετά χρήματα ώστε να κάνουν αυτά που επιθυμούν, αλλά όχι (τόσο) αρκετά ώστε να μην κάνουν τίποτα..."
Είπε και άλλα ο Buffett ο οποίος, συνειδητοποιώντας από πολύ μικρός τη σπουδαιότητα και την τύχη να γεννηθεί και να μεγαλώσει κάποιος σε μια προηγμένη και πλούσια χώρα- με τις ευκαιρίες μόρφωσης, απασχόλησης, και βεβαίως το επίπεδο επιχειρηματικότητάς της- δεν είχε καμιά δυσκολία να προβλέψει το μέλλον του και να δηλώσει το 1952, νεοπαντρεμένος στη σύζυγό του Susie, ότι ήταν βέβαιος πως κάποια μέρα θα γινόταν ένας πλούσιος άνθρωπος. Και με κυνικό χιούμορ να προσθέσει, ότι θα ήταν παιχνιδάκι γι’ αυτόν να θησαυρίσει, σε μια αγορά με πληθώρα χρεογράφων, τα οποία είναι διαπραγματεύσιμα σε βλακωδώς δυσανάλογες τιμές- ευκαιρίες (ridiculously mispriced).
Αποστομωτικές, το δίχως άλλο, απαντήσεις σε κάθε "επιτυχημένο" νεοέλληνα που δεν έχει σκεφτεί ούτε για μια στιγμή το τι οφείλει σε ανθρώπους, περιστάσεις ή καταστάσεις και που με αυθάδη υπεροψία πιστώνει τις επιτυχίες του μόνο στις… ικανότητές του, στη… διορατικότητά του, στο… ταλέντο του και μόνο σ’ αυτά. Με λίγα λόγια, ούτε καν στην τύχη.
Ναι! "Το καλύτερο που έχεις να κάνεις για τον κόσμο είναι να αξιοποιήσεις στο έπακρο τον εαυτό σου και τις ευκαιρίες που σου δόθηκαν. Αυτό, όμως, ως μέρος μιας δοσοληψίας, μιας συναλλαγής υψηλής προστιθέμενης αξίας και αμοιβαίας επωφέλειας. Μιας εξίσωσης αν θέλετε: Το σύνολο οφείλει την εξασφάλιση συνθηκών ατομικής ανάπτυξης των ατόμων που το συναποτελούν και το άτομο καλείται να συνεισφέρει-ανταποδώσει με την αποκτηθείσα ατομική του ανάπτυξη. Το ιδανικό; Η ελεύθερη, απρόσκοπτη ανάπτυξη του καθενός είναι η συνειδητή συνθήκη-σύμβαση της ελεύθερης ανάπτυξης όλων, δηλαδή της κοινωνίας."
Αναφορές: Παλαιότερα ο πρώην πρόεδρος της ΕΕΔΕ Δημήτρης Μαύρος, είχε υποδείξει μια μαθηματική συνάρτηση, μέσα από την οποία μπορεί να μετρηθεί θετικά, αρνητικά ή μηδενικά η ανταποδοτικότητα των ευνοημένων της ζωής.
* O κ. Γιώργος Ι. Κωστούλας είναι τέως γενικός διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα