Το δράμα της αποχής και το χάος της απλής αναλογικής

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Υπάρχουν δύο παράμετροι των πρόσφατων εκλογών, κυρίως σε σχέση με την αυτοδιοίκηση που με προβληματίζουν ιδιαίτερα. Η αποχή και η απλή αναλογική. 

Κάτι δεν πάει καλά με αυτή την κοινωνία. Όπου ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της, πλειοψηφικό κατά περίπτωση(!), απέχει από τα κοινά. Απέχει από την κορυφαία δημοκρατική υποχρέωση κάθε πολίτη, αν βέβαια θέλει να είναι πολίτης και όχι υπήκοος, να εκλέγει εκείνους που θα τον κυβερνήσουν, που θα διαμορφώσουν τη ζωή τη δική του και των παιδιών του. Και κάπου έχει παραγίνει η συνήθης "καραμέλα" που πιπιλίζουν όσοι παριστάνουν τους... υπεράνω. Ότι έχουν απογοητευτεί από όλους και όλα. Προφανώς και υπάρχουν ευθύνες στο πολιτικό σύστημα και θα πρέπει τα κόμματα να προβληματιστούν. Μα και έτσι να είναι τι κάνεις εσύ ρε φίλε για να το αλλάξεις αυτό; Τίποτα. Περιμένουν όπως τα νεογνά να τους βάλει η μητέρα στο στόμα τη μασημένη τροφή. 

Όχι 5 και 10, αλλά 40 κόμματα συμμετείχαν για παράδειγμα στις ευρωεκλογές. Δηλαδή θέλουν να πουν ότι ενημερώθηκαν για τα προγράμματα και αποφάσισαν ότι είναι όλοι άχρηστοι; Αλλά και των μεγάλων κομμάτων. Αναρωτιέμαι πόσοι έχουν ξεφυλλίσει έστω το Πρόγραμμα των κομμάτων εξουσίας. Και άντε για την κυβέρνηση μιλούν τα πεπραγμένα. Της αντιπολίτευσης; Θα πείτε ίσως ότι οι εκλογικοί κατάλογοι θέλουν ανανέωση. Μπορεί. Αλλά πόσο έξω να πέφτουν, Τρία; Τέσσερα; Πέντε τοις εκατό;

Αλλά μην το πάμε μακριά. Εδώ ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τον περίγυρό του, για τη γειτονιά του, τον δήμο του. Εδώ πέρα από την πολιτική, υπάρχει και η ουσία της καθημερινότητας. Πώς μπορεί να μην σε νοιάζει ποιος θα είναι Δήμαρχος; Ποιος θα είναι Περιφερειάρχης; Μετά γιατί ζητάς ευθύνες όταν έχεις αδιαφορήσει; Παίρνω ενδεικτικά την Αθήνα και την Αττική. Αλλά σχεδόν παντού τα ίδια παρατηρήθηκαν. Είναι δυνατόν η αποχή στον δεύτερο γύρο των Περιφερειακών να πλησιάζει το 60%; Και στον Δήμο Αθηναίων να ξεπερνά το 66%!!!  Εντάξει, υπάρχει ζήτημα με το πού μένουν πολλοί και πού ψηφίζουν. Μία αναντιστοιχία. Αλλά μόλις ένας στους τρεις!

Πάμε και στο δεύτερο ζήτημα, την απλή αναλογική Αν κρίνουμε από το τι συμβαίνει πλέον σε πολλούς δήμους, μπορούμε να αντιληφθούμε σε τι ύψος έχει φτάσει το μπάχαλο. Ο στόχος του νομοθέτη υποτίθεται ότι ήταν η επίτευξη συναινέσεων -τρομάρα του...- αλλά στην πράξη μάλλον θα ισχυροποιηθεί το αλισβερίσι και οι εντός δημοτικών συμβουλίων "εκβιασμοί". Μόνο και μόνο το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης αρκεί.

Ο νέος δήμαρχος κ. Κ. Ζέβρας εξελέγει στον δεύτερο γύρο με ποσοστό σχεδόν 67%. Όμως στον πρώτο γύρο που ήταν δεύτερος είχε ποσοστό μόλις 14,93% και έβγαλε μόνο 7 συμβούλους. 7 στους 49! Ο κ. Ταχιάος που ηττήθηκε θα έχει 11 έδρες, περισσότερες δηλαδή από τον δήμαρχο, ενώ από 7 έχουν και ο κ. Ορφανός και η κ. Νοτοπούλου. Άντε τώρα να βγάλει ο δήμαρχος πλειοψηφία, με μόλις 7 συμβούλους επί συνόλου 49... Χάος... Και αυτό δεν συμβαίνει φυσικά μόνο στη Θεσσαλονίκη...

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ποιες συνέπειες επιφέρει το σύστημα της απλής αναλογικής στην αυτοδιοίκηση. Το επισημαίνω και για έναν πρόσθετο λόγο. Μετά τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ, δεν φαίνεται ότι μπορεί να υπάρξουν πιθανοί σοβαροί κυβερνητικοί εταίροι αν η Νέα Δημοκρατία δεν κατακτήσει την -διαφαινόμενη πάντως -αυτοδυναμία. Κάτι το οποίο αποκτά ξεχωριστή σημασία πλέον ώστε να διασφαλιστεί η κυβερνησιμότητα και η πολιτική σταθερότητα και να μην συρθεί η χώρα σε επικίνδυνες περιπέτειες και στο χάος που θα επιφέρει μία νέα εκλογική αναμέτρηση με απλή αναλογική χωρίς να έχει προηγουμένως ξαναλλαξει ο εκλογικός νόμος.

dimitris.papakonstantinou@capital.gr