Η μαύρη αγορά εργασίας δεν γκρεμίζεται. Ξεχάστε το...

Του Γιώργου Κράλογλου

Βαφτίσαμε την "ανάκαμψη με τα δόντια" σε ανάπτυξη. Και νομίζουμε πως αυτό, μαζί με κάποια κίνητρα, αρκεί για κανονικές δουλειές. Ας το νομίζουμε...

Πήγε χθες η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας στο Μαξίμου για συνάντηση επί του εξαμηνιαίου έργου της και αράδιασε (ανάμεσα σε ωραία και τρανά...) τους στόχους στην αγορά εργασίας.

Μέγα κεφάλαιο των στόχων, η αδήλωτη και υποδηλωμένη εργασία και πώς θα την πατάξουμε. Με ποια κίνητρα θα υποχρεώσουμε την ιδιωτική αγορά να κάνει προσλήψεις με κανονικό ωράριο. Και πώς θα τιμωρήσουμε τους "δουλέμπορους", της ιδιωτικής αγοράς εργασίας. 

Πριν πούμε τι πιστεύουμε πως θα συμβεί (στη μαύρη αγορά εργασίας) ας θυμηθούμε κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με την ελληνική σοβιετία, (δεν λέει να μας αφήσει αλλά και πού να πάει όταν κανείς δεν την θέλει) κατά την 10ετή διαδρομή, 2009-2019.

Πότε και πώς καρποφόρησε για τα καλά η μαύρη αγορά στα καύσιμα; 

Καλλιεργήθηκε μεν τη διετία 1993-1995 (όταν αφέθηκαν ελεύθερες οι τιμές) αλλά οι μεγάλες "μπάζες" έγιναν μεταξύ του 2009-2019 όπου η ελληνική σοβιετία με το αντιπαραγωγικό κράτος -μπαταχτσή, για να σιγουρέψει λεφτά (να πληρώνει τους κομματικούς -τίποτε άλλο, παραγωγικό, δεν κάνει το κράτος-) πήγε στον ουρανό τις "αρπαχτές" (πες τις και φόρους...) στα καύσιμα. 

Υπό τον κομψό τίτλο (φορολογικό καμουφλάζ) "Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης" πήρε, το 2009, το χαράτσι (βλέπε φόρος...) πετρελαίου θέρμανσης από το τότε λογικό ύψος (σε σχέση με την υπόλοιπη Ε.Ε.) των 21 ευρώ το χιλιόλιτρο και σιγά- σιγά το έφθασε στα 280 ευρώ!! 

Πήρε το χαράτσι για τις βενζίνες από το τότε (περίπου ευρωπαϊκό) ύψος των 350 ευρώ το χιλιόλιτρο και μέχρι το 2019 το πήγε στα 700 ευρώ!!.

Γιατί οι συγκεκριμένες αρπαχτές; Γιατί το σπάταλο κράτος δεν είχε άλλο τρόπο να μαζέψει, σίγουρα λεφτά, για τα έξοδα σε άχρηστους Οργανισμούς, ζημιογόνες μονοπωλιακές ΔΕΚΟ και τον κομματικό στρατό κατοχής.

Εμείς να είμαστε καλά (τρόπος του λέγειν...) να πληρώνουμε ό,τι πληρώνουμε και να ψάχνουμε φθηνά λαθρεμπορικά καύσιμα, όπου τα βρούμε, στις γειτονιές... Και το κράτος της ντροπής ας χάνει κάθε χρόνο 400-500 εκατ. ευρώ από τους φόρους στα καύσιμα. 

Το 2011 για να σωθεί η χώρα (και να μείνει το κράτος στο ύψος και στο βάθος του χωρίς να μειωθεί στο ελάχιστο...) και υπό τον καλοστεκούμενο (για τον κοσμάκη) τίτλο "Τέλος Επιτηδεύματος" παρέα με τη συγκινητική για τον λαό "Εισφορά Αλληλεγγύης" ίσχυσαν δύο νέες "αρπαχτές" για τους μισθωτούς και τους επαγγελματίες. 

Τι έγινε από τότε; Βάρεσαν οι καμπάνες της συμπόνιας της σοβιετίας προς τον λαό της και έτρεξαν να προσκυνήσουν οι επαγγελματίες με τα μπλοκάκια;

Όλοι γνωρίζουμε τι έγινε και τι επικρατεί μέχρι και σήμερα με το ξεγύμνωμα της μεσαίας τάξης, την αύξηση της ροής επαγγελματιών εκτός Ελλάδας και τα άπειρα επαγγελματικά λουκέτα ατομικών και εντελώς μικρών γραφείων και επιχειρήσεων. 

Ωστόσο και η κατάσταση αυτή άνοιξε πόρτες και παράθυρα να περάσουν "διευκολύνσεις και οι εναλλακτικές" της μαύρης επαγγελματικής αγοράς με τόση διάχυση... που δεν συμμαζεύεται ό,τι και να κάνεις. Ας καταργηθεί, εντελώς, το τέλος επιτηδεύματος και ας ενθαρρυνθούν (αν ενθαρρυνθούν...) οι επαγγελματίες και βλέπουμε...

Στο μικροσκόπιο της "αρπαχτής" από το κράτος μένει (προς ώρας...) η αγορά ακινήτων επειδή τραβάει... με τους Κινέζους και τα κοράκια που αγοράζουν χρέη από τις Τράπεζες. 

Αλλά έτσι και δεν μας κάτσει η συγκεκριμένη αγορά ή μας τα χαλάσει και ο τουρισμός (τα νούμερα δεν είναι και αισιόδοξα...) άντε να τα βγάλεις πέρα, μόνο με τις στημένες... στατιστικές που παρουσιάζουν ανάπτυξη καλύτερη και από της Ευρώπης. Ας λέει, όποιος λέει...

Τι ετοιμάζουμε λοιπόν τώρα; Μειώσεις σε εισφορές με κατάργηση της αλληλεγγύης (και πολύ καλά κάνουμε, άλλωστε ούτε που μάθαμε σε ποιόν είμαστε αλληλέγγυοι...), κίνητρα για κανονικά ωράρια και βαριά πρόστιμα σε όσους δεν δηλώνουν την οποιαδήποτε απασχόληση. Και τη μαύρη αγορά εργασίας (στρογγυλοκαθισμένη από το 2016, στους μικρομεσαίους, του 99% της παραγωγής μας) θα την αφανίσουν τα κίνητρα του ωραρίου; Πότε θα το καταλάβουμε. Από τις κυβερνήσεις θέλουμε να φέρνουν επιχειρήσεις με δουλειές και όχι (ως κράτος-πατερούλης) μορφές για δουλειές, με κρατικό μερτικό, για να θρέφει τα τεμπελχανεία του...

george.kraloglou@capital.gr