Χώρα-τρελοκομείο αναζητά την καταστροφή της!

Πριν μερικές ημέρες εμφανίστηκαν ξαφνικά σαν κύριο, κρίσιμο και φλέγον θέμα (κυρίως στα social media, αλλά όχι μόνο) οι αμβλώσεις. Ένα θέμα που έχει λυθεί νομικά από την δεκαετία του '80, παρουσιάστηκε ως ένας από τους κυριότερους παράγοντες δημιουργίας του δημογραφικού προβλήματος στη χώρα. Είναι δυνατόν; Στην Ελλάδα προφανώς, είναι! Όλα είναι δυνατά στην Νότια άκρη της Βαλκανικής, τελικά...

Με τη χρήση λοιπόν κάποιων απίθανων αριθμών περί 350.000 αμβλώσεων/έτος (αριθμός ο οποίος απέχει έτη και έτη φωτός από τα ελάχιστα υπάρχοντα, επίσημα στοιχεία) από τους υποστηρικτές αυτής της απαράδεκτης άποψης, οι αμβλώσεις και μια πιθανή απαγόρευσή τους, κυριάρχησαν στην επικαιρότητα.

Οφείλουμε να είμαστε κρυστάλλινοι: σε κάθε περίπτωση, σε μια Δημοκρατία, ο καθένας και η καθεμία έχει το απόλυτο δικαίωμα της επιλογής για τη χρήση και τη διάθεση του σώματός του. Κανείς δεν μπορεί να επιβάλει σε κανέναν δια της βίας (σωματικής, πνευματικής, νόμιμης ή παράνομης ή όποιας άλλης μορφής) και παρά την θέλησή του μία (οποιαδήποτε) πράξη. Πρόκειται για θεμελιώδες και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη, εφόσον αναφερόμαστε σε δημοκρατική χώρα.

Στον ίδιο βαθμό αναφαίρετο και θεμελιώδες όμως, είναι το δικαίωμα οποιασδήποτε και οποιουδήποτε πολίτη να εκφράζει ελεύθερα και ανεμπόδιστα την όποια διαφωνία, σε οποιοδήποτε θέμα. Με μοναδικό όριο περιορισμού, τη μη παραβίαση και τον απόλυτο σεβασμό στον νόμο. Στις Δημοκρατίες, υπάρχει ελευθερία λόγου. Αλλιώς δεν είναι Δημοκρατίες. Τελεία, παύλα, παράγραφος κ.λπ. 

Ένας από τους υποστηρικτές της απαγόρευσης των αμβλώσεων, μια οργάνωση με το όνομα "Αφήστε με να ζήσω" (η οποία έχει καταφανή υποστήριξη από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών), αποφάσισε ν’ ασκήσει αυτό το δικαίωμά της. Φιλοτέχνησε (sic) λοιπόν κάποιες αφίσες και αγόρασε διαφημιστικό χώρο για να τις αναρτήσει. Ένα μέρος αυτού του διαφημιστικού ήταν σε σταθμούς του Μετρό Αθηνών! Τους διαφημιστικούς χώρους αυτούς ελέγχει η ΣΤΑΣΥ!

Η οποία προφανώς εισέπραξε κάποια αμοιβή και οι αφίσες αναρτήθηκαν στα σχετικά σημεία των σταθμών. Μέχρι εδώ όλα καλά, όλα κανονικά, όλα Ευρωπαϊκά.

Έλα όμως που ξέσπασε σάλος και μεγάλη φασαρία από τη μεριά των "υπερασπιστών" των αμβλώσεων, που διαμαρτυρήθηκαν έντονα! Με αποτέλεσμα να παρέμβει το αρμόδιο υπουργείο και να δώσει εντολή στη ΣΤΑΣΥ να κατέβουν οι αφίσες!

Ακριβώς όπως το διαβάζετε! Πληρωμένη διαφημιστική καταχώρηση "κατέβηκε" με υπουργική εντολή. Επαναλαμβάνω για να γίνει απόλυτα κατανοητό, εν έτει 2020, σε φιλελεύθερη (θου Κύριε…) χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λογοκρίθηκε διαφημιστική καταχώρηση και αποσύρθηκε, με υπουργική εντολή! 

Πρόκειται φυσικά για ξεκάθαρη λογοκριτική αυθαιρεσία. Διότι οι διαφημίσεις είχαν αναρτηθεί και πιθανότατα κάποια χρήματα είχαν πληρωθεί. Εάν η ΣΤΑΣΥ είχε επιλέξει ν’ αρνηθεί εξ αρχής την καταχώρηση δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Αλλά από την στιγμή που δέχθηκε, η απόσυρση είναι τουλάχιστον επαίσχυντη! Πρόκειται για καθαρή "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" κίνηση!

Πόσο λογικό σας φαίνεται όλο αυτό για μία χώρα της ΕΕ, στα 2020;

Αλλά το παραπάνω περιστατικό δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα του παραλογισμού που επικρατεί στη χώρα, εδώ και κάμποσα χρόνια.

Μόλις προχθές, είδαμε σε όλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, την φωτογραφία του μασκοφόρου "αντιεξουσιαστή" να πετά έναν τσιμεντόλιθο μεγέθους μικρού καρπουζιού, προς τους αστυνομικούς, που προσπαθούσαν να εισέλθουν σε ένα κτίριο "υπό ανακατάληψη". 

Μετά από κάποιες ώρες, μάθαμε ότι ο κύριος αυτός και άλλοι 19 ομοϊδεάτες του, συνελήφθησαν και θα παραπεμφθούν για... πλημμέλημα! Όπως το ακούτε! Πέταγε τσιμεντόλιθους, με (προφανή) στόχο να προκαλέσει σωματικές βλάβες, να σπάσει κεφάλια, αλλά θα δικαστεί για πλημμέλημα! Δηλαδή, σε περίπτωση καταδίκης τους, οι παραπάνω κύριοι, θα καταδικασθούν σε μερικούς μήνες φυλάκισης. Τους οποίους είναι εξαιρετικά πιθανόν, να μην εκτίσουν καν (λόγω του γνωστού θέματος με την χωρητικότητα και την χωροταξία των φυλακών, δίνονται συνεχώς αναστολές)!

Είναι δυνατόν; Μα φυσικά και είναι! Στην Ελλάδα ζούμε!

Ξέρετε γιατί συνέβη αυτό το εντελώς παράλογο; Διότι, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Ποινικού Κώδικα, εάν τα θύματα της επίθεσης τραυματίζονταν, η πράξη θα ήταν κακούργημα. Τώρα που δεν τραυματίστηκαν (επειδή ως αστυνομικοί διέθεταν ασπίδες βεβαίως, βεβαίως) το αδίκημα προσδιορίζεται ως πλημμέλημα! 

Όπως το διαβάζετε! Αυτό προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας! Ένας Ποινικός Κώδικας ο οποίος έχει αναθεωρηθεί 2 (ΔΥΟ) φορές του τελευταίους επτά μήνες!

Πόσο λογικό σας φαίνεται όλο αυτό για μία χώρα της ΕΕ, στα 2020;

Θα μπορούσα να συνεχίσω ν’ αραδιάζω περιπτώσεις "εντελώς τρελών και Ελληνικών" γεγονότων και περιστατικών, απ’ όλα τα πεδία και τις εκφάνσεις της κοινωνικής, πολιτικής οικονομικής κ.λπ. ζωής.

Δεν θα είχε κανένα νόημα όμως! Τα ζούμε όλοι στην καθημερινότητά μας, συνεχώς και ασταμάτητα. Η δε λύση δεν είναι ούτε η απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, ούτε η διάλυση της Δημοκρατίας.

Η λύση είναι να υπάρξει μία γενική συνειδητοποίηση του πόσο μακριά στον παραλογισμό έχει φτάσει αυτή η χώρα και να προκληθεί μια ριζική (και πολύ βαθιά) αλλαγή νοοτροπίας.

Αν δεν συμβεί αυτό, η επόμενη κρίση περιμένει στη γωνία. Δεν την βλέπουμε ακόμη αλλά, πιστέψτε με, είναι εκεί! Και περιμένει! Όπως περίμενε και το 2001, και το 2005, και το 2007 κ.ο.κ. 

Αυτήν την φορά όμως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα υπάρξει σανίδα σωτηρίας, απ’ οποιαδήποτε μεριά...

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr