Τυμβωρυχία, η γελοιοποίηση και η τιμωρία...

Του Κώστα Στούπα 

Κανένας λογικό άνθρωπος δεν αμφιβάλλει πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί μια σημαντική πράξη ηρωισμού στη νεότερη νεοελληνική ιστορία που τιμά όσους συμμετείχαν σ’ αυτή  αλλά και  μια κοινωνία συνολικότερα που ήταν ικανή να επιδείξει σθένος απέναντι στις αυθαίρετες επιβουλές προερχόμενες είτε  από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό.

Από εκεί όμως μέχρι τη "σκύλευση" και τη γελοιοποίηση που υπέστη και υπόκειται η επέτειος στη μεταπολίτευση υπάρχει τεράστια απόσταση.

Κατ’ αρχήν στη μεταπολίτευση οι φανατικότεροι υποστηρικτές της επετείου ήταν κυρίως αυτοί που (όπως το ΚΚ) όταν ελάμβανε χώρα την είχαν καταγγείλει ως πράξη 300 χαφιέδων και προβοκατόρων...

Δείγμα της αχρείας εκμετάλλευσης της ηρωικής πράξης είναι και κάποια σημαία που υποτίθεται πως είναι ποτισμένη με αίμα την οποία κρατούν κρυμμένη ως ιερό κειμήλιο στελέχη της νεολαίας του κόμματος που είχε γραμματέα τον Άκη Τσοχατζόπουλο.  

Η γελοιοποίηση και η εκμετάλλευση του ηρωικού γεγονότος από διάφορους επιτήδειους δεν πρέπει να μας θολώνει την εικόνα της σημασίας της εξέγερσης και της επετείου.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μπορεί να οριστεί σαν μια πράξη με ηθική υπόσταση αλλά και σαν πολιτική πράξη που είχε συγκεκριμένες συνέπειες.

Το ηθικό σκέλος αφορά τη θαρραλέα στάση ενός ευάριθμου πλήθους φοιτητών (κυρίως) που όρθωσε το ανάστημα σε ένα δικτατορικό καθεστώς, που βασάνιζε, τρομοκρατούσε και κατέστρεφε ζωές,   αψηφώντας τους κινδύνους.

Σήμερα είναι εύκολο να παριστάνει κάποιος τον "επαναστάτη" και να βιαιοπραγεί ακόμη, γιατί στη χειρότερη περίπτωση, μετά από μια εξακρίβωση στοιχείων θα πάει σπίτι του και θα γίνει δεκτός στους κύκλους του ως επιτυχών κάποια δοκιμασία ένταξης κατά τα ειωθότα των ποινικών συμμοριών ( έστω και αν από άποψη ρίσκου η δοκιμασία ήταν "στημένη").

Στο πολιτικό σκέλος η εξέγερση του Πολυτεχνείου χρησιμοποιήθηκε σαν αφορμή για την ανατροπή του καθεστώτος Παπαδόπουλου από το καθεστώς Ιωαννίδη που ακολούθησε. Το καθεστώς Παπαδόπουλου είχε επιλέξει μια πολιτική ελεγχόμενης μετάβασης σε κάποιο είδος αυταρχικής δημοκρατικοποίησης, ενώ αυτό που ακολούθησε την εξέγερση όχι…

Εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως το πραξικόπημα Ιωαννίδη βοήθησε στη συνολική κατάρρευση του δεξιού αυταρχικού κράτους και σε μια μεταπολίτευση που διακρίθηκε σαν η δημοκρατικότερη περίοδος της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας.

Σε πολλούς δεν αρέσει η μεταπολίτευση γιατί κυρίως εστιάζουν στα αρνητικά και θεωρούν τα θετικά σαν δεδομένα.

Ο βαθμός δημοκρατικής λειτουργίας ενός καθεστώτος υπολογίζεται με το αν  η εξουσία που προκύπτει εκφράζει τον μέσο όρο των λαϊκών πεποιθήσεων, δοξασιών και νοοτροπιών της περιόδου...

Η μεταπολίτευση μπορεί να διέλυσε το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα που εκτόξευσε την Ελλάδα στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, να διόγκωσε το παρασιτικό κράτος και να δημιούργησε ένα συνταξιοδοτικό αδιέξοδο  που οδήγησε τη χώρα στη 5η χρεοκοπία της αλλά εξέφρασε την ακριβή εικόνα της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτοί ήμασταν και είμαστε κατά πλειοψηφία και αυτά θέλαμε…

Από την άποψη αυτή λοιπόν η δημοκρατία λειτούργησε πολύ καλά…

Τα καλά...

Όμως εκτός από τα δεινά που μας φόρτωσε η μεταπολίτευση και η γενιά του Πολυτεχνείου που κυριάρχησε σ΄αυτήν, υπήρξαν και πολλά θετικά.

Η Ελλάδα από "παρίας" εξελίχθηκε σε αρκετά πιο σύγχρονη δυτική χώρα σε σχέση με αυτό που ήταν μεταπολεμικά και προπολεμικά.

Στη μεταπολίτευση η Ελλάδα κατάφερε να εισέλθει στην ΕΟΚ (πριν η διεύρυνση γίνει τόσο εύκολη), την Ε.Ε. και στη ζώνη του Ευρώ.

Παρά το γεγονός πως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ανέχθηκαν ή και στήριξαν την πολιτική εκτροπή της δικτατορίας, η χώρα κατάφερε να παραμείνει στο δυτικό στρατόπεδο κάτι που αποδείχτηκε επωφελές ιδίως μετά την κατάρρευση της σοβιετίας.

Μπορεί λαϊκιστές ηγέτες όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου (και ο Αλέξης Τσίπρας πρόσφατα) να εμπέδωσαν στην ελληνική κοινωνία τη νοοτροπία του παρασιτικού κρατικοδιαιτισμού, αλλά απονεύρωσαν, αφόπλισαν και εξουδετέρωσαν τον αριστερισμό και αντιαμερικανισμό που είχαν ευρεία αποδοχή στη χώρα μας.

Το αυταρχικό πελατειακό κράτος της δεξιάς μεταπολεμικά όπως και η χούντα κατάφεραν να κάνουν την Ελλάδα την πλέον αριστερόστροφη χώρα της Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης.

Η εκδοχή της μεταπολίτευσης που εδράζεται στην εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει γελοιοποιήσει κάθε έννοια ηθικής υπόστασης (πόσο μάλλον υπεροχής...) ή εναλλακτικής πολιτικής πρότασης από την ελληνική αριστερά.

Απ’ όποιον και αν ζητήσετε σήμερα να σας περιγράψει ποιες εικόνες του έρχονται στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης Αριστερά, αυτές θα είναι ο γάμος του Άκη στο Παρίσι με τις μίζες, τα ιδιωτικά αμερικάνικα σχολεία που στέλνουν οι ηγέτες της αριστεράς  τα παιδιά τους και  οι κρυφές διακοπές στα κότερα της πλουτοκρατίας…

Η απουσία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και μια ομαλή μετάβαση από τη δικτατορία σε κάποιος είδος αυταρχικής δημοκρατίας, κατά πάσα πιθανότητα  θα διατηρούσε τους μύθους της αριστεράς που αποδείχτηκαν βαρίδια οπισθοδρόμησης για τη χώρα, σε ισχύ για πολλές δεκαετίες ακόμη…

Επίσης, η σκληρή δικτατορία που επανέκαμψε με το καθεστώς Ιωαννίδη οδήγησε στην Κυπριακή τραγωδία και εξουδετέρωσε και την πολιτική και ηθική υπόσταση της ακροδεξιάς.

Μια δράκα περιορισμένης πολιτικής νοημοσύνης καραβανάδων που παρίσταναν τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες αποτέλεσαν την αιτία για την πρώτη εδαφική απώλεια του ελληνισμού μετά την επανάσταση του ’21.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου από πλευράς ηθικής στάσης αποτέλεσε ένα υπόδειγμα για το πως πρέπει οι ελεύθεροι δημοκρατικοί πολίτες να αντιδρούν απέναντι στις επιβουλές των τυράννων.

Από πολιτικής πλευράς έστω και με κάποια καθυστέρηση οδήγησε στην απομυθοποίηση της αριστεράς.

Το ηθικό και πολιτικό αδιέξοδο της αριστεράς σήμερα καταδεικνύει η αστεία εικόνα της πορείας στην αμερικάνικη πρεσβεία να ηγείται για κάποιο διάστημα ο κ. Τσίπρας ο οποίος πριν από λίγους μήνες θεωρούσε τιμή του που χαριεντίζεται δημόσια με τον κ. Τραμπ…

Μπορούμε να περιφρονούμε τους τυμβωρύχους της εξέγερσης αλλά οφείλουμε τιμή και σεβασμό στους πρωταγωνιστές της...

kostas.stoupas@capital.gr