Η αισχροκέρδεια απλώνεται και στα μέτρα... Ας το προσέξουμε

Του Γιώργου Κράλογλου 

Μήπως η κυβέρνηση οφείλει να περιφρουρήσει τα οικονομικά μέτρα για τον κορονοϊό από αιτήματα "θεραπείας" για πάσα επιχειρηματική νόσο; Λέμε μήπως...

Έχει και η υπερβολή τα όρια της. Νισάφι πια!!

Στην οικονομική κρίση του κορονοϊού, με προοπτική ύφεσης ίσως και το 5%, με ασύλληπτη αποβιομηχάνιση, με δεδομένη ανεργία κοντά στο 1.000.000 και ένα "ξεπουπουλιασμένο" δημοσιονομικό μαξιλάρι, (γδαρμένων, από τον ΣΥΡΙΖΑ, φορολογούμενων,  κυρίως της μεσαίας τάξης) κυκλοφορούν και προτάσεις για επιχειρηματικές "επανορθώσεις", από ζημιές μιας 15ετίας. 

Προτάσεις που κουβαλάνε στις τσάντες τους με δουλικότητα (προφανώς χωρίς να τις έχουν διαβάσει) και αρκετοί βουλευτές της Ν.Δ!! 

Για όνομα του Θεού. Πότε θα σοβαρευτούμε. Είναι σκέτη τρέλα να βλέπεις έγγραφα προς το υπουργείο Οικονομικών με αιτήματα για μέτρα με τσάμπα λεφτά..., από απίθανες (έστω και μικρές) επιχειρηματικές ομάδες.

Ομάδες που κατάφεραν να βρουν,  εκ των ενόντων, κάποια πόρτα επιχειρηματικής Οργάνωσης ή και Σωματείου,  να σκηνοθετήσει πόνο και πίκρα..., με βασικό επιχείρημα (ουσίας) τους (μονίμως όμηρους...) εργαζόμενους,  "απειλώντας", με απολύσεις και λουκέτα. 

Αναφερόμαστε βέβαια σε τραβηγμένες περιπτώσεις. Και καλούμε τα υπουργεία Οικονομικών,  Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Ενέργειας, να δημοσιοποιήσουν τα αστεία αιτήματα της μορφής "δώσε και μένα...". Αν χρειαστεί θα το κάνουμε και εμείς. 

Επιστολές αμηχανίας, από το τι ζητάει, μια μερίδα της αγοράς, μέσα στη νέα κρίση,  σε οικονομία με το ένα πόδι στο μνημόνιο μιας και έτσι θέλει ο Βορράς της κατά τα άλλα..., Ε.Ε,  (στην οποία καλώς πιστεύουμε -όσοι πιστεύουμε-, παρ΄ όλα αυτά).  

Ευτυχώς δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες έτσι. Πώς όμως να παραβλέψεις όσα ακούς και βλέπεις (σε ρεπορτάζ που κάναμε στην αγορά) όταν στα αιτήματα υπαγωγής σε ΚΑΔ, ανακαλύπτεις και ημιθανείς ομάδες επιχειρήσεων,  ναι μεν, από τις φορολογικές,  εισφοροδοτικές "αιμοδοσίες",  του κράτους την 10ετία της κρίσης, αλλά όχι (ακόμη τουλάχιστον) από τον κορονοϊό. 

Μπορεί η κρατικίστικη "μπάλα", των κυβερνήσεων μέχρι το 2010 και τα "αυτογκόλ" των αριστερών του 2015-2019 να έβγαλε από το παιχνίδι της οικονομίας, 300.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις μαζί με 200 μεγάλες, αλλά στην κατάσταση που βρισκόμαστε οφείλουμε να σώσουμε μόνο ό,τι σώζεται. 

Κατά τη γνώμη μου, όχι παραπέρα και,  πάνω απ' όλα, όχι σε βάρος των φορολογούμενων. Αν υπάρχει και άλλο μαξιλάρι στον κορβανά καλώς. Αλλά αν μιλάμε για τα 30 δισ., ας το προσέξουμε...

Γιατί από τις βιοτεχνίες που ψάχνουν σωτηρία, οι 50-70.000,  βρίσκονται σε κατάσταση λουκέτου από το 2017. Και δεν θα βρουν γιατρειά. Οι ίδιοι οι βιοτέχνες μιλάνε με τα νούμερα αυτά στις ανακοινώσεις Επιμελητηρίων τους, του 2018 και του 2019.
 

Εμείς απλά για να μην ξεχνιόμαστε..., θυμίζουμε πως πρόκειταα για μικρομεσαίους που διέλυσαν και οι σύντροφοι Τσίπρας, Τσακαλώτος και Χουλιαράκης (οι οποίοι το 2014 θα τους έσωζαν...),  αλλά τους ζήτησαν συγνώμη... Έτσι όπως συνηθίζουν οι αριστεροί, από το 1944.

Πρόκειται βέβαια για νέα (γιγαντιαία) "φουρνιά" μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων της παραγωγής,  αθεράπευτα προβληματικών, πάνω από μια 5ετία, (για να μην πούμε περισσότερο) που δεν σώζονται ούτε με τα μέτρα για τον κορονοϊό.

Γι' αυτό και τα αιτήματά τους περιλαμβάνουν δωρεάν κεφάλαια,  άτοκα δάνεια ή και πληρωμή από το κράτος των εργοδοτικών εισφορών. Τρελά πράγματα δηλαδή για την εποχή που ζούμε και αυτά που μας περιμένουν στην οικονομία του 2020-2021...

Τα περιγράφω,  στο σημερινό μου σημείωμα, έχοντας ως ερέθισμα μια ύποπτη αλλά και μια συζητήσιμη (κατά τη γνώμη μου) όψη της υπόθεσης. 

Την ύποπτη την εντοπίζω στα "πονηρά" ψελλίσματα από επαναστατικές καρικατούρες και "αδέσποτα" (;) του ΣΥΡΙΖΑ που πιπιλάνε την "επίταξη" και επιχειρήσεων ενάντια στην ανεργία... (λένε,  για τα μάτια...).

Και την χαρακτηρίζω έτσι γιατί στο "μυαλό" τους έχουν (τα έχουμε ζήσει αυτά και το 1980) κρατικοποιήσεις προβληματικών μονάδων της παραγωγής, με προφανή φαντασίωση να ξαναφέρουν τη γενιά των "κρατικών βιομηχάνων και βιοτεχνών", Αυτή τη φορά μέσω "επίταξης", λόγω κορονοϊού...

Τη συζητήσιμη, μου την διατύπωσε σε e-mail, γνωστή βιοτεχνία,  εξαγωγική κατά 50%,  που θεωρεί πως "...τα capital controls ήταν ‘'παιδική χαρά΄ μπρος σε αυτό που ζούμε” και προτείνει στην κυβέρνηση να δώσει κίνητρα ουσίας σε επιχειρήσεις που θα αντέξουν (του κορονοϊού), για να απορροφήσουν, μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων, αρκετές από αυτές που θα κλείσουν. Μεταφέρω την πρόταση αναλογιζόμενος ότι, αν αυτό είχε συμβεί και στις 50-60 προβληματικές του 1974-1984 που αντί να πωληθούν κρατικοποιήθηκαν (για να γίνουν 150.000 διορισμοί κομματικών), ίσως να μη φθάναμε και στην κρίση. 

george.kraloglou@capital.gr