Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία, πήραμε τα βουνά και τα φαράγγια με τα παιδιά μας, τ’ αγόρια που φιλοξενούνται στη Στέγη αρρένων ανηλίκων Ηρακλείου!
Συγκεκριμένα, στις αρχές του Ιούνη και με την πολύτιμη βοήθεια της
‘Extended diamond’, δηλαδή του Γιάννη Ματαλιωτάκη και των συνεργατών του, καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα, ένα αίτημα των παιδιών, μια εκδρομή στη φύση.
Βέβαια, τι παιδιά θα ήμασταν αν δεν κάναμε και τις .. κατσουκανιές μας!!
Γι’ αυτό είπαμε αφού θα εκδράμωμεν να το κάνουμε σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής! Survivor αυτοί;; Kids survival games εμείς!
Κι έτσι, μια Κυριακή του Ιούνη φορτωθήκαμε σε βανάκια, USV και 4x4 κι αναχωρήσαμε για το φαράγγι του Ρούβα!
Τι σε βράχους αναρριχηθήκαμε, τι ραπέλ κάναμε, τι σκηνές στήσαμε, τι τοξοβολία, τι σκοποβολή με πιστόλια Airsoft, με μπίλιες δηλαδή, κάναμε... Και βέβαια, πόσα μάθαμε για πρώτες βοήθειες, προσανατολισμό κι επιβίωση στην ύπαιθρο!! Με λίγα λόγια, έτοιμοι είμαστε, μικροί –μεγάλοι για την περιπέτεια στη φύση! Δίπλα στους καλύτερους γίναμε κι εμείς καλοί! Και ποιοι είναι αυτοί;
Τα … «διαμάντια»: Χρηστάκης Γιάννης, Δουκιαντζάκης Χρήστος, Μαυρικάκης Μανώλης, Ξειδιανάκης Νίκος, Γιαλυτάκης Εμμανουήλ, Ριναkάκης Νίκος και βέβαια ο Γιάννης Ματαλλιωτάκης.
Κι όλα αυτά έχοντας τηρήσει όλους τους κανόνες ασφαλείας για τα παιδιά μας κι εμάς κι υπό την επίβλεψη των εθελοντών Σαμαρειτών που για ακόμη μια φορά μας στήριξαν!
Κι όσο εμείς μαθαίναμε και διασκεδάζαμε ο οδηγός του βαν και οι «ψήστες» του survival άναψαν τα κάρβουνα κι έστησαν ψησταριές! Για την τροφοδοσία της εκδρομής (και μη σας πω κι όλου του Ρούβα), από τα κρεατικά ως τα γλυκά, από τα αναψυκτικά ως τα φρούτα κι από τα νερά ως τα σνακ και τα δεκατιανά, είχαν φροντίσει ο Στέλιος, η Χαρά,ο Μιχάλης,ο Γιώργος κι ο Βασίλης. Και τους ευχαριστούμε από τα τρίσβαθα της καρδιάς μας.
Η φροντίδα τους για τις προμήθειές μας και για να μη λείψει τίποτα στα παιδιά μας, έκαναν την εκδρομή μας πιο όμορφη και το έργο των δικών μας εθελοντών ευκολότερο μιας και δεν είχαμε να ασχοληθούμε μ’ αυτό το τόσο ουσιαστικό θέμα. Μόνο, να επειδή ψυγεία στα σπίτια μας να χωράνε τόσα δεν έχουμε, θυμηθείτε την άλλη φορά να κλείσουμε ένα φορτηγό ψυγείο… (χιχιχιχιχι).
Και κάπως έτσι, κουρασμένοι από τα παιχνίδια, χαλαρωμένοι από την ομορφιά του τόπου και τα χαμόγελα των παιδιών, κάπως .. νυσταγμένοι από το πολύ φαγητό και το πρωινό εγερτήριο, αλλά σίγουρα γεμάτοι από συναισθήματα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Με την υπόσχεση να ξαναεκδράμωμεν γιατί μόνο εκεί, στη φύση, μακριά από τον «πολιτισμό» του κινητού, του insta-story και του facebook, μπορεί κανείς να ανακαλύψει τον μέσα του ΘΕΟ.
Ένα θερμό κι από καρδιάς ευχαριστώ στον άνθρωπο που κάλυψε οικονομικά ολόκληρη την εκδρομή. Τ’ όνομά του θέλει να παραμείνει «μεταξύ» μας. Είθε η προσφορά σου (αυτή κι άλλες τόσες) να βρει το δρόμο της και να γυρίσει σε σένα..
