Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ
Εκεί ψηλά, στους καταπράσινους χωμάτινους ελιόφυτους λόφους στις Κουτσουλόπετρες, με την πανοραμική θέα, λίγο ανατολικότερα από τη Ρούσσα Εκκλησιά και νοτιοανατολικότερα από τη Σητεία, εκεί λοιπόν σε τούτο το ανεκλάλητης ομορφιάς τοπίο της γενέθλιας γης του Κορνάρου, έτυχε να βρεθώ προχτές το βράδυ στον εσπερινό του γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Χάρμα ψυχής και οφθαλμών αφθονοπάροχα, μια αδαπάνητη πληρότητα σε όλα τα συναισθήματα του νου και της καρδιάς. Η λειτουργία του εσπερινού, οι προσκυνητές, οι κτήτορες του ναού η οικογένεια του κ. Γιώργου Μαρκαντωνάκη που τον κατασκεύασε ιδίοις εξόδοις στο κτήμα της με την πλουσιοπάροχη φιλοξενία της. Όλα συντελούσαν στην ανάταση της ψυχής και στη μοναδική πληρότητα του έσω κόσμου, στιγμές μοναδικές που σου προσφέρει μονάχα το προνόμιο της αειθαλούς ελληνοχριστιανικής παράδοσης και της φιλόξενης γης του Κορνάρου και του Ερωτόκριτου.
Εκεί λοιπόν την ώρα του δειλινού και του σύθαμπου, της Παπαδιαμαντικής «αμφιλύκης», τα φωτοστεφή και ξεψυχισμένα πορφυρά χρώματα που ξεχύνονταν στον ορίζοντα και φωτοσκίαζαν το περίγραμμα των πραγμάτων κατά τα δυτικά στον αποχαιρετισμό της μέρας και της ολοστρόγγυλης μπάλας του ήλιου πάνω από τη Σητεία που μόλις άρχιζε ν’ ανάβει τα φώτα της, μέσα στις ψαλμωδίες και στην ευλογία των αρτοκλασιών των πιστών, ένοιωθες ότι ζούσες ένα απρόσμενο και ψηλαφητό όνειρο. Ένα όνειρο που μόνο οι μικρές πατρίδες μας και τα ζώπυρα της παράδοσής μας σ’ έναν τόπο με περισσό πολιτισμό και συναισθήματα και αρχοντιά όπως η Σητεία μπορείς να νοιώσεις. Και μετά την απόλυση το στρώσιμο του φιλόξενου τραπεζιού από τους ευσεβείς οικοδεσπότες κάτω από τις κρεβατίνες στον κήπο που είχε μεταμορφωθεί σ’ ένα υπαίθριο Αρχονταρίκι με όλα τα αγαθά.
Την εξαίσια τούτη βραδιά του εσπερινού τίμησαν ο Σεβ. Επίσκοπος Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, ο ηγούμενος της Ι. Μονής Τοπλού κ. Φιλόθεος, ο νεοεκλεγής Δήμαρχος Σητείας κ. Γιώργος Ζερβάκης, ο υποψήφιος Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής κ. Μανόλης Κλώντζας, αλλά και πλήθος πιστών. Εκεί ψηλά, σε τούτη τη βραδιά, που λες κι ο Πρόδρομος μεσίτευσε και συνθηκολόγησε με τον Αίολο για να κάνει παύση στους ανέμους του, μια που όπως μου έλεγε και ο ευσεβής κτήτορας του ναού ο κ. Μαρκαντωνάκης, όλα εκεί πάνω τα σαρώνει στο διάβα του απ’ όλες τις κατευθύνσεις, δεν νοιώθεις καμιά παύση στη φόρα της ψυχής κατά τον ουρανό. Ήξερα μέχρι τώρα ότι συνήθως στις κορυφές, κυρίως ξωκλήσια του Προφήτη Ηλιού του Θεσβίτη μπορούσε να βρει κανείς.
Σκέφτηκα όμως ότι όλοι οι άγιοι και οι μάρτυρες της Ορθοδοξίας δικαιούνται να τιμώνται στις κορυφές. Άλλωστε η εναγώνια προαιώνια προσπάθεια και άσβεστη φλόγα του Ανθρώπου να συναντήσει το Θεό, περνά από κάθε ύψωμα, από κάθε κορυφή. Κι έτσι ο Τίμιος Πρόδρομος, όχι μόνο δικαιούται αλλά και επιβάλλεται στους δίσεχτους καιρούς μας, να δεσπόζει εκεί στα ύψη στις Κουτσουλόπετρες και να σημειολογεί με τη ζωή Του στον κόσμο και την Ανθρωπότητα. Και να δεσπόζει στην αρχόντισσα Σητεία του Κορνάρου, που βρέχει τα πόδια της μέχρι τον κάβο Σίδερο σε δαντελωτά κι ομηρικά ακρογιάλια στ’ ακρόπλωρα της Κρήτης και που τανύζεται να συναντήσει αιώνες τώρα, και να συνομιλήσει με την Ανατολή, την προαιώνια κοιτίδα και μητρίδα όλων μας. Αλλά και να καλωσορίσει όπως εκείνη μονάχα γνωρίζει τα κύματα που ξεψυχούν από το Αιγαίο Πέλαγος στα μυθικά ακρογιάλια της. Ο Θεός να έχει πάντοτε καλά τους ευσεβείς κτήτορες του ναού, την οικογένεια του κ. Γιώργου Μαρκαντωνάκη για να διακονεί με αυτό το μοναδικό τρόπο και να μεσιτεύει στον κόσμο όλα τούτα τα υψηλά και τα ωραία που έχουμε σαν κοινωνία και σαν λαός ανάγκη.
