της Ιωάννας Τοπούζη
Μάθαμε να μιλάμε για έρωτες από απόσταση. Υπάρχει κάτι που μοιάζει με τον έρωτα σαν ανάγκη και είναι η φιλία. Ο Αριστοτέλης έχει πει για την φιλία ότι είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα. Η απόσταση τα δυσκολεύει όλα, δίνει πόνο και σε κάνει να υπερβαίνεις τις συναισθηματικές αντοχές σου για να το αντέξεις. Σε βάζει να βρίσκεις τρόπους να είσαι εκεί που θέλει η καρδιά σου, ενώ το σώμα σου απουσιάζει.
Υπερβατικό;
Ναι! Αν το καταφέρεις, κρατάς στα χέρια σου κάτι μοναδικό...
Η φιλία μοιάζει στον έρωτα! Είναι μια αόρατη κλωστή που σε δένει μαγικά με έναν άγνωστο άνθρωπο. Είναι η αίσθηση ότι αυτόν που γνωρίζεις θα γίνει κομμάτι σου. Θα είναι αυτός ή αυτή που θα σηκώνει το βάρος της χαράς σου και της λύπης σου. Ο «συνένοχος» στα μυστικά σου και στις τρέλες σου.
Η φιλία είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Είναι η αγάπη και η έκφραση να νιώθεις κάποιον «οικογένεια». Εκείνη την οικογένεια που έχεις επιλέξει κι έτσι πολλές φορές οι δεσμοί είναι το ίδιο δυνατοί με αδελφικοί. Είναι ένα συναίσθημα που λειτουργεί μόνο όταν είναι αμφίδρομο. Χρειάζεται να αγαπήσεις και να αγαπηθείς…
Ο φίλος είναι το στήριγμα σου στα δύσκολα, αυτός που θα σε ενθαρρύνει να διεκδικήσεις τη ζωή, να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Αυτός που θα έχει την υπομονή να σε ακούσει χωρίς να βάλει προτεραιότητα στο «εγώ» του. Αυτός που θα έχει κατανόηση και θα αποδεχτεί αυτό ακριβώς που είσαι, όπως είσαι… Αυτός που κατανοεί τις πράξεις και τις σκέψεις σου ακριβώς όπως είναι, άσχετα με το ότι αυτός δεν θα τις έκανε ή δεν θα τις σκεπτόταν ποτέ.
Φίλος είναι αυτός που συγχωρεί τα λάθη σου. Σε κάνει απλά να τα δεις, ελπίζοντας μόνο ότι εσύ θα νιώσεις καλυτερα και όχι για να σε κρίνει .Φίλος είναι αυτός που θέλει την προσωπική σου εξέλιξη, να σε δει να βελτιώνεις τον εαυτό σου, όχι για να ταιριάζεις σε εκείνον, αλλά για να είσαι καλά εσύ και να σε βλέπει να πετυχαίνεις τους στόχους σου.
Πραγματικός φίλος είναι αυτός που δεν ζηλεύει την επιτυχία σου, αυτός που δεν σε κουτσομπολεύει στους άλλους ή διαρρέει τα μυστικά σου. Αυτός που δεν σου κάνει προσωπικές επιθέσεις γιατί απλά δεν έχει κανένα λόγο να σε βάλει στη διαδικασία να αισθανθείς άσχημα. Αυτός που καθετί που θα χρειαστεί να λύσετε στην κοινή σας ζωή θα σου μιλήσει με αγάπη κι όχι με σκληρότητα.
Με θυμάμαι από παιδί να με ζορίζουν οι αποχαιρετισμοί.
Ήθελα πάντα την ώρα εκείνη να πω μια βλακεία ή να το αποφύγω, να μην αποχαιρετίσω καν. Άλλες φορές να προσποιούμαι πως δεν φεύγω και απλά να περνώ την πόρτα λέγοντας πως θα επιστρέψω σε λίγο. Με ζόριζαν τόσο πολύ, που πάντα στα ταξίδια μου, σε κάθε αεροδρόμιο, λιμάνι ή σταθμό, έμενα σιωπηλή να παρατηρώ τους ανθρώπους που αποχαιρετούσαν κάποιον δικό τους. Συχνά πρόσωπα αναψοκοκκινισμένα, με υγρά μάτια χαμένα σε αγκαλιές. Μια εικόνα που αλλάζει τον χτύπο της καρδιάς σου και σου φέρνει έναν κόμπο στο λαιμό.
Έτσι αποχωρίζομαι και τώρα… Τη Σταυρωτή γυρνώντας της την πλάτη, λέγοντας της πως θα τα πούμε την άλλη μέρα. Την Όλγα προσποιούμενη ότι δουλεύω σε αεροπορική εταιρία και απλά με πηγαίνει στο αεροδρόμιο για να πιάσω δουλειά.
Ο έρωτας από απόσταση είναι κάτι που βιώνεις απλά γιατί συνέβη. Ένα συναίσθημα που σε αιφνιδίασε και φώλιασε στην καρδιά σου… κι έτσι απλά το ζεις. Στη φιλία είναι κάτι που είναι μια δική σου επιλογή. Μπαίνεις σε μια αγάπη οικιοθελώς γνωρίζοντας εξ αρχής τις δυσκολίες. Πολλοί δεν έχουν τη γενναιότητα να ζήσουν τον πόνο που έχει μια σχέση από απόσταση. Παλιές φιλίες διαλύονται σε φάσεις αποχωρισμών. Σχέσεις έσβησαν πριν καν αρχίσουν. Σκέψου τι κόσμος πήγε και ήρθε, που τα στάδια της ζωής,σας έφεραν σε άλλους τόπους και δεν έκανε κανείς την προσπάθεια να κρατήσει τη σχέση ζωντανή.
Η χιλιομετρική απόσταση είναι ένας μεγάλος πόνος στις σχέσεις. Όμως η πραγματική αγάπη βρίσκει τον τρόπο να τα κερδίζει όλα. Θέλει λίγη παραπάνω δουλίτσα, ναι! Όμως σου δίνει τη δυνατότητα να έχεις σχέσεις μοναδικές.
Θα μπορούσαμε να δίνουμε ραντεβού σε δυο τρεις ωρίτσες στα Λιοντάρια να πιούμε τον καφέ μας και να κάνουμε ανασκόπηση της ημέρας. Με εμάς πάει λίγο διαφορετικά. Όταν η ανάγκη για ανασκόπηση μας πνίγει , ξοδεύουμε ώρες αναζητώντας ένα φθηνό αεροπορικό εισιτήριο. Περνάμε ώρες στο τσατ και μετράμε αντίστροφα για τις μέρες που θα βρεθούμε η μια στην αγκαλιά της άλλης.
Δε με φοβίζει η απόσταση πια, βρίσκομαι πλάι σε τόσους ανθρώπους που τους νιώθω μακριά μου και υπάρχουν κι αυτές που νιώθω τόσο κοντά κι μας χωρίζουν χιλιόμετρα.
Στη φιλία αυτή θέλει κουράγιο, επιμονή κι αμέτρητη αγάπη. Είναι τόσο δύσκολο να μην μπορείς να βρίσκεσαι σωματικά τουλάχιστον εκεί που θέλεις. Θυμάμαι πόσο πόνεσα που δεν έβρισκα τρόπο να είμαι πλάι σου τη μέρα που έφυγε ο πατέρας σου για το μεγάλο ταξίδι Σταυρωτό. Όταν πιεζόσουν με τόσα θέματα Ολγί κι εγώ μπορούσα μόνο να κάνω περάσματα. Σε κάθε τηλεφώνημα μας όμως μου λέγατε… «Σε νιώθω, είσαι εδώ» Και ήμουν…
Τα βράδια πονούν τα χέρια σου να κρατάς το κινητό στέλνοντας μηνύματα. Μέρες και νύχτες μιας ζωής που την παρακολουθείς μέσα από Φώτο και περιγραφές. Όμως αυτή η λαχτάρα διογκώνεται και προσμένει την επαφή, που είναι η πιο ανακουφιστική στιγμή.
Αγκαλιάζεις και φιλάς… Επιτέλους το σώμα σου βρίσκεται εκεί που έτρεχε τόσο καιρό μόνο η καρδιά σου. Τα μάτια σου ρουφούν κάθε λεπτομέρεια που έχεις χάσει κάθε αλλαγή που δεν ήσουν κοντά να παρακολουθήσεις. Κουβέντες όσο πάει! Σε έναν καναπέ, στο πάτωμα, στην αμμουδιά! Μια ανάγκη να πεις και να ακούσεις όλα όσα έχασε η απουσία.
Οι γείτονες σας πάντα γνωρίζουν ότι ήρθα στο νησί από τα γέλια μας. Κι εγώ πολλές φορές κάνω αισθητή την παρουσία μου φωνάζοντας στους δρόμους ότι … «Ήρθα!»…
Η συνάντηση σε αυτές τις φιλίες είναι ένα ξέφρενο πάρτι! Τρέχεις να προλάβεις το χρόνο μέχρι τον αποχωρισμό. Τρέχεις να ζήσεις σε λίγα εικοσιτετράωρα όλες τις μέρες που έφυγαν και αυτές που θα έρθουν και δεν θα είστε μαζί. Θέλεις να δείξεις ότι είδαν τα μάτια σου, να πεις ότι άκουσαν τα αυτιά σου, όσα φιλάς μέσα σου.
Πάντα αναστενάζουμε από το φαγητό και το ποτό. Πάντα πονάμε από τα γέλια… και κάθε επομένη συνάντηση μας είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε φορά μπαίνουμε σε διαδικασία ξενάγησης, πρέπει να με πάτε όπου δεν έχουμε πάει, να δούμε μαζί όσα δεν είδα.
Η φιλία από απόσταση είναι κάτι δύσκολο. Μην πιστέψεις ποτέ κανέναν ότι είναι ανέφικτο. Μην παραιτηθείς από μια αγάπη που σε χωρίζουν χιλιόμετρα. Ξέρω ο σοφός λαός λέει, «μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται». Θα συμπληρώσω όμως, φτάνει να το θέλουν να λησμονηθούν. Άλλωστε τώρα πια έχει τόσους τρόπους να είσαι «δίπλα» στο «μακριά». Πρέπει απλά να γίνεσαι εφευρετικός και να διεκδικείς τη σχέση με πείσμα…
Σίγουρα μπορεί να χαθείς στην καθημερινότητα, στα προβλήματα, στις έγνοιες. Μπορείς να δοθείς σε ανθρώπους και σε φιλίες που σου φαντάζουν εύκολες. Όλοι όμως κρατούν διαφορετικό κομμάτι στην καρδιά σου, στη ζωή σου.
Ο Jim Morrison έχει πει, «Ένας φίλος είναι κάποιος που σου δίνει πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου» …αυτό λοιπόν δεν το βρίσκεις πάντα, ούτε μπορείς να το βιώνεις με όλους. Όταν το βρεις μη δειλιάσεις, ζήστο με όποια θυσία χρειαστεί. Είναι το βήμα σου στην αυτογνωσία, το πέρασμα στην ελευθερία, μια αγάπη που μπορεί να ενώσει όλα τα σημεία του ορίζοντα.
Οι φίλες μου κι εγώ ενώνουμε τον Βορρά με τον Νότο, μέχρι το επόμενο μας ταξίδι που ίσως χρειαστεί να βάλουμε και την Ανατολή στο πλάνο.
Εις το επανιδείν… μέχρι την επομένη φορά…
