Τέσσερις εποχές ο χρόνος κι αν δεν ήταν συναρπαστικές όλες, ο Vivaldi δεν θα ονόμαζε έτσι ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά αριστουργήματα …Τέσσερις οι εποχές και κάθε μια από αυτές συμπληρώνει μια μαγική αλυσίδα εικόνων και αισθήσεων. Κυρίαρχα είναι τα χρώματα στη φύση γύρω μας, χρώματα και αίσθηση που αλλάζουν πάντα τη διάθεση μας, περνούν τα μηνύματα τους… Άλλες φορές μας ενισχύουν συναισθηματικά κι άλλες νιώθουμε να μας αποδυναμώνουν.
Η Άνοιξη είναι η εποχή που μας δημιουργεί το συναίσθημα της Αναγέννησης, της Νέας αρχής, είναι η μικρή γλυκιά κόρη του Χρόνου... Μέσα από τον άχρωμο χειμώνα έρχεται να διαδεχτεί και να γεμίσει την πλάση χρώμα. Μετά τα ψυχρά χρώματα που κυριαρχούν γύρω, αλλάζει την παλέτα και ζωγραφίζει με χρώματα ζεστά, που γαληνεύουν την ψυχή… Μέσα από την παγωνιά που έφερε στη φύση την «καταστροφή» έρχεται να ξαναγεννήσει καθετί νεκρό με το ζεστό άγγιγμα της… Από το σκοτάδι της συννεφιάς περνάμε στο Φως του Ήλιου, ενός Ήλιου που ζεσταίνει το σώμα και τις ψυχές μας…
Μάρτης κι είναι η στιγμή να πούμε αντίο στο γκρίζο του χειμώνα και να καλωσορίσουμε το ροζ της Άνοιξης που φέρνει την Ελπίδα. Μια Ελπίδα που έχουμε όλοι τόση ανάγκη στις μέρες μας… Δεν είναι τυχαίο που η Άνοιξη συμβολίζει τη νεότητα, το παιχνίδισμα, τον Έρωτα…
Αν κλείσω τα μάτια και προσπαθήσω να δώσω μορφή σε Εκείνη, είναι ένα κατάξανθο μικρό κορίτσι, με άτσαλα πλεγμένα μαλλιά, ολόλευκο φόρεμα και αναψοκοκκινισμένα μάγουλα. Τη φαντάζομαι ξυπόλητη, ανυπότακτη να τρέχει σε καταπράσινο λιβάδι γεμάτο αγριολούλουδα με μια σπιρτόζα ματιά που με καλεί να την κυνηγήσω... Απλώνει τα χέρια να με τραβήξει μαζί της, δεν μπορώ να της αρνηθώ, με συνεπαίρνει, με κάνει πάλι παιδί.
Η Ζωή είναι πάντα Άνοιξη! Κάθε στιγμή μπορεί να ανθίσει το λουλούδι της για τον καθένα από εμάς… Ένας Αμερικανός ταχυδακτυλουργός ο Robert Orben έχει πει:
Η Άνοιξη είναι ο τρόπος του Θεού να πει : «πάμε άλλη μια φορά!!!!».
Τι ομορφότερο, τι πιο σημαντικό από την ελπίδα, τη δεύτερη ευκαιρία , τη δυνατότητα που σου δίνεται ώστε να μην μείνεις καθηλωμένος στο σκοτάδι, στο λάθος, στη θλίψη… Πόσο δυνατή εικόνα να βλέπεις «νεκρά» λουλούδια να ανθίζουν ξανά, να παίρνουν χρώμα, ζωή… Αυτό είναι το μήνυμα της Άνοιξης, ότι όση σκοτεινιά κι αν έχεις γύρω σου, τα πάντα μπορούν να αλλάξουν αν αλλάξεις κι εσύ. Μη σε φοβίζει το παρόν ενός «χειμώνα» στη καρδιά σου, στη ζωή σου!!! Πάντα τον ακολουθεί Η Άνοιξη…
Πόσοι μα πόσοι συγγραφείς, μουσικοί ,ποιητές έχουν εκφραστεί για την ομορφιά που απλώνει η Άνοιξη στα πάντα! Τόση ομορφιά ,τόση αισιοδοξία, πώς να χωρέσει σε λέξεις…
«Είναι Άνοιξη πια, δεν χωράει πίκρα μέσα στο φως» Γ. Ρίτσος.
Ναι, μην πικραίνεσαι άλλο! Ήρθε η Άνοιξη και μην νομίζεις ότι σου μιλώ για το ημερολόγιο… Δανείζομαι αποφθέγματα σπουδαίων για να σου δείξω ότι τίποτα δεν ειπώθηκε τυχαία…
Ότι όσο κι αν πόνεσες κάποτε πρέπει να βάλεις εσύ ένα τέλος στον πόνο σου… Οι εποχές αλλάζουν κι εσύ δεν μπορείς να διατηρείς το σκοτάδι στην καρδιά σου… να, που δεν χωρεί άλλο σκοτάδι στο φως, ήρθε το Φως! Άνοιξε τα μάτια να το δεις, σταμάτα να έχεις κλειστά παραθυρόφυλλα, άνοιξε τα, να πλημμυρίσεις μυρωδιές… Αφέσου στο μικρό κορίτσι που σου δίνει το χέρι…
Τις τελευταίες μέρες του Φλεβάρη, έχασα τη γιαγιά μου, τη γυναίκα που με ανέστησε… Ετών 86, μα για μένα ήταν η ρίζα μου, οι εικόνες και οι μνήμες μου, οι διδαχές και οι αγκαλιές μου. Τη μέρα της ταφής της, τα πάντα μαρτυρούσαν γύρω μου το Τέλος… κι όμως σκόνταψα πάνω σε ένα αγριολούλουδο. Σκέφτηκα: «πόσο σπουδαίος είσαι Θεέ μου! Ακόμη και μέσα στο θάνατο, γεννάς ζωή!!! Αυτά τα χώματα, ποτισμένα από τόσα δάκρυα κι όμως… Εσύ φέρνεις τη γέννηση ξανά!» .Αφού μπορεί εκείνο το ολόλευκο αγριολούλουδο να φωτίζει μέσα σε τόσο θάνατο, μπορώ εγώ , μπορείς κι εσύ να φέρουμε την Άνοιξη στις καρδιές μας…
Να σου πω…
Ίσως να μην τη βρήκες ακόμη ίσως και να πιστεύεις πως δεν θα έρθει ποτέ. Θα σου πω να έχεις εμπιστοσύνη στη φύση για τους σταθερούς της νομούς. «Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να έρθει» Pablo Neruda.
Η άνοιξη θα έρθει, άνοιξε την καρδιά σου να την νιώσεις. Μη νιώθεις μόνος, είμαστε κι άλλοι που τη θέλουμε γρηγορότερα, κι άλλοι που νιώθουμε πως έχει αργήσει κατά κάποιο τρόπο... κράτα μου το χέρι κι έλα να χρωματίσουμε τις ζωές μας, έχω τα πινέλα, κάπου θα βρούμε το κουράγιο αν βάλεις εσύ τις μπογιές…
«Την Άνοιξη αν δεν την βρεις φτιάχνεις!» Οδυσσέας Ελύτης…
Έλα, πάμε άλλη μια φορά! Ξαναρχίζουμε….
