ΣΥΚΟΥΡΙΟ

Έχοντας δεδομένη την τιμή ασφαλείας του 1,60 ευρώ\κιλό που δίνουν οι βιομήχανοι και ανάλογα με την κάθε ποικιλία που έχει μπει, οι αμυγδαλοπαραγωγοί του Συκουρίου θα ξεκινήσουν σε λίγες μέρες τη συγκομιδή, με την ελπίδα η τελική τιμή να ξεπεράσει τα 2 ευρώ. Πέρυσι πληρώθηκαν 2,50 ευρώ. Την ίδια ώρα ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης «Agronuts» Κώστας Λανάρας, η οποία απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής στη Θεσσαλία, διαβλέποντας τα πολλά δέντρα που έχουν φυτευθεί στον κάμπο και εκτιμώντας ότι το 2019 θα διπλασιασθεί η παραγωγή από 7.000 τόνους σε 14.000 τόνους, προτείνει να υπάρξει από τώρα ένα συντονισμένο σχέδιο μεταξύ ΥΠΑΑΤ-μεταποιητών και Ομάδων Παραγωγών για να μειωθεί το κόστος παραγωγής και να τρέξει παντού το πρόγραμμα της Συμβολαιακής Γεωργίας.

ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ

Σε μια από τις πιο δυναμικές καλλιέργειες στην περιοχή της Ελασσόνας εξελίσσεται το αμύγδαλο, καθώς τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερα δέντρα φυτεύονται στην επαρχία, μαζί με την καρυδιά. Σε αυτό το αυξημένο ενδιαφέρον των παραγωγών έχει συμβάλει και η Ομάδα Παραγωγών Κελυφωτών που υπάγεται στον τοπικό Συνεταιρισμό κι έχει συσταθεί τον Οκτώβριο του 2015. Αριθμεί 36 μέλη, τα οποία καλλιεργούν περίπου 1000 στρέμματα (κι άλλα 360 στρ. με καρύδια).

Σύμφωνα με τον γεωπόνο του Συνεταιρισμού Ελασσόνας Στέλιο Νάνο «μετά το Συκούριο, η Ελασσόνα εξελίσσεται στον πιο δυναμικό αμυγδαλαιώνα του νομού και κυρίως τα χωριά Μηλέα, Φαρμάκη και Δομένικο. Κάθε χρόνο μπαίνουν νέα δέντρα, καθώς οι παραγωγοί αναζητούν άλλες καλλιέργειες, πέραν των συμβατικών. Φέτος καλλιεργήθηκαν περίπου 3.500 στρέμματα με ποικιλίες «Τουόνο», «Τέξας» και «Φιρανιά», ενώ η συγκομιδή ξεκίνησε ήδη. Η στρεμματική απόδοση κυμαίνεται από 5-15 κιλά\δέντρο και ο παραγωγός αναμένει να βγάλει 700-800 ευρώ\στρ, από τα οποία τα 100 ευρώ είναι το κόστος παραγωγής. Ακόμη δεν μπορεί να υπάρξει εκτίμηση για τις φετινές τιμές, ενώ πέρυσι οι παραγωγοί πληρώθηκαν με 2,6 ευρώ».

ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Αν και το προϊόν φέτος δοκιμάστηκε σκληρά από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, ενώ σε πολλές περιοχές οι παραγωγοί αγωνιούν για τις αποζημιώσεις, εν τούτοις εκτιμούν ότι το αμύγδαλο είναι μια πολύ ελπιδοφόρα καλλιέργεια. Από τη στιγμή που ως χώρα παράγουμε μόνο το 2% της παγκόσμιας παραγωγής, υπάρχουν περιθώρια αύξησης των καλλιεργούμενων στρεμμάτων, ώστε να σταματήσουν και οι πολλές εισαγωγές. Το προϊόν αποθηκεύεται, άρα η διαπραγματευτική ικανότητα του εκάστοτε παραγωγού ενισχύεται, ενώ η τάση της αγοράς είναι θετική, καθώς οι καταναλωτές αρχίζουν να ανακαλύπτουν τα πολλά ευεργετικά οφέλη που έχει το αμύγδαλο στον ανθρώπινο οργανισμό. Ενδιαφέρουσα είναι και η προτροπή των εγχώριων βιομηχανιών προς όσους παραγωγούς θέλουν να ασχοληθούν με την παραπάνω καλλιέργεια, να ενταχθούν στις Ομάδες Παραγωγών, ώστε να μειώσουν το κόστος παραγωγής, μέσω των μαζικών παραγγελιών φαρμάκων, λιπασμάτων και να εξασφαλίσουν τη βέλτιστη ποιότητα του προϊόντος μέσω συγκεκριμένων καλλιεργητικών φροντίδων.

Γ. Ρούστας