Ο Γ. Αγγελικούσης μίλησε στο TradeWinds για την άγνωστη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα, ιστορία της οικογένειάς του, αποκαλύπτοντας τις… πειρατικές της καταβολές.

Όπως αναφέρει ο Γιάννης Αγγελικούσης, η οικογένειά του καταγόταν από τη χωριό Καρδαμύλη της Μάνης, όμως στα μέσα του 18ου αιώνα μετακινήθηκε στη βόρεια Χίο, όπου ίδρυσε το χωριό Καρδάμυλα. Ο λόγος για τη «μετακόμιση» αυτή, όπως παραδέχεται ο ίδιος, ήταν η πειρατεία: επιθέσεις κατά πλοίων που ταξίδευαν από τη Μαύρη Θάλασσα προς τη Μεσόγειο.

Με την Επανάσταση του 1821 και τη Σφαγή της Χίου το 1822, η οικογένεια επέστρεψε στη Μάνη, μέχρι που το 1857 εγκαταστάθηκε ξανά στη Χίο, παρά το γεγονός ότι το νησί βρισκόταν ακόμα υπό τουρκική κατοχή. Αυτή τη φορά, όμως, η οικογένεια επέλεξε μία «πιο νόμιμη απασχόληση», όπως λέει ο Γ. Αγγελικούσης: έγιναν πλοιοκτήτες, ξεκινώντας από αλιευτικές βάρκες.

«Ο προπάππους μου, Αντώνης, ήταν το πιο διακεκριμένο μέλος της εποχής του. Δραστηριοποιήθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Φήμες λένε ότι ήταν ο εφευρέτης της σημαίας ευκαιρίας (flag of convenience). Στο δωμάτιό του στο πλοίο είχε ένα συρτάρι γεμάτο σημαίες των μεσογειακών χωρών που είχε επισκεφθεί. Έβαζε τη σημαία ανάλογα με το λιμάνι στο οποίο έδενε».

Το παραδοσιακό επώνυμο της οικογένειας ήταν «Πονηρός», όμως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1870 άλλαξε σε «Αγγελικούσης».

Ο παππούς του Γιάννη Αγγελικούση δεν ακολούθησε το παράδειγμα του Αντώνη Αγγελικούση, και «έχασε όλα τα χρήματα της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων και των χρημάτων της γυναίκας του». Έτσι, ο γιος του (και πατέρας του Γιάννη Αγγελικούση) Αντώνης δεν μπόρεσε μετά το Γυμνάσιο να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο, και αυτό πάντα τον πλήγωνε. «Ο πατέρας μου επέλεξε να γίνει ασυρματιστής για να αποφύγει τις ευθύνες του καπετάνιου, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Κατά τη διάρκεια του πολέμου τορπιλίστηκε δύο φορές ενώ μετέφερε αγαθά για τους Συμμάχους, και γι’ αυτό τιμήθηκε με δύο μετάλλια από την ελληνική κυβέρνηση. Κατόπιν επελέγη από τις βρετανικές υπηρεσίες και εστάλη στο Κάιρο, όπου εκπαιδεύθηκε ως αλεξιπτωτιστής και μετά τον έστειλαν στην Κρήτη».

Εκεί έμεινε για δύο χρόνια, συμμετέχοντας στην απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Heinrich Kreipe το 1944, και του απονεμήθηκαν ακόμα δύο μετάλλια από τους Βρετανούς μετά τον πόλεμο.

Εν μέσω του Εμφυλίου, ο πατέρας του Γιάννη Αγγελικούση παντρεύτηκε τη Μαρία Παπαλιού. Ο αδελφός της ήταν πλοιοκτήτης στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και πολύ διακεκριμένος μέχρι τη δεκαετία του 1980. Εκείνη παρότρυνε τον σύζυγό της να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, λέγοντάς του ότι ντρεπόταν να είναι παντρεμένη με έναν ασυρματιστή.

Πράγματι, ο Αντώνης Αγγελικούσης ξεκίνησε μία εταιρεία μαζί με δύο φίλους του, αποκτώντας μικρά πλοία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 άρχισαν να αποκτούν πλοία Liberty, τα αμερικανικά πλοία που βοήθησαν στην ανοικοδόμηση του ελληνικού εμπορικού στόλου μεταπολεμικά, και κατόπιν νέα πλοία. Το 1970 οι δρόμοι των τριών φίλων χώρισαν.

Η εταιρεία, ονόματι Anangel Shipping, πέρασε αλώβητη από τις δύο ναυτιλιακές κρίσεις των δεκαετιών του ’70 και του ’80, και μετά την καταστροφή της δεκαετίας του ’80 ο πατέρας του Γιάννη Αγγελικούση ίδρυσε από κοινού με την American Express την εισηγμένη εταιρεία Anangel American SL (πριν από όλους τους άλλους Έλληνες εφοπλιστές). Το 1989 πέθανε, αφήνοντας έναν στόλο πλοίων μεταφοράς ξηρού φορτίου.

«Για 15 χρόνια δούλεψα πολύ στενά μαζί του», θυμάται ο γιος του. «Κάθε χρονιά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Μου έμαθε πολλά, και παρά τα λάθη μου, ποτέ δε με επέκρινε».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η εταιρεία μπήκε στις αγορές των τάνκερ capesize και VLCC, ενώ επεκτάθηκε και σε τάνκερ suezmax.

Έπειτα, το 2000 η εταιρεία «έσπασε» μεταξύ του Γιάννη Αγγελικούση και της αδελφής του Άννας. Από το 2001 οι μετοχές της δεν διατίθενται στο χρηματιστήριο. «Δεν επέστρεψα ποτέ στον τομέα των δημόσιων εγγραφών (IPO) και δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτό», λέει.

Το 2003 παρήγγειλε το πρώτο του πλοίο μεταφοράς LNG – σήμερα η οικογένεια διαθέτει 30 τέτοια πλοία.

Το 2008 η κόρη του Μαρία μπήκε στον εφοπλιστικό κλάδο. Είχε σπουδάσει Φαρμακευτική στο πανεπιστήμιο Cambridge και στο University College με διακρίσεις, και σύντομα βρέθηκε στην «αρένα» των ναυτιλιακών.

«Σήμερα, λέω με περηφάνια πως τα πάμε μεταξύ μας καλύτερα από ποτέ», λέει ο πατέρας της. «Διοικούμε την εταιρεία μαζί, λαμβάνουμε αποφάσεις από κοινού και, είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν έχουμε διαφωνίες. Είμαι πεπεισμένος ότι οι μακροπρόθεσμες αποφάσεις πιθανόν να την επηρεάσουν περισσότερο από μένα».

Ο όμιλος διαθέτει πλέον 102 πλοία, με ακόμα 29 νέα πλοία στα σκαριά.

«Τα υπόλοιπα είναι ιστορία», καταλήγει απλά ο Γιάννης Αγγελικούσης.

Πηγή: mononews.gr