της Αγγελικής ΜητροπούλουΥποψήφιας Ανατολικής Αττικής «ΜέΡΑ25»
Στη θεωρία τού Κοινωνικού Κράτους το φαινόμενο του «βικτωριανισμού» ανάγεται στο β’ μισό του 19ου αιώνα στη Μεγάλη Βρετανία, όταν αυτοκράτειρα για πολλές δεκαετίες ήταν η περίφημη Βικτωρία.
Αφορά στις περιστασιακές παρεμβάσεις και κοινωνικές παροχές που το στέμμα επιδαψίλευε στους υπηκόους των περιοχών που πλήττονταν από γενικευμένη ανεργία, φτώχεια και επιδημίες. Για την αποσόβηση της κοινωνικής αναταραχής και του ξεσηκωμού των φτωχών υπηκόων, η βασίλισσα έστελνε -κατά περίπτωση- ανθρώπους του παλατιού και της κυβέρνησης να εφαρμόζουν επιτόπου συσσίτια, πρόχειρα νοσοκομεία και άλλα καθιδρύματα και άσυλα υποδοχής των παιδιών, των γυναικών και των αρρώστων, θέλοντας να επιδείξει …φιλανθρωπία.
Απεναντίας, στα τέλη του 19ου αιώνα με αρχές του 20ού, στις κεντροευρωπαϊκές αυτοκρατορίες και κυρίως στη γερμανική επί του καγκελάριου Βίσμαρκ, άρχισε να θεμελιώνεται ως γενικευμένο σύστημα το Κοινωνικό Κράτος, όπου κάθε υπήκοος είχε το δικαίωμα στην περίθαλψη, τα φάρμακα, την εργασία και την ασφάλιση από τους «κινδύνους» θανάτου, ατυχήματος, γηρατειών, ανεργίας κ.λπ. Έτσι οργανώθηκε σε συστηματική βάση το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και άρχισε να γενικεύεται ο θεσμός τής σύνταξης και της νοσοκομειακής περίθαλψης σε όλους τους πολίτες.
Η γενίκευση του Συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης και της οργανωμένης και συνδικαλισμένης εργασίας με την κατοχύρωση των σχετικών δικαιωμάτων των πολιτών στα οικεία Συντάγματα, είναι η απαρχή του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου που στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «Σοσιαλδημοκρατικής Συναίνεσης», γνώρισε μεγάλη ακμή.
Στην Ελλάδα το οργανωμένο Κοινωνικό Κράτος Δικαίου άρχισε να δομείται με καθολικό και συστηματικό τρόπο από τις κυβερνήσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου και τις επόμενες και μέχρι την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου (ν. 3645/6-5-2010), οπότε άρχισε να αμφισβητείται. Έκτοτε και καθ’ όλη τη μνημονιακή περίοδο, οι παροχές του Κοινωνικού Κράτους αποκτούν όλο και περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα.
Σήμερα,
- Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εργάζονται ανασφάλιστοι ή με πλήρες ωράριο αλλά για 391 € μεικτά τον μήνα!
- Οι σπουδαγμένοι νέοι με τα περισσότερα προσόντα καταφεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν μια αξιοπρεπή εργασία προσφέροντας τις δεξιότητές τους σε ξένες ανταγωνιστικές οικονομίες, στις οποίες μεταφέρονται ουσιαστικά και τα έξοδα σπουδών των γονέων τους και του κράτους.
- Οι συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις τους να μειώνονται διαρκώς και παρά τις δικαστικές αποφάσεις, οι παράνομες περικοπές δεν επιστρέφονται.
- Το Εθνικό Σύστημα Υγείας καταρρέει και χρηματοδοτείται κυρίως από τις παρακρατήσεις επί των κύριων και επικουρικών συντάξεων κατά 6%.
- Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν σχεδόν μηδενιστεί σε βαθμό που, ακόμη και οι δανειστές που επέβαλαν τα Μνημόνια, διαμαρτύρονται επειδή η ελληνική κυβέρνηση (κυρίως η τελευταία) περιέκοψε, σχεδόν παντελώς, τη χρηματοδότηση κρίσιμων δημόσιων επενδύσεων.
- Ο μικρο-ιδιοκτητικός τρόπος παραγωγής, που ήταν η βάση της ελληνικής οικονομίας και αιμοδότης της ελληνικής οικογένειας, καταστρέφεται.
- Η ανεξαρτησία των Ελλήνων και τα περιθώρια έκφρασης ελεύθερης γνώμης παραδίδονται άνευ όρων.
- Οι νέοι αποποιούνται τις περιουσίες των πατέρων και των παππούδων τους λόγω υψηλής φορολογίας.
- Το δημογραφικό εξελίσσεται σε ένα καταστροφικό για τον λαό και το έθνος πρόβλημα.
- Όλο και περισσότερο το οικογενειακό τραπέζι αντικαθίσταται από τα συσσίτια της οργανωμένης φιλανθρωπίας και των περιστασιακών επιδομάτων.
Δηλαδή, αυτό που βιώνουμε σήμερα στη μνημονιακή Ελλάδα, δεν είναι Κοινωνικό Σύστημα του 21ου αιώνα αλλά, με καθαρά επιστημονικά κριτήρια, είναι ένας οργανωμένος «βικτωριανισμός» ΠΡΟ-δημοκρατικής εποχής!
Οι περισσότερες προβλέψεις αυτών των ρυθμίσεων βρίσκονται στις πολλές σελίδες του τρίτου γενικευμένου και ανακεφαλαιωτικού Μνημονίου (ν. 4336/2015) που ψήφισαν και τα πέντε μνημονιακά κόμματα, δηλαδή και η σημερινή Νέα Δημοκρατία που προηγείται καθαρά στις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης.
Οι διαφοροποιήσεις όμως στις εξαγγελίες της ΝΔ δεν διαμορφώνουν ένα σαφώς εναλλακτικό τοπίο. Οι μισθοί θα αυξάνονται αναλόγως της …«παραγωγικότητας» και οι συντάξεις θα καταβάλλονται εφόσον στα Ταμεία εισέρχονται νέες εισφορές, πάντα με …σεβασμό στις μνημονιακές ρυθμίσεις που μειώνουν τη χρηματοδότηση του κράτους στο Σύστημα… Όσο για την «ανάπτυξη», αυτή θα …έρθει από όση μείωση της φορολογίας επιτρέψουν οι δανειστές και από την καλλιέργεια «επενδυτικού κλίματος».
Αλλά ποιο πραγματικό επενδυτικό κλίμα και περιβάλλον μπορεί να δημιουργηθεί όταν τα κύρια στοιχεία του άυλου και υλικού πλούτου της πατρίδας είναι υποθηκευμένα στους δανειστές ή ρευστοποιούνται σε εξευτελιστικές τιμές
Ποια χρηματοδότηση των επενδυτικών σχεδίων μπορεί να γίνει από τις πτωχευμένες (καίτοι πολλαπλώς ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα των φορολογουμένων) τράπεζες, η διαχείριση των οποίων άλλωστε βρίσκεται σε ξένα χέρια, δηλαδή σε ξένα funds του νομαδικού κεφαλαίου που τις αγόρασαν σε τιμή ευκαιρίας και τις έχουν εντάξει στις δικές τους οικονομικές στρατηγικές
Ποιος θα διαφυλάξει τις ζωντανές ακόμη, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, ελληνικές επιχειρήσεις, τις εγκαταστάσεις τους, την κινητή και ακίνητη περιουσία τους, που όλο και περισσότερο απορροφώνται και εντάσσονται στη λογική άλλων ανταγωνιστικών οικονομιών
Με ποιο ανθρώπινο δυναμικό μπορεί να υπάρξει ένα σχέδιο γενικευμένης ανάπτυξης όταν το καλύτερο, το νεανικό, ανθρώπινο δυναμικό μας έχει μεταναστεύσει και (καθώς δείχνουν τα πράγματα) αδυνατούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους
Και, εν πάση περιπτώσει, ποια εναλλακτική ματιά μπορεί να έχουν οι ακόμη κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις όταν ακόμη στους κόλπους τους έχουν όλους εκείνους τους παράγοντες που -σύμφωνα άλλωστε και με τους κορυφαίους ευρωπαίους ομοϊδεάτες τους- ήταν αυτοί με τις επιλογές τους που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία
Αυτά και άλλα πολλά θα έπρεπε να σκεφτεί κάθε ψηφοφόρος, οιασδήποτε πολιτικής καταγωγής και απόχρωσης, προσερχόμενος στην ψηφοφορία τής προσεχούς Κυριακής.
Κυρίως πρέπει καθένας να αναλογιστεί ότι, όταν μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη (π.χ. Γερμανία) έχει στην παρούσα περίοδο ως κύριο μέλημά της τη δημιουργία ενός εύρωστου ομοσπονδιακού κεφαλαίου (πρωτίστως με κρατικά κεφάλαια αλλά και με ιδιωτική συνδρομή) για να αποτρέψει την εξαγορά των σπουδαιότερων επιχειρήσεών της από το νομαδικό κεφάλαιο, δεν είναι λογικό και αναμενόμενο εμείς οι Έλληνες να στραφούμε σε μια νέα εναλλακτική Κίνηση πολιτικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης, αποστρεφόμενοι το παλιό και χρεοκοπημένο μοντέλο;
Θα αφήσουμε τη χώρα μας δέσμια στις μνημονιακές ρυθμίσεις για πολλές ακόμη δεκαετίες, αναγκασμένη ως όμηρος να κάνει τα εντελώς αντίθετα για το καλό του λαού
Θα αφήσουμε, δηλαδή, την πατρίδα μας να αποσυγκροτείται, να αποσυντίθεται και να σκορπά στους ανέμους κάθε ανθρώπινο (υλικό και πνευματικό) στοιχείο
Να γιατί μια άλλη ορθολογική οικονομική και κοινωνική σκέψη, που εκφράζεται κυρίως από το ΜέΡΑ25 και τον Γιάνη Βαρουφάκη, είναι απαραίτητο να ενισχυθεί κοινοβουλευτικά ώστε να κυριαρχήσει σύντομα στην πολιτική σκηνή τής πατρίδας μας. Είναι όρος επιβίωσής της.
