Ο εφιάλτης του άτακτου Brexit πρέπει να αποφευχθεί

To Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρωπαϊκή Ένωση υπνοβατούν προς ένα Brexit χωρίς συμφωνία. Η επιβίωση της Μέι ως αρχηγού του συντηρητικού κόμματος δεν αλλάζει αυτό το γεγονός. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα ήταν μια καταστροφή για το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά θα ήταν αρνητικό και για την υπόλοιπη Ε.Ε. Ο χρόνος τελειώνει.

Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ε.Ε. πρέπει να επανεξετάσουν την κατάσταση γρήγορα.

Ο πρωθυπουργός μπορεί να είναι ακόμα στη θέση της, αλλά δεν έχει την εξουσία. Η αντιπολίτευση εντός του κόμματος του (και το κόμμα των Δημοκρατικών Ενωτιστών) θα την εμποδίσει από το να περάσει τη (ομολογουμένως κακή) συμφωνία, χωρίς στήριξη από την αντιπολίτευση. Αυτό θα απαιτούσε είτε μια ολική μεταστροφή από τον ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν ή την αποστασία ομάδας βουλευτών της. Η ομάδα αυτή θα έπρεπε να είναι αρκετά ανθεκτική ώστε να περάσει την απαιτούμενη νομοθεσία. Μια εναλλακτική θα ήταν οι Τόρις που είναι υπέρ της παραμονής να αποσχιστούν από το κόμμα και να φέρουν τους Εργατικούς στην εξουσία, ώστε να σταματήσουν ένα Brexit χωρίς συμφωνία. Τέλος, η κα. Μέι θα μπορούσε να καταλήξει με τους Εργατικούς σε ένα σύμφωνα για μια εναλλακτική, όπως η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Περιοχή ή ένα δεύτερο δημοψήφισμα.

Καμία από τις επιλογές αυτές δεν φαίνεται κάτι λιγότερο από εξαιρετικά απίθανη. Όπως έχει πει και ο Σέρλοκ Χολμς, αν αποκλείσει κανείς το αδύνατο, τότε αυτό που μένει, όσο απίθανο και αν είναι, πρέπει να είναι η αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι πως οδεύουμε σε ένα Brexit χωρίς συμφωνία. Αυτό θα ήταν τρελό. Αλλά όπως μας υπενθύμισαν τον περασμένο μήνα οι εορτασμοί της επετείου της ανακωχής του 1918, είναι πολύ εύκολο να συμβεί αυτό που είναι εντελώς τρελό, ειδικά αν οι άνθρωποι αγνοούν τους κινδύνους.

Το κόστος ενός Brexit χωρίς συμφωνία θα ήταν τεράστιο πολιτικά όσο και οικονομικά. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα γινόταν ένας παρίας: μια χώρα που αθέτησε τις νομικές της υποχρεώσεις. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα είχε την παραμικρή ικανότητα να ασκήσει οποιουδήποτε είδους επιρροή στα τεκταινόμενα της ηπείρου. Θα έχανε τη φήμη που έχει αποκτήσει για την αξιοπιστία και τη λογική της. Οι ζωές εκατομμυρίων πολιτών της Ε.Ε. στο Ηνωμένο Βασίλειο και Βρετανών στην Ε.Ε. θα βίωναν επώδυνους κλυδωνισμούς, όπως και οι δραστηριότητες δεκάδων επιχειρήσεων. Η συνεργασία σε ζωτικούς τομείς, όπως η αστυνόμευση και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, θα δεχόταν πλήγμα. Θα επέστρεφε σίγουρα ένα σκληρό σύνορο στην Ιρλανδία.

Οι υπέρμαχοι του Brexit τα θεωρούν όλα αυτά εύκολες θεωρητικολογίες. Η ανευθυνότητα τους είναι απίστευτη. Όσο για την αντιμετώπιση των οικονομικών διαταραχών, εμπιστεύονται τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Η πίστη αυτή είναι λανθασμένη για τουλάχιστον τρεις λόγους.

Πρώτον, ο Π.Ο.Ε. δεν προσφέρει επαρκή κάλυψη σε εξαιρετικά σημαντικούς εμπορικούς τομείς, ιδίως τις υπηρεσίες. Ούτε προστατεύει το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά την ανάγκη να προσαρμοστεί με τους κανόνες της Ε.Ε. στο εμπόριο με τις χώρες του μπλοκ. Ούτε επιτρέπει στο Ηνωμένο Βασίλειο να επιβάλλει δασμούς σε εισαγωγές αγαθών από την Ε.Ε., όπως υποστηρίζουν τώρα κάποιοι, χωρίς να κάνει το ίδιο και για όλα τα υπόλοιπα μέλη του Π.Ο.Ε.

Δεύτερον, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των υπέρμαχων του Brexit, τo εμπόριο δεν διεξάγεται τόσο απρόσκοπτα για χώρες που υπάγονται στους κανόνες του Π.Ο.Ε. όσο για τα μέλη της Ε.Ε. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι εμπορικές συναλλαγές του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ε.Ε. είναι όσες και αυτές με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Υπάρχουν μόνο δύο εξηγήσεις: η δύναμη της εγγύτητας και τα χαμηλότερα εμπόδια στο εμπόριο. Οι οπαδοί του Brexit συχνά αρνούνται ότι το πρώτο έχει ιδιαίτερη σημασία, αν έχει καθόλου. Κάνουν μεγάλο λάθος. Αλλά ακόμα και αν είχαν δίκιο, η απουσία εμπορικών και ρυθμιστικών εμποδίων εντός της Ε.Ε. πρέπει να είναι ο κρίσιμος παράγοντας.

Τέλος, γιατί θα έπρεπε η Ε.Ε. να λάβει σοβαρά υπόψη τις αιτήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου για προστασία από τον Π.Ο.Ε., αν είχε αθετήσει υποχρεώσεις που τα μέλη της Ε.Ε. πιστεύουν ότι είναι ακόμα πιο σημαντικές; Οι υπέρμαχοι του Brexit απεχθάνονται την Ε.Ε. Αλλά δεν την απεχθάνονται τα κράτη μέλη της Ε.Ε.

Αυτό που συμβαίνει δεν χωράει λογικής εξήγησης. Φανατικοί, μασκαρεμένοι σαν συντηρητικοί, έχουν αποφασίσει να υποβάλλουν τους συμπολίτες τους σε ένα ριζικό πείραμα το οποίο είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει διαταραχές βραχυπρόθεσμα και ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα επιβλαβές, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά, μακροπρόθεσμα.

Ο πειραματισμός αυτού του είδους είναι λανθασμένος επί της αρχής . Δεν είναι αυτό που κάνουν υπεύθυνοι πολιτικοί.

Το αποτέλεσμα αυτό πρέπει να αποφευχθεί. Αλλά πως; Μια πιθανότητα είναι η Ε.Ε. να δράσει ως ο ενήλικας. Σε μια εποχή που οι σχέσεις με τη Ρωσία και με τις ΗΠΑ είναι χειρότερες από ποτέ, δεν φαίνεται καθόλου λογικό να επιτραπεί μια βαθιά ρήξη και με το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ε.Ε. θα έπρεπε να θέλει και τα χρήματα που έχει συμφωνήσει το Ηνωμένο Βασίλειο να πληρώσει και την προστασία των πολιτών της Ε.Ε. που κατοικούν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ε.Ε. θα έπρεπε επίσης να αναρωτιέται αν η αποδοχή της αρχής του ιρλανδικού διχτυού ασφαλείας αξίζει το κόστος ενός σκληρού συνόρου με την Ιρλανδία. Αξίζει ως παρηγοριά η απόλαυση της επίριψης των ευθυνών στους Βρετανούς; Γιατί αντίθετα να μην μετατεθεί η απόφαση για το πώς θα αποφευχθεί ένα τέτοιο σκληρό σύνορο στη διαπραγμάτευση της νέας εμπορικής συμφωνίας;

Η εναλλακτική είναι να θυσιάσει ένας μεγάλος αριθμός βουλευτών τα συμφέροντα του κόμματος τους για εκείνα της χώρας. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε να διαλέξουν ένα νέο δημοψήφισμα.

Γνωρίζουμε σήμερα ότι το Brexit σημαίνει είτε άτακτη έξοδος ή αποδοχή της συμφωνίας της κα. Μέι. Και τα δύο είναι αφόρητα.

Αφήστε τον λαό, που είναι πλέον πιο σοφός, να διαλέξει ξανά.

© The Financial Times Limited 2018. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation