Πώς το Κουκάκι σκόραρε και η... Εκάλη χάνει

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πρωτοφανές, ίσως, παράδοξο, όμως, όχι.

Το κλείσιμο της ψαλίδας ή ακόμη και η αντιστροφή της μεταξύ των τιμών ενοικίασης στέγης στις παραδοσιακά ακριβές περιοχές της Αττικής, όπως η Εκάλη, και των -επίσης παραδοσιακά- φθηνότερων,  όπως το Κουκάκι, αποτελεί μία γλαφυρή απεικόνιση του τρόπου λειτουργίας των αγορών.

Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.

Δείχνει, δε, ότι όταν οι αγορές βρουν εύφορο έδαφος αναπτύσσονται, συχνά, με πολλαπλασιαστικά οφέλη για ολόκληρη την οικονομία.

Εκεί όπου η στεγαστική αγορά έφθινε ραγδαία εξαιτίας της πολύχρονης ύφεσης, της κατάρρευσης μισθών και λοιπών εισοδημάτων και της πιστωτικής συρρίκνωσης, μία εντελώς νέα αγορά, αυτή της βραχυχρόνιας μίσθωσης, μέσω πλατφορμών όπως η Airbnb, δημιουργήθηκε από το μηδέν.

Πρόκειται για μία αγορά που ήδη μετρά λίγα χρόνια ζωής, στη θέση της οποίας δεν υπήρχε έως τότε κάτι ανάλογο.

Δεν είναι ούτε παραδοσιακή ενοικίαση στέγης, από πλευράς χρονικής διάρκειας, ούτε ξενοδοχεία, σε κάποια από τις ποικίλες μορφές και υπηρεσίες της, ούτε “rooms to let”, ούτε καν… κάμπινγκ, ελεύθερο ή οργανωμένο.

Η βραχυχρόνια μίσθωση, είτε βάση της οικονομίας του διαμοιρασμού, είτε ως αυτοτελής υπηρεσία, δημιούργησε παγκοσμίως, και βεβαίως στην Ελλάδα, μία νέα αγορά, η οποία προσφέρεται ψηφιακά και καλύπτει ανάγκες στέγασης έναντι -κατά κανόνα- χαμηλότερου τιμήματος.

Στη μαστιζόμενη από την κρίση ελληνική αγορά ακινήτων επέδρασε, δε, καταλυτικά, καθώς έδωσε την ευκαιρία εκμετάλλευσης σε χιλιάδες ακίνητα τα οποία παρέμεναν κλειστά ή δεν προσέφεραν κάποιο εισόδημα στους ιδιοκτήτες τους, ενώ τόνωσε και μία σειρά επαγγελμάτων που σχετίζονται με τις ανακαινίσεις οικιών.

Ακριβέστερα, οι διάφορες πλατφόρμες βραχυχρόνιων μισθώσεων επέδρασαν θετικά στη στεγαστική αγορά και ιδιαίτερα τα τουριστικά τμήματά της και αρνητικά στη «συγγενή» ξενοδοχειακή αγορά, προσελκύοντας εκείνο το τμήμα του κοινού της που προτιμά τις βραχυχρόνιες μισθώσεις λόγω των εξειδικευμένων χαρακτηριστικών τους (στέγαση σε αυτόνομο χώρο, ίδια εξυπηρέτηση αναγκών σίτισης κ.λπ.) και βεβαίως του κόστους. 

Έτσι, στη βάση των ειδικών οικονομικών συνθηκών που χαρακτηρίζουν τη χώρα μας, ουδεμία απορία οφείλει να προκαλεί το κλείσιμο της ψαλίδας ενοικίων μεταξύ Εκάλης και Κουκακίου ή λοιπών περιοχών του κέντρου της Αθήνας.

Η Εκάλη ήταν το προάστιο που επέλεγαν τα υψηλά και πολύ υψηλά βαλάντια, τα οποία είναι πλέον λιγότερα σε αριθμό -με αποτέλεσμα οι τιμές ενοικίων να πέφτουν- και το Κουκάκι επιλέγουν όσοι θέλουν να περάσουν στην Αθήνα λίγες ημέρες διακοπών, με σχετικά χαμηλό κόστος και από την άνεση μίας «σπιτικής βάσης» και αυτοί είναι πολλοί και ολοένα αυξάνονται.

Σε μία χώρα στην οποία ο τουρισμός έχει αναχθεί σε βασική βιομηχανία, δε, είναι μάλλον αναμενόμενη η αύξηση τιμών σε περιοχές οι οποίες φιλοξενούν πολλά τουριστικά ακίνητα, ακόμη κι αν τούτο σημαίνει ακριβότερα ενοίκια για τους φοιτητές και τους λοιπούς ενοίκους μικρών διαμερισμάτων.

Υπό αυτό το πρίσμα, η αγορά των βραχυχρόνιων μισθώσεων δεν αποτελεί «φούσκα» και θα συνεχίσει να ασκεί καταλυτική επιρροή τόσο στη λειτουργία της ξενοδοχειακής αγοράς, όσο και στη στεγαστική.

Αρκεί, αφενός, η Ελλάδα να συνεχίσει να προσελκύει έναν τόσο υψηλό αριθμό ξένων τουριστών και αφετέρου, οι τιμές ενοικίασης ακινήτων που προσφέρουν οι διάφορες πλατφόρμες βραχυχρόνιων μισθώσεων να συνεχίσουν να είναι χαμηλότερες των ξενοδοχειακών.

Τώρα, εάν έρθει πάλι κάποια στιγμή που θα ρεύσει το χρήμα όπως έρεε προ κρίσης, πού ξέρετε, ίσως η Εκάλη πάρει και πάλι… επάνω της.