Όνομα: Δημήτρης Ελευθερίου
Ιδιότητα: Δρομέας μεγάλων αποστάσεων
Τόπος κατοικίας: Αθήνα
Τόπος καταγωγής: Μεγάλο Χωρίο
Ο Δημήτρης Ελευθερίου βρίσκεται στη στήλη αυτής της εβδομάδας σαν ο Ευρυτάνας της χρονιάς. Ο λόγος δεν είναι οι πολλές και σημαντικές διακρίσεις που λαμβάνει συνεχώς ως δρομέας μεγάλων αποστάσεων, ούτε η συνέπεια του και η προσήλωση του σε κάθε στόχο που βάζει, αλλά ούτε και η μεθοδικότητα του παρόλο που είναι ερασιτέχνης αθλητής. Ο λόγος είναι ο χαρακτήρας, το ήθος και η στάση ζωής του. Με την ευγένεια, τη θετικότητα και αν και νέος σε ηλικία με στωικότητα και σχεδόν σοφία, είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι αν ο άνθρωπος είναι φωτεινός και όμορφος εσωτερικά, μπορεί να ‘τρέξει’ μακριά από κάθε σκοτάδι που θα του φέρει η ζωή, να βγει δυνατότερος, καλύτερος, να βγει νικητής. Με μετριοπάθεια, αλλά και ρεαλιστικότητα μας μιλά για τη ζωή του, τα εύκολα και τα δύσκολα…
ΕΠ. Δημήτρη ασχολείσαι ερασιτεχνικά με τον αθλητισμό. Πως και πότε ξεκίνησες το τρέξιμο και πια εσωτερική ανάγκη σου σε ώθησε στον αθλητισμό;
ΔΕ. Ξεκίνησα το συστηματικό τρέξιμο τον Ιούλιο του 2011. Αφορμή ήταν μια πρόταση του ξαδερφου μου Νίκου Λιαπη βλέποντας ότι αντέχω σχετικά περισσότερο από τον ίδιο, να πάρουμε μέρος στους αγώνες του Μαραθώνιου της Αθήνας την ίδια χρονιά, το 2011. Τότε, αφού πρώτα πήρα μέρος στον αγώνα που γίνεται ανά 2 χρόνια στο Κρικελο, σειρά είχε η Μαραθώνια διαδρομή της Αθήνας. Από τότε και έπειτα δεν έχω σταματήσει να τρέχω!
ΕΠ. Ολοκληρώθηκε μια χρονιά με πολλές αγωνιστικές συμμετοχές. Ποιες απ΄ αυτές ξεχωρίζεις;
ΔΕ. Η χρόνια πήγε ανέλπιστα καλά. 16 συμμετοχές σε αγώνες όπου ξεχωρίσω την συμμετοχή μου με την ομάδα της dynafit στο Kaprun της Αυστρίας όπου τερματίσαμε 2η γενικής κατηγορίας. Επίσης, την επίδοση στον δικό μας Olympus marathon όπου πήγα φορτωμένος με προπονησεις αλλά ήμουν τόσο καλά που κάνοντας και τους 2 αγώνες το Σαββατοκύριακο, κατάφερα να βελτιώσω τον χρόνο μου στην κύρια διαδρομή των 44km.
ΕΠ. Τρέχοντας στα Ευρυτανικά βουνά… Πως περιγράφεις αυτή την εμπειρία…
ΔΕ. Τα Ευρυτανικά βουνά τα λατρεύω! Με πρώτη την Καλιακούδα όπου είναι δίπλα στο σπίτι μου. Μαζί με την Χελιδόνα και το Βελούχι, έχουμε έναν θησαυρό ανεκμετάλλευτο δυστυχώς… Έχουμε μικρό δίκτυο μονοπατιών που αν ήταν μεγαλύτερο και το εκμεταλλευομασταν σωστά, θα είχε μεγάλο όφελος ο τόπος μας, όλο τον χρόνο.
ΕΠ. Τον τελευταίο χρόνο ζεις και εργάζεσαι στην Αθήνα. Τι έχει αλλάξει και τι σου λείπει από την καθημερινότητα σου στο Καρπενήσι;
ΔΕ. Κλείνω έναν χρόνο στην Αθήνα. Ευτυχώς εκεί είμαι σε περιοχή εκτός κέντρου και δεν με απασχολεί ευτυχώς, η μετακίνηση και η βαβούρα την πόλης. Έχω κοντά μου τον Υμηττό όπου εκεί πλέον είναι το βασικό πεδίο προπόνησης μου. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι ότι στο Καρπενήσι δεν έχανα χρόνο για την προπόνηση, στην Αθήνα μερικές φορές συμβαίνει αυτό.
ΕΠ. Το 2019 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον χαμό του αδερφού σου. Ποια είναι η πηγή της εσωτερικής δύναμής σου, για να βγεις ακόμα δυνατότερος μετά από αυτό τον κύκλο;
ΔΕ. Πηγή έμπνευσης είναι η οικογένεια μου και πως ο καθένας από εμάς ατομικά αντιμετώπισε αυτό το δυσάρεστο συμβάν. Έπρεπε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να ‘χωνέψουμε’ και να συμβιβαστουμε με την καινούργια πραγματικότητα . Οπότε συνέχισα να κάνω ότι με γεμίζει και να κοιτάξω μπροστά. Όφειλα να το κάνω…
ΕΠ. Στο τρέξιμο δεν ισχύει το δίπολο του αθλητισμού κέρδισα- έχασα, αλλά κατακτάς μια θέση. Τι πιστεύεις ότι ισχύει για τον στίβο της ζωής;
ΔΕ. Στον αθλητισμό ευτυχώς υπάρχουν θέσεις και παίρνουμε όλοι μας κατά κάποιο τρόπο μια ικανοποίηση. Στην ζωή είναι λίγο διαφορετικα θεωρώ. Δεν παίρνουμε κάποια θέση απλά προσπαθούμε να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε χωρίς να βλαπτουμε τους γύρω μας.
ΕΠ. Τι επιθυμείς για τον εαυτό σου για το νέο έτος και τι εύχεσαι για τους άλλους;
ΔΕ. Μετά από όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας, εύχομαι για εμένα αλλά και για όλους, υγεία και τύχη. Χωρίς αυτά, όλα τα άλλα είναι περιττά.
