Χαράλαμπος Βασιλειάδης η «τσάντας». Διέμενε φτωχικά και πέθανε στα προσφυγικά της Νέας Φιλαδέλφειας, Αδριανουπόλεως και Σάρδεων γωνία, απέναντι από το γήπεδο του Ιωνικού. Πίσω από τις κουίντες, χωρίς προβολή και αναγνώριση, έφυγε πάμπτωχος στην πόλη μας το 1972…
Στα παρακάτω ντοκιμαντέρ-αφιερώματα και πλάνα από την κατοικία του Χαράλαμπου Βασιλειάδη στη Νέα Φιλαδέλφεια:
Γεννήθηκε στο Ρένκιοϊ της Τρωάδας (περιοχή αρχαίας Τροίας) το 1907. Σε ηλικία επτά ετών ήλθε στην Αθήνα και μαθήτευσε στην Λεόντειο Σχολή. Ήξερε να μιλά και να μεταφράζει σε πολλές γλώσσες, όπως αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά. Υπήρξε επαγγελματίας μεταφραστής, ενώ εργάστηκε και στο Υπουργείο Ναυτικών.
Στον Πανμικρασιατικό Σύλλογο τα τελευταία χρόνια του 30΄, γνώρισε τον στιχουργό Κώστα Κοφινιώτη και σ΄αυτόν εμπιστεύτηκε τους πρώτους του στίχους. Αργότερα πέρασε στο χώρο των δισκογραφικών εταιρειών.
Η πρώτη επίσημη δισκογραφική του παρουσία χρονολογείται το Δεκέμβρη του 1946 με το “Δυο καρπούζια σ’ ένα χέρι” σε μουσική του Στελλάκη Περπινιάδη, ωστόσο είχε κιόλας ξεχωρίσει προπολεμικά με το «Μπρος στον Αγιο Σπυρίδωνα», που έγινε μεγάλη επιτυχία με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου. Ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης έμεινε γνωστός στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού, ως «Τσάντας», παρατσούκλι που του «κόλλησε» ο Στράτος Παγιουμτζής, καθώς ο Βασιλειάδης γύριζε στα στέκια των μουσικών στην οδό Ίωνος, στην Ομόνοια, με ένα χαρτοφύλακα γεμάτο στίχους.
Μερικές φορές χάριζε τους στίχους του σε άλλους στιχουργούς κι άλλοτε πάλι διόρθωνε ή συμπλήρωνε τους στίχους συναδέλφων του. Συνεργάστηκε με συνθέτες όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Στίχους του ερμήνευσαν μεταξύ άλλων οι: Τόλης Βοσκόπουλος, Βασίλης Τσιτσάνης, ο Πάνος Γαβαλάς, η Πόλυ Πάνου. Πέθανε στις 16 Μαΐου 1972 στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Γράφει ο Μπάμπης Κ. Μώκος – Ο σπουδαίος…”Τσάντας”:
Καλά-πολύ καλά κάνουν ήδη κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές που
σκαλίζουν τον μουσικό πολιτισμό επαναφέροντας στη μνήμη μας ανθρώπους που στο πρόσφατο παρελθόν τον…έκτισαν,τον θεράπευσαν,τον στήριξαν,ώστε μέχρι σήμερα να απολαμβάνουμε τις δημιουργίες τους.Δημιουργίες και έργα στιχουργικά που σφράγισαν τη ζωή μας και μας παραστάθηκαν σε στιγμές δύσκολες ,αλλά και ευτυχισμένες. Που μας σπρώχνουν συνειρμικά να ονειρευόμαστε στιγμές και εικόνες της ζωής μας ανεπανάληπτες και ανεξίτηλες-βαθειά χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή μας.
Ευρυμαθής και ευρηματικός στην στιχοπλασία. Μοναχικός περιπατητής της στιχουργικής στα σοκάκια και τις λεωφόρους του ρεμπέτικου αλλά και του λαϊκού τραγουδιού μας συνολικά. Άνθρωπος που με τον στίχο του μέσα από τα τραγούδια στόχευε απόλυτα και καίρια στα ανθρώπινα συναισθήματά μας και μας καθήλωνε.
Χαράλαμπος Βασιλειάδης η «τσάντας» η «λόγιας» όπως του το κόλλησε
σαν παρατσούκλι ο Στράτος Παγιουμντζής . Σύμφωνα με τον Κ.Βίρβο, μέχρι το 1960 τρεις λογίζονται ως πολυγραφότεροι μεγάλοι στιχουργοί στο λαϊκό τραγούδι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Κώστας Βίρβος, Χρήστος Κολοκοτρώνης. Εκείνος όμως που κατά παραδοχή του μουσικόκοσμου ξεχώριζε στην πιάτσα ήταν ο Μπάμπης Βασιλειάδης. Με καταγωγή και…φιλότιμο περίσσια μικρασιάτικο από τα Δαρδανέλλια-Ερενκιόι (Τσανάκαλε). Άτομο κεφάλαιο που αναμόρφωσε στιχουργικά το λαικό τραγούδι. Με υπέρτατο πάθος για το ρεμπέτικο,που όμως δεν τον εμπόδισε να δώσει τραγούδια στον Γούναρη,ακόμα και στην Μαριάνα Χαντζοπούλου.Μάστορας του λόγου,γυρνούσε με έναν χαρτοφύλακα γεμάτο
στίχους.Ταλέντο αστείρευτο, μέγα, ανεπανάλληπτο-σπάνιο. Μποέμ,λόγιος,ευγενής,σεμνός,γενναιόδωρος, γλυκός ανθρωπος και ως συνήθως αδικαίωτος.Φυσιογνωμία,προσωπικότητα,στίχοι αμέτρητοι που έχουν αγγίξει το σύμπαν ,πότε ξεσηκώνοντας και πότε…ρίχνοντας τον ανθρώπινο ψυχισμό.Γαλαντόμος,χάριζε τραγούδια και πέθανε, ως συνήθως,στην ψάθα, πάμπτωχος. Πολλά από τα τραγούδια του χωρίς να εχουν πιστωθεί στον ίδιο. Εκανε μεταφράσεις,ήξερε 4 γλώσσες και
δούλευε στο Υπουργείο Ναυτικών. Στέκι του το «στρατηγείο» του λαικού
τραγουδιού-μπαράκι του Μάριου στην Ιωνος 5.-Τα έργα του μνημεία λόγου,απέριττα,που αναδείκνυαν την μελωδία.Δεν
γουστάριζε τους σνόμπ περισπούδαστους και τα…λεφτά!,το χρήμα.. «Βαθειά στη θάλασσα θα πέσω».«Απ της Ζέας το λιμάνι»-«Απόψε μ’εγκατέλειψες»-«Η πεντάμορφη»-«Σανίδι σάπιο πάτησα»-«Ο χόντζας-(Μπιρ αλλάχ)»-«Η άμαξα μες τη βροχή»-«Σκαλοπάτι-σκαλοπάτι (Σε καταραμένες στράτες)»-«Σιγανοψιχαλισμα», «Ηρθα κι’απόψε στα σκαλοπάτια σου»,«Σβήσε το φως να κοιμηθούμε». «Πατέρα κάτσε φρόνιμα».«Αγωνία». «Ο ξενύχτης».«Πάει-πάει».«Αναψε το τσιγάρο».«Φέρτε μια κούπα με κρασί»-«Κάτσε στον καναπέ μου»-«Ο Γιαννάκης»-«Ενας μάγκας στον βοτανικό»-«Πού’σαι θανάση»- «Κυρ Αλέκο»-«Πάντα σε συλλογιέμαι»-«Ηρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου»-«Σκαλί καλέ μου σκαλί»-«Οι γλάροι»-«Ακου τ’αηδόνια»-«Τα δειλινά»-«Το καράβι»-«Το παρελθόν θυμήθηκα»-«Όταν κοιμάται ο δυστυχής»,«Η λαδιά»,«Το Χάραμα»,«Ο Αράπης»,«Φυσσάει ο
μπάτης», «Παρτίδες», «Ο πιο καλός ο μαθητής», «Κάνε κουράγιο καρδιά
μου».κ.α. .Ποτέ ο «Τσάντας» δεν έγραψε σε ιαμβικό 15σύλλαβο (αφορά σε πολιτικά
τραγούδια). Ο στίχος του απόλυτα ρεπορταζιακός, κατανοητός στον πλατύ λαϊκό κόσμο,χωρίς φιοριτούρες,λιτός,νοηματικά κατανοητός,
επαρκής,καθαρός,ποτέ υπονοητικός η υπαινικτικός.Για τούτο και η κληρονομιά που μας άφησε άγγιζε τα κατάβαθα της ψυχής του νεοέλληνα.
