Ο ελληνικός στίβος στους σύγχρονους Ολυμπιακούς (vol. 1)

Gazzetta team
Ο ελληνικός στίβος στους σύγχρονους Ολυμπιακούς (vol. 1)

bet365

Το gazzetta.gr και ο Γιάννης Κούρκουλος παρουσιάζουν μια σειρά αφιερωμάτων για τον ελληνικό στίβο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ξεκινώντας με την καταγραφή όλων όσων κατέκτησαν μετάλλιο από το 1896 μέχρι σήμερα! Δείτε την πρώτη δεκάδα.

Κι όμως. Υπάρχει τελικά τρόπος να κατακτήσει κανείς την αθανασία! Για τους Ολυμπιονίκες δεν γκρέμιζαν απλά τα τείχη στις πόλεις τους κατά την αρχαιότητα, αλλά οι σοφοί πρόγονοι, μάς δίδαξαν πως οι Ολυμπιονίκες κερδίζουν μια θέση στο πάνθεον των αθανάτων…

Η χώρα μας λοιπόν έχει κερδίσει 36 μετάλλια στου σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες προερχόμενα από 27 αθλητές, αφού κάποιοι κατέκτησαν περισσότερα του ενός. Να τους θυμηθούμε, ή να μάθουμε όσους δεν ξέρουμε. Το gazzetta.gr ξεκινάει την παρουσίασή τους, η οποία θα γίνει ανά δεκάδες!

Χαρίλαος Βασιλάκος

Ο Χαρίλαος Βασιλάκος γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1877 και έφυγε την 1η Δεκεμβρίου 1964. Ηταν ο πρώτος άνδρας που κέρδισε έναν μαραθώνιο και αυτό έγινε στην Πανελλήνιο πρωτάθλημα λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, εκεί όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο.

Γεννήθηκε στην Τρίπολη, αλλά καταγόταν από τη Μάνη. Στις 10 Μαρτίου 1896 έγιναν οι πρώτοι σύγχρονοι Πανελλήνιοι Αγώνες, με στόχο να αναδειχθούν οι αθλητές που θα επάνδρωναν την ελληνική ομάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τράιαλ δηλαδή… Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες ήταν νεαροί νεοσύλλεκτοι του στρατού, οι οποίοι είχαν επιλεγεί από τους διοικητές τους. Στον αγώνα νικητής αναδείχθηκε ο Βασιλάκος ο οποίος εκείνη την εποχή σπούδαζε στην Αθήνα, με χρόνο 3 ώρες και 18 λεπτά. Ο Βασιλάκος μαζί με άλλους 16 αθλητές αγωνίστηκε στο μαραθώνιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Τερμάτισε στην 2η θέση, πίσω από τον Σπύρο Λούη, με χρόνο 3:06.03 και ήταν ένας από τους εννέα συνολικά που κατάφεραν να τερματίσουν. Η κούρσα τότε ήταν 40 χιλιομέτρων και όχι 42.195μ. όπως είναι πλέον.

Ο Βασιλάκος, μετά τη νίκη του στην Ολυμπιάδα εργάστηκε σε τελωνείο στην Αθήνα, όπου και πέθανε την 1η Δεκεμβρίου του 1964. Κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Αναστάσεως του Πειραιά. Το Ολυμπιακό μετάλλιο του Βασιλάκου, καθώς και το δίπλωμά του από τον αγώνα αυτό, είναι στο μουσείο σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων της Αρχαίας Ολυμπίας, το οποίο, φευ, τα τελευταία χρόνια είναι κλειστό και μη επισκέψιμο!..


Σπύρος Λούης

Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1873 και πέθανε στις 26 Μαρτίου 1940. Κέρδισε το μαραθώνιο του 1896 και έγινε εθνικός ήρωας.

Γεννήθηκε στο Μαρούσι από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς τότε που ακόμα δεν υπήρχε κεντρική ύδρευση και ο Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας το νερό.

Η Ολυμπιακή Επιτροπή όπως είπαμε και με τον Βασιλάκο, έκανε πανελλήνιο πρωτάθλημα- πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Διοργανωτής ήταν ο συνταγματάρχης του στρατού, Παπαδιαμαντόπουλος, ο οποίος ήταν διοικητής του Λούη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1893-1895). Νικητής ήταν ο Χαρίλαος Βασιλάκος με 3 ώρες, 18 λεπτά. Ο Λούης συμμετείχε στους δεύτερους προκαταρκτικούς, δύο εβδομάδες αργότερα.

Ο Παπαδιαμαντόπουλος που θυμόταν τον Λούη για την αντοχή του στο τρέξιμο, τον είχε πείσει να δηλώσει συμμετοχή και ο Λούης διέσχισε την τελική γραμμή στην πέμπτη θέση, πίσω από το νικητή Δημήτριο Δεληγιάννη. Ο Παπαδιαμαντόπουλος πιστεύοντας στο Λούη, με βασιλική συναίνεση, επεξέτεινε κατά πολύ τους συμμετέχοντας μέχρι και του 13ου, έτσι ώστε να τρέξει και ο Λούης που ήταν πίσω από άποψη χρόνου και από αυτούς του προκριματικού του Βασιλάκου. Και δικαιώθηκε…

Ο Παπαδιαμαντόπουλος έδωσε το σήμα εκκίνησης στον Μαραθώνα. Δεκατρείς δρομείς από την Ελλάδα και τέσσερις αθλητές από άλλα έθνη έλαβαν μέρος. Ο Γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό που είχε πάρει και χάλκινο στα 1500 μέτρα μπήκε νωρίς μπροστά και προηγείτο. Στο Πικέρμι ο Λούης σταμάτησε σε ένα καφενείο και ζήτησε να πιει ένα ποτήρι κρασί, λέγοντας ότι θα τους φτάσει και θα τους προσπεράσει όλους πριν από το τέλος!

Μετά το 32ο χιλιόμετρο, ο Λερμιζιό κατέρρευσε από την εξάντληση. Το προβάδισμα ανέλαβε τώρα ο Αυστραλός Τέντι Φλακ που πρωτύτερα είχε πάρει μετάλλιο στα 800 και 1500 μέτρα. Ο Λούης άρχισε να ελαττώνει την απόσταση, μέχρι που και ο Αυστραλός, που δεν ήταν συνηθισμένος στις μεγάλες αποστάσεις, κατέρρευσε μερικά χιλιόμετρα αργότερα, αφήνοντας το τελικό προβάδισμα στον Λούη.

Ο Λούης μπήκε στο στάδιο, όπου τον υποδέχτηκε ο λαός μαζί με δυο πρίγκιπες, τον κατοπινό διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο και τον πρίγκιπα Γεώργιο. Πολλοί του έταζαν από κοσμήματα ως τζάμπα ξύρισμα στο κουρείο για πάντα. Δεν ξέρουμε αν τελικά τα πήρε όλα αυτά τα δώρα. Ο βασιλιάς Γεώργιος ρώτησε τον Λούη τι δώρο θα ήθελε να του προσφέρει, και εκείνος του απάντησε: «Ένα γαϊδουράκι να με βοηθάει να κουβαλάω το νερό.»

Ο Λούης έτρεξε τον μαραθώνιο σε χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Μετά τους Ολυμπιακούς γύρισε στο «χωριό» του και δεν πήρε μέρος σε κανέναν άλλο αγώνα δρόμου. Έζησε μια ζωή ήρεμη, εργαζόμενος ως αγρότης και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός.

Το 1926, ο Λούης κατηγορήθηκε για πλαστογράφηση στρατιωτικών εγγράφων και μπήκε στη φυλακή. Μετά από ένα χρόνο και παραπάνω στη φυλακή, αθωώθηκε και βγήκε, ενώ η υπόθεσή του προκάλεσε σάλο στον Τύπο.

Την τελευταία δημόσια εμφάνισή του έκανε το 1936, όταν προσκλήθηκε ως τιμητικός φιλοξενούμενος από τους διοργανωτές των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1936, που διοργανώθηκαν στο Βερολίνο. Ο Λούης πέθανε λίγους μήνες πριν από την Ιταλική εισβολή στην Ελλάδα. Πολλές αθλητικές λέσχες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό φέρουν το όνομά του, όπως το Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθήνας, καθώς επίσης και η λεωφόρος που περνά απέξω. Στο Μόναχο, το όνομά του φέρει η λεωφόρος Spiridon-Louis-Ring που περνάει από το εκεί Ολυμπιακό πάρκο.

Παναγιώτης Παρασκευόπουλος

Ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος που γεννήθηκε στη Γορτυνία το 1875 και πέθανε στις Καρουσάδες Κέρκυρας στις 8 Ιουλίου 1956, ήταν αθλητής του στίβου και της Ποδηλασίας, Πανελληνιονίκης, πρωταθλητής Γαλλίας και Ολυμπιονίκης το 1896.
Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι, μικροβιολόγος-επιδημιολόγος, και άσκησε το επάγγελμα του στο Βόλο.. Στον Α' παγκόσμιο πόλεμο πήρε μέρος σε μάχες.

Συμμετείχε στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα, την εποχή εκείνη μάλιστα ήταν φοιτητής της ιατρικής και ήταν δεύτερος στη δισκοβολία με επίδοση 28,95 μ. Συμμετείχε και στην ποδηλασία στην κούρσα 12 ωρών όπου τερμάτισε τρίτος. Τότε ήταν αθλητής του Α.Ο. Αθηνών.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1900 στο Παρίσι συμμετείχε πάλι στην δισκοβολία όπου ήρθε τέταρτος με επίδοση 34,15 μ. και 5ος στη σφαιροβολία με επίδοση 11,52. Στο Παρίσι λόγω του ότι δεν υπήρχε Ελληνική Ολυμπιακή επιτροπή ακόμα, ο Παρασκευόπουλος αλλά και οι υπόλοιποι Έλληνες αθλητές πήγαν με έξοδα των συλλόγων, ο Παρακευόπουλος ήταν αθλητής του ΕΓΣ. Στη Μεσολυμπιάδα του 1906 αγωνίστηκε στην ποδηλασία.

Κατά τις σπουδές του στην Γαλλία συνέχιζε να αγωνίζεται στο Γαλλικό πρωτάθλημα στίβου κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια το 1901 στη δισκοβολία και στη σφαιροβολία. Η ίδια επιτυχία του επαναλήφθηκε και το 1902. Το 1903 ήταν νικητής στη σφαιροβολία στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με πανελλήνιο ρεκόρ, ενώ 1ος ήταν και το 1904 πάλι στη σφαιροβολία. Απεβίωσε και κηδεύτηκε στις 8 Ιουλίου 1956, στο χωριό της συζύγου του, στις Καρουσάδες της βορειοδυτικής Κέρκυρας.

Μιλτιάδης Γκούσκος

Ο Mιλτιάδης Γκούσκος ήταν Ζακυνθινός και γεννήθηκε το 1877 κι πέθανε στην… Ινδία (!) στις 9 Ιουλίου 1903. Ηταν πανελληνιονίκης και δεύτερος Ολυμπιονίκης το 1896 στη σφαιροβολία με 11,20 μόλις 2εκατοστά πίσω (11,22) από τη βολή του χρυσού μεταλλίου του Αμερικάνου Ρόμπερτ Γκάρετ.

Ο Γκούσκος ήταν αθλητής του Πανελληνίου κι είχε συμμετάσχει αρχικά στα Α' Τήνια το 1895 κερδίζοντας δύο χρυσά μετάλλια στη σφαιροβολία και στη δισκοβολία. Το 1896 στους προκριματικούς για τους Ολυμπιακούς αγώνες οι οποίοι θεωρούνται και το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου κατέκτησε την πρώτη θέση στη σφαιροβολία. Την ίδια χρονιά πήρε μέρος και στους Περιφερειακούς αγώνες στην Πάτρα, εκεί ήταν πρώτος στη σφαιροβολία με επίδοση 10,73 μ. και δεύτερος στη δισκοβολία με ρίψη 28,40μ.

Στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα ήταν αργυρός ολυμπιονίκης στη σφαιροβολία. Το αγώνισμα διεξήχθη τη δεύτερη μέρα των αγώνων και πήραν μέρος 11 αθλητές, 8 ξένοι και τρεις Έλληνες. Ο Γκούσκος με επίδοση 11.09μ ήταν δεύτερος πίσω από τον Αμερικάνο Γκάρετ που είχε επιτύχει βολή 11.22μ. Απεβίωσε το 1903 στην Ινδία, όπου εργαζόταν στις επιχειρήσεις του οίκου Ράλλη.

Δημήτρης Γολέμης

Ο Δημήτριος Γολέμης ήταν κι αυτός Επτανήσιος, από τη Λευκάδα. Γεννήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1874 και πέθανε στις 9 Ιανουαρίου 1941.
Συμμετείχε στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα, στα 800 μ και στα 1.500μ. Στα 800μ τερμάτισε τρίτος με επίδοση 02:28.0 και στα 1500μ έκτος. Μετά του Ολυμπιακούς αγώνες πήρε μέρος και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1899 όπου ήταν πρώτος στα 800μ. με νέο πανελλήνιο ρεκόρ 2:15.2.

Σωτήρης Βερσής

Ο Σωτήρης Βερσής (γεννήθηκε στην Αθήνα 1876 ή 1879 και πέθανε στην Αθήνα και ήταν αθλητής του στίβου και της άρσης βαρών, Ολυμπιονίκης το 1896.

Καταγόταν από εύπορη οικογένεια της Αθήνας και ήταν αθλητής του Πανελλήνιου. Σπούδασε στην εμπορική ακαδημία, ενώ εργάστηκε και σαν χρηματιστής. Πέθανε το 1918 στην επιδημία ασιατικής γρίπης.

Το 1896 ήταν πρώτος στην άρση βαρών με ένα χέρι στους προκριματικούς των Ολυμπιακών αγώνων, που θεωρούνται και το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα, με δεύτερο τον Παπασιδέρη. Στους Πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας ή άρση βαρών διεξήχθη την δεύτερη μέρα των αγώνων στις 26 Μαρτίου στο Παναθηναϊκό στάδιο και ήρθε τρίτος στο αγώνισμα σηκώνοντας 110 κιλά. Συμμετείχε και στη δισκοβολία όπου κατέλαβε την τρίτη θέση με επίδοση 27,78 μέτρα. Συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1900 στο Παρίσι στη δισκοβολία και στη σφαιροβολία όπου αποκλείστηκε στα προκριματικά.

Ασχολήθηκε και με τη σκοποβολή και το 1912 είχε μια πρώτη και μια τρίτη νίκη στους Παναιγύπτιους Αγώνες στην Αλεξάνδρεια.

Γιώργος Παπασιδέρης

Ο Γιώργος Παπασιδέρης γεννήθηκε στο Κορωπί το 1875 όπου και πέθανε το 1920) , ήταν επίσης αθλητής και της άρσης βαρών, ολυμπιονίκης το 1896.

Είχε σπουδάσει νομική και άσκησε τη δικηγορία και ήταν ευεργέτης της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Κεκρωπίας στην Αττική προσφέροντας την περιουσία του για κοινωφελή έργα. Στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα ήταν τρίτος στη σφαιροβολία, με βολή στα 10,36μ. Είχε συμμετάσχει στη δισκοβολία και στην άρση βαρών όπου ήταν 4ος στην ανύψωση με τα δύο χέρια. Στους πανελλήνιους προκριματικούς αγώνες για την Ολυμπιάδα είχε πάρει μέρος στην άρση βαρών με τα δύο χέρια και είχε έρθει δεύτερος πίσω από τον Βερσή. Ήταν αθλητής του Εθνικού Αθηνών.

Ευάγγελος Δαμάσκος

Ο Ευάγγελος Δαμάσκος γεννήθηκε στο Μενίδι και ήταν αθλητής του Εθνικού Γ.Σ. Αθηνών και Ολυμπιονίκης το 1896.

Στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα ήταν τρίτος στο άλμα επί κοντώ με επίδοση 2,85μ. . Ήταν πρώτος στους πανελλήνιους αγώνες του 1896 στο άλμα επί κοντώ με επίδοση 2,90 όπου αποτέλεσε και το πρώτο πανελλήνιο ρεκόρ.

Ιωάννης Περσάκης

Ο Ιωάννης Περσάκης γεννήθηκε το 1877 και έφυγε το 1943. Ηταν αθλητής του Πανελλήνιου και Ολυμπιονίκης το 1896.

Στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες το 1896 στην Αθήνα στις 25 Μαρτίου στο Παναθηναϊκό στάδιο ήταν τρίτος στο άλμα εις τριπλούν με επίδοση 12,52μ. που ήταν νέο πανελλήνιο ρεκόρ. Στο πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1896 που ήταν και προκριματικοί για τους Ολυμπιακούς ήταν 1ος στο άλμα τριπλούν με επίδοση 12,44.

Νικόλαος Γεωργαντάς

Ο Νικόλαος Π. Γεωργαντάς (12 Μαρτίου 1878 – 23 Νοεμβρίου 1958) ήταν Ολυμπιονίκης στα αγωνίσματα της λιθοβολίας και της δισκοβολίας. Διακρινόταν και σε άλλα αγωνίσματα ρίψεων, όπως η σφαιροβολία, ο ακοντισμός και η ελληνική δισκοβολία, ενώ συμμετείχε και σε αγώνες διελκυστίνδας. Είχε εντυπωσιακό παράστημα με ύψος 1,85 μ. και βάρος 81 κ.

Ο Γεωργαντάς γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1878 στο Στενό Αρκαδίας, που σήμερα είναι πρωτεύουσα του Δήμου Κορυθίου. Αποφοίτησε από το Διδασκαλείο Τριπόλεως και εργάστηκε ως δάσκαλος στο Βόλο. Έλαβε για πρώτη φορά μέρος σε αγώνες στίβου το 1901 με το Γ. Σ. Βόλου και πρώτευσε στη λιθοβολία, τη δισκοβολία και τη σφαιροβολία. Εν συνεχεία έγινε αθλητής του Πανελληνίου Γ.Σ. Το 1904 είχε καταρρίψει τα πανελλήνια ρεκόρ στη δισκοβολία, λιθοβολία και σφαιροβολία και προκρίθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις στην πολιτεία Μιζούρι των ΗΠΑ. Εκεί κατάφερε να πάρει το χάλκινο μετάλλιο στη δισκοβολία με 37,68 μ., που αποτελούσε ατομικό του ρεκόρ.

Συμμετείχε σε άλλα δύο αγωνίσματα, στη σφαίρα όπου ακυρώθηκε και στη διελκυστίνδα με την εθνική ομάδα, την οποία ουσιαστικά αποτελούσαν αθλητές του Πανελληνίου, η οποία κατετάγη 5η. Ωστόσο, μιας και τότε ήταν ο πιο γνωστός αθλητής στην Ελλάδα, κατηγορήθηκε από μερίδα του τύπου πως επέδειξε αδιαφορία και ότι μπορούσε να πάρει καλύτερη θέση στο δίσκο και μετάλλιο στη σφαίρα. Όμως, ο Πανελλήνιος τον κάλυψε με επίσημη ανακοίνωση.

Το 1906, στους μεσοολυμπιακούς αγώνες που διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, ο Γεωργαντάς κατέκτησε τρία μετάλλια: ένα χρυσό στη λιθοβολία και δύο ασημένια στη δισκοβολία και στην ελληνική δισκοβολία. Σε ηλικία 26 ετών βρισκόταν πλέον στο απόγειο της ακμής του.

Το 1908, στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου, παρέλασαν για πρώτη φορά οι σημαίες των χωρών που μετείχαν στους Αγώνες. Στο Νίκο Γεωργαντά έλαχε η τιμή να είναι ο πρώτος Έλληνας σημαιοφόρος των Ολυμπιακών Αγώνων ως χάλκινος Ολυμπιονίκης του 1904. Στον αγωνιστικό τομέα αυτή τη φορά δεν κατάφερε να φέρει μετάλλιο. Μετείχε σε τέσσερα αγωνίσματα ρίψεων: σφαιροβολία, δισκοβολία, ακοντισμό και ελληνική δισκοβολία. Στα τρία πρώτα έμεινε εκτός τελικού, ενώ στην ελληνική δισκοβολία τα πήγε καλύτερα, αφού τερμάτισε 6ος με 33,21 μ.

Το 1921 ο Γεωργαντάς έφυγε στις ΗΠΑ και επέστρεψε στην Ελλάδα πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ολυμπιονίκης συνέχισε την προσφορά του στον αθλητισμό και μετά την αποχώρησή του από τους στίβους. Από το 1955 ως το 1957 διετέλεσε πρόεδρος του Πανελληνίου. Ήταν επίσης επίτιμο μέλος του ΣΕΓΑΣ.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γεωργαντάς τα έζησε στην Αθήνα, όπου πέθανε στις 23 Νοεμβρίου του 1958 σε ηλικία 80 ετών. Η κηδεία του έγινε στο Πρώτο Νεκροταφείο...

Χρυσοπηγή Δεβετζή

Η Χρυσοπηγή Δεβετζή αθλήτρια του άλματος τριπλούν και του μήκους, με μεγάλες διακρίσεις.

Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1975 στην Αλεξανδρούπολη. Ανήκε στον Ολυμπιακό ΣΦΠ, τα τελευταία χρόνια ενώ είχε περάσει από Αλεξανδρούπολη και Παναθηναϊκό.

Η Δεβετζή ψηφίστηκε από τους αθλητικούς συντάκτες ως η κορυφαία της χρονιάς το Δεκέμβριο του 2008 με 2.016 ψήφους και τιμήθηκε από τον ΠΣΑΤ για 4η συνεχή χρονιά, που αποτελεί ρεκόρ.

Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες αθλήτριες στην ιστορία του τριπλούν αφού κατέχει την τέταρτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στο αγώνισμα με 15,32 μέτρα, επίδοση που πέτυχε στον προκριματικό του τριπλούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, στις 21 Αυγούστου 2004. Στον τελικό του αγωνίσματος κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο με επίδοση 15,25 μ. στην τέταρτη από τις προσπάθειες που επιχείρησε. Την ίδια χρονιά κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στη Βουδαπέστη το Μάρτιο με 14,73 μ.

Το 2005 κατέκτησε την πέμπτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στο Ελσίνκι με επίδοση 14,64μ. Το Σεπτέμβριο του 2005 κατέκτησε την πρώτη θέση στον τελικό των Γκραν Πρι που διεξήχθη στο Μονακό με επίδοση 14,89 μ.
Το 2006 δεν μετείχε σε αγώνες κλειστού στίβου, ενώ ξεκίνησε τη θερινή σεζόν με πολύ καλές επιδόσεις και στο τριπλούν και στο μήκος. Κέρδισε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου στο μήκος με επίδοση 6,83 μ., που είναι η τρίτη καλύτερη όλων των εποχών στην Ελλάδα.

Έλαβε μέρος στον προκριματικό του τριπλούν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας και πέρασε στον τελικό κάνοντας 14.64 στη δεύτερή της προσπάθεια.

Στον τελικό του αγωνίσματος που έγινε στις 9 Αυγούστου 2006 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο με επίδοση 15.05 που έκανε στην πρώτη της προσπάθεια στον αγώνα. Χαρακτηριστικό είναι ότι βρισκόταν στην πρώτη θέση μέχρι το προτελευταίο άλμα του αγώνα, όταν η Τατιάνα Λεμπέντεβα από τη Ρωσία, έκανε στην τελευταία προσπάθεια της 15.15 και πήρε το χρυσό μετάλλιο από τη Χρυσοπηγή Δεβετζή.

Στις 31 Αυγούστου 2007 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου στην Οζάκα της Ιαπωνίας με επίδοση 15,04, την οποία πέτυχε στην πρώτη της προσπάθεια. Είχε, ακόμη, τέσσερις άκυρες προσπάθειες και μία ακόμα επιτυχημένη στα 14,75. Ακολούθησε, τον επόμενο μήνα (23 Σεπτεμβρίου 2007), η δεύτερη θέση στον τελικό των Γκραν πρι, στη Στουτγάρδη, με άλμα στα 14,75 μέτρα.

Το Μάρτιο του 2008, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου στη Βαλένθια της Ισπανίας, η αθλήτρια προκρίθηκε από το πρώτο της άλμα (14,63μ.) στον τελικό του αγωνίσματος. Τον ίδιο μήνα ορίστηκε η τελευταία λαμπαδηδρόμος κατά την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, αφού προκρίθηκε με την πρώτη προσπάθεια κατευθείαν στον τελικό του τριπλούν, κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο με επίδοση 15,23 μ. που αποτέλεσε την καλύτερη επίδοσή της εκείνο το χρόνο.

Θεμιστοκλής Διακίδης

Ο Θεμιστοκλής Διακίδης γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1882 και πέθανε στις 8 Μαΐου 1944. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σύμη Δωδεκανήσου.

Ήταν αδελφός του Λιθογράφου και ευεργέτη της Πάτρας Ιωάννη, ήταν και ο ίδιος λιθογράφος και είχε δικό του λιθογραφείο. Υπήρξε αθλητής του Παναχαϊκού ΓΣ, τη σημερινή Παναχαϊκή Γ.Ε., ενώ ήταν φυσιολάτρης και ιδιαίτερα ενθουσιώδης φίλαθλος.

Έκανε πολλές δωρεές στην πόλη, ενώ αναδείχτηκε 2ος ολυμπιονίκης στην μεσολυμπιάδα της Αθήνας το 1906 στο άλμα εις ύψος. Ήταν πολύ τολμηρός και πρωτοπόρος στην εποχή του και ο πρώτος που τόλμησε να εμφανιστεί δημοσίως στην Πάτρα χωρίς καπέλο, σε μια εποχή που επιβάλετο το καπέλο όταν κυκλοφορούσες στους δρόμους.

Επίσης ήταν ο πρώτος που φόρεσε στην Πάτρα πουκάμισο με γιακά. Έπαιξε και ποδόσφαιρο με την ομάδα της Γ.Ε. Πατρών.

Σκοτώθηκε στις 8 Μαΐου 1944 όταν βρέθηκε τυχαία σε συμπλοκή ανταρτών και Γερμανών στο κέντρο της πόλης.

Το 1950 ο Ιωάννης και Θεμιστοκλής Διακίδης δώρισαν το κτίριο που στεγάζεται έως σήμερα, ισόγειο κτίσμα επί της οδού Κανάρη 58.

Προς τιμήν του Διακίδη πήρε την ονομασία "Διακίδειος Σχολή Λαού".

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα