Το έθιμο της «κρεατόσουπας» αναβίωσε και πάλι στο μοναστήρι του Αγίου Λουκά στα Γουβιά της Κέρκυρας.
Έθιμο που θέλει τις γυναίκες της περιοχής να μαγειρεύουν παραμονή της εορτής του Αγίου Λουκά κρεατόσουπα μόνο από μοσχάρι και να μοιράζεται στους παρευρισκόμενους στο προαύλιο της μονής μετά το πέρας του εορταστικού εσπερινού ή ανήμερα της γιορτής του όπως σήμερα. Και, βεβαίως, την κρεατόσουπα «συνοδεύουν» χοροί και τραγούδια, όπως γίνεται σε κάθε γιορτή στην Κέρκυρα.
Τα έθιμα της Κέρκυρας
«Η προέλευση του εθίμου χάνεται στα βάθη των αιώνων, όμως, αναβιώνει τα τελευταία χρόνια», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Αγγελική Πέτα, που οργανώνει την αναβίωσή του, σε συνεργασία με την Εκκλησιαστική Επιτροπή της ενορίας των Γουβιών και τις γυναίκες του Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής. Και προσθέτει: «Φαίνεται να ξεκίνησε όταν οι εργάτες της οικογένειας Καποδίστρια, που δουλεύανε στα γύρω κτήματα της Δεσύλλας, του γένος Καποδίστρια, "κουναρούσαν", δηλαδή μεγάλωναν, ένα μοσχάρι.
Αυτό το έσφαζαν πριν από τον Άγιο Λουκά και ανήμερα της γιορτής του δίνανε τη μοσχαροκεφαλή και κάποια κομμάτια του μοσχαριού στο μοναστήρι για να κάνουν οι μοναχές μοσχαρόσουπα και να τη μοιράσουν στους πιστούς μετά τη Θεία Λειτουργία».
Το μοναστήρι του Αγίου Λουκά στην Κέρκυρα
Το μοναστήρι του Αγίου Λουκά ήταν «κτητορική Μονή της οικογένειας Καποδίστρια και λειτουργούσε ως γυναικείο ησυχαστήριο», σημειώνει η κ. Πέτα και, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, υπογραμμίζει ότι εκεί «είναι θαμμένες οι δίδυμες αδερφές του Ιωάννη Καποδίστρια».
«Σε αυτό το μοναστήρι μόνασε μία από τις δίδυμες αδερφές του Καποδίστρια. Είχαν το ίδιο όνομα "Κατερίνα"», συνεχίζει η κ. Πέτα και εξηγεί: «Όταν, όμως, έγιναν καλόγριες, γιατί εκείνα τα χρόνια όσες κόρες δεν παντρευόταν γινόταν καλόγριες, η μία πήρε το όνομα "Ευφροσύνη" και αποσύρθηκε στο μοναστήρι της Υπεραγίας Θεοτόκου Λαμποβίτισσας, στο χωριό Καλαβούρι, και η άλλη ονομάστηκε "Ευφημία" και ήρθε εδώ στον Άγιο Λουκά των Γουβιών.
Σε μία ανασκαφή που έγινε διαπιστώσαμε πως και οι δύο είναι θαμμένες κάτω από τις πλάκες, σε μολυβένια κουβούκλια καθιστές».
Το πανέμορφο μοναστήρι, του οποίου η κατασκευή χρονολογείται στα τέλη του 16ου αι. με αρχές 17ου αι., χρήζει άμεσης επισκευής γιατί η φθορά του χρόνου είναι εμφανέστατη στο εξωτερικό, αλλά και εσωτερικό του κτιρίου, ενώ διατηρείται χάρη στην αγάπη του κόσμου και της τοπικής εκκλησιαστικής ενορίας, αλλά και των πρωτοβουλιών της οικογένειας της κ. Πέτα.
Οι χώροι του Μοναστηριού έχουν σαγηνέψει πολλούς καλλιτέχνες, ενώ πρόσφατα χρησιμοποιήθηκαν και από την εκδότρια Ελβίρα Μεταλληνού, τον ιστορικό ερευνητή Γεώργιο Σκλαβούνο και τη ζωγράφο Σπυριδούλα Ζάχου για την εικονογράφηση ενός παραμυθιού.
Στο Μοναστήρι του Αγίου Λουκά «ζωντανεύει» παραμονή και ανήμερα της εορτής του Αγίου, ενώ τελείται Θεία Λειτουργία μία Κυριακή το μήνα.