Το ότι αρκούσε και με το παραπάνω η κυβερνητική πλειοψηφία για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας όποιον αποφάσιζε να υποδείξει ο πρωθυπουργός, αποδείχθηκε τελικά ότι έκανε την τελική επιλογή Μητσοτάκη δυσκολότερη, παρά ευκολότερη…
Η κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, η οποία και θα εκλεγεί πιθανότατα με την πρώτη κι’ όλας ψηφοφορία στην Βουλή, με πάνω από 200 ψήφους, είναι μια προσωπικότητα με διακριτή διαδρομή, που δεν επιδέχεται αρνητική κριτική από καμιά πλευρά. Και, όντως, δεν της ασκήθηκε.
Η μόνη “κατηγορία” που μπορεί κανείς να προσάψει στην συγκεκριμένη πρωθυπουργική επιλογή, είναι ότι η υποψήφια Π.τ.Δ δεν είναι “πολιτικό πρόσωπο”. Και πολλοί είναι αυτοί που θα ήθελαν το ανώτατο (όσο αποδυναμωμένο κι’ αν είναι…) πολιτειακό αξίωμα να εκπροσωπεί μια πολιτική προσωπικότητα. Ιδίως στις δεδομένες εσωτερικές και διεθνείς συγκυρίες. Μια καθαρά “πολιτική επιλογή”, όμως, ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι θα προκαλούσε ρήξεις και αντιπαραθέσεις τόσο στο συνολικό πολιτικό σκηνικό, όσο και στα επιμέρους εσωκομματικά. Ιδίως τα δεύτερα, καταλαβαίνετε…
Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να μην δημιουργήσει αναταράξεις και αντισυσπειρώσεις την δεδομένη στιγμή. Και με την μέχρι τώρα τακτική που ακολουθεί (ψήφος απόδημων, εκλογικός νόμος κ.λ.π.) έχει δείξει ότι ποντάρει στην κατά το δυνατόν πολιτική συναίνεση. Την επιδιώκει, τουλάχιστον. Και υπ’ αυτό το πρίσμα, η υπόδειξη της κ. Σακελλαροπούλου δεν είναι απλώς η καλύτερη δυνατή. Είναι άριστη.
Αν είχε επιλέξει καθαρά πολιτικό πρόσωπο (τουλάχιστον από αυτά που “έπαιξαν” δυνατά όλο αυτό το διάστημα…), πέραν των εσωκομματικών αντιδράσεων,θα ελλόχευε ο κίνδυνος να μας προκύψει ένας παρεμβατικός Πρόεδρος, που δεν θα εκινείτο απλά στο περιθώριο των θεσμικών αρμοδιοτήτων του για να “μιλάει” στο εξωτερικό ή να “συμβουλεύει” ατύπως στο εσωτερικό, αλλά θα τα υπερέβαινε ενδεχομένως με μικροπολιτικά (και εσωκομματικά…) κίνητρα, πιθανότατα και για λόγους προσωπικών φιλοδοξιών. Ανατρέξτε στα ονόματα που κυριάρχησαν στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, και σκεφθείτε…
Από την άλλη, πάλι, αναλογιστείτε το πώς διαχειρίσθηκαν διάφορα ζωτικά εθνικά ζητήματα καθαρόαιμα “πολιτικά όντα” τα τελευταία χρόνια, ακόμη και στα ύπατα αξιώματα, και δεν θα δυσκολευτείτε στην εκτίμηση ότι το να διαθέτεις την τυπική “πολιτική” ταυτότητα, δεν σε καθιστά αυτονόητα και ικανό πολιτικό διαχειριστή.
Αναμφίβολα ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε μια λύση ασφαλή, ανώδυνη, “άχρωμη”, λύση ηρεμίας για τα κρίσιμα επόμενα χρόνια. Και μ’ αυτά τα κριτήρια, η επιλογή της κ. Σακελλαροπούλου πέρα από απόλυτα επιτυχής, εμπεριέχει και ένα κάθε άλλο παρά αμελητέο συμβολικό χαρακτήρα: η επόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας προέρχεται από τον χώρο της Δικαιοσύνης που τόσο δοκιμάζεται και λοιδορείται τα τελευταία χρόνια και χρήσει άμεσης και δυναμικής υποστήριξης για να συνεχίσει να είναι πυλώνας της δημοκρατίας και έσχατο καταφύγιο για κάθε πολίτη.
Παράλληλα, η κ. Σακελλαροπούλου δεν είναι μια απόμακρη από την κοινωνία δικαστική λειτουργός -το αντίθετο. Έχει ενεργό και διακριτή συμμετοχή στα κοινά, διατηρούσε (ακόμη και κατά την διάρκεια της θητείας της ως Προέδρου του Σ.τ.Ε!) λογαριασμό στο facebook στον οποίο ανέβαζε -εκτός από προσωπικές στιγμές που ήθελε να μοιραστεί με φίλους- ιδέες και απόψεις κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού, παρακολουθούσε συχνότατα συνέδρια, μετείχε σε συγγραφικές και επιστημονικές παρουσιάσεις και δημόσιες συζητήσεις, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε περιβαλλοντικά θέματα και ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η ίδια άλλωστε, εν ενεργεία πρόεδρος του Σ.τ.Ε, χωρίς κανένα esprit de corps, είχε δηλώσει με κάποια αφορμή δημόσια, πως “κι’ εμείς ακούμε την κοινωνία, είμαστε μέρος της, δεν ζούμε έξω από αυτήν…”. Και το έχει αποδείξει κι’ όλας, με συγκεκριμένες εισηγήσεις της στο δικαστήριο αλλά και αποφάσεις που έλαβε καταδεικνύοντας ότι ένας σύγχρονος δημοκρατικός δικαστής, μπορεί και δικαιούται να επιχειρηματολογεί με αντικειμενικότητα. Ένα προσόν που θα της φανεί ιδιαιτέρως χρήσιμο στα νέα της καθήκοντα, είτε το “επιστρατεύσει” επίσημα ή παρασκηνιακά…
Η κ. Σακελλαροπούλου λέγεται ότι ήταν στην short list του κ. Μητσοτάκη εξ αρχής, με εισήγηση του κ. Γεραπετρίτη. Πληρούσε τις προϋποθέσεις που είχε βάλει ο πρωθυπουργός, θα είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (πάντως, να σταματήσουμε επιτέλους κάποτε να θεωρούμε το φύλλο κριτήριο που παίζει ρόλο επιλογής σε μια σύγχρονη δημοκρατία!), και δεν προέρχεται από την πολιτική οικογένεια της σημερινής κυβέρνησης. Παρεμπιπτόντως: κατανοούμε γιατί το ανέφερε εμφατικά ο κ. Μητσοτάκης στο διάγγελμά του, αλλά θα προτιμούσαμε να το είχε αποφύγει, δεν είναι δουλειά των κομμάτων να έχουν… φάκελλο κομματικών φρονημάτων κανενός, ιδίως των δικαστών, ας πρόβαλλαν αυτό το “προσόν” της κ. Σακελλαροπούλου τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα… Παράλληλα πρόσθετο ενδιαφέρον έχει η πληροφορία ότι την συγκεκριμένη ανώτατη δικαστή, σκεφτόταν και ο…ΣΥΡΙΖΑ να την προτείνει για Π.τ.Δ, αν καιγόταν, όπως κι’ έγινε, η πρότασή του για Παυλόπουλο! Την είχε προτείνει για (πρώτη γυναίκα) Πρόεδρο του Σ.τ.Ε, και πολύ δύσκολα θα έπειθε η όποια δικαιολογία του να μην την ψηφίσει για Π.τ.Δ, μόνο και μόνο για να μην επιδείξει συναίνεση σε πρόταση της κυβέρνησης…
Σιδεροκέφαλη η νέα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Και είμαστε βέβαιοι πως γνωρίζει την λαϊκή παροιμία ότι “τον κολυμβητή, όταν βγαίνει από την θάλασσα τον θαυμάζεις, όχι όταν μπαίνει…”!